Συνεχίζονται οι πολύμηνες μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις των αγροτών στην Ινδία ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική της δεξιάς νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μόντι που ευνοεί το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο στη γεωργία.
Από τον Νοέμβριο του 2020 εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες έχουν κατασκηνώσει έξω από το Νέο Δελχί. Για μήνες πραγματοποιούσαν διαδηλώσεις στα περίχωρα της πρωτεύουσας.
Στα τέλη Ιανουαρίου, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών, με σχεδόν 10.000 τρακτέρ, πλήθος αλόγων και πεζοί, προχώρησαν σε κινητοποιήσεις στο Νέο Δελχί ζητώντας την άμεση απόσυρση σειράς νόμων. Την εθνική μέρα της Δημοκρατίας γκρέμισαν τα φράγματα και κατέλαβαν το Κόκκινο Φρούριο (το ιστορικό φρούριο που ηταν η κατοικία αυτοκρατόρων πριν 400 χρόνια) όπου δήλωσαν πως «διαμαρτυρόμαστε τους τελευταίους έξι μήνες, αλλά η κυβέρνηση δεν δέχτηκε να μας ακούσει» προσθέτοντας πως «οι πρόγονοί μας έχουν παραβιάσει αυτό το φρούριο πολλές φορές στην ιστορία. Αυτό ήταν ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση ότι μπορούμε να το κάνουμε ξανά και περισσότερο από αυτό εάν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας». Συνάντησαν, όμως, ξανά την άγρια καταστολή της αστυνομίας με δακρυγόνα και γκλοπ, με αποτέλεσμα ένας αγρότης να πεθάνει και δεκάδες άλλοι να τραυματιστούν.
Τι θέλουν οι αγρότες
Οι διαδηλωτές απαιτούν η κυβέρνηση Μόντι να καταργήσει τους πρόσφατους νόμους που αφήνουν ανεξέλεγκτες τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες στην καλλιέργεια και το εμπόριο των αγροτικών προϊόντων.
Σύμφωνα με τους αγρότες, η νέα νομοθεσία χαλαρώνει τους κανόνες σχετικά με την πώληση, την τιμολόγηση και την αποθήκευση αγροτικών προϊόντων μετά από δεκαετίες. Οι καλλιεργητές τονίζουν ότι οι εγγυημένες τιμές σε συγκεκριμένα είδη καταργούνται, ενώ οι κυβερνήσεις των ομοσπονδιακών κρατιδίων απαγορεύεται να αγοράζουν την παραγωγή.
Επιπλέον, οι νέοι νόμοι βοηθούν τις μεγάλες εταιρείες να μειώσουν τις τιμές. Οι εταιρείες μπορούν να προβαίνουν σε συμφωνίες προαγοράς αγροτικών ειδών με «ελεύθερες διαπραγματεύσεις» με τους παραγωγούς, ενώ επιτρέπεται το ηλεκτρονικό εμπόριο των αγροτικών προϊόντων, τομέας στον οποίο δεν μπορεί να συμμετάσχει κανείς σχεδόν μικρός αγρότης.
Ουσιαστικά, οι καλλιεργητές μένουν απροστάτευτοι απέναντι στη σκληρή εκμετάλλευση του ιδιωτικού κεφαλαίου, στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς». Σύμφωνα με το υπουργείο Γεωργίας, το 2016 πάνω από το 85% των αγροτών κατείχε λιγότερα από 20 στρέμματα. Η κατάργηση εγγυημένων τιμών για τα αγροτικά προϊόντα με τη διαπραγμάτευση των τιμών ανάμεσα στους αγρότες μικροπαραγωγούς και τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες σημαίνει ότι οι πρώτοι θα γίνουν βορά των δεύτερων.
Νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση και... «προπαγάνδα των μαοϊκών»
Μόντι και κυβερνητικά στελέχη, όπως ο υπουργός Εμπορίου, Πιγιούς Γκοντάλ, διατείνονται ότι η νομοθεσία στοχεύει στο διπλασιασμό του αγροτικού εισοδήματος, χαρακτηρίζοντας τις διαδηλώσεις ως αποτέλεσμα «προπαγάνδας των Μαοϊκών».
Φαίνεται πως το μαοϊκό κίνημα των Ναξαλιτών ανησυχεί τους κυβερνώντες της Ινδίας δεκαετίες μετά τη συγκρότησή του, στα τέλη του '60, καθώς εκφράζει τα συμφέροντα των φτωχών μικροκαλλιεργητών, ασκώντας παράλληλα επιρροή και στην εργατική τάξη και τη νεολαία της χώρας.
Απέναντι, η δεξιά, εθνικιστική, νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μόντι που επιδιώκει να εφαρμόσει τις επιταγές του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για τη γεωργία, οι οποίες προβλέπουν την κατάργηση της «εγχώριας στήριξης που δημιουργεί στρεβλώσεις στο εμπόριο», προς την κατεύθυνση ενός άνευ όρων «ανοίγματος» προς την ελεύθερη αγορά, πολιτική που εξοντώνει ουσιαστικά τους μικροκαλλιεργητές.
Πολύμηνες κινητοποιήσεις μαζί με τη μεγαλύτερη εργατική απεργία της ιστορίας
Αγρότες από πολλά ομοσπονδιακά κρατίδια της Ινδίας συνεχίζουν από το φθινόπωρο τους αποκλεισμούς μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες και την ανασφάλεια που προκαλεί ο κορονοϊός.
Οι διαδηλωτές συσπειρώθηκαν παράλληλα γύρω από τη μεγάλη απεργία των 250 εκατομμυρίων εργαζομένων, τον Νοέμβριο του 2020, της δεύτερης αντίστοιχου μεγέθους κινητοποίησης μέσα στο ίδιο έτος.
Όπως έγραψε ήδη ο «Λ.Δ.», βασικά αιτήματα των απεργών ήταν η κατάργηση των νόμων που στρέφονται ενάντια σε εργάτες και αγρότες, οικονομική στήριξη οικογενειών με πολύ χαμηλό εισόδημα, μηνιαία παροχή δημητριακών σε άπορες οικογένειες και τερματισμός των ιδιωτικοποιήσεων σε σιδηροδρόμους, λιμάνια, άμυνα, αεροπορία, ορυχεία κλπ.
Η απεργία είχε οργανωθεί από ένα μέτωπο εργατικών και αγροτικών κινημάτων, μαζί με εργατικές συνομοσπονδίες και την οργάνωση-ομπρέλα «Παν-Ινδική Επιτροπή Συντονισμού Κισάν Σανγκάρς [Αγροτικός Αγώνας]» που αποτελείται από εκατοντάδες οργανώσεις αγροτών.
Οι τεράστιες κινητοποιήσεις των αγροτών στην Ινδία έρχονται σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση του κορονοϊού έχει εντείνει τις ήδη βαθιές κοινωνικές ανισότητες και έχει πλήξει σκληρά τους αγρότες. Περίπου το 60% του πληθυσμού της Ινδίας (800 εκατομμύρια απο τα 1,3 δισ. κατοίκους της) εξαρτούν την επιβίωσή τους από τη γεωργία. Η εξάρτηση αυτή αυξήθηκε μετά την πανδημία η οποία καθώς χτύπησε βαριά την iνδική οικονομία έστειλε πολλούς εργάτες ξανά πίσω στα χωριά τους. Τα χρέη και οι χρεοκοπίες έχουν οδηγήσει σε υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών στους αγρότες.
Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων και αγροτών αντικατοπτρίζουν έναν τεράστιο σε μέγεθος αναβρασμό που επικρατεί στην Ινδική κοινωνία.
