Ανακοίνωση της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Μισθωτών και Ασκούμενων Δικηγόρων
Πρώτη σημαντική νίκη για τους ασκούμενους του ΕΣΠΑ η δέσμευση για πληρωμή των δεδουλευμένων και κανονική καταβολή των μισθών!
Συνεχίζουμε τον αγώνα για την υλοποίηση των δεσμεύσεων και τη διεκδίκηση κανονικών αδειών!
Στη σημερινή (2/12) επικοινωνία του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής με το Υπουργείο Δικαιοσύνης, εκπρόσωπος του Υπουργείου δεσμεύτηκε ότι στις 13/12 θα καταβληθούν κανονικά όλα τα δεδουλευμένα των ασκούμενων με ΕΣΠΑ στα δικαστήρια από τη 1/9, δηλαδή ο μισθός και για τους τρεις μήνες εργασίας τους. Ταυτόχρονα, δεσμεύτηκαν ότι οι πληρωμές από εκεί και πέρα κάθε μηνός θα γίνονται την πρώτη βδομάδα του επόμενου μήνα. Αναμφίβολα, αυτή η αναδίπλωση του Υπουργείου Δικαιοσύνης και, ουσιαστικά, της κυβέρνησης, αποτελεί μια πρώτη νίκη στον αγώνα που δίνουν οι ασκούμενοι με ΕΣΠΑ στα δικαστήρια της χώρας.
Αυτή η νίκη δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Ήρθε γιατί τελικά, αποδείχτηκε ακόμα μια φορά, ότι ΜΟΝΟ ο δρόμος του αγώνα, των συνελεύσεων, των συλλογικών δράσεων-κινητοποιήσεων μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Αρχικά, κυβέρνηση-Υπουργείο Δικαιοσύνης κορόιδευαν κανονικά τους ασκούμενους. Τους άφησαν απλήρωτους και η πρώτη τους ανακοίνωση, μετά την φασαρία, έλεγε ότι οι πληρωμές των δύο πρώτων μηνών (Σεπτέμβρη-Οκτώβρη) θα γίνουν….13 Δεκέμβρη, του Νοέμβρη στις 13 Γενάρη και πάει λέγοντας. Στη συνέχεια ξεκίνησε ο αγώνας με συνελεύσεις και κινητοποιήσεις. Περίπου δύο βδομάδες μετά, το Υπουργείο ανακοίνωσε ότι θα πληρωθούν στις 13 Δεκέμβρη για τους δύο πρώτους μήνες και μέσα στο Δεκέμβριο θα καταβληθεί και ο μισθός του Νοέμβρη. Τότε, μάλιστα, δεσμεύτηκε για τους ασκούμενους που ξεκίνησαν στα μέσα Νοέμβρη, ότι θα πληρωθούν κανονικά τους πρώτους δύο μισθούς, το Γενάρη, όπως προβλέπουν οι σχετικές συμβάσεις. Οι κινητοποιήσεις και οι συνελεύσεις συνεχίστηκαν και τώρα έχουμε μια ακόμα αναδίπλωση του Υπουργείου με τη χθεσινή ανακοίνωση.
Ήρθε η ώρα να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα, γιατί ο αγώνας θα συνεχιστεί.
Πρώτον, η πρώτη αυτή νίκη ήρθε, γιατί οι ασκούμενοι κατάλαβαν ότι κυβέρνηση και Υπουργείο Δικαιοσύνης τους εμπαίζουν λέγοντας πως είναι τεχνικά τα προβλήματα και δεν πληρώνονται. Κατανόησαν ότι η μη πληρωμή τους αποτελεί κρίκο στην αλυσίδα της πολιτικής που τσακίζει τα δικαιώματα των ασκουμένων, των μισθωτών, όλου του λαού. Μια πολιτική που μας έχει καταδικάσει στην εργασιακή επισφάλεια, χωρίς δικαιώματα.
Δεύτερον, ξεπέρασαν την άποψη ότι, με την ατομική αποστολή μαιλ ή με τον προσωπικό τσακωμό με τους αρμόδιους, μπορεί να επέλθει λύση. Όλα αυτά είχαν γίνει, αλλά έλειπε η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ πίεση προς την κυβέρνηση και το Υπουργείο.
Τρίτον, ήταν οι ασκούμενοι στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης που «έσπασαν τον πάγο», συζητώντας ήδη από τις 10 Νοέμβρη για διά ζώσης συνέλευση. Έτσι, ενημερώνοντας τους συναδέλφους τους γραφείο το γραφείο, έκαναν για πρώτη φορά, στις 18/11, διά ζώσης συνέλευση, οργανώνοντας τα πρώτα τους βήματα. Έτσι έσπασε η σιωπή, η οποία κυριαρχούσε στην ΕΑΝΔΙΘ (Ένωση Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων Θεσσαλονίκης). Με αυτό ως δεδομένο, δρομολογήθηκαν και οι ενέργειες του Σωματείου εκείνες τις μέρες στην Αθήνα, που αν και δεν πάλεψε για τη διεξαγωγή συνέλευσης των ασκουμένων, που είναι η μόνη εγγύηση για μια μαζική συνέχιση του αγώνα, μπήκε σε τροχιά κινητοποιήσεων.
Στις δια ζώσης συνελεύσεις λοιπόν, έγινε κατανοητό ότι μόνο αν μαζευτούμε όλοι μαζί, μπορούμε να διεκδικήσουμε και να κατακτήσουμε τα δικαιώματά μας. Τότε έσπασε η πρακτική του «μένουμε σπίτι», μια πρακτική που προωθούνταν, έμμεσα, και από την άποψη περί συλλογής ηλεκτρονικών υπογραφών.
Τώρα το νερό έχει μπει στο αυλάκι. Οι συνελεύσεις και οι κινητοποιήσεις απέδειξαν, σε έναν ακόμα κλάδο, ότι μπορούν να φέρουν νίκες. Και αυτό είναι μια ακόμα μεγαλύτερη νίκη. Η κατανόηση δηλαδή της δύναμης της συλλογικής πάλης και του συνδικαλισμού, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που αυτός χτυπιέται με κάθε τρόπο από την κυβέρνηση, αν και σύμφωνα με τα λεγόμενα της «δεν έχει νόημα».
Έχουμε κάθε λόγο να θεωρούμε ότι μια πρώτη νίκη ήρθε. Ωστόσο, η υλοποίηση των δεσμεύσεων, η κατοχύρωση του δικαιώματος στις κανονικές άδειες και των λοιπών αιτημάτων των ασκούμενων θα κριθεί και πάλι μόνο από τη συνέχιση του αγώνα.
Κανένας εφησυχασμός λοιπόν. Να συνεχίσουμε τις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις
