*Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο νέο περιοδικό «Πορεία», τ. 52, που κυκλοφορεί
1. Η πανδημία όπως διεθνώς, έτσι και στη χώρα μας, αποκάλυψε τη γύμνια και τη διάλυση των δημόσιων συστημάτων υγείας. Στη χώρα μας η διάλυση αυτή σε μεγάλο βαθμό συντελέστηκε στην περίοδο των μνημονίων, όπου όλα τα αστικά κόμματα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις δυνάμεις της τρόικας, της ΕΕ και του ΔΝΤ, έκλεισαν νοσοκομεία, απέλυσαν και συρρίκνωσαν το υγειονομικό προσωπικό και κατέστησαν το δημόσιο σύστημα υγείας ανίκανο να μπορεί να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες της κοινωνίας, πόσο μάλλον να ανταποκριθεί απέναντι σε μια επιπλέον πίεση, όπως αυτή της πανδημίας.
2. Επί ένα χρόνο από το ξέσπασμά της πανδημίας, η κυβέρνηση συστηματικά αρνείται την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Παρά τις τρομακτικές ελλείψεις, παρά την πίεση, παρά την εξάντληση των υγειονομικών του δημοσίου, με όρους ιδεολογικής τοποθέτησης, στρατηγικής επιλογής και εγκληματικής στάσης, αρνείται να παρέχει την οποιαδήποτε ουσιαστική στήριξη στο δημόσιο σύστημα υγείας. Η κυβέρνηση και το αστικό σύστημα θέλουν να ξεθεμελιώσουν τις κατακτήσεις του λαού και σε ένα τέτοιο πλαίσιο συρρικνώνουν ξανά και ξανά κάθε τι δημόσιο και κάθε τι που έχει κοινωνικό πρόσημο και παραπέμπει σε κοινωνικές παροχές. Δημόσια Υγεία, Παιδεία, συγκοινωνίες, ασφαλιστικό σύστημα, συνταξιοδοτικό σύστημα.
3. Στον αντίποδα αποθεώνεται και εξυμνείται ο ιδιωτικός τομέας. Μπροστά του στέκεται ευλαβικά η κυβέρνηση και όση στήριξη αποστερεί από το δημόσιο, τόση παρέχει στον ιδιωτικό τομέα και στο μεγάλο κεφάλαιο. Οι μεγάλες κλινικές και η ιδιωτική υγεία όχι μόνο δεν επιτάχτηκαν παρά την πίεση της πανδημίας αλλά προστατεύονται και χρυσοπληρώνονται οι υπηρεσίες τους, από τις ΜΕΘ μέχρι τα τεστ που η κυβέρνηση αρνείται να συνταγογραφήσει. Όταν οι μικρές επιχειρήσεις του λιανεμπορίου και οι εργαζόμενοί τους απειλούνται με λουκέτα, και οι εργαζόμενοι στοιβάζονται στις ουρές των ανέργων και ζουν με ψίχουλα, οι μεγάλες εταιρείες και το ηλεκτρονικό εμπόριο θησαυρίζουν, και όταν μια σειρά παροχές, επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές προς το μεγάλο κεφάλαιο δεν είναι αρκετά, τότε ζεστό κρατικό χρήμα δίνεται προς τους καναλάρχες, με το αζημίωτο, προς τις κατασκευαστικές εταιρείες και τους εμπόρους των διοδίων, προς τις αεροπορικές εταιρείες. Ακόμη και προς την εκκλησία χορηγήθηκε γενναίο κρατικό κονδύλι, μιας και μειώθηκαν τα έσοδα της.
4. Στο όνομα της υγείας, το σύστημα υγείας μετατράπηκε σε σύστημα υγείας μιας νόσου. Τα χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων έκλεισαν κατά 80% και μια σειρά άλλες ασθένειες και παθήσεις παραπέμπονται εγκληματικά για το απροσδιόριστο μέλλον. Έτσι, όσοι έχουν και μπορούν, προσφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα, έτοιμη πελατεία. Τα πιο φτωχά και ανήμπορα στρώματα μένουν στα σπίτια με τις αρρώστιες, τις παθήσεις, με τα πολλαπλασιαζόμενα ψυχικά νοσήματα.
5. Ένα μεγάλο πάρτι στήθηκε γύρω από τα εμβόλια. Αγνοώντας και προσπερνώντας την έρευνα για την παραγωγή φαρμάκων, όπως πολλοί επιστήμονες καταγγέλλουν, αλλά και της αδήριτης ανάγκης ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας, η πολιτική καταπολέμησης του κορονοϊού στήθηκε από το περσινό καλοκαίρι ακόμη αποκλειστικά γύρω από τα εμβόλια. Τα οποία μετατράπηκαν, από εργαλεία υγείας και σωτηρίας της ανθρωπότητας, σε εργαλεία σκληρού και αδυσώπητου ανταγωνισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των φαρμακευτικών κολοσσών, διαμορφώνοντας ένα σκηνικό ενίσχυσης της καχυποψίας, των αντιεπιστημονικών, συνωμοσιολογικών και σκοταδιστικών αντιλήψεων. Οι πατέντες των εμβολίων που για την παραγωγή τους χρηματοδοτήθηκαν από τους δημόσιους προϋπολογισμούς, φυλάσσονται σαν το ιερό δισκοπότηρο και ούτε λόγος για την ελεύθερη χρήση τους από τα κράτη για τη ταχύτερη διανομή στο παγκόσμιο πληθυσμό.
6. Η κυβέρνηση απάντησε στην πανδημία με το δόγμα της ατομικής ευθύνης. Πίσω από αυτό το αντιδραστικό πέπλο θέλησε να κρύψει τις ευθύνες της για τη διάλυση αλλά και για την εγκατάλειψη του δημόσιου συστήματος υγείας. Καλλιεργεί συστηματικά με τους μηχανισμούς προπαγάνδας το πέταγμα της λάσπης των ευθυνών στην κοινωνία, στους διαδηλωτές και τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, στην νεολαία που κάνει πάρτυ, στον κόσμο που σουλατσάρει, στους μαθητές που δε γυρίζουν αμέσως σπίτι. Ενισχύει τον αντιδραστικό κοινωνικό αυτοματισμό και το κοινωνικό αλληλοφάγωμα, κρύβοντας ότι δεν άνοιξε ΜΕΘ, δεν έκανε προσλήψεις, δεν επιτάσσει τις ιδιωτικές κλινικές, δεν ενισχύει τα μέσα μεταφοράς, δεν παίρνει μέτρα σε χώρους εργασίας, σε στρατόπεδα, σε σχολεία, σε πανεπιστήμια, σε προσφυγικούς καταυλισμούς, και ότι επί ένα χρόνο αρνείται πεισματικά με ψευδοεπιστημονικά επιχειρήματα να κάνει μαζικά τεστ, ενώ τώρα μετά από ένα ολόκληρο χρόνο κάνει τα ατομικά (self) τεστ υποχρεωτικά!
7. Στο όνομα της υγείας επιβλήθηκε ένα σαρωτικό λοκντάουν, και ένα σαρωτικό κύμα κατατρομοκράτησης και μαζικής υστερίας και ψύχωσης. Αντί για ουσιαστικά μέτρα προστασίας, επιβλήθηκαν απαγορεύσεις κυκλοφορίας και μέτρα παρατεταμένου εγκληματικού εγκλεισμού και μαζικής φοβίας με ανυπολόγιστες και μακροχρόνιες συνέπειες. Αντίστοιχα, στο όνομα της υγείας επιβλήθηκε η τηλεκπαίδευση που αποτελεί αρνητικό κακέκτυπο εκπαίδευσης, υποσκάπτοντας τη μόρφωση μιας γενιάς, και κατέβηκαν οι διακόπτες του πολιτισμού και της κοινωνικής δραστηριότητας και άθλησης της νεολαίας, τραυματίζοντας με συνέπειες που ακόμη δεν έχουν εκδηλωθεί, την σωματική, ψυχική και πνευματική της συγκρότηση.
8. Όσα η κυβέρνηση δεν έκανε στο μέτωπο της υγείας, έκανε στο μέτωπο της καταστολής και του αυταρχισμού. Αξιοποιώντας και βάζοντας μπροστά μια χούφτα ειδικών και τη λεγόμενη επιτροπή, επέβαλε πολιτική σκληρής καραντίνας, λοκντάουν, απαγορεύσεων, προστίμων, αστυνομοκρατίας, συλλήψεων. Αξιοποίησε τη πανδημία για να διαμορφώσει κλίμα σκληρής καταστολής, χτυπήματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών. Άντι για γιατρούς και νοσοκομεία προσέλαβε αστυνόμους και ενίσχυσε τα σώματα καταστολής, αντί για ασθενοφόρα, έβγαλε στις δρόμους τα περιπολικά, αντί για μαζικά τεστ επέβαλε αστυνομικούς ελέγχους και πρόστιμα. Νοέμβριο και Δεκέμβριο η επιβολή του κυβερνητικού αυταρχισμού έφτασε στο σημείο επιβολής χουντικού τύπου «απαγόρευσης συγκεντρώσεων άνω των τριών ατόμων καθ’ άπασα την επικράτεια».
9. Αξιοποίησε η κυβέρνηση την πανδημία ως ευκαιρία για την προώθηση μιας σειράς στόχων προς όφελος της εργοδοσίας και για το ξεθεμελίωμα κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Ο νόμος για το περιορισμό των διαδηλώσεων του περσινού καλοκαιριού, ο νόμος για την πανεπιστημιακή αστυνομία, και τον περιορισμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια, το χτύπημα των αριστερών παρατάξεων, συλλογικοτήτων και της πολιτικοποίησης στα πανεπιστήμια, το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το χτύπημα του οχτάωρου, η θεσμοθέτηση και η επέκταση της τηλεργασίας της ελαστικής εργασίας, της κυριακάτικης εργασίας, το χτύπημα των σωματείων, των συλλογικών συμβάσεων, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
10. Μπόρεσε να ασκήσει η κυβέρνηση αυτήν την πολιτική διότι βρήκε στηρίγματα στην πολιτική των ψευτοαριστερών κομμάτων του κοινοβουλίου, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του ΜΕΡΑ25. Τα κόμματα αυτά παρά τις τωρινές διακηρύξεις τους και ανεξάρτητα αν τώρα ανεβάζουν τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση, όλο το προηγούμενο διάστημα κινήθηκαν στη γραμμή της συμμόρφωσης στις οδηγίες της κυβέρνησης και των ειδικών. Απέναντι στην πολιτική της άγριας τρομοκρατίας, της καταστολής και των απαγορεύσεων, οι δυνάμεις αυτές ευθυγραμμίστηκαν, συμμορφώθηκαν και αναπαρήγαγαν τη θεωρία πως οι κινητοποιήσεις και οι συγκεντρώσεις διασπείρουν τον ιό και πρέπει να αναβληθούν για το απροσδιόριστο μέλλον. Αρνήθηκαν να καλέσουν τον κόσμο μαζικά να αντιταχθεί και να αντιδράσει και επιδόθηκαν σε συμβολικές διαμαρτυρίες αντιπροσώπων.
Εμπόδισαν σε κρίσιμες στιγμές την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος και διευκόλυναν την κυβερνητική επίθεση. Στην περσινή Πρωτομαγιά, στο Πολυτεχνείο, στην απεργία της 26 Νοέμβρη, έβαλαν φρένο σε κάθε μαζική εκδήλωση του λαϊκού κινήματος και σε κάθε αντικυβερνητική διαμαρτυρία.
***
Η Πορεία, νεολαία του Μ-Λ ΚΚΕ, με όσες δυνάμεις διαθέτει, όλο αυτό το διάστημα από το ξέσπασμα της πανδημίας μέχρι σήμερα, στάθηκε ενάντια στην πίεση της κυβέρνησης και των «ειδικών», στη πολιτική της τρομοκρατίας και του εκφοβισμού, στάθηκε ενάντια στην πολιτική της κλιμάκωσης του αυταρχισμού και των απαγορεύσεων. Στάθηκε κόντρα στην γραμμή της υποταγής της προσαρμογής και συμμόρφωσης που πρόβαλαν οι ρεφορμιστικές και ψευτοαριστερές δυνάμεις και πάλεψε μέσα στο μαζικό κίνημα, στις σχολές, στα σχολεία, στους εργασιακούς χώρους, στο πολιτικό κίνημα, για την ανάπτυξη μαζικού κινήματος και για την προβολή μιας πραγματικά αγωνιστικής γραμμής. Σε αυτό το δρόμο, στο δρόμο της πάλης για την ανάπτυξη μαζικού κινήματος καλεί κάθε νέο άνθρωπο να βαδίσουμε στην επόμενη δύσκολη για το λαό και τη νεολαία περίοδο.
