Οι επαναλαμβανόμενες εικόνες των πνιγμένων προσφύγων στα νερά του Αιγαίου, οι εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένες ψυχές, άνδρες, γυναίκες με τα βρέφη στα χέρια τους, ανήλικα παιδιά, που επιχειρούν απέλπιδες πορείες εκατοντάδων χιλιομέτρων προς την «προοδευμένη» Ευρώπη, ο εκτοπισμός ολόκληρων πληθυσμιακών ομάδων από τα εδάφη στα οποία γεννήθηκαν, έζησαν και δημιούργησαν για δεκάδες αιώνες, η δρομολογημένη επιλογή και μετατροπή των «τυχερών» κομματιών των προσφύγων σε φτηνή εργατική δύναμη, είναι μόνο, η δεύτερη πράξη του δράματος.
Έχουν προηγηθεί οι βόμβες των ιμπεριαλιστών, μετρούμενες σε εκατοντάδες χιλιάδες τόνους, οι οποίες με την υποτιθέμενη «χειρουργική» τους ακρίβεια έπληξαν και συνεχίζουν να πλήττουν, για να «απελευθερώσουν», σήμερα τη Συρία, χτες τη Λιβύη, προχτές τη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, για να αναφερθούμε μόνο στη γειτονιά μας. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι και τα άμεσα θύματά τους.
Η ελληνική κυβέρνηση, όταν δεν διατρανώνει την αδιαπραγμάτευτη θέση της χώρας στη Δύση και στο ΝΑΤΟ (βλέπε την προεκλογική υποβολή «διαπιστευτηρίων» του Α. Τσίπρα με αποδέκτες εντός και εκτός της χώρας), όταν δεν πανηγυρίζει για δημιουργία νέων δολοφονικών ορμητηρίων στην επικράτειά μας (βλέπε ενθουσιώδεις δηλώσεις Π. Καμμένου, για την προοπτική δημιουργίας καινούριου σταθμού ανεφοδιασμού των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην Κάρπαθο) ή για την κάθοδο του ίδιου του ΝΑΤΟϊκού στόλου στο Αιγαίο και την περαιτέρω εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, όταν δεν παρακολουθεί το δράμα των βυθισμένων φουσκωτών και των πνιγμένων ανθρώπων στα ύδατα της χώρας ανίκανη να το αποτρέψει, τότε «απλώς» περιορίζεται στο να συγκαλύπτει το έγκλημα, ξεκινώντας από το κουκούλωμα των αιτιών του.
Βέβαια, το ίδιο πράττει και ολόκληρη η «πολιτισμένη και ειρηνική» Ευρώπη. Ακούστηκε άραγε το παραμικρό από τους εταίρους μας, για τη ρίζα, την αιτία του προσφυγικού ρεύματος; Ειπώθηκε κάποια …θεωρία, έστω, για το πώς γεννήθηκαν τα κύματα των προσφύγων; Αναζητήθηκε κατ’ ελάχιστον η πηγή του προβλήματος;
Όχι μόνο δεν συνέβησαν αυτά, αλλά, αντιθέτως, σε επίπεδο κυβερνήσεων, έχει επιβληθεί ένα πανευρωπαϊκό, καθολικό αν και ακήρυχτο …μνημόνιο σιωπής!
Όμως, αν θέλουμε να κοιτάξουμε στα μάτια ένα μεγάλο πρόβλημα, όπως είναι η προσφυγιά, πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για τη γένεσή του, για τις αιτίες που δημιουργούν τα καραβάνια των μεταναστών και των προσφύγων, οι οποίες δεν είναι άλλες από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, οι νέες χαράξεις συνόρων και το ξαναμοίρασμα του κόσμου με το αίμα των λαών.
Φυσικά, εκείνοι που θα επιλέξουν να τηρήσουν σιγή ιχθύος ως προς τις αιτίες που γενούν την προσφυγιά, θα πρέπει να αρκεστούν, στην καλύτερη περίπτωση, σε μια διαχείριση του προβλήματος: αυτό κάνουν τώρα η κυβέρνηση και σύσσωμη η αντιπολίτευση που συζητούν «πώς θα περιορίσουν τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές» υψώνοντας φράχτες και πολλαπλασιάζοντας τις επαναπροωθήσεις, «πώς θα προσκαλέσουν το ΝΑΤΟ να αναλάβει τη φύλαξη των συνόρων μας», «πώς θα συλλάβουν τους διακινητές», «πώς θα δώσουν αεροπορικά εισιτήρια στους πρόσφυγες για να πετάξουν κατευθείαν στις χώρες προορισμού τους». Όλες αυτές οι δήθεν «απαντήσεις» στο προσφυγικό πρόβλημα, όταν δεν συγκροτούν ένα εθνικιστικό όσο και ρατσιστικό υπόβαθρο αντιμετώπισης της ανθρώπινης τραγωδίας που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, όταν δεν μεταφέρουν τη συζήτηση μακριά από τις αιτίες που το γεννούν, τότε αποτελούν πολιτικώς αποπροσανατολιστικές όσο και επιζήμιες, προσεγγίσεις της πραγματικότητας.
Δίπλα στην έμπρακτη αλληλεγγύη μας (η Πορεία θεωρεί ότι και οι Φοιτητικοί Σύλλογοι, όπως άλλα σωματεία και συλλογικοί φορείς ήδη πράττουν, μπορούν να οργανώσουν πρωτοβουλίες για συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης) πρέπει καταρχάς να ενισχυθεί το αίτημα, να ασκηθεί πίεση προς την πολιτεία για να εξασφαλιστούν ανθρώπινες συνθήκες διαμονής στους παγιδευμένους εντός των συνόρων μας πρόσφυγες. Οι εικόνες από τα «Νταχάου» της εποχής μας, σύμφωνα με την ομολογία του ίδιου του υπουργού Εσωτερικών, πιστοποιούν πόσο ανέτοιμη ή απρόθυμη ή ανίκανη, πιθανώς και τα τρία μαζί, είναι η κυβέρνηση, η οποία απέχει ακόμη παρασάγγας από το να καλύπτει τις στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες των προσφύγων σε όλη την επικράτεια.
Η κυβέρνηση οφείλει να χορηγήσει στους πρόσφυγες όλα τα χαρτιά που απαιτούνται για τη μετακίνησή τους στα κράτη προορισμού τους, και να δώσει τέλος στον εγκλωβισμό ανθρώπων στο εσωτερικό τής χώρας.
Πρέπει εξάλλου να σημειωθεί με κάθε έμφαση ότι η κατάσταση εγκατάλειψης και εξαθλίωσης των δεκάδων χιλιάδων παγιδευμένων προσφύγων συνιστά αφενός κατάφωρη παραβίαση και προσβολή κάθε έννοιας ανθρωπισμού και αλληλεγγύης από την πλευρά της επίσημης πολιτείας, ενώ αποτελεί γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθούν μισαλλόδοξες, ξενοφοβικές, ρατσιστικές λογικές. Την έγερση αντιδραστικών αντανακλαστικών υπηρετεί και η ταύτιση ή έστω η σύνδεση των προσφύγων με τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα που γνώρισε η Ευρώπη την τελευταία περίοδο.
Η Πορεία δεν ενδιαφέρεται να κάνει κηρύγματα ηθικής ή ευσπλαχνίας. Η διάθεση έκφρασης της αλληλεγγύης μας αποκτάει ουσιαστικό νόημα και προοπτική όταν συνοδεύεται από την καταγγελία, από πλευράς μας, του πολέμου και των δολοφονικών ιμπεριαλιστικών επιδρομών που προκαλούν τις εκατόμβες των νεκρών όσο και τα εκατομμύρια των προσφύγων. Κόντρα στη μεθοδευμένη συγκάλυψη των αιτίων της προσφυγιάς, από την πλευρά μας δεν θα κουραστούμε να φωνάζουμε ότι «οι πόλεμοι και οι βόμβες των ιμπεριαλιστών γενούν τα καραβάνια των μεταναστών, και των προσφύγων».
- Ζητάμε να μην υπάρχει η παραμικρή εμπλοκή της χώρας μας σε πολεμικές επιχειρήσεις εκτός των συνόρων μας (είτε αυτές ονομάζονται «ειρηνευτικές», είτε αποκαλούνται «συμβατικές υποχρεώσεις μας» στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ), να μη συρθούμε πίσω από τα ιμπεριαλιστικά άρματα υπό οιαδήποτε πρόφαση. Να παύσει η παραχώρηση γης, θάλασσας, ουρανού στους δολοφονικούς σχεδιασμούς των «εταίρων» μας σε βάρος των λαών όλης της υφηλίου. Να μη γίνουν τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά μας ορμητήρια θανάτου!
Από τους σφαγείς των λαών δεν προσδοκούμε ούτε προστασία, ούτε καλύτερες ημέρες.
- Ζητάμε να φύγει ο ΝΑΤΟϊκός στόλος από το Αιγαίο! Δεν έχουμε ανάγκη από «κηδεμόνες», ούτε από προστάτες! Να καταγγελθεί η κυβέρνηση για την επιπλέον εκχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στους ευρωπαίους και υπερατλαντικούς «συμμάχους μας».
Η καταδίκη των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων και η ολόπλευρη έκφραση της αλληλεγγύης μας μας προς τους «κολασμένους της γης», τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, συνιστούν την ουσιαστικότερη συμβολή μας στην αντιμετώπισης της ανθρώπινης τραγωδίας που γιγαντώνεται την περίοδο που διανύουμε.
