Η κοινή εκλογική κάθοδος των ΕΑΑΚ – ΑΡΕΝ – ΑΡΔΙΝ υπό τον τίτλο «Αριστερή Ανατρεπτική Συνεργασία» και η συζήτηση που άνοιξε για την ενότητα της φοιτητικής αριστεράς έχουν δημιουργήσει σ’ ένα δημοκρατικό, αγωνιστικό και αριστερό κομμάτι του φοιτητικού κόσμου την ελπίδα ότι αυτό το εγχείρημα μπορεί να παίξει το ρόλο ενός ισχυρού πολιτικού αντίβαρου στη ΔΑΠ και να ανοίξει το δρόμο για την ανασυγκρότηση και την αγωνιστική αφύπνιση του φοιτητικού κινήματος. Ωστόσο όταν κάνουμε λόγο για την ενότητα της αριστεράς πρέπει να βάλουμε τρεις σημαντικές παραμέτρους. Πρώτον, ενότητα ποιων δυνάμεων, δεύτερον σε ποια πολιτική βάση και τρίτον με ποιους όρους.
Ποια λοιπόν είναι η φυσιογνωμία των δυνάμεων που συγκροτούν το παραπάνω εγχείρημα; Οι πολιτικές δυνάμεις που συγκροτούν την ΕΑΑΚ βρίσκονταν τα προηγούμενα χρόνια κάτω από την ομπρέλα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πριν όμως από τις εθνικές εκλογές του Σεπτέμβρη ένα κομμάτι της τελευταίας (ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ) αποχώρησε και προσχώρησε στην ΛΑΕ του Λαφαζάνη με την ελπίδα ότι θα έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Το ΑΡΔΙΝ είναι φοιτητική παράταξη που αν και δημιουργήθηκε πριν τρία χρόνια, μετά την αποχώρηση της ΛΑΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ πρόσκειται πλέον σ’ αυτήν. Η ΑΡΕΝ ήταν η φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και μετά την πλήρη υποταγή του τελευταίου στις απαιτήσεις ΕΕ και ΔΝΤ, είναι ουσιαστικά πολιτικά άστεγη και αναζητά μια νέα πολιτική ταυτότητα που θα την ξεπλύνει από τις ευθύνες που έχει και αυτή για την καλλιέργεια αυταπατών σχετικά με τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάνω όμως σε ποια πολιτική βάση προχωρά η εν λόγω συνεργασία αυτών των δυνάμεων; ΕΑΑΚ και ΑΡΔΙΝ αναπαράγουν μέσα στους συλλόγους αιτήματα από τα προγράμματα των ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑΕ. Προγράμματα που στην ουσία μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό και με θέσεις όπως αυτή για διαγραφή του χρέους στην πραγματικότητα χύνουν νερό στο μύλο της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και μετατρέπουν το φοιτητικό κίνημα σε ουρά αυτής της πολιτικής. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους «δανειστές» είναι αυτή ακριβώς η διαγραφή του χρέους. Ταυτόχρονα σε κοινές τους ανακοινώσεις όπου παρουσιάζουν το νέο τους αυτό εγχείρημα κάνουν λόγο για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Για ποια ανασυγκρότηση όμως κάνουν λόγο όταν για παράδειγμα καμιά τους δεν βάζει το ζήτημα της ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ και όταν μάλιστα τα προηγούμενα χρόνια η ΕΑΑΚ εντελώς αντιδημοκρατικά πρωτοστατούσε στο να αποτραπεί κάθε προσπάθεια συγκρότησης της. Ποια ανασυγκρότηση μπορεί να γίνει όταν τα ΕΑΑΚ σε ορισμένους συλλόγους παρακάμπτουν, απορρίπτουν ή ακόμα καταργούν τα ΔΣ; Για ποια ανασυγκρότηση και ποια ενότητα που υποτίθεται θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει ένα ευρύτερο τμήμα των φοιτητών κάνουν λόγο αυτές οι δυνάμεις, όταν μέσα στις γενικές συνελεύσεις με την λογική της ψήφισης πλαισίων διασπούν την ενότητα του φοιτητικού κόσμου πάνω στο πρόβλημα και τον διαιρούν ανάμεσα στα διάφορα αυτά πλαίσια, μετατρέποντας στην πραγματικότητα τη γενική συνέλευση σε μια διαδικασία που απομακρύνει τους φοιτητές από αυτήν;
Κάτω από ποιους όρους όμως γίνεται η συνεργασία αυτών των δυνάμεων; Στην πραγματικότητα η συνεργασία αυτή καθορίζεται από τη στάση της ΕΑΑΚ ανά σχολή και αυτή η στάση έχει να κάνει με το ποια πολιτική δύναμη από αυτές που συγκροτούν την ΕΑΑΚ έχει τους συσχετισμούς σε κάθε σχήμα της. Έτσι σε πολλές σχολές αυτή η συμπόρευση περπατάει τουλάχιστον στο επίπεδο του κοινού εκλογικού κατεβάσματος, ενώ σε άλλες όχι. Τραγελαφική κατάληξη αυτής της υποτιθέμενης συνεργασίας και αποθέωση του τυχοδιωκτισμού αποτελούν παραδείγματα συλλόγων όπου υπάρχουν δύο σχήματα της ΕΑΑΚ και το ένα συμμετέχει στο κοινό εκλογικό κατέβασμα με την ΑΡΕΝ και το ΑΡΔΙΝ, ενώ το άλλο κατεβαίνει στις εκλογές μόνο του. Τέλος έχει μια σημασία να υπογραμμίσουμε τους όρους ηγεμονισμού με τους οποίους ορισμένες δυνάμεις αντιλαμβάνονται αυτήν την «ενότητα». Διαβάζουμε στο «ΠΡΙΝ», εφημερίδα του ΝΑΡ, οργάνωσης που συμμετέχει στην ΕΑΑΚ:
«…Σε αυτήν την κατεύθυνση η ΕΑΑΚ έχει προχωρήσει στην συγκρότηση ψηφοδελτίων συνεργασίας με τις δυνάμεις της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ. Η εκλογική συνεργασία αυτή αποτελεί πλευρά της ευρύτερης πολιτικής συνεργασίας με αυτές τις δυνάμεις πάνω στο αναγκαίο πολιτικό πλαίσιο, ώστε να αποτελέσει η ΕΑΑΚ πόλο έλξης κάθε έκφρασης αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και αντικαπιταλιστικής αναζήτησης».
Πράγματι είναι ενδιαφέρουσα μια συνεργασία των ΕΑΑΚ – ΑΡΕΝ – ΑΡΔΙΝ ώστε να αποτελέσει όμως μόνο η ΕΑΑΚ πόλο έλξης κάθε έκφρασης αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και αντικαπιταλιστικής αναζήτησης.
Ως ΠΟΡΕΙΑ θεωρούμε ότι τέτοιου είδους συνεργασίες και ενότητες στην πραγματικότητα αποτελούν συγκολλήσεις που όχι μόνο δεν προσφέρουν στην υπόθεση της ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος, αλλά αντίθετα την υποσκάπτουν καλλιεργώντας αυταπάτες και δημιουργώντας ψεύτικες ελπίδες σ’ ένα αριστερό κομμάτι των φοιτητών.
