Φέτος, 135 χρόνια ύστερα από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο την 1η Μάη του 1886 με αίτημα «8 ώρες δουλειά-8 ώρες ξεκούραση-8 ώρες ύπνο», ως και η ίδια η θεμελιώδης κατάκτηση της οχτάωρης εργασίας βρίσκεται στο στόχαστρο των κυριάρχων τάξεων της χώρας και των ξένων αφεντικών τους, οι οποίοι επιχειρούν την επιβολή ενός πρωτόγνωρου ιστορικού πισωγυρίσματος σε βάρος των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων της νεολαίας και του εργαζόμενου λαού.
Με όχημα την πανδημία του κορωνοϊού, η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποίησε την αστυνομοκρατία και τις απαγορεύσεις για τον περιορισμό των κοινωνικών αντιδράσεων ώστε να προχωρήσει ανενόχλητη σε μια υπερπαραγωγή νομοθετικού έργου, πάντα σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Στις συνθήκες της πανδημίας, ο λαός βρέθηκε αντιμέτωπος με τις πολιτικές «μηδενικής ανοχής», που ξύπνησαν μνήμες από τα μαύρα χρόνια του μετεμφυλιακού καθεστώτος και της επταετούς δικτατορίας.
Ταυτόχρονα, η «υγειονομική» πολιτική της κυβέρνησης ιεράρχησε τα συμφέροντα των εμπόρων της υγείας, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ευρύτερα του μεγάλου κεφαλαίου, αρνούμενη να ενισχύσει το δημόσιο-δωρεάν σύστημα υγείας, αφήνοντας έκθετο τον πληθυσμό στον κίνδυνο του κορωνοϊού, με τραγικό απολογισμό πάνω από 10.000 νεκρούς.
Τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας βρέθηκαν στο στόχαστρο της κυβέρνησης, τόσο με την παρωδία της τηλεκπαίδευσης, όσο και με την ψήφιση του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, που έρχεται να πετάξει χιλιάδες μαθητές και φοιτητές εκτός πανεπιστημίου την ίδια στιγμή που ανοίγει την πόρτα για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της παιδείας, ενώ εγκαθιδρύει ταυτόχρονα ένα αναβαθμισμένο καθεστώς επιτήρησης και καταστολής του φοιτητικού κινήματος με κυκλώματα παρακολούθησης, αστυνομικούς στα πανεπιστήμια και ποινικοποίηση του φοιτητικού συνδικαλισμού.
Αντίστοιχα είναι και τα μέτρα που φέρνει ο νόμος Βρούτση-Χατζιδάκη για τα εργασιακά: κατάργηση του οχταώρου, νομιμοποίηση απλήρωτων υπερωριών και διεύρυνση της υπερεργασίας, φακέλωμα των συνδικαλιζόμενων εργαζομένων, χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία και ηλεκτρονικός εκφυλισμός των γενικών συνελεύσεων των συνδικάτων.
Ο περιορισμός του «κράτους πρόνοιας», η αναθεώρηση των συνθηκών εργασίας και η καρατόμηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων ισοδυναμούν με το γκρέμισμα κατακτήσεων ολόκληρου αιώνα, προετοιμάζουν το έδαφος για τη νέα οικονομική κρίση και τις μνημονιακές πολιτικές που αναμφίβολα θα τη συνοδεύσουν. Αύξηση της ανεργίας, μείωση των κοινωνικών παροχών, των μισθών και του ελευθέρου χρόνου, τέτοιες συνθήκες διαβίωσης προσπαθούν να επιβάλουν στη νέα βάρδια εργαζομένων οι ντόπιοι πλουτοκράτες και οι δυτικοί ιμπεριαλιστές, επιστρατεύοντας τον αυταρχισμό και την κρατική τρομοκρατία.
Απ’ την εξεγερμένη Αμερική του δολοφονημένου Τζορτζ Φλόυντ και τους αντιιμπεριαλιστικούς-δημοκρατικούς αγώνες των λαών της Λατινικής Αμερικής, από την αστυνομοκρατούμενη Αγγλία του Μπρίξτον και τις αντικατασταλτικές κινητοποιήσεις στο Παρίσι μέχρι τις ιστορικές απεργίες των εκατοντάδων εκατομμυρίων εργατών και αγροτών της Ινδίας, ο κόσμος του 21ου αιώνα μοιάζει ολοένα και περισσότερο με τον κόσμο των εξεγερμένων εργατών του Σικάγο του 1886. Ο λαοί σε ολόκληρη την υφήλιο παλεύουν ενάντια στις σιδηρόφρακτες πολιτικές μιας χούφτας κερδοσκόπων και του πολιτικού τους προσωπικού, την ίδια στιγμή που οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, ιδιαίτερα ανάμεσα στις ΗΠΑ από τη μία, και τις Ρωσία και Κίνα από την άλλη, φέρνουν κοντύτερα τα απειλητικά σύννεφα του πολέμου, με τις εξελίξεις να φαίνονται ιδιαίτερα ανησυχητικές για τη χώρα μας και την ευρύτερη περιοχή. Σε αυτή τη συγκυρία επέλεξε εντελώς τυχοδιωκτικά η κυβέρνηση της Δεξιάς, σε συνέχεια των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ, να μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο νατοϊκό ορμητήριο εξυπηρέτησης των πολεμικών σχεδίων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ευελπιστώντας να λάβει σε αντάλλαγμα την υποστήριξη των υπερατλαντικών πατρώνων της απέναντι στην εντεινόμενη επιθετικότητα της τουρκικής ολιγαρχίας.
Εμπόδιο στην κυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στάθηκαν καθ’ όλη την περίοδο της πανδημίας οι αγώνες του λαού και της νεολαίας, από το σπάσιμο των χουντοαπαγορεύσεων με τις διαδηλώσεις και απεργίες τη 17η και 26ης Νοέμβρη, μέχρι τις κινητοποιήσεις των υγειονομικών αλλά κι αυτές των χιλιάδων φοιτητών που βρίσκονται στο δρόμο πανελλαδικά εδώ και περίπου μισό χρόνο, ως και τις μαζικές κινητοποιήσεις καταγγελίας της αστυνομικής αυθαιρεσίας στη Νέα Σμύρνη. Όσο συσσωρεύονται η οργή και αγανάκτηση των από κάτω, τέτοιες αντιστάσεις θα υψώνονται καθ’ όλη την περίοδο που βρίσκεται μπροστά μας, και μια τέτοια πράξη αντίστασης πρέπει να αποτελέσει ο μαχητικός, απεργιακός εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στις 6 του Μάη.
Κόντρα στην υπονομευτική-φιλοκυβερνητική στάση των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, που βιάστηκαν να μετατρέψουν την Πρωτομαγιά σε ανοιξιάτικη φιέστα, παρατείνοντας την πασχαλινή αργία με την κήρυξη απεργίας χωρίς κινητοποίηση(!) στις 4 Μαΐου, η Νεολαία Πορεία καλεί όλους τους μαθητές, τους φοιτητές, του νέους και τις νέες εργαζόμενους και άνεργους, να τιμήσουμε την Πρωτομαγιά διαδηλώνοντας στις 6 Μάη στο πλάι του λαού και της εργατικής τάξης, ενάντια στην εξάρτηση και τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην εκμετάλλευση και το καπιταλιστικό σύστημα, για να γίνει ο λαός μας κυρίαρχος σε μια Ελλάδα ειρηνική, δημοκρατική, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική!
Εμπνεόμαστε από το παρελθόν των πολύχρονων αγώνων της εργατικής τάξης, παλεύουμε στο παρόν, χαράσσοντας πορεία προς το μέλλον της αναπόφευκτης δικαίωσής τους.
Ζήτω η 1η Μάη, η Παγκόσμια Ημέρα της Εργατικής Τάξης!
Όλοι στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 6 Μαΐου!
Συγκέντρωση 11.00 π.μ. στην Ομόνοια
