Στην πραγματικότητα, η ιδέα της συγκρότησης «οργανισμών», και μάλιστα σε όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, δεν είναι καινούρια· τη νεοφιλελεύθερη σύλληψη σε όλο της το μεγαλείο μπορέσαμε να τη γνωρίσουμε επαρκώς στο αντιεκπαιδευτικό πακέτο τής Διαμαντοπούλου (2011), στο οποίο και πραγματοποιείται συγκεκριμένη περιγραφή του ρόλου και των σκοπών των νεοπαγών «οργανισμών»: με μια φράση, πρόκειται για ένα ακόμη μεθοδευμένο χτύπημα στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Οι οργανισμοί υπηρετούν τη λεγόμενη αυτοτέλεια (και σε ό,τι αφορά τα οικονομικά) των ΑΕΙ και ΤΕΙ, βοηθώντας στην πράξη την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας να αποδεσμευτούν διακριτικά από την υποχρέωση στήριξης των πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων. Οι οργανισμοί θέτουν το πανεπιστήμιο σε ακόμη πιο σαφή νεοφιλελεύθερη πορεία: από τη μία πλευρά κάνουν πιο αυστηρές, πιο ταξικές, πιο «αγγλοσαξωνικές» τις σπουδές, από την άλλη προσανατολίζουν τα ιδρύματα στην κερδοφορία, οραματίζονται ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα-επιχείρηση, λιγότερο «δωρεάν» και λιγότερο «δημόσιο».
Τις μέρες αυτές προωθούνται από τη Σύγκλητο του ΕΚΠΑ οι διαδικασίες σύστασης οργανισμού στο πανεπιστήμιο, υπό το εκβιαστικό μάλιστα επιχείρημα ότι η συγκρότηση του οργανισμού θα πρέπει να νοείται αναγκαία προκειμένου να επαναπροσληφθούν οι διοικητικοί υπάλληλοι που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα εδώ και οκτώ μήνες, και να μην υπάρξει κίνδυνος απόλυσής τους.
Το υπουργείο «Παιδείας» για μια ακόμη φορά εκβιάζει τον εκπαιδευτικό κόσμο, για μια ακόμη φορά αθετεί τις -προ ολίγων μηνών- δεσμεύσεις του για τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας των διοικητικών υπαλλήλων, για μια ακόμη φορά προωθεί τους βαθιά ταξικούς, αντιεκπαιδευτικούς, αντικοινωνικούς σχεδιασμούς του, επιχειρώντας μάλιστα να φέρει σε σύγκρουση κομμάτια της εκπαιδευτικής κοινότητας (στην περίπτωσή μας, κυρίως τους φοιτητές με τους διοικητικούς) που μόλις πρόφατα έδωσαν από κοινού, σε πολλά τμήματα και σχολές, τη μάχη ενάντια στις απολύσεις, τις διαθεσιμότητες, την υποβάθμιση της λειτουργίας των πανεπιστημίων.
Η Πορεία καλεί τους φοιτητές και τους σπουδαστές να σπάσουν τον εκβιασμό αυτό. Υπόλογος μπροστά στους διοικητικούς υπαλλήλους είναι το υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση, όχι οι φοιτητές.
Το γεγονός ότι ο νόμος-πλαίσιο της Διαμαντοπούλου, σε πολλά άρθρα του, δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί στην πράξη, αποτελεί μια μικρή νίκη του φοιτητικού κινήματος. Το γεγονός ότι οι διοικητικοί διεκδικούν, μήνες τώρα, αγωνιστικά το δικαίωμά τους στην εργασία, συνιστά ελπίδα για την τελική επιτυχή έκβαση της υπόθεσής τους.
Στους εκβιασμούς και τα διασπαστικά σε βάρος των αγώνων διλήμματα, να απαντήσουμε με ενότητα και συντονισμό.
