Μολονότι η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας επιχειρούν να προβάλουν το σχέδιο «Αθηνά» ως ειλικρινή απόπειρα επίλυσης χρόνιων και γιγαντωμένων προβλημάτων της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ως γνήσια προσπάθεια για τον «εξορθολογισμό» και την «ανασυγκρότηση» της λειτουργίας των ΑΕΙ και ΤΕΙ, ως προϊόν βαθυστόχαστου σχεδιασμού με τελικό στόχο την ανάκαμψη της παιδείας και την ανόρθωση της ίδιας της κοινωνίας, μια σειρά από στοιχεία που βλέπουν το φως τής δημοσιότητας επιμένουν να τους διαψεύδουν.
Κι αν ο υπουργός ισχυρίζεται ότι «τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δεν είναι συνοικιακά φροντιστήρια, ούτε δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν ενοικιαζόμενα δωμάτια και επιχειρήσεις εστίασης» (άποψη που παραβλέπει την εκατοντάδα τμημάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ που φυτεύτηκαν σε όλη την επικράτεια κατά τη δεκαετία 1999-2009, εξυπηρετώντας, ακριβώς, τοπικιστικούς σχεδιασμούς και κυβερνητικές αρπαχτές για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ), δεν μπορεί ωστόσο να μη παραδεχτεί τα κύματα «επισκέψεων» (στα οποία υποχρεώνεται αυτή την περίοδο) όχι μόνο από φοιτητές και πανεπιστημιακούς, αλλά και από «μητροπολίτες, βουλευτές και δημάρχους». Ακόμα και συνάδελφοί του, μέσα στο ίδιο του το υπουργείο, είχαν να κάνουν ένα-κάποιο σχόλιο για τις αθρόες καταργήσεις-συγχωνεύσεις εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, που λαμβάνουν χώρα στην εκλογική τους περιφέρεια: «Τι είδους μεταρρύθμιση μπορεί να είναι αυτή, που μεταφέρει πληθυσμούς από τη μία πόλη στην άλλη με το πρόσχημα του εξορθολογισμού;» αναρωτήθηκε ο κ. Τζαβάρας, υπουργός Πολιτισμού, και υφιστάμενος, τρόπον τινά, του υπουργού Παιδείας.
Αν ο Κ. Αρβανιτόπουλος δηλώνει ότι «οι αλλαγές στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δεν προέκυψαν λόγω της κρίσης…» και, μάλιστα, «…το μοντέλο αυτό που εφαρμόζαμε τόσα χρόνια οδήγησε στην κρίση», ίσως θα πρέπει να τοποθετήσει περισσότερους καθρέπτες μέσα στο υπουργείο Παιδείας, και, κοιτάζοντας λίγο πιο επίμονα σε αυτούς, να αναζητήσει εκεί βασικούς υπαίτιους τόσο για το στρεβλό μοντέλο που εφαρμόστηκε τόσα χρόνια, όσο και για τη χαριστική βολή που επιχειρείται σήμερα σε βάρος της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Παρεμπιπτόντως, πριν λίγες ημέρες επικαιροποιήθηκε το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» της τρόικας και των συγκυβερνήσεων της υποτέλειας· σε ό,τι αφορά στα οικονομικά των ΑΕΙ-ΤΕΙ, προβλέπεται μείωση 24,3 εκ. ευρώ για το τρέχον έτος, επιπλέον μαχαίρι 33,5 εκ. ευρώ για το 2014, κλπ. Τα πλήγματα για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι βαθιά, με περικοπές «δαπανών» οι οποίες υπερβαίνουν το 14%, και ενώ η υφιστάμενη κρατική στήριξη σε σχολεία και σχολές μόνο επιεικώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «ανεπαρκής».
Καθότι οι απαιτήσεις των δανειστών μας είναι επαυξημένες, αν οι περικοπές εκπαιδευτικών κονδυλίων δεν κριθούν αρκετές για να τους ικανοποιήσουν, το υπουργείο Παιδείας δρομολογεί παράλληλους σχεδιασμούς για επιπλέον εξοικονόμηση πόρων: από τη μία πλευρά, στοιβάζοντας φοιτητές και σπουδαστές (μέσω της «Αθηνάς») και υποσκάπτοντας το επίπεδο σπουδών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, ωθεί συστηματικά -όσους νέους αντέξουν οικονομικά, καλλιεργώντας ταυτόχρονα ελπίδες για περισσότερες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας- σε μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς κύκλους σπουδών, εκεί που το καθεστώς των διδάκτρων ήδη έχει γενικευτεί.
Από την άλλη πλευρά, τα ταμεία εκποίησης της δημόσιας περιουσίας ήδη τρίβουν τα χέρια τους προσμένοντας τα έσοδα από την «αξιοποίηση» των κτηριακών εγκαταστάσεων και λοιπών υποδομών-εκτάσεων που θα μείνουν στα χέρια του Δημοσίου, μετά το σάρωμα των σχολών από την «Αθηνά», το λουκέτο και την εγκατάλειψη δεκάδων τμημάτων σε όλη την επικράτεια. Άλλοτε ήταν τα Ολυμπιακά ακίνητα, σήμερα είναι τα δημόσια τριτοβάθμια ιδρύματα, σε βάρος των οποίων ετοιμάζεται γενικευμένο πλιάτσικο.
Ο υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι, μολονότι ήδη προηγήθηκε «ενδελεχής συζήτηση» με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, και παρά το γεγονός ότι «δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου για ατέρμονες συζητήσεις», είναι ακόμη διατεθειμένος να διαπραγματευτεί αλλαγές πάνω στο σχέδιο «Αθηνά», εννοείται, πάντα με βάση ακαδημαϊκά κριτήρια. Επιχειρεί εντέχνως να μεταθέσει τον συνολικό άξονα του προβλήματος, προσπαθώντας να παρασύρει την εκπαιδευτική κοινότητα σε μια συζήτηση για το ποιες σχολές πρέπει να φύγουν και ποιες μπορούν να μείνουν, αντί να στραφεί συνολικά ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό τερατούργημα.
Θέτοντας σοβαρή υποψηφιότητα για τα όσκαρ καλύτερης ερμηνείας και σεναρίου, ο Κ. Αρβανιτόπουλος παρουσίασε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα «αλλαγής» που μπορεί να γίνει δεκτή στο σχέδιο Αθηνά: αντί να πάει το «Τμήμα Τεχνολογίας Οχημάτων» τού ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στις Σέρρες, ας πάει το «Τμήμα Μηχανικών Οχημάτων» από τις Σέρρες στη Θεσσαλονίκη (!). Αυτό θα πει ακαδημαϊκά κριτήρια!