Το ξαναμοίρασμα της γης είναι στα σκαριά και αυτό πάντα σημαίνει ένα πράγμα, πόλεμος. Στον πόλεμο υπάρχουν πάντα στρατόπεδα. Μια υποτελής χώρα, όπως η Ελλάδα μας, πάντα θα πηγαίνει πίσω από την ούρα των δυναστών της, λειτουργώντας σαν μαριονέτα προς υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Η ξενοδουλεία της χώρας μας αποτυπώνεται σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικο-πολιτικής ζωής, και η στάση που κρατάει η κυβέρνηση σε σχέση με το προσφυγικό από το ουκρανικό είναι ακόμα ένα διαπιστευτήριο στους κηδεμόνες μας. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς από όλα τα συστημικά μέσα, δημόσια και πολιτικά πρόσωπα έχει ξεκινήσει ένα κύμα ευαισθητοποίησης μόνο για τους ουκρανούς πρόσφυγες, ενώ το κράτος βλέπουμε να παίρνει πρωτοφανή μέτρα στήριξής τους, κάτι που ουδέποτε έγινε σε όλες τις προηγούμενες προσφυγικές κρίσεις.
Σίγουρα ο λαός της Ουκρανίας έχει υποστεί τις βάναυσες συνέπειες του άδικου πολέμου με συνέπεια μεγάλος αριθμός Ουκρανών προσφύγων να έχουν καταφύγει σε άλλες χώρες της Ευρώπης όντας το ματωμένο θύμα αυτής της ιμπεριαλιστικής εισβολής. Οι πρόσφυγες αυτοί όμως μοιάζει να έχουν διαφορετική και σαφώς πιο ευνοϊκή μεταχείριση σε σχέση με τους πρόσφυγες άλλων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των ΗΠΑ-ΝΑΤ0 και χωρών της ΕΕ σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.α. Αυτή η σαφώς ευμενής στάση εκφράζεται από πολλές κυβερνήσεις της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η κυβέρνηση μοιάζει να υποδέχεται τους Ουκρανούς πρόσφυγες κατασκευάζοντας χώρους υποδοχής αποκλειστικά για αυτούς, και επιταχύνοντας τη διαδικασία έκδοσης άδειας παραμονής στη χώρα, καθώς, όπως δήλωσε και ο πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων Σερρών Τάσος Αραμπατζής, απλοποιήθηκε η διαδικασία έκδοσης βίζας μόνο για τους Ουκρανούς πρόσφυγες.
Άλλες αποδείξεις και τεκμήρια της διαφορετικής στάσης της κυβέρνησης μεταξύ των προσφύγων από Ουκρανία και των προσφύγων από άλλες χώρες είναι οι δηλώσεις του Ν. Μηταράκη που κάνει λόγο για «πραγματικούς πρόσφυγες» από την Ουκρανία, αναπαράγοντας την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για τους πρόσφυγες, τονίζοντας ότι «η χώρα έχει δεχθεί παράνομη εισβολή και οι άνθρωποι αυτοί έρχονται ευθεία από τη χώρα που κινδυνεύουν», ενώ παράλληλα το ελληνικό λιμενικό πετάει πρόσφυγες αβοήθητους στη θάλασσα, εφαρμόζοντας απάνθρωπες και εγκληματικές πρακτικές υπό τις εντολές της κυβέρνησης, που ακολουθεί μια αντιπροσφυγική πολιτική. Ο Ν. Μηταράκης μιλάει, ωστόσο, για fakenews, κάνοντας πως δε γνωρίζει ότι πολυάριθμα πολύνεκρα ναυάγια, όπως αυτό στα ανοιχτά της Μυτιλήνης, έχουν «σημαδευτεί» με το αίμα των προσφύγων στα ύδατα της χώρας. Το «επιστέγασμα» των προκλητικών και φασιστικών δηλώσεων ήρθε με τον Δ. Καιρίδη, ο οποίος ουσιαστικά είπε ότι «άλλο είναι ο λευκός, χριστιανός και άλλο ο αλλόθρησκος Αφρικανός».
Έτσι ενώ οι Ουκρανοί πρόσφυγες θα φιλοξενηθούν σε κέντρα υποδοχής στο Κεντρί σε συνθήκες σαφώς καλύτερες από τους πρόσφυγες από άλλες χώρες (Συρία, Αφγανιστάν, Λιβύη κ.α.), το 40% του πληθυσμού των προσφύγων (που είχαν έρθει από τις χώρες που αναφέρθηκαν ) του στρατοπέδου -περίπου 6.000 πρόσφυγες- έχουν στερηθεί τα βασικά μέσα επιβίωσης. Σε συνθήκες εξαθλίωσης και χωρίς καμία πρόσβαση σε τρόφιμα μένουν οι πρόσφυγες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων. Το υπουργείο επικαλείται προσχηματικά και υποκριτικά ότι μόνο τα άτομα που υποβάλλουν αίτηση για διεθνή προστασία μπορούν να θεωρηθούν «δικαιούχοι που πληρούν τις υλικές συνθήκες υποδοχής και κατά συνέπεια τα τρόφιμα». Τα προσφυγόπουλα από την Ουκρανία θα βοηθηθούν στην ένταξή τους στο εκπαιδευτικό σύστημα, ενώ αυτά από τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής πληρώνουν με το αίμα τους το τίμημα της ξενιτιάς και του πολέμου, όπως ο μικρός Αϊλάν και τόσα άλλα παιδιά, των οποίων η τελευταία πνοή μπορεί να πνεύσει ως αέρας που θα κινήσει κάθε καταπιεσμένο άνθρωπο και πρόσφυγα να σταθεί απέναντι στα πολεμοκάπηλα και ιμπεριαλιστικά σχέδια των δυναστών των λαών.
«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός κι αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία. Τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις ολόκληρη την πόλη να τρέχει και εκείνη». Έχουμε χρέος να μιλάμε για τους πολέμους, έχουμε χρέος να μιλάμε για αυτούς που κάνουν τους πολέμους, έχουμε χρέος να λέμε στον γείτονα μας, στον φίλο, ότι κανείς δεν φεύγει από την πατρίδα του επειδή το θέλει και κανείς πρόσφυγας δεν φταίει για την φτωχοποίηση και εξαθλίωση που ζούμε. Οι καιροί είναι σκοτεινοί και έχουμε χρέος να τους φωτίσουμε.
Ελευθερία Σ.
Αναδημοσίευση από το νέο περιοδικό Πορεία.
