Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Πορεία, τεύχος 55 που κυκλοφορεί
Ακούσαμε όλοι το τελευταίο επίτευγμα της ελληνικής δικαιοσύνης με την αθώωση όλων των κατηγορουμένων του σκανδάλου με τα «μαύρα» ταμεία της Siemens. Προστίθεται λοιπόν ένα ακόμα στοιχείο στον μακρύ κατάλογο που καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η αστική δικαιοσύνη τους θιασώτες αλλά και τα αφεντικά της, πολιτική εξουσία και κεφαλαιοκράτες αντίστοιχα. Αποδεικνύεται δηλαδή για άλλη μια φορά η πλήρης υποταγής της δικαιοσύνης στο καπιταλιστικό σύστημα και η πλήρης ατιμωρησία στα σκάνδαλα που το ίδιο το σύστημα γεννά.
Από το θάψιμο της υπόθεσης Novartis που έδινε αποδεδειγμένα μίζες σε πολιτικά πρόσωπα και δημοσιογράφους, την ειδική μεταχείριση που απολαμβάνουν όλοι οι αυλοκόλακες, οι «άριστοι» και οι υποστηρικτές του συστήματος, όπως η απελευθέρωση Φλώρου (σκάνδαλο Energa) και Λιγνάδη (βιασμοί ανηλίκων) ή οι διευκολύνσεις που δίνονται απλόχερα σε εγκληματίες φασίστες μέσα από τη φυλακή (π.χ. διαδικτυακές ομιλίες Κασιδιάρη), μέχρι την ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι κρατικές δυνάμεις καταστολής (βασανιστήρια και βιασμός στο Α.Τ. Ομόνοιας), είναι πολλά ακόμα σκανδαλώδη γεγονότα τα οποία προφανώς δεν έρχονται στο φως της δημοσιότητας.
Απέναντι στα παραπάνω αρκεί να παραβάλουμε τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται η δικαιοσύνη στους οικονομικά αδύναμους ή σε όσους θεωρεί εχθρούς του συστήματος που υπηρετεί. Μόνο να θυμηθούμε τις περιπτώσεις του αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη και την άρνηση εφαρμογής ακόμα και του ίδιου του νόμου που είχε θεσπίσει το κράτος ή τις υποθέσεις της γιαγιάς με τα τερλίκια ή με τα άγρια χόρτα που δεν είχαν άδεια μικροπωλητή και συνελήφθησαν ή ακόμα χειρότερα την υπόθεση της καθαρίστριας με το πλαστό πτυχίο που φυλακίστηκε γιατί έκλεψε δημόσιο χρήμα.
Στην υπόθεση της Siemens ακολουθήθηκε μια πάγια τακτική του αστικού δικαστικού συστήματος για τέτοιες υποθέσεις. Ενώ η εταιρία είχε παραδεχτεί την ενοχή της στα αντίστοιχα δικαστήρια στο εξωτερικό, εδώ, για να μπορέσει να «κουκουλωθεί» η υπόθεση ακολουθήθηκε μια δαιδαλώδης διαδρομή καθυστερήσεων και «ακούσιας» αμέλειας με αποτέλεσμα να εκδικαστεί η υπόθεση μετά από 20 χρόνια και προφανώς να έχουν παραγραφεί τα αδικήματα. Κι αν αναρωτιέστε, γιατί το αστικό σύστημα δεν επέδειξε τα αντανακλαστικά που έπρεπε για να διαλευκανθεί μια υπόθεση μιζών 1,3 δις ευρώ όσο γρηγορότερα γινότανε από τη στιγμή που για λιγότερο ζημιογόνες υποθέσεις, όπως το να βγάλει μια απεργία παράνομη, ακολουθούνται διαδικασίες «κατεπείγοντος», είναι γιατί σ’ αυτό το σύστημα, το χέρι που σε ταΐζει δεν το δαγκώνεις!
Τελικά ας κάνουμε αστειευόμενοι και μια σημείωση. Η καθαρίστρια με το πλαστό πτυχίο καταδικάστηκε γιατί ζημίωσε το δημόσιο με την αμοιβή που έπαιρνε ενώ παρόλα αυτά πήγαινε κανονικά στη δουλεία της. Οι κατηγορούμενοι της Siemens που κατασπατάλησαν χρήματα ζημιώνοντας πολλαπλάσια το δημόσιο κρίθηκαν αθώοι. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι αν ζημιώσεις το δημόσιο δουλεύοντας, χωρίς δηλαδή πραγματικά να το ζημιώνεις, δεν υπηρετείς σωστά τις καπιταλιστικές αρχές και γι’ αυτό η «κόρη» του, η αστική δικαιοσύνη, θα σε τιμωρήσει.
Βάιος Κ.
