Μολονότι η «Ευρώπη» (η Ε.Ε., η Ευρωζώνη, οι ευρωπαϊκοί «θεσμοί» και μηχανισμοί στο σύνολό τους) πλέον έχει χάσει στα μάτια των πολλών Ελλήνων την παλιά, προ-μνημονιακή της αίγλη, μολονότι εκφράσεις του τύπου «σπίτι των λαών», «απάνεμο λιμάνι», και άλλα γλαφυρά, τώρα κοσμούν όλο και σπανιότερα τις περιγραφές της Ευρώπης καθότι δεν πείθουν πια κανέναν, μολονότι οι επιτηρήσεις, και τα μνημόνια της τελευταίας πενταετίας βοήθησαν να σπάσει ένα μεγάλο κομμάτι αυταπατών και να αποκαλυφθεί ο βαθιά αντιλαϊκός πυρήνας της ευρωπαϊκής πολιτικής, φαίνεται ότι κάποιοι επιμένουν ευρωπαϊκά.
Στην πραγματικότητα, θα όφειλε να αποτελεί όνειδος ακόμη και για τα κλασικά αστικά κόμματα τόσο η υποστήριξη των ευρωπαϊκών πολιτικών όσο και η υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, και η αδιαπραγμάτευτη - αταλάντευτη παραμονή μας στον …«σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» όπως ακριβώς λένε, με δόσεις υπερρεαλιστικού χιούμορ, εκπρόσωποι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, των ΑΝΕΛ ή του Ποταμιού. Όμως, καλώς ή κακώς, από εξωνημένες πολιτικές δυνάμεις, από τυχοδιώκτες με πατέντα, και από τους έμπιστους του Σουλτς, δεν μπορούμε να έχουμε υψηλές απαιτήσεις. Όμως από κάποιους που αναφέρονται στην «Αριστερά», θα μπορούσαμε άραγε να περιμέναμε μια πιο αξιοπρεπή στάση;
Αλίμονο. Βήχοντας ή με μισόλογα, με περιφράσεις κενολογίας ή επιτηδευμένες διατυπώσεις με διδακτορικό στην αοριστολογία, με πολιτικά σκεπτικά που αποφθεγματικά αποδίδονται με μια έκφραση «μένουμε, μέχρι να φύγουμε», ένα μεγάλο τμήμα της λεγόμενης «Αριστεράς» της χώρας μας υποχωρεί στις πιέσεις του ευρωπαϊκού οράματος και, κυρίως, στον φόβο των συνεπειών της διεκδίκησης μιας ανεξάρτητης εθνικής πολιτικής. Τελικά, μπορούμε χωρίς την Ευρώπη; Ας δούμε ενδεικτικά τι λένε κάποια αριστερά κόμματα. Παραθέτουμε πρόσφατες απόψεις των εκπροσώπων τους .
ΣΥΡΙΖΑ
Φυσικά, το ενδεχόμενο της σύγκρουσης με το ευρωπαϊκό όραμα δεν συζητείται στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε για αστείο. Δεν θα περιμέναμε εξάλλου το παραμικρό από ένα κόμμα που «πίνει νερό» στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως κάνει ένα βήμα παραπάνω, και διεκδικεί …«περισσότερη Ευρώπη», αναζητώντας τους καταλληλότερους ευρωπαϊκούς θεσμούς (ή το καταλληλότερο μείγμα ευρωπαϊκών θεσμών) στη διαμόρφωση των κανόνων και των μέτρων που θα υιοθετούνται από την πλευρά της Ελλάδας. Τρόπον τινά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει άποψη για τον …δήμιό του: «Όχι αυτόν… εκείνον θέλω για να μου κόψει το πόδι!»
Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η πρόσφατη (22/08/2015) επίσημη επιστολή-αίτημα των Παπαδημούλη και Τσίμερ προς τον Σουλτς, για συμμετοχή του Ευρωκοινοβουλίου στη δανειακή σύμβαση:
«Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Θα θέλαμε να σας εκφράσουμε την πλήρη υποστήριξή μας προς την άμεση και πλήρη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διαδικασία επανεξέτασης της εφαρμογής της δανειακής σύμβασης ανάμεσα στην Ελλάδα και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας -ESM όπως προτάθηκε από τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στον Πρόεδρο Schulz, στις 19 Αυγούστου.
H εμπλοκή του Ευρωκοινοβουλίου στις διαδικασίες θα αποτελούσε ένα βήμα προς τα εμπρός στον εκδημοκρατισμό της πολιτικής στην Ευρωζώνη. Επίσης, θα ήταν μια πρόκληση για το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσον αφορά την ενίσχυση ενός πραγματικού διαλόγου καθώς και του παραγωγικού του ρόλου στο θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ, ως εγγυητής μεγαλύτερης δημοκρατικής νομιμότητας και του πλήρους σεβασμού των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και του κοινοτικού δικαίου.
Ως εκ τούτου, υποστηρίζουμε την ένταξη αυτού του θέματος στην ημερήσια διάταξη της επόμενης Διάσκεψης των Προέδρων, ως ένα πρώτο βήμα για την αποδοχή αυτής της πολύτιμης πρότασης.
Με εκτίμηση, Gabriele Zimmer Πρόεδρος GUE/NGL,
Δημήτρης Παπαδημούλης Αντιπρόεδρος GUE/NGL
ΚΚΕ
Μεταθέτοντας, για ακόμη μία φορά, το πρόβλημα στη …λαϊκή εξουσία, ο Γ.Γ. του ΚΚΕ με πρόσφατη ομιλία του (23/07/2015) επιχειρηματολόγησε παραστατικά, παρουσίασε αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους …ΔΕΝ πρέπει να φύγει σήμερα η Ελλάδα από τη ζώνη του ευρώ. Φυσικά, εφόσον δεν έχουν διαμορφωθεί οι όροι, σύμφωνα με τον Δ. Κουτσούμπα, για να βγούμε από την ευρωζώνη, προφανώς και δεν τίθεται καν στο τραπέζι το ζήτημα της εξόδου μας από την ίδια την ΕΕ.
Η υποτιθέμενη “αποδέσμευση” από την ΕΕ που προβάλλει το ΚΚΕ, δηλώνεται προκαταβολικά ότι έχει ... προαπαιτούμενα: Τη “λαϊκή εξουσία”! Η αποδέσμευση είναι συνεπώς όχι στόχος του σημερινού καθημερινού αγώνα αλλά της μελλοντικής “λαϊκής εξουσίας”, που έτσι αντί να έρχεται πιο κοντά απομακρύνεται και που πάντως ως ότου έρθει η ηγεσία του ΚΚΕ παλεύει όχι για να φύγουμε αλλά για να μείνουμε εντός ΕΕ.
Λαϊκή Ενότητα
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αρχηγός της Λαϊκής Ενότητας, Π. Λαφαζάνης, έμοιαζε να λέει διαφορετικά πράγματα στην αρχή του καλοκαιριού από όσα λέει σήμερα, πριν καλά-καλά τελειώσει το θέρος. Θυμίζουμε ότι από τη θέση του υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, στις 27/06/2015, μιλώντας στη Βουλή για το επικείμενο τότε δημοψήφισμα, και αφού εξήγησε ότι η Ελλάδα μπήκε στη ζώνη του ευρώ αναζητώντας καλύτερες ημέρες, ανάπτυξη και δικαιοσύνη, καθησύχαζε τους ευρωπαίους εταίρους μας αλλά και το προσανατολισμένο ευρωπαϊκά ελληνικό κεφάλαιο, τονίζοντας: «Η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει επιλογή την έξοδο της χώρας από το ευρώ». Μήπως ήταν κι αυτός ανάμεσα στους βουλευτές που έλεγαν πράγματα χωρίς να τα πιστεύουν;
Πριν συμπληρωθούν δύο μήνες από τις διατυπώσεις του αυτές, ο Π. Λαφαζάνης σχημάτιζε δικό του εκλογικό συνδυασμό, ο οποίος μάλιστα, μάλλον αποπροσανατολιστικά, ονομάζεται συχνά από τα ΜΜΕ «κόμμα της δραχμής». Στην πρώτη του επίσημη ομιλία ως ιδρυτής και αρχηγός της Λαϊκής Ενότητας, στις 21/08/2015, ο Π. Λαφαζάνης δήλωσε: «Αν χρειαστεί για να τελειώνουμε από τα μνημόνια, θα φύγουμε και από την ευρωζώνη, δεν είναι ένας καταστροφικός δρόμος».
Στην πραγματικότητα, ο Π. Λαφαζάνης δεν έκανε καμία κυβίστηση. Τα ίδια εννούσε, και περίπου τα ίδια λέει. Προφανώς και δεν ανοίγει το ζήτημα της εξόδου μας από την ΕΕ, και προφανώς δεν διευκρινίζει ποιοι είναι οι όροι εκείνοι που θα κάνουν επιβεβλημένη την έξοδό μας από την Ευρωζώνη. «Αν χρειαστεί». Αυτό σημαίνει ότι …«δεν χρειάστηκε» να φύγουμε ακόμη, με όλα τα προαπαιτούμενα και τα λοιπά υποδουλωτικά και κοινωνικώς ισοπεδωτικά μέτρα που ψήφισε η Βουλή.
ΥΓ: μετά την υπόθεση του «Filioque», είναι η δεύτερη περίπτωση στην ανθρώπινη ιστορία που ένα μικρό «και» έχει τόσο μεγάλη σημασία. Τι θα πει η ρήση του Λαφαζάνη «θα φύγουμε ΚΑΙ από την ευρωζώνη»; Από πού αλλού θα φύγουμε;
Επειδή ο αρχηγός της Λαϊκής Ενότητας ψαρεύει στα θολά νερά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δολώνει εδώ κι εκεί κανένα «και» παραπάνω…
ΑΡΑΝ
Ευτυχώς όμως, τα κομμάτια της εξωκοινοβουλευτικής «Αριστεράς» δεν τσιμπάνε. Ή, έστω, εξηγούν υπό ποιους όρους θα τσιμπήσουν.
Σε κείμενό του της 24/08/2015, ο Π. Σωτήρης εξηγεί αν υπάρχουν προϋποθέσεις εκλογικής συνεργασίας ανάμεσα στις δυνάμεις που στήριξαν το «όχι» (μέχρι τέλους) στο δημοψήφισμα του Ιούλη.
«Προγραμματική βάση για την εκλογική και πολιτική συνεργασία των δυνάμεων του ΟΧΙ μέχρι τέλους μπορεί να υπάρξει. Είναι το πλαίσιο που λέει: Κατάργηση μνημονίων - παύση πληρωμών και διαγραφή του εξωτερικού χρέους - έξοδος από ευρώ και ρήξη με την ΕΕ - εθνικοποίηση τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων - επαναφορά εργατικών δικαιωμάτων - βαθιές δημοκρατικές θεσμικές ανατροπές. Ναι, θα ήταν πιο σωστό να πούμε έξω από ευρώ και από την ΕΕ γιατί αυτή θα είναι στην πραγματικότητα και η ακολουθία των γεγονότων. Όμως, ας μη γελιόμαστε έξοδος από το ευρώ μαζί με παύση πληρωμών, αφενός σημαίνει σύγκρουση με το μεγαλύτερο μέρος των προβλέψεων των συνθηκών της ΕΕ, αφετέρου είναι προφανές ότι βάζει τέλος και στα ΕΣΠΑ και στην ΚΑΠ, που θα παρακρατηθούν. Άρα σηματοδοτεί τη ρήξη με τον πυρήνα της ταξικής στρατηγικής του κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει, όμως, ότι αυτή την κατεύθυνση την λέμε ανοιχτά, δεν την υποβιβάζουμε σε ένα “άμα χρειαστεί, ίσως και...”.»
Τελικά, το λέμε ή δεν το λέμε; Το λέμε και το εννοούμε ή το λέμε και το αφήνουμε να εννοηθεί; Ή, ίσως, λέμε μόνο «έξοδο από την Ευρωζώνη» αλλά παίρνουμε δώρο μια «έξοδο από την ΕΕ»;
