ΜΑΣ
οι πιο κλασικές και επιζήμιες αριστερίστικες πολιτικές
ΜΑΣ, η πρώην ΠΚΣ, και ένα καλό ερώτημα
Ένα πολύ καλό ερώτημα, απλό, ευθύ και ειλικρινές, είχε τεθεί πριν κάποιους μήνες, και συγκεκριμένα τον Νοέμβρη του 2009: «Γιατί άραγε αποφάσισε η Π.Κ.Σ. (Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας) να μετασχηματιστεί σε Μ.Α.Σ. (Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών);» Εκείνοι που παρακολουθούν στοιχειωδώς τις εξελίξεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γνωρίζουν ότι και στις δύο περιπτώσεις (ΠΚΣ και ΜΑΣ) μιλάμε για το ίδιο ακριβώς πράγμα, δηλαδή τη φοιτητική και σπουδαστική νεολαία του ΚΚΕ.
Από το 10ο Συνέδριό της, η ΚΝΕ σκιαγραφούσε κάποιες αλλαγές, αλλά τις ερμήνευε μάλλον αποτυχημένα: «Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος» (!), «Η Πανσπουδαστική, η παράταξή μας στα ΑΕΙ - ΤΕΙ (…) μπορεί να αξιοποιηθεί με τη μορφή εκλογικού σχήματος», και «Η διαλυτική κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα απαιτεί να αφήσουμε πίσω τη λογική της παράταξης μέσα στο κίνημα, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ισχυροποίηση των μορφών οργάνωσης (φοιτητικοί σύλλογοι, επιτροπές αγώνα), τον αγωνιστικό μόνιμο συντονισμό τους στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών. Η ισχυροποίηση αφορά και τη μορφή, αλλά κυρίως το περιεχόμενο της οργάνωσης.»
Τέλος πάντων, πέρα από τις βαρύγδουπες διατυπώσεις, τι πραγματικά άλλαξε;
Το πλαίσιο
Πριν επιχειρήσει κανείς να ψυχαναλύσει τις όποιες αλλαγές στη φοιτητική και σπουδαστική νεολαία του ΚΚΕ, έχει ενδιαφέρον να κάνει παραλληλισμούς με δύο ακόμη μεγάλους τομείς δράσης του κατ’ ευφημισμόν «Κομμουνιστικού» Κόμματος Ελλάδος:
Ας θυμίσουμε λοιπόν ότι στους μαθητές το ΚΚΕ έχει στήσει ένα κανονικότατο «καπέλο», το ΣΑΣ, ήτοι Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων, πέρα και έξω από ενιαίες και μαζικές διαδικασίες. Το ΣΑΣ στην πραγματικότητα ούτε δημοκρατικά εκλεγμένο είναι, ούτε εξουσιοδοτείται να μιλάει στο όνομα όλων των σχολείων. Θα μπορούσε να νοείται μια πρωτοβουλία αγώνα, όμως εκείνο θεωρεί εαυτό τον μοναδικό εκφραστή της βούλησης των μαθητών. Στην επίσημη ιστοσελίδα του, η οποία θα στήθηκε κάπου στον Περισσό, διαβάζουμε: «Το μαθητικό κίνημα παίρνει τις αποφάσεις του μέσα από μαζικές, συλλογικές, δημοκρατικές διαδικασίες, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, τα 5μελή και 15μελή, μέσα από το ΣΑΣ…. Ασπίδα προστασίας του αγώνα μας είναι το οργανωμένο - περιφρουρημένο μαθητικό κίνημα που συμπορεύεται με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ!»
Ας θυμίσουμε επίσης ότι στον εργατικό-συνδικαλιστικό τομέα το ΚΚΕ πρωτοστάτησε, ιδρύοντας το ΠΑΜΕ, στη διαίρεση και διχοτόμηση του κινήματος. Ξεχωριστές πορείες, διασπαστικές συγκεντρώσεις, καταγγελία όλων των υπολοίπων (όσων δεν εντάσσονται στο ΠΑΜΕ) ως «συμβιβασμένων», «συνθηκολογημένων», αντίστοιχα «ξεπουλημένων» με την ηγεσία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Το ΠΑΜΕ, είναι για το ΚΚΕ που το δημιούργησε, ο ένας και μοναδικός φορέας των ταξικών αγώνων. «Ουκ έσονται σοι φορείς έτεροι πλην εμού».
Ανεξάρτητα από την πολιτική αντίληψη που διέπει τα διάφορα «εργαλεία δράσης» του ΚΚΕ, κοινός παρανομαστής τους είναι η βεβαιότητα ότι κανένας άλλος φορέας δεν είναι ικανός για ταξικούς αγώνες. Όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να αποκλειστούν και να καταγγελθούν.
Ένα ακόμη Μέτωπο στο πλευρό του ΠΑΜΕ
«Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών είναι η συσπείρωση συλλόγων, επιτροπών αγώνα, επιτροπών ετών και εξαμήνων, φοιτητών και σπουδαστών, που κατανοούν την ανάγκη ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων, την ανάγκη για συσπείρωση σε αντιμονοπωλιακή γραμμή μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ στο πλευρό του ταξικά προσανατολισμένου εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ.» Έτσι περιγράφει η ΚΝΕ το ΜΑΣ.
Από την πλευρά του, το ΜΑΣ, στους λίγους μήνες που πέρασαν από την ίδρυσή του, απέδειξε με τις πρακτικές του ότι αντιστοιχίζεται πλήρως στις λογικές του ΚΚΕ:
-Καταρχήν, έκανε «σύστημα» τη γενική γραμμή «εμείς ή κανένας». Συμμετείχε σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις Σχολών και Τμημάτων, αρκεί να είχε τις απαιτούμενες δυνάμεις για να κερδίσει την απόφαση του σώματος. Αν τυχόν αξιολογούσε ότι θα «έχανε τη Συνέλευση», αποχωρούσε επιδεικτικά και προκλητικά, καταγγέλλοντας όλους εκείνους που έμεναν πίσω. Η τακτική αυτή, η οποία σε τίποτα βέβαια δεν είναι αριστερή, πόσο μάλλον κομμουνιστική, από τη μία πλευρά επέτεινε την περιχαράκωση των μελών του ΜΑΣ, ενώ από την άλλη έπαιξε το ρόλο της στην αποδυνάμωση των Συνελεύσεων. Η ΔΑΠ και ΠΑΣΠ τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση που βρήκαν μιμητή των δικών τους αποχωρήσεων, ενώ είδαν πολλές φορές τις Συνελεύσεις να αδυνατούν να βγάλουν οποιαδήποτε απόφαση, ελλείψει απαρτίας.
-Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες το ΜΑΣ κέρδιζε τις αποφάσεις των συνελεύσεων, καλούσε όλους τους φοιτητές και τους σπουδαστές σε πορείες και συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, κατευθείαν δηλαδή στην «ταξική καθαρότητα». Όμως η κομματικοποίηση των αποφάσεων των συνελεύσεων καθόλου δεν ευνοεί το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, που δίνει σήμερα έναν αγώνα για να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί δημοκρατικά, να σταθεί στοιχειωδώς συνδικαλιστικά, όχι να γίνει κομματικό εξάρτημα.
-Αρκεί να διαβάσει κανείς τις ανακοινώσεις του ΜΑΣ ή της ΠΚΣ (ακόμη υφίσταται) ή της ΚΝΕ, για να εντοπίσει εκείνους τους συνδικαλιστικούς φορείς που ελέγχονται από το ΚΚΕ. «Κάθε μέρα χτίζουμε τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία ενισχύοντας το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), την Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ), την Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων (ΣΑΣ)». Η θέση του ΜΑΣ είναι να συμπληρώνει την ..ηλικιακή αλυσίδα του ΚΚΕ, μετά το ΣΑΣ και πριν το ΠΑΜΕ.
Πόλεμος πατήρ πάντων
Εν όψει φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών, το ΜΑΣ επιχείρησε να μαζέψει τους ψηφοφόρους του, αλλά και να κάνει πιο διακριτή, πιο ξεχωριστή (απόλυτα πιστά στα πρότυπα του ΚΚΕ) την παρουσία του και την εκλογική του κάθοδο. Αναλαμβάνοντας κατ’ αποκλειστικότητα την «υπόθεση της αγωνιστικής ανασυγκρότησης του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος» καλεί «τους φοιτητές και τους σπουδαστές να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης και του ζωντανέματος των συλλόγων και των οργάνων».
Πίσω από την επαναστατική φρασεολογία του ΜΑΣ, της ΠΚΣ και της ΚΝΕ, πίσω από τη μαχητική βιτρίνα και την αγωνιστική ορολογία, κρύβεται σήμερα η βαθιά επιζήμια πρόθεση της φοιτητικής και σπουδαστικής νεολαίας του ΚΚΕ να οργανώσει ξεχωριστές εκλογές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ στα οποία έχει δύναμη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχει η εφαρμογή των σχεδιασμών του στην ενότητα των Φοιτητικών Συλλόγων.
Φυσικά, όταν το ΜΑΣ ζητά από τους φοιτητές και σπουδαστές «να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση» εννοεί κυρίως τα μέλη του.
Για να επιχειρηματολογήσει για την αναγκαιότητα διεξαγωγής εκλογών υπό τους νέους αυτούς όρους, το ΜΑΣ πρώτα κατήγγειλε τις πρακτικές άλλων παρατάξεων:
«Στη Νομική την ώρα που πήρε το λόγο ο ομιλητής του ΜΑΣ και καταδίκαζε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη, ομάδα της ΕΑΑΚ επιτέθηκε σε άλλα μέλη του ΜΑΣ βρίζοντας, φτύνοντας και προπηλακίζοντας τους. Στο ΤΕΙ Πειραιά άλλη ομάδα από τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο από το πρωί προκαλούσε και έσκιζε τα πανό του ΜΑΣ». Η καταγγελία είναι απόλυτα ορθή, με την εξαίρεση ότι, για αντίστοιχες συμπεριφορές, έχει καταγγελθεί και το ίδιο το ΜΑΣ.
Στη συνέχεια το ΜΑΣ κατηγόρησε τις μεγάλες παρατάξεις ότι ευθύνονται για την κατάντια του σημερινού φοιτητικού κινήματος και ότι συγκαλούν φοιτητικές εκλογές μετά από δια-παραταξιακά μαγειρέματα: «Οι φοιτητικές εκλογές ορίζονται από διαπαραταξιακές συνάξεις πολιτικών νεολαιών που αντικατοπτρίζουν το συσχετισμό που είχαν οι παρατάξεις το 1995» και «Τα κεντρικά όργανα, ΕΦΕΕ - ΕΣΕΕ, δεν υπάρχουν εδώ και 15 χρόνια. Μάλιστα έχει έδρα ακόμα η Πολιτική Άνοιξη!!! Οι ΠΑΣΠ - ΔΑΠ που επικαλούνται το ΚΣ της ΕΦΕΕ μιλάνε για σημερινούς 40άρηδες» και «Οι δυνάμεις των ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ - ΕΑΑΚ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν μεγάλο μέρος ευθύνης για την άθλια κατάσταση που επικρατεί. Έχουν ενεργό ρόλο στη διάλυση του φοιτητικού κινήματος και των οργάνων του. Δεν θέλουν οργάνωση των συλλόγων για να μπορεί ο καθένας να μιλάει εξ ονόματος των φοιτητών. Ναρκοθετούν κάθε προσπάθεια συμπόρευσης με το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Την ίδια στιγμή συμπορεύονται με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, σε κλάδους, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα» και «Θα αφήσεις τον περιφερόμενο θίασο (σ.σ. ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΕΑΑΚ-ΣΥΝ) να αποφασίσει πότε και πώς θα ψηφίσεις εσύ και οι φοιτητές του συλλόγου σου; Κανείς να μην οδηγηθεί στην απάθεια και στην αποχή λόγω της αυτής της άθλιας κατάστασης. Αν απλώς γυρίσεις το κεφάλι από την άλλη, τους κάνεις τη χάρη! Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου! Σταμάτησέ τους». Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με κάποια από τα παραπάνω, με την εξαίρεση ότι σε όλα τα προηγούμενα χρόνια η ΠΚΣ είχε (όχι απλώς συμμετοχή, αλλά) πρωταγωνιστικό ρόλο στις «παρασυναγωγές» της ΕΦΕΕ, και εξαίρετες επιδόσεις στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με τις λοιπές παρατάξεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι πέρυσι η ΠΚΣ τα βρήκε μια χαρά με αυτούς που σήμερα καταγγέλλει, ώστε να διοργανωθούν οι φοιτητικές εκλογές στις 19 /05/2010, μετά δηλαδή από το Συνέδριο της ΚΝΕ, στις 7-9/05/2010.
Τι θα συμβεί στην πράξη
«Είναι θέμα του κάθε συλλόγου οι εκλογές του. Παντού να γίνουν εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις που να αποφασίσουν για την ημερομηνία των εκλογών του συλλόγου, τα ψηφοδέλτια, τα μέλη του, τον εκλογικό κανονισμό. Να διεξαχθούν οι εκλογές σε διάστημα 3 μηνών με στόχο ιδρυτικό συνέδριο ΕΦΕΕ - ΕΣΕΕ. Σε καλούμε σε πλατύ διάλογο, να γνωρίσεις άμεσα, από πρώτο χέρι, τις θέσεις του ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία, για το σοσιαλισμό. Σε διάλογο για τα επείγοντα προβλήματα της Παιδείας και της οικονομικής κρίσης. Πάρτε θέση στις επιτροπές αγώνα του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών σε σχολές, τμήματα, έτη.»
Όπως ακριβώς το ΠΑΜΕ έβαλε το χέρι του στη διαίρεση και διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος, σήμερα το ΜΑΣ έρχεται να βάλει το χέρι του στη διάλυση των Φοιτητικών Συλλόγων. Κι όλα αυτά, στο όνομα της καθαρότητας της ταξικής γραμμής!
Έτσι, μολονότι σήμερα φαίνεται ειλημμένη η απόφαση των λοιπών «μεγάλων» παρατάξεων για φοιτητικές εκλογές στις 18/05/2011, το ΜΑΣ βάζει βόμβα στα θεμέλια της ενότητας των Συλλόγων, εξετάζοντας κατά περίπτωση και σε κάθε σχολή χωριστά αν έχει τη δύναμη να διεξάγει (μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης της Σχολής) εκλογές σε άλλη ημερομηνία. Ανοίγει διάπλατα τις πόρτες να στηθούν σε κάθε σχολή περισσότερες από μία κάλπες (μία από το ΜΑΣ, και μία τουλάχιστον από τους υπόλοιπους), και σε περισσότερες από μία ημέρες. Το σχέδιο του ΜΑΣ στην πράξη οδηγεί τους φοιτητές και τους σπουδαστές σε δίλημμα για το αν και σε ποια απ’ όλες τις εκλογικές διαδικασίες θα πρέπει να συμμετάσχουν. Εν τέλει, η κίνηση αυτή του ΜΑΣ αποδιοργανώνει και κατακερματίζει τις προϋποθέσεις ανασυγκρότησης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις του περί του αντιθέτου.
Επιστροφή στο αρχικό ερώτημα
«Το κάλεσμα του ΜΑΣ για τη διεξαγωγή των εκλογών από τους ίδιους τους φοιτητές βρίσκει έδαφος να προχωρήσει. Για παράδειγμα, Σύλλογος Σπουδαστών του τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας του ΤΕΙ Κρήτης στην τελευταία του Γενική Συνέλευση με μεγάλη πλειοψηφία αποφάσισε διεξαγωγή εκλογών στις 11 Μάη». Ο «Ριζοσπάστης» της 06/04 φαίνεται χαρούμενος που βρέθηκε Σύλλογος πρόθυμος να εφαρμόσει το σχέδιο του ΜΑΣ. Καθόλου απίθανο δεν είναι να ακολουθήσουν κι άλλα (κυρίως μικρά και περιφερειακά) Τμήματα ή Σχολές, με πρόθεση βέβαια του ΜΑΣ να γενικεύσει, χρόνο με το χρόνο, την εφαρμογή της πολιτικής του σε εκπαιδευτικά ιδρύματα σε όλη τη χώρα.
Πατώντας σε υπαρκτά προβλήματα που ταλανίζουν το φοιτητικό κίνημα, εκμεταλλευόμενο πραγματικά φαινόμενα εκφυλισμού των φοιτητικών οργάνων, διαδικασιών, παρατάξεων, το ΜΑΣ ετοιμάζεται να επιφέρει ένα ισχυρό πλήγμα από τα ..αριστερά στον ενιαίο χαρακτήρα των Φοιτητικών Συλλόγων, ένα από τα πιο επιζήμια τής ιστορίας της φοιτητικής νεολαίας του ΚΚΕ.
Το ΜΑΣ εκδύθηκε τον παλιό τίτλο και περίβλημα της ΠΚΣ διότι ήταν φθαρμένο από τη γενική της πολιτική, από τη συμμετοχή της στα παραταξιακά μαζέματα και τις παρασκηνιακές συμφωνίες, από τα συντονιστικά σχολών-καπέλα που έστηνε σε μία νύχτα την περίοδο των αγώνων ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Το ΜΑΣ, διαθέτοντας ακριβώς ίδιο περιεχόμενο με την ΠΚΣ, ετοιμάζεται σήμερα, χρησιμοποιώντας το καινούριο του προσωπείο, να προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, στον αγώνα τους να διαιρέσουν, να αποδυναμώσουν, να διαλύσουν τους Φοιτητικούς Συλλόγους.
Το ΜΑΣ επαναλαμβάνει σήμερα τις πιο κλασικές, τις πιο επιζήμιες αριστερίστικες πολιτικές, την ώρα μάλιστα που το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα έχει ανάγκη να λειτουργήσει συλλογικά, δημοκρατικά, μαζικά.
