Δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο επικοινωνιακό παιγνίδι τής δήθεν γενικής αποδοχής της κυβερνητικής πολιτικής στο θέμα του κορονοϊού, η κυβέρνηση -αφού στήριξε με νύχια και με δόντια τη ντόπια ολιγαρχία, επιδοτώντας μισθούς, καταργώντας ασφαλιστικές εισφορές, μειώνοντας φόρους- προχωρά τώρα πλησίστια στη δεύτερη φάση της οικονομικής «ανάκαμψης» έχοντας κατά νου την ενίσχυση των μεγαλοξενοδόχων, των αεροπορικών και ναυτιλιακών εταιρειών, των τουρ οπερέιτορς, των αλυσίδων εστίασης, των πολυκαταστημάτων, των φαρμακοβιομηχάνων, των κλινικαρχών, των τραπεζών, όλων όσων απαιτούν άμεσα την επιστροφή στην κερδοσκοπία και μάλιστα με όρους ασυδοσίας. Πιστή θεραπαινίδα όλων αυτών, η κυβέρνηση της Δεξιάς είναι έτοιμη να τροποποιήσει τα επιστημονικά πρωτόκολλα που με σχολαστικότητα εφάρμοσε κατά το δίμηνο εγκλεισμό κατά του λαού και να εφαρμόσει τώρα τα αντίθετα. Με απίστευτες αντιφάσεις προχωρά στην παραχάραξη και αυθαίρετη ερμηνεία των επιστημονικών δεδομένων, προκειμένου να δώσει «χώρο» στις ανεξέλεγκτες απαιτήσεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Κι ενώ μετρά με τη μεζούρα τις αποστάσεις των σχολικών θρανίων και των θέσεων λεωφορείων, αναγορεύει σε ασφαλείς χώρους τις καμπίνες των αεροπλάνων ή τις ξενοδοχειακές μονάδες! Παράλληλα, σαν να μην πέρασε μια μέρα, κι ενώ έχει ενισχύσει με κάθε τρόπο κλινικάρχες και φαρμακοβιομήχανους, αφήνει το καθεστώς Υγείας στην ίδια τραγική κατάσταση, εξαγγέλλοντας αμφίβολες προσλήψεις 3-4.000 νοσηλευτικού προσωπικού, την ώρα που οι πραγματικές ανάγκες προσδιορίζονται σε 30.000 τουλάχιστον.
Αλλά και στον τομέα της νομοθετικής λειτουργίας, αξιοποιώντας στο έπακρο τις απαράδεκτες ΠΝΠ, ψήφισε τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο και τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, ενώ ετοιμάζει για ψήφιση καμιά τριανταριά νέα Ν/σ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν σχέση με τη «στήριξη της επιχειρηματικότητας».
★★★
Σε όλες αυτές τις προσπάθειες η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει την αμέριστη συνδρομή της Ευρωζώνης. Πράγματι, στο τελευταίο Eurogroup (15/05) αποφασίστηκε η άμεση ενεργοποίηση των δανείων (μέχρι 240 δισ.€ και μέχρι 2% του ΑΕΠ κάθε αιτούντος κράτους για τη χρηματοδότηση άμεσων και έμμεσων δαπανών υγειονομικής περίθαλψης, θεραπείας και πρόληψης λόγω του κορονοϊού) του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) προκειμένου να στηριχθεί αποτελεσματικά το ευρωπαϊκό μονοπωλιακό κεφάλαιο. Μετά τα γνωστά γυφτοπάζαρα και με την τελική γερμανική αξίωση της αναστολής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (άρα κρατικές ενισχύσεις/επιδοτήσεις), η πρόσβαση στη «φτηνή δανειοδότηση» των «Εθνικών Μεταρρυθμιστικών Προγραμμάτων» θα συνδεθεί τελικά με τις προϋποθέσεις και τους αυστηρούς όρους στενής παρακολούθησης του ESM προς τους οποίους υποτάχθηκαν οι άβουλες αστικές κυβερνήσεις των Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα κλπ και σύμφωνα με τους οποίους «...τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης θα εξακολουθήσουν να δεσμεύονται για την ενίσχυση των οικονομικών και χρηματοοικονομικών θεμελίων, σύμφωνα με τα πλαίσια οικονομικής και φορολογικής συνεργασίας και επιτήρησης της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της ευελιξίας που εφαρμόζουν τα αρμόδια όργανα της ΕΕ». Μετά από τρία Μνημόνια είναι πολύ εύκολο να καταλάβουμε ποιοι θα είναι οι τελικοί αποδέκτες του λογαριασμού διάσωσης των επιχειρήσεων...
Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά την αρχική άρνηση, των μετέπειτα επιφυλάξεων και τέλος της πιθανής χρησιμοποίησης του δανείου του ESM, μία νέα δανειοδότηση -έστω και με χαμηλό επιτόκιο και χαλαρούς δημοσιονομικούς όρους- ναι μεν δημιουργεί αύξηση του τεράστιου κρατικού χρέους και νέες επιβαρύνσεις στον κρατικό Προϋπολογισμό, όμως η πτώση του ΑΕΠ κατά 10%, δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς. Εξάλλου, η όλη κατάσταση «βολεύεται» προς το παρόν από τη χρησιμοποίηση των ματωμένων αποθεμάτων, του διαβόητου «μαξιλαριού ασφαλείας», πάνω στο οποίο αναπαύονται άνετα τα πισινά της πλουτοκρατίας. Όμως αυτά τα αποθέματα δεν θα κρατήσουν πάνω από 3-4 μήνες…
Στο Eurogroup συζητήθηκε επίσης και η υπόθεση του «Ταμείου Ανάκαμψης», το οποίο θα παρουσιάσει η Κομισιόν μέχρι το τέλος Μάη, για το οποίο προβλέπεται οξεία αντιπαράθεση για τους όρους και προϋποθέσεις χορήγησης των κονδυλίων ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Το βέβαιο είναι πως όλοι συμφωνούν για τον τελικό λαϊκό αποδέκτη!
★★★
Προβλέποντας τις δυσκολίες που θα επισύρει το όλο εγχείρημα, Γερμανία και Γαλλία μετά από τηλεδιάσκεψη (18/05) κατέληξαν σε ένα συμβιβασμό, προτείνοντας ένα ευρωπαϊκό Πρόγραμμα στήριξης (δανεισμό και επιχορηγήσεις) ουσιαστικά των ευρωπαϊκών μονοπωλίων που έχουν πληγεί από τον κορονοϊό, της τάξης των 500 δισ.€ plus. Με βάση την κοινή συμφωνία Μέρκελ και Μακρόν, η Κομισιόν θα δανειστεί -έναντι εγγυήσεων του ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού- από τις αγορές τα απαιτούμενα δάνεια, οι δόσεις των οποίων θα επιβαρύνουν τους επόμενους Προϋπολογισμούς της ΕΕ, δηλ. και πάλι στους ευρωπαϊκούς λαούς. Η στήριξη θα αφορά άμεσα και έμμεσα αναπτυξιακά έργα σε τομείς Υγείας και βεβαίως τις τράπεζες, ενώ η «ψηφιοποίηση» και η «πράσινη ανάπτυξη» συγκαταλέγονται στους βασικούς όρους της συμφωνίας.
Ο συμβιβασμός αφορά κυρίως τη Γερμανία, η οποία απεχθάνεται κάθε ιδέα δανεισμού από τις αγορές, αλλά και τη λέξη «επιχορήγηση» που παραπέμπει σε δωρεάν παροχές, με τις οποίες επιβαρύνεται -κυρίως- η οικονομία της. Παρ’ όλ’ αυτά η Μέρκελ, κάνοντας τα πικρά-γλυκά, δήλωσε ότι: «…Ο στόχος είναι να αναδυθεί η Ευρώπη από αυτήν την κρίση ισχυρότερη, πιο συνεκτική και αλληλέγγυα. Με δεδομένο ότι η πανδημία του κορονοϊού επηρεάζει σε διαφορετικό βαθμό τις ευρωπαϊκές χώρες, η συνοχή στην ΕΕ κινδυνεύει». Σημειώνουμε πως η γερμανογαλλική πρόταση αν τελικά προχωρήσει και παρακάμψει τις διαφωνίες της Αυστρίας, Ολλανδίας, Δανίας και Σουηδίας, θα πρέπει να ψηφιστεί με ομοφωνία από τα κοινοβούλια των κρατών-μελών.
★★★
Σε ό,τι αφορά τον ESM και μετά την αποδοχή των γερμανικών όρων δανεισμού και τον οριστικό αποκλεισμό των ευρωομολόγων και λοιπών χαριστικών παροχών, η Κομισιόν δια της προέδρου της παρουσίασε τις νέες προτάσεις της για τη στήριξη του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου από τις συνέπειες της πανδημίας. Πρόκειται για ένα πακτωλό χρημάτων (πάντοτε μέσω δανεισμού των κρατών-μελών) που τελικά θα περιλαμβάνει και ένα μικρό, ένα ελάχιστο ποσοστό επιδοτήσεων, σαν αναγνώριση της εξαιρετικής αδυναμίας κυρίως της ιταλικής κυβέρνησης να ανταποκριθεί στην τεράστια οικονομική καταστροφή. Σύμφωνα με τις τελικές αποφάσεις, ένα τμήμα του οικονομικού πακέτου θα πιστωθεί στον Προϋπολογισμό 2021-2027, ενώ ένα άλλο θα αφορά χρηματοδοτήσεις μέσω δανεισμού από τις αγορές με «ασφαλείς εγγυήσεις» των κρατών-μελών. Αυτές οι «ασφαλείς εγγυήσεις» θα χρησιμοποιηθούν από την Κομισιόν για την άντληση δανείων από τις αγορές προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρήσεις των κρατών-μελών. Σημειώνουμε πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προκειμένου να συμμετέχει στα προγράμματα της Ευρωζώνης, θα καταθέσει εγγυήσεις ύψους 350 εκατ. € που αντιστοιχούν σε παροχές γύρω στα 1,5 δισ.€ για τη ντόπια ολιγαρχία.
Η πρόταση της Κομισιόν προβλέπει: α) τη χρηματοδότηση δημόσιων επενδύσεων και «μεταρρυθμίσεων», που θα περιλαμβάνουν τη μετάβαση «σε μία κλιματικά ουδέτερη, ψηφιοποιημένη και ανθεκτική Ευρώπη», β) την παροχή βοήθειας για να ιδιωτικές επενδύσεις και γ) την ενίσχυση προγραμμάτων όπως το RescEU ή το Horizon Europe και ενός νέου ειδικού Προγράμματος για την Υγεία. Γνωρίζοντας πολύ καλά τις άθλιες σχέσεις της ΕΕ με τη δημόσια Υγεία, είναι βέβαιο πως το Πρόγραμμα θα απευθυνθεί αποκλειστικά και μόνο στους ιδιώτες φορείς της Υγείας.
★★★
Ωστόσο, θέλοντας να δώσει έμφαση και στο κομμάτι της «εργασίας», η Κομισιόν πρόκειται να ανακοινώσει τις προτάσεις της για το Πρόγραμμα SURE -συμπληρωματικής κάλυψης των «εθνικών προγραμμάτων μερικής απασχόλησης» μέχρι και το 2022- σύμφωνα με τα όσα διαμείφθηκαν στο τελευταίο Eurogroup. Θυμίζουμε πως πρόκειται για τα 100 δισ.€ του κακόφημου «δικτύου προστασίας των εργαζομένων» που, εκμεταλλευόμενη την αγωνία των εργαζομένων μην χάσουν τη δουλειά τους, ενισχύει, είτε σαν δάνεια είτε σαν επιδοτήσεις, κατά 40% τις εργοδοτικές εισφορές και τους μισθούς των εργαζομένων, για όσες επιχειρήσεις εφαρμόσουν «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης. Εννοείται πως όλ’ αυτά θα φορτωθούν στον ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό 2021-2027 και μέσω αυτού στις πλάτες των ευρωπαϊκών λαών. Το Πρόγραμμα βασίζεται στο γερμανικό πρότυπο επιδότησης της μερικής απασχόλησης, επικαλούμενο την «αναλογικότητα» επιμερισμού των ζημιών λόγω του Covid-19 και προβλέπει την επιδότηση από το κράτος του 60% της διαφοράς του μισθού, λόγω της μερικής απασχόλησης. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος των 700 €/μήνα, δουλεύοντας το μισό χρόνο (15 ημέρες) θα παίρνει από τον εργοδότη του 350 € και από το κράτος 350 Χ 60% =210 €, χάνοντας ουσιαστικά 140 €/μήνα, δηλαδή το 20% του μισθού του!
Κινούμενη στην ίδια κατεύθυνση του δήθεν επιμερισμού της ζημιάς λόγω κορονοϊού, και με «γνώμονα την προστασία της εργασίας» η κυβέρνηση της Δεξιάς χορήγησε τα ψίχουλα των 800 για 45 όλες κι όλες ημέρες, σαν «ειδικό επίδομα», απαλλάσσοντας την εργοδοσία από το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος» και χειραγωγώντας τις ενδεχόμενες λαϊκές αντιδράσεις ως απότοκο των αθρόων απολύσεων. Με τον τρόπο αυτό η εργοδοσία μειώνει τις ώρες εργασίας ή και αναστέλλει τη λειτουργία της επιχείρησης και παράλληλα απαλλάσσεται από ένα μεγάλο μέρος του «μισθολογικού κόστους».
Πάγιος στόχος όλων αυτών των βαρύγδουπων προγραμμάτων είναι η εξασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού για τις επιχειρήσεις, μέσω της ανακυκλούμενης εκ περιτροπής ανεργίας, με ανύπαρκτες ή βραχυχρόνιες συμβάσεις και μισθούς πείνας. Με δυο λόγια μείωση του μισθού εργασίας σε συνδυασμό με την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και παράλληλα αύξηση του εφεδρικού στρατού ανέργων ώστε οι μισθοί να κρατιούνται στα χαμηλότερα επίπεδα της αγοράς.
★★★
Τέλος για να αναφερθούμε και στο τρίτο σκέλος της απόφασης της Κομισιόν που αφορά τη χρηματοδότηση μέσω της Ευρωπαϊκής τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), ύψους 200 δισ.€, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι πρόκειται και πάλι για δανεισμό των κρατών-μελών προς το τραπεζικό κεφάλαιο, μέσω της συγκρότησης ενός πανευρωπαϊκού Ταμείου Εγγυήσεων. Από κει και πέρα οι τράπεζες θα έχουν το σχεδιασμό και την ευθύνη, -βάσει των «κριτηρίων βιωσιμότητας»- να χρηματοδοτούν «αξιόπιστες» επιχειρήσεις. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει η παραμικρή χαραμάδα προστασίας εργαζομένων.
Κι ενώ όλα συλλήβδην τα ευρωπαϊκά Προγράμματα επισύρουν τη βάναυση αντεργατική εργασιακή επιβάρυνση και τη λεηλασία των εργατολαϊκών στρωμάτων που μέλλει να αποδειχθεί μία από τις σκληρότερες δοκιμασίες (νέα μέτρα, πρόσθετοι φόροι, περικοπές μισθών και συντάξεων, εργασιακές μεταβολές επί τα χείρω) η κυβέρνηση επιχειρεί να δώσει την εντύπωση μιας εθνικής παλιγγενεσίας που συντελείται μέσω της ευρωπαϊκής στήριξης και της πανευρωπαϊκής προσπάθειας αντιμετώπισης της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης.
★★★
Υπάρχουν δύο αλληλοκαλυπτόμενα ζητήματα. Το ένα είναι η πανδημία του Covid-19. Το άλλο είναι η συνεχιζόμενη και εντεινόμενη λόγω κορονοϊού καπιταλιστική κρίση. Όλα τα καπιταλιστικά κράτη συλλήβδην προσπαθούν με άλλοθι την πανδημία να στηρίξουν με κάθε τρόπο την καταρρέουσα οικονομία τους. Πίσω λοιπόν από την παραπλάνηση περί «παγκόσμιας απειλής λόγω της πανδημίας» κρύβεται η σαπίλα και τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος και ουσιαστικά επιβεβαιώνεται όχι μόνο το βάθος αλλά και η συνέχιση της κρίσης. «Το αστικό κράτος τον καιρό των κρίσεων έρχεται σε βοήθεια των κεφαλαιοκρατών με χρηματικές επιχορηγήσεις, που σε τελευταία ανάλυση τις πληρώνουν οι εργαζόμενες μάζες. Το κράτος χρησιμοποιώντας το μηχανισμό βίας και καταναγκασμού, βοηθά τους κεφαλαιοκράτες να επιτεθούν ενάντια στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Όλα αυτά εντείνουν την εξαθλίωση των εργαζόμενων μαζών. Ταυτόχρονα οι κρίσεις βγάζουν στο φως την ολοκληρωτική ανικανότητα του αστικού κράτους να χαλιναγωγήσει σε ένα οποιονδήποτε βαθμό τους στοιχειώδεις νόμους του καπιταλισμού. Στις καπιταλιστικές χώρες δεν διευθύνει το κράτος την οικονομία, μα αντίθετα το ίδιο το κράτος εξουσιάζεται από την κεφαλαιοκρατική οικονομία, είναι υποταγμένο στο μεγάλο κεφάλαιο». (ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ).
Ιδιαίτερα στη χώρα μας, το πρόβλημα που απασχολεί τη ντόπια ολιγαρχία και τους πολιτικούς της εκφραστές, είναι το γεγονός ότι με τη σημερινή κρίση στενεύουν τα περιθώρια εξωτερικών παροχών και δανεισμού και επομένως θα πρέπει να συμπιεσθούν όσο το δυνατόν περισσότερο τα λαϊκά νοικοκυριά προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το κεφάλαιο. Αυτός είναι και ο λόγος που χαλάν τον κόσμο με κινδυνολογίες και φοβικά σενάρια, επιχειρώντας να καθυποτάξουν τη λαϊκή συνείδηση στη λογική του ιδεολογικοπολιτικού αφοπλισμού και της παραίτησης. Κοινός στόχος ΕΕ, κυβέρνησης, αστικής αντιπολίτευσης, ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, ΕΒΕΑ, ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ και ψευτοαριστερών δυνάμεων είναι η καθήλωση του αγωνιστικού φρονήματος, έτσι ώστε να επιβληθούν τα νέα μέτρα αρπαγής του λαϊκού εισοδήματος, οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις στο Ασφαλιστικό, στα Εργασιακά, στην Υγεία - Πρόνοια κλπ.
