Με ένα άρθρο υπό τον τίτλο «Δεκάλογος - Παρέμβαση στις φοιτητικές εκλογές» προσπάθησε η ΚΟΕ να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους δεν συμμετείχε φέτος στις φοιτητικές εκλογές. Αν και είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς το σκεπτικό της ΚΟΕ αξίζει παρόλα αυτά να σταθεί σε μερικά «ενδιαφέροντα» σημεία του συγκεκριμένου άρθρου.
Γιατί λοιπόν οι φοιτητές της ΚΟΕ δεν συμμετέχουν στις εκλογές; Διότι, λένε, «δεν έχουν νόημα», «γιατί τα Διοικητικά Συμβούλια που προκύπτουν μετά απ’ τις φοιτητικές εκλογές σε κάθε σύλλογο, έχουν πάψει εδώ και καιρό να εκπροσωπούν τη φοιτητική κοινότητα» και «κατά συνέπεια, το ποιος θα βγει πρώτος ή δεύτερος σε μια σχολή, έχει πρακτικά μικρή σημασία για τη ζωή του φοιτητικού συλλόγου απ’ την επόμενη μέρα». Μάλιστα!! Τελικά ήταν τόσο απλή η απάντηση στο πρόβλημα της απαξίωσης του φοιτητικού συνδικαλισμού. Και εμείς οι αφελείς νομίζαμε ότι έπρεπε να δουλεύουμε ακούραστα μέσα στους συλλόγους για να ανατραπούν οι συσχετισμοί και οι πολιτικές που οδήγησαν τα ΔΣ να λειτουργούν γραφειοκρατικά και ξεκομμένα από τους φοιτητές. Όχι!! Η λύση είναι αποχή από τις εκλογές. Και όπως μας συμβουλεύει η ΚΟΕ, δεν θα έπρεπε να μας πολυνοιάζει για το ποιος θα βγει πρώτος σε μια σχολή. Σωστά! Είναι ακριβώς το ίδιο για έναν φοιτητικό σύλλογο να είναι πρώτη η ΔΑΠ και το ίδιο να είναι αποδυναμωμένη. Πράγματι, ιδιοφυής λογική…
Λίγο πιο κάτω συνεχίζει το άρθρο: «Νέες συλλογικότητες και ομάδες συμμετοχής μέσα στις σχολές, πρέπει και μπορούν να γεννηθούν και να αντικαταστήσουν το μοντέλο της παραταξιοκρατίας που έχει χρεοκοπήσει». Να πληροφορήσουμε πάντως την ΚΟΕ ότι τέτοιου είδους προτάσεις είχε κάνει επανειλημμένα στο παρελθόν το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη. Και τέτοιες προτάσεις, που στην ουσία ζητούν κατάργηση των παρατάξεων, μπορούν να αποδειχτούν πολύ επικίνδυνες και ιδιαίτερα όταν προβάλλονται από οργανώσεις που αναφέρονται στην αριστερά, όπως η ΚΟΕ.
Το καλύτερο το αφήσαμε για το τέλος. Γιατί λοιπόν δεν συμμετέχουν οι φοιτητές της ΚΟΕ στις φοιτητικές εκλογές; «Γιατί τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαμε και για να είμαστε ειλικρινείς δεν καταφέραμε και πολλά. ... Μπορεί, με λίγα λόγια, να αναγνωρίσαμε και να επισημάναμε τις αδυναμίες του υπαρκτού φοιτητικού συνδικαλισμού, αλλά δεν καταφέραμε να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο που να ξεφεύγει απ’ τα στενά όρια και τους κανόνες του παιχνιδιού». Όντως, δεν καταφέρατε και πολλά. Και για να είμαστε και εμείς ειλικρινείς, όχι μόνο δεν καταφέρατε, αλλά δεν θα μπορούσατε και ποτέ με την πολιτική που ακολουθήσατε όλα τα προηγούμενα χρόνια «να ανοίξετε έναν άλλο δρόμο που να ξεφεύγει απ’ τα στενά όρια και τους κανόνες του παιχνιδιού» όπως λέτε. Διότι αυτή ακριβώς είναι η φυσική κατάληξη της πολύχρονης παραμονής σας στον ΣΥΡΙΖΑ: η απογοήτευση, η ηττοπάθεια κι ο συμβιβασμός.
