Η ΕΡΓ.Α.Σ έχει πολλές φορές γράψει και επισημάνει την ανάγκη ανεξαρτησίας των συνδικάτων από την εργοδοσία, το κράτος και τα αστικά κόμματα, ως απαραίτητο στοιχείο της ταξικής τους ανασυγκρότησης.
Θα έλεγε κανείς πως και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν, καθώς διαβάζουμε στον ''Ριζοσπάστη'' απόσπασμα από την ομιλία του Γ. Πέρρου, μέλους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, που εκφώνησε στην πρόσφατη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ έξω από τη ΓΣΕΕ, το οποίο μεταξύ άλλων συνθηματολογεί : ''Για συνδικάτα ανεξάρτητα από την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους της '' και καλεί "οι εργαζόμενοι με κάθε μέσο να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να έχουν οργανώσεις ανεξάρτητες από την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους''...
Όμως τα γεγονότα δεν αντιστοιχούν στα λεγόμενα των στελεχών του ΚΚΕ. Αντίθετα οι πρακτικές που το ΠΑΜΕ εφαρμόζει το τελευταίο διάστημα υπονομεύουν ανοιχτά την ανεξαρτησία των συνδικάτων, αφήνουν τους εργαζόμενους στο ρόλο του θεατή και βάζουν στη ρύθμιση των υποθέσεων των σωματείων, να έχει ρόλο και λόγο το κράτος, από τα δικαστήρια μέχρι και την αστυνομία!
Πρακτικές που συνηθίζαμε να βλέπουμε από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των αστικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) και έχουν οδηγήσει στον εκφυλισμό και την αποδιοργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος, το ΚΚΕ με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ τις μιμείται και μένεις με την απορία για τις μετέπειτα δηλώσεις του, και τι ακριβώς μπορεί να εννοούν όταν αναφέρονται σε ανεξάρτητα συνδικάτα.
Ενώ το ΠΑΜΕ τις τελευταίες μέρες καταφέρεται κατά της “συνδικαλιστικής μαφίας” της ΓΣΕΕ, δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες, όταν το Σεπτέμβρη έκανε “παρέμβαση για τα οικονομικά των Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών” (Ριζοσπάστης 19/9/18) και ζητούσε από τη ''μαφία'', να αποδίδει μέρος των χρημάτων που εισπράττει από τον ΟΑΕΔ απευθείας στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα. Και, προφανώς, το έκανε για να εισπράξουν μερίδιο αυτής της κρατικής χρηματοδότησης τα Εργατικά Κέντρα και οι Ομοσπονδίες που ελέγχει. Στην πράξη, δηλαδή, το ΠΑΜΕ υποστηρίζει την κρατική χρηματοδότηση και, άρα, την οικονομική εξάρτηση των συνδικάτων απο το κράτος και γι’ αυτό απηύθυνε αυτή την έκκληση στους ''εργατοπατέρες'' και ''ξεπουλημένους''!
Μέσα στα όσα τραγελαφικά συνέβησαν τον προηγούμενο μήνα στο συνέδριο της ΓΣΕΕ και στις καταγγελίες εκατέρωθεν για νοθείες και τραμπουκισμούς, ήταν και αιτήματα του ΠΑΜΕ για παρέμβαση των δικαστηρίων στην επίλυση των προβλημάτων που ανέκυψαν στα συνδικάτα. Τι και αν διατυμπανίζει για τον αντεργατικό ρόλο της αστικής δικαιοσύνης, σε αυτήν εν τέλει πολύ εύκολα καταφεύγει, υπονομεύοντας για ακόμη μια φορά την προσπάθεια των εργαζομένων να πάρουν την υπόθεση των συνδικάτων στα δικά τους χέρια, δημιουργώντας επιπρόσθετα και αυταπάτες για τον ρόλο της αστικής δικαιοσύνης και ότι μέσω αυτής της οδού μπορεί να αποκατασταθούν οι δημοκρατικές διαδικασίες!
Παράδειγμα αποτελεί το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, στο οποίο, ενόψει των εκλογών που είχαν οριστεί στις 27 Φλεβάρη, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ προσέφυγαν στο Πρωτοδικείο Κέρκυρας για να ακυρωθούν 19 αντιπρόσωποι, όπως και έγινε τελικά με τη δικαστική απόφαση.
Πριν λίγους μήνες, επίσης, καταγγέλλαμε τις παρατάξεις των αστικών κομμάτων, που δήθεν για την προάσπιση των δημοκρατικών διαδικασιών, κάλεσαν μέχρι και την αστυνομία να περιφρουρήσει και να εγγυηθεί αυτή για την ομαλή λειτουργία των συνεδρίων, όπως έγινε στο Εργατικό Κέντρο Κατερίνης, κάτι που αποτελεί ένα νέο δεδομένο στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Και είδαμε έκπληκτοι τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ να ακολουθούν ανάλογο δρόμο με τους υπόλοιπους, κάνοντας παράπονα προ ημερών, γιατί οι αστυνομικές αρχές δεν παρενέβησαν στο συνέδριο της ΟΙΥΕ. Μάλιστα υπήρξε και επικοινωνία του βουλευτή του ΚΚΕ Παφίλη με την υπουργό Προστασίας του πολίτη, Όλγα Γεροβασίλη, όπως μας ενημέρωσε ο Ριζοσπάστης. Αμέσως μετά το περιστατικό αυτό και τη μη πραγματοποίηση του συνεδρίου της ΟΙΥΕ, το ΠΑΜΕ ακόμα μια φορά πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης, ζητώντας να διοριστεί διοίκηση από τα δικαστήρια! Κάτι το οποίο πιθανό να συμβεί και στην περίπτωση του συνεδρίου της ΓΣΕΕ.
Η φυγή σε δικαστική λύση για ενδοσυνδικαλιστικές διαφορές, αποτελεί πρακτική ανοιχτής νομιμοποίησης της επέμβασης της κυβέρνησης και του αστικού κράτους στις εργατικές και συνδικαλιστικές υποθέσεις. Όταν το ΠΑΜΕ χρησιμοποιεί τέτοιες “λύσεις”, ποιον θέλει να παραμυθιάσει διατυπανίζοντας ότι τάχα “υποστηρίζει” και “παλεύει” για την ανεξαρτησία των συνδικάτων από το κράτος;
Όσες καταγγελίες να κάνει καθημερινά το ΠΑΜΕ για το αστικό κράτος και τη δικαιοσύνη, όπως και να χαρακτηρίζει τη ΓΣΕΕ, δεν μπορεί να πείσει κανέναν εργαζόμενο, όταν ακολουθεί παρόμοιες τακτικές με τις παρατάξεις των αστικών κομμάτων, όταν ζητάει βοήθεια από τα δικαστήρια και την αστυνομία για να λύσουν συνδικαλιστικές διαφορές, όταν χρησιμοποιεί τέτοια μέσα για να πετύχει συσχετισμούς δυνάμεων προς παραταξιακό όφελός του. Αυτή η πρακτική όχι μόνο δεν έχει να κάνει με μια πραγματικά ταξική εργατική πολιτική αλλά και την αντιστρατεύεται.
Και δείχνει ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ δεν έχουν πίστη και εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους, δεν στηρίζονται σ’ αυτούς για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στα συνδικάτα, αλλά αντίθετα αναζητούν και στήριξη στο αστικό κράτος, καλώντας το να επεμβαίνει στο συνδικαλιστικό κίνημα και δίνοντάς του ρόλο ρυθμιστή στις εργατικές υποθέσεις!
