Ακόμα ένα εξάμηνο με τα πανεπιστήμια κλειστά ήρθε στο τέλος του. Ακόμα ένα εξάμηνο που η
κυβέρνηση δεν επέτρεψε στους φοιτητές να βρεθούν στον φυσικό τους χώρο, το πανεπιστήμιο, με
πρόσχημα βέβαια την πανδημία. Η ίδια κυβέρνηση που εκμεταλλευόμενη το ίδιο πρόσχημα, την
απουσία των φοιτητών από τις σχολές, την αδυναμία να βρεθούν μεταξύ τους να συζητήσουν, να
διεξάγουν γενικές συνελεύσεις και να πάρουν συλλογικές αποφάσεις, βρήκε πρόσφορο έδαφος
ώστε να περάσει τον κατάπτυστο από την συντριπτική πλειοψηφία της ακαδημαικής κοινότητας
νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοίδη. Και ενώ η μια κοινωνική δραστηριότητα ανοίγει μετά την άλλη, τα
πανεπιστήμια παρέμειναν μέχρι και το τέλος του εξαμήνου κλειστά. Έτσι φτάσαμε στην
εξεταστική. Το υπουργείο παιδείας μεταβίβασε την ευθύνη στα ίδια τα ιδρύματα να επιλέξουν
μεταξύ της δια ζώσης εξεταστικής ή της τηλε-εξεταστικής, χωρίς βέβαια να εγγυάται και να
παρέχει την κατάλληλη χρηματοδότηση ώστε να τηρηθούν όλα τα μέσα προστασίας απέναντι στον
κορονοιό στην περίπτωση της δια ζώσης εξεταστικής, με την μίσθωση περισσότερων κτηρίων, την
παροχή αντισηπτικών κλπ.
Στο Πάντειο λοιπόν όλα τα μαθήματα εξετάστηκαν με την τηλε-εξεταστική. Ήταν συχνό φαινόμενο
να πέφτουν οι πλατφόρμες κατα την διάρκεια της εξέτασης. Με τα προγράμματα της εξεταστικής
ιδιαίτερα στα τμήματα της Κοινωνιολογίας, της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και της Τοπικής
Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης να έχουν βγει ελάχιστο χρόνο πριν την έναρξη της και
τα συγράμματα να φτάνουν ξανά καθυστερημένα. Και φυσικά στην διάρκεια των εξετάσεων έκανε
και την εμφάνιση της η καθηγητική αυθαιρεσία. Τα παραδείγματα πολλά. Η αργοπορημένη
ανάρτηση της εξεταστέας ύλης όπως για παράδειγμα στο μάθημα Διοικητικό Δίκαιο (Δίκαιο
Διοικητικών Πράξεων), μαθήματα που εξετάστηκαν σε χρονικό διάστημα που δεν ήταν επαρκές για
την ολοκλήρωση των απαντήσεων από μεριας φοιτητών όπως για παράδειγμα στο μάθημα
Στατιστική ΙΙ, μαθήματα που εφαρμόστηκε η αρνητική βαθμολογία, προφορικές εξετάσεις που
απαιτούσαν οπτική εικόνα του φοιτητή χωρίς να υπάρχει μέριμνα για όσους δεν έχουν κάμερα,
μαθήματα που απαιτούνταν “βεβαίωση συμμετοχής” στην εξεταστική με ασφυκτικές προθεσμίες
με αποτέλεσμα φοιτητές να αποκλείονται από αυτήν. Σημαντικό είναι πως υπήρξε και η
επανεξέταση ενός μαθήματος μετά από αντίδραση της φοιτητικής κοινότητας σε κάποια από τα
παραπάνω φαινόμενα.
Φυσικά ούτε η καθηγητική αυθαιρεσία, ούτε η τηλε-εξεταστική και εννοείται ούτε η για ενάμιση
χρόνο πλέον απομάκρυνση των φοιτητών από το πανεπιστήμιο με ευθύνη της κυβέρνησης δεν είναι
αυτονόητα. Όλα αυτά μπορούν να απαντηθούν από τους ίδιους τους φοιτητές μέσα από τα
συλλογικά τους όργανα, μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις και τις συλλογικές τους αποφάσεις.
Μόνο έτσι θα μπει φραγμός σε όλους τους όρους που δυσχεραίνουν τις σπουδές μας, από τους πιο
μικρούς ως τους πιο μεγάλους.
