Το σχέδιο της ΕΕ υλοποιείται με ραγδαίους ρυθμούς, μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια απέραντη φυλακή για χιλιάδες ανθρώπους, σε έναν μόνιμο καταυλισμό. Αμέσως μετά την τελευταία Σύνοδο τα σύνορα με την πΓΔΜ έκλεισαν.
Μπορεί να εμφανίστηκε η Αυστρία ως η χώρα που πήρε την πρωτοβουλία να κλείσουν τα σύνορα Ελλάδας- πΓΔΜ, ωστόσο χωρίς την ουσιαστική στήριξη των ισχυρών χωρών, παρά τη χαρακτηριστική διγλωσσία της Κομισιόν που «καταδίκαζε» την Αυστρία, το κλείσιμο των συνόρων, που προκαλεί ασφυξία στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Αυτό επιβεβαιώθηκε από την επίσκεψη του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, όπου έγινε ξεκάθαρο ότι το σφράγισμα του βαλκανικού διαδρόμου δεν είναι παροδικό και προέτρεψε τους πρόσφυγες να μην έρχονται στην Ελλάδα γιατί «δεν θα είναι πλέον χώρα τράνζιτ».
Σε αυτά τα πλαίσια, προκειμένου οι πρόσφυγες να συγκρατούνται στο έδαφός τους -να απαγορεύεται δηλαδή η διέλευσή τους προς τις χώρες προορισμού τους- η Κομισιόν προτείνει την αποδέσμευση 700 εκατομμυρίων ευρώ, σε βάθος τριετίας, για τις χώρες που δέχονται τα προσφυγικά κύματα, γιατί προφανώς ο εγκλωβισμός τους στις χώρες εισόδου θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, τουλάχιστον για 3 χρόνια.
Από την άλλη συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα για καλύτερη φύλαξη των συνόρων της, αν θέλει να παραμείνει στη Σένγκεν. Από τη στιγμή που ξεκίνησαν να καταφτάνουν τα καραβάνια των προσφύγων στην Ευρώπη, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ έθεσαν σε εφαρμογή μια ανθρωποκτόνα πολιτική θωράκισης των ευρωπαϊκών συνόρων, ενίσχυσης των κατασταλτικών μηχανισμών, αυξάνοντας τους καθημερινούς πνιγμούς εκατοντάδων ανθρώπων, προωθώντας τον εγκλωβισμό όσων καταφέρουν να εισέλθουν στις χώρες εισόδου, ώστε να ξεδιαλέγονται ποιοι παραμένουν και ποιοι επαναπροωθούνται.
Παράλληλα, η ενεργοποίηση σκληρών αντιμεταναστευτικών νόμων στο εσωτερικό της ΕΕ και η συντεταγμένη απαγόρευση στην ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων (όπως αυτή προβλέπεται από τη Συνθήκη της Γενεύης - που πλέον βρίσκεται στα αζήτητα) συνέβαλαν σημαντικά στη διαμόρφωση κλίματος ξενοφοβίας, ρατσιστικών και ακροδεξιών παραληρημάτων, που νομιμοποιούν τελικά τα βάρβαρα μέτρα που υλοποιεί η ΕΕ, κουρελιάζοντας και καταπατώντας ανθρώπινα δικαιώματα. Στη Γερμανία σημειώνονται σφοδρές αντιπαραθέσεις στον κυβερνητικό συνασπισμό για να μπει φραγμός στην είσοδο προσφύγων, τα μέτρα χορήγησης ασύλου αυστηροποιήθηκαν, η Γαλλία με δακρυγόνα και ξύλο ξεπατώνει τους καταυλισμούς στο Καλαί, ενώ βάζει όριο στη μετεγκατάσταση τους 30.000 πρόσφυγες.
Είναι ξεκάθαρο ότι ανεξάρτητα από επιμέρους ρητορικές και διαφορετικές προσεγγίσεις, που αντανακλούν τις πολιτικές σκοπιμότητες, τα συμφέροντα και τις εσωτερικές ισορροπίες κάθε χώρας, η συνολική πολιτική της ΕΕ για την αντιμετώπιση του Προσφυγικού, συγκλίνει στην καταστολή, στην απώθηση και στον αποκλεισμό, με κάθε τρόπο, από την είσοδο στις χώρες προορισμού.
Που σημαίνει τον εγκλωβισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα και φυσικά την ένταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στα θαλάσσια σύνορά μας. Η βαρβαρότητα που επιφύλαξαν οι δυνάμεις καταστολής της πΓΔΜ στους χιλιάδες παγιδευμένους στην ουδέτερη ζώνη δεν αποτελεί κάποια μονομερή ενέργεια αλλά εφαρμογή της πολιτικής της ΕΕ.
Παράλληλα, όπως διαφαίνεται, τόσο από δημοσιεύματα, κυρίως στο γερμανικό τύπο, όσο και από δηλώσεις της Μέρκελ και εκπροσώπων της γερμανικής κυβέρνησης περί στήριξης της Ελλάδας, παζαρεύεται, έστω και άτυπα, η χαλάρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, με αντάλλαγμα τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα. Επικίνδυνη και τυχοδιωκτική η στάση της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχοντας ευθυγραμμιστεί και ταυτιστεί με όλες τις κατασταλτικές πολιτικές αναχαιτίσεων, απωθήσεων και απελάσεων που έχει χαράξει η ΕΕ, έχοντας υποταχτεί μέχρι κεραίας σε όλες τις ευρωπαϊκές προσταγές, έχοντας υποχωρήσει στους συνεχείς εκβιασμούς των «εταίρων» της, τώρα ενεργοποιεί το λεγόμενο plan Β, κομμένο και ραμμένο στους ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς, που βλέπουν την Ελλάδα ως απέραντο στρατόπεδο. Καταθέτει σχέδιο έκτακτης ανάγκης παρακαλώντας για κονδύλια 450 εκατ. ευρώ και έκτακτες προσλήψεις προσωπικού για τα κέντρα κράτησης, ώστε να διαχειριστεί την ανθρωπιστική κρίση.
Στην πραγματικότητα αποδέχεται το ρόλο που της επιβάλλεται να εγκλωβίσει όλους αυτούς τους ανθρώπους στην Ελλάδα, ακολουθώντας μια υποτελή και τυχοδιωκτική πολιτική, αδιαφορώντας εντελώς τόσο για την εκρηκτική κατάσταση που διαμορφώνεται, όσο και για την ανείπωτη τραγωδία των προσφύγων, τους οποίους αντιμετωπίζει ως παράπλευρες απώλειες της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας.
Ανεξάρτητα αν οι κυβερνητικές προσπάθειες επικεντρώνουν στη «μονομερή στάση» της Αυστρίας, με κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως η ανάκληση του Έλληνα πρεσβευτή, η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι το κλείσιμο των συνόρων είχε ήδη δρομολογηθεί, όπως πολύ καλά γνώριζε η κυβέρνηση και όπως άλλωστε ισχυρίζονταν μέλη της (Δραγασάκης, Καμμένος, Μουζάλας).
Όλο αυτό το διάστημα χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβίζονται στη χώρα μας, αβοήθητοι σε μια απελπιστική κατάσταση, που αναμένεται να επιδεινωθεί, σε ένα δραματικό αδιέξοδο, χωρίς συνθήκες που να τους εξασφαλίζουν στοιχειώδη αξιοπρέπεια και σεβασμό στα δικαιώματά τους, χωρίς κρατικές υποδομές στέγασης- σίτισης - περίθαλψης. Κατά χιλιάδες στοιβάζονται σε συνθήκες εξαθλίωσης σε κέντρα, στρατόπεδα, αθλητικές εγκαταστάσεις, πλατείες με μόνο στόχο να φτάσουν στα σύνορα με τη πΓΔΜ, από τα οποία περνούν μόλις 300 άνθρωποι τη μέρα.
Στον καταυλισμό της Ειδομένης βρίσκονται ήδη πάνω από 10.000 άνθρωποι, στον Πειραιά 4.000, σε όλη τη χώρα τουλάχιστον 28.000 άνθρωποι είναι παγιδευμένοι, οι περισσότεροι πασχίζουν να βρεθούν στα σύνορα, ελπίζοντας να περάσουν. Η κυβέρνηση, που αρχικά είχε αποδεχτεί τη δημιουργία 50.000 θέσεων, τώρα ομολογεί ότι τουλάχιστον 100.000 άνθρωποι - και βλέπουμε- θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα μέσα στον επόμενο μήνα, χωρίς να υπάρχουν δομές φιλοξενίας. Μάλιστα ο Υπουργός Μετανάστευσης, Μουζάλας, σε συνέντευξή του δήλωσε ότι «φτιάχνουμε χώρους έκτακτης ανάγκης -ούτε καν φιλοξενίας- με σκηνές σε γήπεδα», ενώ ανακοινώνεται το σταδιακό άνοιγμα πολλών ακόμα hot spots και κέντρων μετεγκατάστασης (relocation camp) σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Με απίστευτη προχειρότητα η κυβέρνηση στοιβάζει τους ανθρώπους όπου βρει, με τις ΜΚΟ και τις υπηρεσίες του ΟΗΕ να έχουν τον πρώτο λόγο στην εξασφάλιση των πιο στοιχειωδών αναγκών. Και είναι εξίσου αξιοσημείωτο ότι τα κονδύλια που θα αποδεσμεύσει η ΕΕ θα δοθούν απευθείας σε ΜΚΟ και διεθνείς οργανισμούς για τους πρόσφυγες. Και το πάρτι των αρπακτικών σε βάρος της απόγνωσης χιλιάδων ξεριζωμένων αρχίζει…
Σε ό,τι αφορά την κατάσταση στην Ειδομένη ο υπουργός, που πριν το κλείσιμο των συνόρων διαβεβαίωνε ότι η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη, ισχυρίστηκε ότι «οι άνθρωποι δεν έχουν πειστεί ότι έχει κλείσει ο διάδρομος…ετοιμάζουμε με τον ΟΗΕ ένα σποτάκι, το οποίο θα κάνει γνωστό ότι το σύνορο είναι κλειστό». Κάπως έτσι θα αποτραπούν οι πρόσφυγες να έρχονται στην Ελλάδα! Από την πλευρά της η ΝΔ, με φόντο το αλαλούμ που επικρατεί, ξεσπαθώνει ζητώντας να αναλάβει δράση ο στρατός στο ξεδιάλεγμα προσφύγων-μεταναστών, ζητώντας κλειστά κέντρα κράτησης, τουλάχιστον για τους μετανάστες, επενδύοντας σε σκληρότερη καταστολή, που σύμφωνα με την πάγια επιχειρηματολογία της ΝΔ θα αποθαρρύνει τα κύματα των προσφύγων, ενεργοποιώντας στην ουσία ξενοφοβικά αντανακλαστικά.
Σε λίγο θα απαιτούν και τη φυλάκιση ελεύθερων ανθρώπων για το έγκλημα να είναι πρόσφυγες. Ενόψει της Συνόδου για το Προσφυγικό στις 7 Μάρτη, η κυβέρνηση επιχειρεί να διαμορφώσει μια «εθνική» γραμμή, εστιάζοντας στη δέσμευση της Κομισιόν για έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια στην Ελλάδα, επικεντρώνοντας παράλληλα στη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, κάτω από την πίεση και του ΝΑΤΟ. Η Άγκυρα, που θεωρείται το κλειδί για τον περιορισμό των προσφύγων προς την Ευρώπη, παζαρεύει σκληρά προκειμένου να ελέγξει τη ροή των προσφύγων, προωθεί τα δικά της συμφέροντα, εντείνει ζητήματα συνδιαχείρισης στο Αιγαίο, ενώ οι τουρκικές προκλήσεις κλιμακώνονται.
Παρά τους εσωτερικούς λεονταρισμούς και τις διακηρύξεις του Πρωθυπουργού ότι η «Ελλάδα δεν θα γίνει αποθήκη ψυχών» και θα απαιτήσει από την ΕΕ έναν μόνιμο μηχανισμό δίκαιης κατανομής προσφύγων στα κράτη-μέλη, στα πλαίσια των υποτιθέμενων κοινών ευθυνών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν αμφισβητεί ούτε κατά διάνοια τις ευρωπαϊκές συνθήκες και οδηγίες, τη Σένγκεν και τις διατάξεις του Δουβλίνου, το ευρωπαϊκό πλαίσιο για τη μετανάστευση, τις αποφάσεις της ΕΕ για το Προσφυγικό, την παράδοση των συνόρων στη Frontex.
Η ελληνική κυβέρνηση εξωραΐζει τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, επικροτεί την ενίσχυση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, στηρίζει τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, αποδέχεται τη μετατροπή της χώρας σε απέραντο στρατόπεδο. Ταυτόχρονα εκμεταλλεύεται την ειλικρινή αλληλεγγύη που επιδεικνύει ο λαός μας στους πρόσφυγες και προπαγανδίζει τη φιλανθρωπία ως το μοναδικό τρόπο στήριξης, ανακυκλώνοντας τη δυστυχία και αποκοιμίζοντας συνειδήσεις, για να «σβήσει» τις αιτίες που γεννούν την προσφυγιά. Η πραγματική αλληλεγγύη των λαών όμως είναι όταν υψώνουν το ανάστημά τους, όταν παλεύουν για να ακυρώσουν πολεμοκάπηλα σχέδια.
Σε πλήρη ταύτιση με το υπόλοιπο «ευρωπαϊκό τόξο» της αντιπολίτευσης και με τη στήριξη των ΜΜΕ, καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό μας ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ διασφαλίζουν την προστασία και ασφάλεια της χώρας μας, ότι η πιστή υλοποίηση όλων των εντολών που εκπορεύονται από Βρυξέλλες και Βερολίνο θα επιφέρουν μακροπρόθεσμα κάποιου είδους επίλυση του Προσφυγικού. Πρόκειται για παραμύθια.
Όσο βαθαίνει η εξάρτησή μας από αυτούς τους μηχανισμούς, ιδιαίτερα τώρα με την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ, που δήθεν θέλουν να αναλάβουν πιο ενεργή δράση στην προσφυγική κρίση και κατευθύνουν τις ΝΑΤΟϊκές φρεγάδες στο Αιγαίο, ολοένα πιο επιτακτικά ανοίγουν ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και μπαίνει ο λαός μας στη δίνη επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδίων.
Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, σαν να μην φέρουν καμία ευθύνη για το μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως επίσημα καταγράφει ο ΟΗΕ και οι ίδιοι επικαλούνται, σαν να μην πρωτοστάτησαν στην αποσταθεροποίηση και στις εκστρατείες ισοπέδωσης σειράς χωρών, προκαλώντας το μαζικό ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων, αξιοποιούν τα καραβάνια της προσφυγιάς σχεδιάζοντας ευρύτερες ανακατατάξεις στην περιοχή μας, εντείνοντας τη στρατιωτική παρουσία τους στο Αιγαίο. Με μοχλό πίεσης το Προσφυγικό, στις πλάτες εκατομμυρίων απελπισμένων ανθρώπων, που περνούν από την κόλαση αναζητώντας μια καλύτερη ζωή και αντιμετωπίζουν τη βαρβαρότητα και την αγριότητα της σιδερόφρακτης ΕΕ, παίζονται γεωπολιτικά παιχνίδια και οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
