Ένας χρόνος πέρασε από την άγρια, εν ψυχρώ, πολιτική δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Παύλου Φύσσα, στο Κερατσίνι, από το Γιώργο Ρουπακιά, ηγετικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής, μια δολοφονία που πυροδότησε σημαντικές πολιτικές εξελίξεις.
Με εντυπωσιακή ταχύτητα, για τη μέχρι τότε σταθερά επιδεικνυόμενη προκλητική αδράνεια του κρατικού μηχανισμού απέναντι στη φασιστική βία και δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής, η κυβέρνηση Α. Σαμαρά προχώρησε σε δεκάδες συλλήψεις βουλευτών και κεντρικών στελεχών της, καθώς και εμπλεκόμενων αστυνομικών, απλών και αξιωματικών.
Σήμερα, 78 συνολικά κατηγορούμενοι περιλαμβάνονται στη δικογραφία, εκ των οποίων οι 30 έχουν κριθεί προσωρινά κρατούμενοι. Μεταξύ των κατηγορουμένων είναι το σύνολο των 18 βουλευτών της Χρυσής Αυγής -και ο αρχηγός της οργάνωσης Ν. Μιχαλολιάκος- οι οποίοι αντιμετωπίζουν το κακούργημα της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης. Η δίκη θα ξεκινήσει, εκτός απροόπτου, στα μέσα Νοεμβρίου. Είναι η πρώτη φορά στα ελληνικά δικαστικά χρονικά -αλλά και σε πανευρωπαϊκή κλίμακα- που ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα κόμματος αντιμετωπίζει κατηγορίες για εγκλήματα ναζιστικού τύπου.
Οι διώξεις αυτές έχουν πολλαπλή στόχευση. Η αξιοποίηση της Χρυσής Αυγής από την κυβέρνηση και άλλους, κυρίαρχους και μη, αστικούς κύκλους, και κατά το παρελθόν, όταν συγκάλυπταν, ενθάρρυναν και τροφοδοτούσαν τη φασιστική δράση της με αποτέλεσμα την πλήρη αποθράσυνσή της, και τώρα, που τη διώκουν -όπως τη διώκουν-, αποβλέπει σε αντιδραστικούς σκοπούς και μόνο.
Οι στενές σκοτεινές σχέσεις της Χρυσής Αυγής με τον κρατικό μηχανισμό παραμένουν, οι θύλακές της σ' αυτόν καραδοκούν. Η αστική δικαιοσύνη «στέκεται στο ύψος της» για να περιφρουρήσει, κατά κανόνα, τα εκάστοτε κυρίαρχα συμφέροντα του εκμεταλλευτικού συστήματος της εγχώριας ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Η πρόσφατη αθώωση του φραουλοπαραγωγού και των μπράβων του στη Μανωλάδα, που πυροβόλησαν «στο ψαχνό» μετανάστες όταν ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους, επιβεβαιώνει τα παραπάνω για πολλοστή φορά. Τα όποια αποτελέσματα των διώξεων των χρυσαυγιτών θα εξυπηρετούν τρέχουσες σκοπιμότητες της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας και των επικυρίαρχων ιμπεριαλιστών.
Πολλαπλή αντιδραστική στόχευση
Με τις μεθοδεύσεις αυτές, ο πρωθυπουργός και η ηγετική ομάδα της ΝΔ επεδίωξαν την ενίσχυση της παραπαίουσας κυβέρνησής τους και την επικράτηση του Α. Σαμαρά στο χώρο της Δεξιάς και το ευρύτερο αστικό πολιτικό σύστημα, με την αποδυνάμωση της Χρυσής Αυγής και τη μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας από τα ανοικτά, τότε, κοινωνικά μέτωπα και τα σχεδιαζόμενα νέα αντιλαϊκά μέτρα στο διαχειρίσιμο πεδίο της «διάλυσης της εγκληματικής συμμορίας». Με την επιστράτευση μιας «αντιναζί» ρητορικής, με διακηρύξεις περί «επιβολής του νόμου και της τάξης, προς πάσα κατεύθυνση», αρχής γενομένης από τη Χρυσή Αυγή, με τον «εξαγνισμό» τους -από την κατευθυνόμενη προπαγάνδα- ως «εγγυητών της δημοκρατίας, της ασφάλειας και των θεσμών», πράγματι, επιτεύχθηκε μια σχετική σταθεροποίηση της κυβέρνησης και ανακούφιση της γενικευμένης κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Στη σκληρή, όμως, μνημονιακή πραγματικότητα της λεηλατούμενης Ελλάδας και του ανηλεώς δοκιμαζόμενου λαού της, δεν μπορούσε παρά αυτό να είναι προσωρινό φαινόμενο.
Πολύ περισσότερο, όταν, λίγους μήνες αργότερα, η αποκαλυφθείσα συνομιλία του Π. Μπαλτάκου, γγ τότε της κυβέρνησης, και του Η. Κασιδιάρη, πρωτοκλασάτου στελέχους και βουλευτή της Χρυσής Αυγής, κατέδειξε το μέγεθος της υποκρισίας της κυβερνητικής προπαγάνδας επιβεβαιώνοντας τα πασιφανή. Δηλαδή, τη συνεχή συναλλαγή, τους ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας, τις εκλεκτικές συγγένειες και τις σκοτεινές σχέσεις και δεσμούς της δήθεν αντισυστημικής Χρυσής Αυγής με κυρίαρχα τμήματα της ΝΔ, αλλά και με θεσμούς και μηχανισμούς του αστικού κράτους και το παρακράτος.
Παράλληλα, ο Α. Σαμαράς και οι συν αυτώ αξιοποίησαν το πολιτικό έγκλημα της Χρυσής Αυγής για να επαναφέρουν, με πρωτοφανή ένταση, το γνωστό, άθλιο ιδεολόγημα των «δύο άκρων». Οι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι ,Χρ. Λαζαρίδης και Φ. Κρανιδιώτης, αλλά και ο συνήθης οχετός των ΜΜΕ, επιδόθηκαν σε ένα χυδαίο αντικομμουνισμό εξισώνοντας τη δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής με τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, με το λαϊκό και αριστερό κίνημα.
Η αντιδραστική προπαγάνδα, που όλο το προηγούμενο διάστημα ξέπλενε τη Χρυσή Αυγή προβάλλοντας, ποικιλοτρόπως, τους βουλευτές και τα στελέχη της, ξαφνικά, «ανακάλυψε» τα «τάγματα εφόδου», τη ναζιστική ιδεολογία και τις θηριωδίες της, αλλά την ίδια στιγμή έδινε βήμα σε όλο τον αντικομμουνιστικό συρφετό που μοναδική του επιδίωξη είχε να κατασκευάζει τον ένα και μοναδικό εχθρό, να αναθεματίζει τον «πραγματικό αντίπαλο», το ένα και μοναδικό «άκρο», τελικά, την αριστερά και το λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα. Τα συνήθη αναμασήματα για την «ιδιότυπη ασυλία» της Αριστεράς, τα περί «αριστερών τυχοδιωκτισμών», καθώς και οι αναίσχυντες ψευδολογίες και, ιστορικού χαρακτήρα, χαλκεύσεις που σκοπό έχουν την εξομοίωση του ναζισμού με το σοσιαλισμό και την ταύτιση της φασιστικής δολοφονικής δράσης με το λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα και τους αντιφασιστικούς αγώνες ,πλημμύρισαν τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες και τα μίσθαρνα έντυπα.
Ανησυχητική άνοδος
της ακροδεξιάς και του φασισμού
Η Χρυσή Αυγή, από την περιθωριακή θέση του 0,46% και των 23.609 ψήφων στις ευρωεκλογές του 2009, μέσα σε πέντε μόλις χρόνια, εκτινάχθηκε στη θέση του τρίτου κόμματος με ποσοστό 9,40% και 536.442 ψήφους, στις τελευταίες ευρωεκλογές! Η ισχυρή, βεβαίως, δυναμική που κατέγραφε σε όλες τις δημοσκοπήσεις πριν τη δολοφονία και τις αποκαλύψεις που ακολούθησαν ανακόπηκε, η ασύδοτη φασιστική βία και δολοφονική δράση των ταγμάτων εφόδου περιορίστηκε, οι συγκεντρώσεις, οι παρελάσεις και η αποκρουστική επίδειξη φασιστικής ισχύος αποδυναμώθηκαν. Παρ' όλα αυτά, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών κατέδειξαν ότι έχει αποκτήσει μια σοβαρή εκλογική βάση και επιρροή σε όλη την ελληνική επικράτεια που δεν υποχωρεί, μέχρι στιγμής, από την αποκάλυψη της ναζιστικής ιδεολογίας και δράσης της.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ανησυχητικό φαινόμενο που εντάσσεται στο ευρύτερο φαινόμενο της ανόδου των ακροδεξιών, φασιστικών και απροκάλυπτα νεοναζιστικών κομμάτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά εμπεριέχει και αναδεικνύει τις ιδιαίτερες ελληνικές συνθήκες της βαθιάς οικονομικής κρίσης και της άτεγκτης εφαρμογής των υποδουλωτικών μνημονίων.
Η φτώχεια και η εξαθλίωση, η ανεργία και η γενικευμένη ανασφάλεια, ο περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η συστηματική καλλιέργεια κλίματος μισαλλοδοξίας και ρατσισμού, η τρομοκρατία και η επιστράτευση του απροκάλυπτου αντικομμουνισμού απλώνονται στην Ελλάδα και την ΕΕ. Αυτές οι συνθήκες τροφοδοτούν και θεριεύουν τα ακροδεξιά και φασιστικά εκτρώματα.
Οι συλλήψεις, οι φυλακίσεις, η παραπομπή σε δίκη δεκάδων ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, και όσα ακολουθήσουν, αποτελούν εκφάνσεις ενός οικονομικού και πολιτικού συστήματος σε βαθιά, οξυνόμενη, ολόπλευρη κρίση. Τα χαρακτηριστικά της ρευστότητας και της πολιτικής αστάθειας ενισχύονται, στην πραγματικότητα, με τα διαδραματιζόμενα γύρω από τη Χρυσή Αυγή.
Η λαϊκή απαίτηση για παραδειγματική τιμωρία των δολοφόνων και κάθε ένοχου για ρατσιστική και φασιστική βία, η καταδίκη της Χρυσής Αυγής και του αντικομμουνισμού, η πάλη ενάντιά τους, πρέπει να δυναμώσουν και να συνδυαστούν με την αποφασιστική καταδίκη του ιμπεριαλισμού, της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας και των κυβερνήσεών τους που λεηλατούν τη χώρα και το λαό μας, με την ανάπτυξη ενός μαζικού, ενωτικού λαϊκού κινήματος για δημοκρατία, δουλειά, ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία.
