Με αφορμή τα γεγονότα στην περιοχή του Ωραιοκάστρου, το site μας αναδημοσιεύει σχετικά παλαιότερο κείμενο (23/7) που αναδεικνύει την ανάγκη ένταξης των προσφύγων στη Δημόσια Εκπαίδευση
Πρόσφατα ο Υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, ανακοίνωσε δέσμη μέτρων για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων περιλαμβάνοντας και την πρόσληψη 800 αναπληρωτών. Οι δηλώσεις του Υπουργείου δημιουργούν περισσότερη σύγχυση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Χωρίς τίποτα να είναι ξεκαθαρισμένο με συγκεκριμένες υπουργικές αποφάσεις ή νομοθετικές ρυθμίσεις μέχρι και τώρα, ορισμένα βασικά συμπεράσματα διαφαίνονται.
Πρώτα και κύρια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι παγιώνει και μονιμοποιεί το καθεστώς των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Αποδέχεται περισσότερο ή λιγότερο σιωπηλά ότι οι δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι και σε συνθήκες γκέτο στα στρατόπεδα για μακρό χρονικό διάστημα. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επιδιώκει να στήσει ένα «παράκεντρο» δίπλα στα Δημόσια Σχολεία και μέσα στις υπάρχουσες δομές κράτησης των προσφύγων για τα παιδιά. Στην καλύτερη περίπτωση, επικαλείται την απογευματινή λειτουργία κάποιων σχολείων σε ορισμένες περιοχές, ώστε να γίνεται η διδασκαλία των μαθημάτων στα προσφυγόπουλα. Η κίνηση αυτή επιτείνει ακόμα περισσότερο το καθεστώς της περιθωριοποίησης και της γκετοποίησης των προσφύγων και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών που, μετά τη φρίκη του πολέμου, έρχονται αντιμέτωπα με κλειστές πόρτες και νέους φράκτες εντός των πόλεων. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, επικαλούμενη το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των προσφύγων δεν θέλει να παραμείνει στη χώρα αλλά να απεγκλωβιστεί, δηλώνει πως «μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα προσφυγόπουλων θα ενταχθεί στο Δημόσιο Σχολείο», κυρίως όσα παιδιά ζουν εκτός στρατοπέδων συγκέντρωσης και μέσα στον αστικό ιστό (ενοικιασμένα διαμερίσματα κλπ).
Δεύτερον η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη στενή συνεργασία με τις γνωστές ΜΚΟ, οι οποίες θα αναλάβουν το μεγαλύτερο μέρος της υπόθεσης της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων. Είναι γνωστός ο βρώμικος ρόλος και η χυδαία εκμετάλλευση των ΜΚΟ, ιδιαίτερα απέναντι στην προσφυγική κρίση. Για πρώτη φορά γίνεται έντονα λόγος για στελέχωση σε εκπαιδευτικό προσωπικό μέσω αυτών των φορέων, πράγμα που συνιστά σοβαρή αλλοίωση του υπάρχοντος καθεστώτος και των εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση. Η στελέχωση με εκπαιδευτικό προσωπικό που προέρχεται από ΜΚΟ, ανοίγει επικίνδυνες πόρτες για γενίκευση αυτής της πρακτικής σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης στο άμεσο μέλλον. Επίσης ο υπουργός Παιδείας εισάγει ξανά τον «εθελοντισμό» στην εκπαίδευση – μετά τον προκάτοχό του Α. Λοβέρδο – καλώντας εκπαιδευτικούς να εργαστούν οικειοθελώς στα κέντρα. Στην καλύτερη περίπτωση προσβλέπει στην εισροή κονδυλίων από την ΕΕ μέσω ΕΣΠΑ για την πρόσληψη αναπληρωτών. Πουθενά όμως δεν προβλέπεται η κεντρική εξουσία να αναλάβει την ευθύνη για την κάλυψη όλων των αναγκών ώστε να ενταχθούν με τους καλύτερους όρους τα παιδιά αυτά στο Δημόσιο Σχολείο.
Ο ερχόμενος Σεπτέμβρης θα βρει την εκπαιδευτική κοινότητα, σε όσες περιοχές της χώρας ζουν πρόσφυγες και μετανάστες, μπροστά στο πραγματικό πρόβλημα της αποδοχής και της ένταξης των παιδιών αυτών στα σχολεία. Αναγνωρίζουμε πως η υπόθεση της ένταξης και της κοινωνικής ενσωμάτωσης των προσφύγων είναι υπόθεση πολύ πιο πολύπλοκη και σύνθετη. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με υπουργικές αποφάσεις ή με προεδρικά διατάγματα. Απαιτεί την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα και το δυνάμωμα της πραγματικής αλληλεγγύης, ενάντια στα φαινόμενα ξενοφοβίας, ρατσισμού και μισαλλοδοξίας που σπέρνουν οι φασιστικές συμμορίες. Τα Εκπαιδευτικά Σωματεία, τα οποία έχουν μια πολύχρονη και πλούσια εμπειρία πάνω στο ζήτημα αυτό, μπορούν να διαδραματίσουν ένα σοβαρό ρόλο με τη διεκδικητική πάλη τους στην κατεύθυνση αυτή.
Η ένταξη των παιδιών των προσφύγων και των μεταναστών που τώρα βρίσκονται στη χώρα μας είναι ένα αναγκαίο και ζωντανό αίτημα. Αποτελεί στοιχειώδες δικαίωμα όλων των παιδιών η πρόσβαση στη μόρφωση χωρίς διακρίσεις, ανεξάρτητα από τη χώρα καταγωγής, το χρώμα του δέρματος και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους να διαμορφώσει όλους εκείνους τους όρους και τις προϋποθέσεις ώστε να ενταχθούν τα προσφυγόπουλα μέσα στα σχολεία. Η υπόθεση αυτή, πέρα από το αναγκαίο μορφωτικό περιεχόμενό της, μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην αποδοχή, στην ένταξη και την ενσωμάτωση των προσφυγόπουλων μέσα στην κοινωνική ζωή.
Η εκπαίδευση και η μόρφωση δεν μπορούν να παρέχονται πουθενά αλλού παρά μόνο μέσα στο Δημόσιο Σχολείο. Είναι λοιπόν βασική ευθύνη της πολιτείας στα πλαίσια του λεγόμενου “κοινωνικού κράτους” να εξασφαλίσει και να στελεχώσει τα σχολεία με το απαιτούμενο μόνιμο εκπαιδευτικό δυναμικό. Ταυτόχρονα οφείλει να δημιουργήσει όλες εκείνες τις αναγκαίες υποδομές (τμήματα ένταξης, τάξεις υποδοχής κλπ) για την ομαλότερη ένταξη των προσφυγόπουλων στη Δημόσια Εκπαίδευση.Τέλος είναι ανάγκη να αγωνιστούμε για την απρόσκοπτη και ακώλυτη πρόσβαση των παιδιών στα σχολεία (μεταφορά από και προς τον τόπο διαμονής). Είναι γνωστές οι άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν αυτήν τη στιγμή οι πρόσφυγες, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς τη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σίτιση. Είναι λοιπόν απολύτως αναγκαίο διεκδικήσουμε την πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και φροντίδα, καθώς και να διασφαλιστεί η σίτισή τους, ως άμεσα μέτρα για τη στοιχειώδη ανακούφιση των παιδιών αυτών
