Καλπάζει το τσουνάμι ακρίβειας και στη χώρα μας, καθώς οι ιλιγγιώδεις αυξήσεις στις τιμές του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και των (επίσης εισαγόμενων) πρώτων υλών πυροδοτούν τις εξωφρενικές καθημερινές ανατιμήσεις σε βασικά είδη διατροφής, στο ηλεκτρικό ρεύμα, στις μεταφορές, στα ενοίκια, συρρικνώνοντας ακόμα περισσότερο την αγοραστική δύναμη των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, που φυτοζωούν σε καθεστώς γενικευμένης φτώχειας και εξαθλίωσης.
Η κυβέρνηση της Δεξιάς, από τις αρχές του φθινοπώρου έκανε λόγο για «παροδικό φαινόμενο» και επιστρατεύει στη συγκυρία ως βολικό άλλοθι τον πόλεμο στην Ουκρανία, διατυμπανίζοντας πως «πληρώνουμε το τίμημα της ρώσικης εισβολής».
Ασφαλώς η ουκρανική κρίση επιδρά καταλυτικά και παροξύνει την προϊούσα ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια σε βασικά αγαθά. Είναι χαρακτηριστικό πως οι τρέχουσες αλματώδεις αυξήσεις σε σιτάρι και καλαμπόκι έχουν θορυβήσει τα επιτελεία του δυτικού ιμπεριαλισμού και τα ντόπια φερέφωνα τους που με σχετικές διαρροές επιχειρούν να προετοιμάσουν τους λαούς ακόμα και για το ενδεχόμενο επισιτιστικής κρίσης. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα βρεθεί βαριά και πολλαπλώς εκτεθειμένη καθώς εισάγει μεταξύ των άλλων το 70% σε μαλακούς σπόρους από τη φλεγόμενη περιοχή.
Ωστόσο η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» του ρώσικου ιμπεριαλισμού δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους κατά συρροήν ενόχους σε διεθνές και εγχώριο επίπεδο. Με ανομολόγητο στόχο την κάλυψη του χαμένου εδάφους στα πλαίσια του ασίγαστου ανταγωνισμού τους με φόντο την παγκόσμια κυριαρχία, τα πλανητικά μονοπώλια και οι πολιτικοί υπηρέτες τους σε κάθε χώρα επιχειρούν ξανά να μετακυλίσουν τις συνέπειες της εγκληματικής - αντικοινωνικής διαχείρισης της πανδημίας στις πλάτες των λαών, εξαπολύοντας μια αχαλίνωτη κερδοσκοπική επίθεση εναντίον τους.
Η κλιμάκωση της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής ανά την υφήλιο, με πρόσχημα τις «έκτακτες συνθήκες λόγω κορονοϊού» και αιχμή του δόρατος την επιτάχυνση της κακόφημης απελευθέρωσης των αγορών, τροφοδότησε την εκτόξευση των τιμών βασικών προϊόντων και κοινωνικών αγαθών, όπως το νερό και το ρεύμα.
Στη χώρα μας το προμελετημένο εδώ και δεκαετίες έγκλημα της απαξίωσης της ΔΕΗ ολοκληρώθηκε (μετά την μετατροπή του ρεύματος και τυπικά σε εμπόρευμα με την εισαγωγή του στο κακόφημο «χρηματιστήριο ενέργειας» το 2019) με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων καθʼ υπαγόρευση των Γερμανών επικυρίαρχων από την κυβέρνηση των «αρίστων» της ΝΔ και το ξεπούλημα της εταιρείας στο αυστραλιανό καρτέλ MIRA. Στο όνομα του «ανασχεδιασμού της ενεργειακής στρατηγικής» διαμονοποιήθηκε ο λιγνίτης που εξασφάλιζε σε μεγάλο βαθμό την ενεργειακή αυτάρκεια σε πανεθνική κλίμακα και σταθερές τιμές στο ρεύμα. Αντικαταστάθηκε από το εισαγόμενο (πανάκριβο) φυσικό αέριο του οποίου η τιμή ήδη από το φθινόπωρο είχε απογειωθεί σε εκατονταπλάσια ποσοστά σε σχέση με το 2020. Εξού και οι γνωστές απύθμενου θράσους δηλώσεις του μεγαλοκαρχαρία Μυτιληναίου «ο λαός πρέπει να μάθει ότι πληρώνει το κόστος της ενεργειακής μετάβασης» στις περιβόητες (εκ Γερμανίας προερχόμενες) ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΑΠΕ).
Με μια τέτοια πολιτική η ΝΔ βαθαίνει ακόμα περισσότερο την ενεργειακή (και όχι μόνο) εξάρτηση της Ελλάδας. Στα πλαίσια αυτά η τιμή της μεγαβατώρας εκτοξεύτηκε ήδη από το Νοέμβρη του 2021 κατά 550% σε σχέση με το Νοέμβρη του 2020, συμπαρασύροντας στο ράλι ανατιμήσεων τους λογαριασμούς της ΔΕΗ (από 150% έως και 200%) από τις αρχές του 2022.
Τώρα που η πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία σκοτεινιάζει το διεθνή ορίζοντα και οδηγεί σε ευθυγράμμιση τους δυτικοευρωπαίους ιμπεριαλιστές με τις ΗΠΑ, ο Μητσοτάκης (έχοντας ήδη ξεπουλήσει και τις ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ) παπαγαλίζει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί τον νέο «εθνικό στόχο της υποτέλειας» - ευσεβή πόθο του Πάιατ, για «απεξάρτηση της Δύσης από το ρωσικό φυσικό αέριο και το ρωσικό πετρέλαιο» και στρέφεται ακόμα πιο αποφασιστικά στο υγροποιημένο φυσικό αέριο των υπερατλαντικών προστατών.
Και η τιμή του πετρελαίου, στο ίδιο μήκος κύματος αυξήθηκε μέσα σε λίγους μήνες κατά 60%. Αξίζει να σημειωθεί πως με τη συνδρομή όλων των (μετα)μνημονιακών κυβερνήσεων, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης ανήλθε από 21 ευρώ/1.000 λίτρα το 2010 στα 280 ευρώ στα 1.000 λίτρα. Την ίδια στιγμή ο αρμόδιος υφυπουργός Σκυλακάκης επικαλείται το «έλλειμμα 7.3%» και την ανυπαρξία δημοσιονομικού χώρου για οποιαδήποτε μείωση των ΕΦΚ στα καύσιμα. Στην πραγματικότητα το μοναδικό «μέτρο» της κυβέρνησης (που κατά τα λοιπά πουλάει αέρα «στοχευμένων παρεμβάσεών» δήθεν για την ανακούφιση ...των πλέον εξαθλιωμένων) ήταν η νέα γαλαντόμα και αφειδώλευτη στήριξη προς τους ευαγείς «παρόχους» - αεριτζήδες της ενέργειας (protergia-Mητιληναίος, ΗΡΩΝ-ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, nrg-Βαρδινογιάννης) με 400 εκ. ευρώ από το ταμείο ενεργειακής μετάβασης, δηλαδή με χρήματα του χειμαζόμενου (και συνήθους υποζυγίου) ελληνικού λαού.
Μπροστά στο «ιστορικό υψηλό 26ετίας» του πληθωρισμού, που σκαρφάλωσε ήδη στο 7.2%, ανατροφωδοτώντας και επιτείνοντας το γαϊτανάκι της ακρίβειας, ο λαλίστατος Μητσοτάκης αναλώνεται σε απανωτά επικοινωνιακά διαγγέλματα μιας χρήσης με στόχο την εκτόνωση της διαρκώς ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας. Επιστρατεύει παράλληλα τη γνωστή γκεμπελική προπαγάνδα περί «πραγματικής αύξησης των μισθών κατά 5,1%», που συναγωνίζεται σε φαιδρότητα τις γνωστές selfie του Γεωργιάδη στα σούπερ μάρκετ. Δημαγωγεί ασύστολα για μια νέα αύξηση - φιλοδώρημα του κατώτατου μισθού μετά το εξευτελιστικό 2% που ισχύει από 1/1/2022, αναθερμαίνοντας τα σενάρια περί πρόωρων εθνικών εκλογών.
Με τη σειρά του ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρώντας να αποδράσει από τη γενικευμένη αντιπολιτευτική ανυποληψία όπου παραδέρνει, διεκδικεί υποκριτικά την αύξηση του κατώτατου στα 800 ευρώ και τη μείωση των ΕΦΚ «στα επιτρεπτά ευρωπαϊκά όρια». Είναι ωστόσο νωπές οι μνήμες από την κυβερνητική θητεία της «πρώτης φορά αριστεράς» που κράτησε τον κατώτατο μισθό καθηλωμένο στα 650 ευρώ, διατηρώντας στα ύψη τους ΕΦΚ στα καύσιμα και αυξάνοντας το ΦΠΑ στο 24%.
Φραγμό στην αντιλαϊκή πολιτική της φτώχειας και της ακρίβειας μπορεί να βάλει μόνο ο ανυποχώρητος ενιαίος πανεργατικός αγώνας με ραχοκοκκαλιά τα συνδικάτα, ξεπερνώντας τη συνδικαλιστική αφωνία - παράλυση που έχουν επιβάλει σε αυτά οι παρατάξεις των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ, με την σύμπραξη και του «αριστερού» ΠΑΜΕ.
Νίκος Κ.
Αναδημοσίευση από το νέο τεύχος του περιοδικού Πορεία.
