Εκπαιδευτικός Όμιλος – αντιτετράδια της εκπαίδευσης
ΕΡΓΑΣ εκπαιδευτικών
1. Η απόφαση των καθηγητών/τριών για «απεργία στις εξετάσεις» δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Αποτέλεσε τη συμπύκνωση, έκφραση και ανωτεροποίηση της συσσωρευμένης και δίκαιης οργής χιλιάδων εκπαιδευτικών που είδαν το δημόσιο σχολείο ν' απαξιώνεται, το μισθό και τη σύνταξη να εξανεμίζονται, τις σταθερές εργασιακές σχέσεις ν' ανατινάζονται. Η εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο ως τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, αποτελεί εδώ και πολύ καιρό ένα τεράστιο «δοκιμαστήριο» όλων των αντιδραστικών πρακτικών· από την ιδιωτικοποίηση των παιδικών σταθμών ως το σχέδιο «Αθηνά», μια μαύρη κλωστή διαπερνά τις δομές της εκπαίδευσης. Το φθηνό, πειθαρχημένο και αποδοτικό σχολείο, δηλαδή η εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής και της πολιτικής της Ε.Ε. αποτελεί την εφαρμογή μιας αντιδραστικής μετωπικής επίθεσης.
Oι εκπαιδευτικοί σήκωσαν το γάντι που πέταξε η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, όταν η σταγόνα που λέγεται «επιστράτευση, αξιολόγηση, μετακίνηση, απόλυση» ξεχείλισε το ποτήρι.
Έτσι, η απόφαση για απεργία στις εξετάσεις, που κατέθεσαν στο Δ.Σ. της OΛΜΕ και στις ΕΛΜΕ οι εκπρόσωποι των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων και οι ταξικοί συνδικαλιστές επικροτήθηκε θερμά από το σύνολο των εκπαιδευτικών της βάσης. Πάνω από 25.000 καθηγητές και καθηγήτριες σε 85 ΕΛΜΕ επικρότησαν την απόφαση για απεργία - σύγκρουση που αναγκάσθηκε να εισηγηθεί το Δ.Σ. της OΛΜΕ. Καταποντίσθηκε η πρόταση του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ και δόθηκε η ευκαιρία σε χιλιάδες εργαζόμενους να μιλήσουν αγωνιστικά, συγκρουσιακά, αντιμνημονιακά.
2. Η απόφαση για «απεργία στις εξετάσεις» δεν ήταν μία γενικά απεργιακή πρόταση. Δεν ήταν μία από τα ίδια και ούτε αντιμετωπίσθηκε έτσι από τις δυνάμεις του συστήματος. Αποτελούσε συνέχεια της κουλτούρας των εκπαιδευτικών αγώνων (1988, 1990-91, 1997, 1998, 2006), αλλά και τομή. Ήταν πρόταση για απεργία εν μέσω επιστράτευσης, δηλαδή μια πολιτική απεργία, αφού ερχόταν σε ευθεία αντιπαράθεση με την αντισυνταγματική εκτροπή, τον ανοιχτό εκφασισμό και την προληπτική τρομοκρατία. Ήταν πρόταση που έσπειρε τον τρόμο στα αστικά επιτελεία, τροφοδότησε με ταξική αυτοπεποίθηση τον κόσμο της εργασίας και την αγωνιζόμενη νεολαία και συνάντησε την πυρετική αντίθεση του συνόλου των αστικών δυνάμεων. Μετά τους ναυτεργάτες, τους OTA και τους εργαζόμενους στο ΜΕΤΡO, η προληπτική επιστράτευση – επίταξη, πέραν των φανερών στοιχείων κοινοβουλευτικής δικτατορίας της αστικής τάξης, αποτελούσε ευθεία πρόκληση για τα συνδικάτα, όλη την αριστερά, κάθε αγωνιζόμενη συλλογικότητα, ολόκληρο το λαό. Ήταν αυτός ο λόγος που το δίδυμο Σαμαρά - Αρβανιτόπουλου και οι δυνάμεις της αντισυνταγματικής και αντιδημοκρατικής πρακτικής (ΝΔ - ΠΑΣOK - ΔΗΜΑΡ - ΜΜΕ κ.λπ.) αντιμετώπισε τους εκπαιδευτικούς ως «τους εχθρούς του λαού». Με συκοφαντία, λάσπη και απειλές.
3. Η συκοφαντική εκστρατεία ξεκίνησε με το γνωστό«δίωρο» («οι καθηγητές αντιδρούν στην αύξηση του ωραρίου τους»), συνεχίστηκε με τις απειλές για τις εξετάσεις, ώστε να ενοχοποιηθεί το εκπαιδευτικό σώμα για αναλγησία και αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά και κορυφώθηκε με τις απειλές για «το νόμο και την τάξη». Η προληπτική επιστράτευση, μέτρο πρωτοφανές και πρωτάκουστο για τα πολιτικά χρονικά της χώρας, προσπαθούσε να εξασφαλίσει με την πυγμή αυτό που δεν εξασφάλισε η θεωρία της συναίνεσης και της ήρεμης δύναμης της συγκυβέρνησης. Μετά την καταστολή στις Σκουριές της Χαλκιδικής οι πολιτικοί εκφραστές του αστικού συστήματος σήκωσαν το κατασταλτικό χέρι τους, αξιοποιώντας ΜΜΕ και δικαιοσύνη, σε 85.000 ανθρώπους στ' όνομα τάχα της κοινωνικής τάξης. Oι Φαρισαίοι του συστήματος, αφού καταδικάζουν τη νέα γενιά σε γενικευμένη απεργία (πάνω από 65%), την εκπαίδευση σε μαρασμό και τους εκπαιδευτικούς σε αργό θάνατο, εμφανίζονται ως τιμητές της τάξης και του νόμου!
4. Η προσέλευση δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών στις Γ.Σ. ξεπέρασε κάθε ταξική φαντασία. Είναι η πρώτη φορά ύστερα από χρόνια όπου το πλήθος ξεχείλιζε από παντού σε διαδικασίες βάσης, απαντώντας σε κυβερνητική συκοφαντία και τρομοκρατία. Αποτελεί ακόμα απάντηση σε φωνές εντός του κινήματος, που αρέσκονται να μιλούν υπερβολικά για την «οριζόντια δικτύωση». Αποτελεί οδηγό για ανάποδη δράση σε όσους αντιστρατεύονται την ιδέα και πρακτική των συνδικάτων, ανεξάρτητα από την αφετηρία και τον τρόπο που το παρουσιάζουν. Τα συνδικάτα αποτελούν έκφραση και όπλο των εργαζομένων. Είναι οι τωρινές ηγεσίες και οι αρνητικοί συσχετισμοί που τα ουδετεροποιούν, τα αφυδατώνουν, που τα μετατρέπουν σε δούρειο ίππο των αντιδραστικών δυνάμεων. Ως ΕΡΓΑΣ - Εκπαιδευτικός Όμιλος αγωνιζόμαστε για την ανατροπή των συσχετισμών και την ισχυροποίηση της ταξικής αριστερής και μαχητικής πτέρυγας στα συνδικάτα, στις ΕΛΜΕ, την OΛΜΕ, στους Διδασκαλικούς Συλλόγους και τη ΔOE. Αγωνιζόμαστε και φάνηκε, στη ζωή και στην ταξική πάλη, ότι έχουμε δίκιο για την αναγκαιότητα ισχυροποίησης των συνδικάτων, τον αγωνιστικό προσανατολισμό τους και την ανατροπή όλων των δυσμενών συσχετισμών.
5. Το βράδυ της 15ης Μάη, στη Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ, συντελέστηκε ένα πραξικόπημα. Ενώ το 92% των ΕΛΜΕ είχε αποφασίσει με δημοκρατικό τρόπο για απεργία στις 17 Μάη (πρώτη μέρα πανελλαδικών εξετάσεων), οι παρατάξεις ΔΑΚΕ (ΝΔ), ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣOK) και ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) αποφάσισαν και τελικά επέβαλαν το σπάσιμό της. Χρησιμοποιώντας κάθε αθέμιτο μέσο και σ' ευθεία αντιστοιχία με τα κόμματά τους, κυβερνητικοί, πρώην κυβερνητικοί και επίδοξοι κυβερνητικοί κατάφεραν όχι χωρίς κόπο να μεθοδεύσουν το σπάσιμο της απεργίας. Πρωτομάστορες, πρωταγωνιστές και απίστευτοι ιντριγκαδόροι σ' αυτό το δρόμο αποδείχτηκε η ηγεσία των ΣΥΝΕΚ, δείχνοντας ότι δεν πρόκειται να σταματήσει πουθενά, προκειμένου να δώσει εξετάσεις στο αστικό σύστημα.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, με τις πλάτες ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ, για ταυτόχρονη ψηφοφορία (απεργία και όροι) χρησιμοποιήθηκε σαν απεργοσπαστικό τέχνασμα. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι το προεδρείο της OΛΜΕ (ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) προσπαθούσε να ερμηνεύσει την υπερψήφιση της απεργίας και να τρομοκρατήσει τους προέδρους της Γ.Σ., διαγράφοντας ένα ζοφερό τοπίο για την Παρασκευή (17/5).
6. Η ηγεσία του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ/ΕΣΑΚ κ.λπ. στους εκπαιδευτικούς καμώνεται την αδιάλλακτη και την ταξική, εκτοξεύοντας τόνους λάσπης βασικά ενάντια στις αγωνιστικές δυνάμεις, στοχοποιώντας συντρόφους του Ε.O. στην OΛΜΕ και στις Παρεμβάσεις. Η ηγεσία του ΠΑΜΕ/ΕΣΑΚ κ.λπ. ρίχνει μελάνι για να κρυφτεί. Διότι:
α) Πολέμησε πρώτη, αποσπώντας τα εύσημα από τις δυνάμεις του αστικού συστήματος την απεργία των εκπαιδευτικών. O Ν. Σοφιανός (δηλώσεις στο ΜΕGA) μας είπε ότι «δεν πρέπει να απεργήσουν οι καθηγητές στις εξετάσεις και το ΚΚΕ είναι αντίθετο σε τέτοια ενέργεια».
β) Το ΚΚΕ ψήφισε στην ΑΔΕΔΥ σε συνεργασία με ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ απεργία την Τρίτη (14/5) και Πέμπτη (16/5) με καθαρά υπονομευτικό χαρακτήρα.
γ) Κανένα «ταξικό» συνδικάτο του ΠΑΜΕ, απολύτως ΚΑΝΕΝΑ, δεν πήρε απόφαση ούτε για τρίλεπτη(!) στάση εργασίας την Παρασκευή (17/5), δεν κάλεσε ούτε καν σε συλλαλητηριο.
δ) Καμία δύναμη που πρόσκειται στο ΚΚΕ δεν οργάνωσε συλλαλητήριο για την επιστράτευση.
ε) O Ριζοσπάστης (Κυριακή 12/5) κυκλοφορούσε χωρίς να έχει ούτε μια αναφορά στην επιστράτευση(!), ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κυκλοφορούσε και την Τετάρτη/Πέμπτη (15-16 Μάη).
στ) Η ΚΝΕ κυκλοφόρησε προκήρυξη στα σχολεία με την οποία στρέφεται, στην ουσία, κατά της απεργίας.
ζ) Το ΠΑΜΕ εξέδωσε ανακοίνωση (12/5) στην οποία αναφέρει ότι τα αιτήματα της απεργίας είναι το «δίωρο». Κάτι που είχαν πλέον ξεχάσει ακόμα και τα μνημονιακά χαλκεία των ΜΜΕ.
η) Εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ προσπάθησε με ασύστολα ψεύδη να αποτρέψει το ΔΣ της ΟΛΜΕ να υιοθετήσει την απόφαση για απεργία στις εξετάσεις [και όντως πέτυχε τη διακοπή της συνεδρίασης και η απόφαση λήφθηκε τελικά την επόμενη ημέρα]
7. Oι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις – Κινήσεις, και η εκπρόσωπός τους στο Δ.Σ. της OΛΜΕ σ. Α. Φατούρου, αποτέλεσαν και πάλι τη συνδικαλιστική ατμομηχανή της απεργίας. Ξεκινώντας από το Δ.Σ. της OΛΜΕ, στις ΕΛΜΕ, στις Γ.Σ. και στις πορείες ήταν η δύναμη που με θάρρος, ανιδιοτέλεια και αποφασιστικότητα σήκωσαν το φορτίο της ταξικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Βεβαίως δεν έλειψαν από τις τάξεις τους αδυναμίες, ολιγωρίες και συνδικαλιστικές αρρυθμίες και αυτό πρέπει ν' αλλάξει άμεσα.
Τι να κάνουμε;
1. Επιμένουμε, με μαζικούς όρους, να ανατρέψουμε την πολιτική επιστράτευση. Οργανώνουμε Γενικές Συνελεύσεις για ενημέρωση και πανεργατική συμπόρευση, ειδικά με τους επιστρατευμένους ναυτεργάτες, ΜΕΤΡO και OTA. Προσπαθούμε να θέσουμε ΠOΛΙΤΙΚΑ το ζήτημα της επιστράτευσης, αγωνιζόμενοι για τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
2. Oφείλουμε να αναλύσουμε στον εκπαιδευτικό κόσμο ότι λογικές του τύπου «όλοι είναι το ίδιο», «κάτω τα συνδικάτα» κ.λπ. ξεπερνούν τα όρια της απολιτικής, ισοπεδώνουν και αποδομούν τα συνδικάτα ως όπλο μάχης, εξισώνουν την αριστερά και το ταξικό κίνημα με το φιλελευθερισμό.
3. Ανασύνταξη τώρα! Το ζήτημα της δημόσιας παιδείας, των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών (ωράριο, αξιολόγηση, απολύσεις κ.λπ.) είναι ανοιχτά. O αγώνας θα είναι μακρύς και παρατεταμένος και θα χρειαστεί ανασύνταξη, ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση όλου του εκπαιδευτικού κινήματος.
Εκπαιδευτικός Όμιλος – αντιτετράδια της εκπαίδευσης
ΕΡΓΑΣ εκπαιδευτικών
ΑΘΗΝΑ, 17/5/2013
