Τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε για τέταρτη συνεχόμενη εβδομάδα μαζική γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου ΠΤΔΕ Ιωαννίνων. Πριν προχωρήσουμε σε σχολιασμό των γεγονότων, αξίζει να αναφερθούμε σε ένα περιστατικό που συνέβη πριν την αρχή της διαδικασίας, το οποίο αφενός την καθυστέρησε και αφετέρου έγινε με σκοπό να την σαμποτάρει. Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του τμήματος μαζί με έναν αναπληρωτή καθηγητή, απαίτησαν να τοποθετηθούν προτού ξεκινήσει η διαδικασία, πράγμα το οποίο επετράπη με ευθύνη της ΠΚΣ και της ΣΣΠ. Στις τοποθετήσεις τους και οι δύο επικεντρώθηκαν στο κυβερνητικό αφήγημα περί ανοιχτών σχολών, στηρίζοντας το και προτρέποντας τους φοιτητές να καταψηφίσουν την κατάληψη. Παρά το γεγονός ότι αναφέρθηκαν έστω και κατ' όνομα στη στήριξη του αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όταν ερωτήθηκαν από μέλη της Φοιτητικής Πορείας για το τι προτείνουν για την συνέχιση του, αυτοί απάντησαν ότι δεν έχουν σκοπό να μπουν σε διάλογο.
Όσο αφορά την διαδικασία της συνέλευσης:
α) Χαιρετίζουμε τη μαζική απόφαση της συνέλευσης, που κόντρα στο κλίμα τρομοκρατίας που ήρθαν να μας επιβάλουν οι καθηγητές και που αναπαράγει το αστικό σύστημα, στείλανε ηχηρό μήνυμα υπερψηφίζοντας το κοινό πλαίσιο κατάληψης.
β) Ως Φοιτητική Πορεία θεωρούμε την στάση των Αγωνιστικών Κινήσεων αρκετά προβληματική, καθώς επιλέγουν να κατεβάσουν δικά τους πλαίσια που καταλήγουν στα ίδια αιτήματα και στις ίδιες μορφές πάλης διασπώντας έτσι το σώμα της συνέλευσης. Εδώ να σημειωθεί ότι η θέση μας ως Φοιτητική Πορεία για στήριξη των κοινών αγωνιστικών πλαισίων δεν πηγάζει από μια συμφωνία στην πολιτική ανάλυση, αλλά αποτελεί μια τακτική υποχώρηση στην βάση της πραγματικής ενότητας και στο πλαίσιο των κοινών αιτημάτων τα οποία μπορούν να συσπειρώσουν όλους τους φοιτητές. Στη βάση της ανάγκης για συσπείρωση απέναντι στη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας, παραβλέποντας τις πολιτικές διαφωνίες της πλειοψηφίας των παρατάξεων που συμμετέχουν σε αυτά, και επειδή καταλήγουν στα βασικά αιτήματα και στις μορφές πάλης, ο χαρακτήρας των πλαισίων των πολιτικών παρατάξεων που έρχονται να καπελώσουν κάθε αγώνα που διεξάγεται, παύει να υφίσταται γι'αυτό και επιλέγουμε να τα στηρίξουμε.
γ) Τέλος και σε ό,τι αφορά τους καθηγητές, για να είναι ξεκάθαρο, η πραγματική στήριξη δεν είναι αυτοί που ευαγγελίζονται, αλλά αυτή που διεξάγουν οι καθηγητές στην Κρήτη, στο ΑΠΘ και εδώ στα Γιάννενα που ανοιχτά τάσσονται κατά της τηλεξεταστικής, όχι μόνο ως αντιεκπαιδευτική παρωδία, αλλά και ως ύστατο μέσο καταστολής (καθώς όλα τα άλλα απέτυχαν), των καταλήψεων.
