Άλλη μια απερίφραστη ενέργεια ποινικοποίησης των συνδικαλιστικών αγώνων σημειώθηκε, αυτή τη φορά, όχι στους κόλπους του Πανεπιστημίου, αλλα σε εκείνους του μαθητικού κινήματος. Πρόκειται για την ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ των τριών αγωνιζόμενων ΜΑΘΗΤΩΝ του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου που καταδικάστηκαν σε «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 80 ΩΡΩΝ(!)» στις υπηρεσίες του Δήμου ως …ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ του ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ(!), επειδή ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ συντονιστικά στον ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ του ΣΧΟΛΕΙΟΥ τους, που πήρε τη μορφή της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ.
Πρόκειται δηλαδή, για μια πρωτόγνωρη στα μεταπολιτευτικά χρονικά απόφαση που εδραιώνεται σε όλο το νομοθετικό πλέγμα που θεσπίστηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις (Ν.Δ-Π.Α.Σ.Ο.Κ) και παραμένει σε ισχύ από τη σημερινή δήθεν «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η κυβέρνηση μάλιστα υποσχέθηκε την…κατάργηση των νόμων (Π.Δ 152, πράξη νομοθετικού περιεχομένου κλπ) της ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων και επομένως και των καταλήψεων, για να αποδειχθεί, στη συνέχεια, άριστη διάδοχος στο στήσιμο …νέων «αναμορφωτικού» χαρακτήρα μαθητοδικείων που επιβάλλουν ένα ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ που είναι οι «ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΑΓΓΑΡΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ», με στόχο …τη ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ(!) των ανυπότακτων εφήβων που …έκαναν το «έγκλημα»(!) να διεκδικήσουν, με τις καταλήψεις και τους συλλογικούς αγώνες τους, το αυτονόητο, δηλαδή δωρεάν και δημόσια εκπαίδευση και μαζικούς διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών, αλλά και συγχρόνως να καταγγείλουν την υποχρηματοδόστηση της εκπαίδευσης και την επίταση των κοινωνικών ανισοτήτων στη μόρφωση.
Είναι προφανές ότι εν όψει της εφαρμογής των αντιδραστικών αναδιαρθώσεων στην εκπαίδευση («νέο Λύκειο και ΕΠΑΛ»)- που θα οδηγήσει , μέσω του νέου εξεταστικού μαραθωνίου και των πολλαπλών προγραμμάτων σπουδών στην ΑΠΟΠΟΜΠΗ από την εκπαίδευση των μαθητών από τα φτωχά λαϊκά στρώματα- τέτοιου τύπου δικαστικές αποφάσεις, που μετατρέπουν τις μαθητικές διεκδικήσεις σε ...ποινικό αδίκημα, δείχνουν την κατεύθυνση της εδραίωσης ενός συνολικότερο πολιτικού κλίματος ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ και ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗΣ όχι μόνο του μαθητικού κινήματος, αλλά και του εκπαιδευτικού και συνολικότερα του λαϊκού κινήματος. Γιατί η ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ακόμη και των υπολειμμάτων των στοιχειωδών δικαιωμάτων στη μόρφωση, τη δουλειά, την υγεία, την ασφάλιση κλπ -που επιτάσσει η εφαρμογή του 4ου στη σειρά μνημονίου- συμπορεύεται με την ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ των ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ και ΛΑΪΚΏΝ ΑΓΩΝΩΝ. Βρίσκει την έκφρασή της στον εκφασισμό, εν τέλει, της κρατικής πολιτικής, με απώτερο στόχο την υποταγή του λαού στην αντιλαϊκή πολιτική της αμορφωσιάς, της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης.
Στην υλοποίηση αυτών των αντιδραστικών στόχων, αποδείχτηκε αρκετά ΠΡΟΘΥΜΟΣ(!) και ο ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ του 1ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ, ο οποίος, στην κυριολεξία, παρέδωσε τους ανήλικους μαθητές του στις δρακόντειες διατάξεις ενός ποινικού νόμου που -στο πείσμα της ιστορίας του λαϊκού κινήματος και της καθολικά πια αναγνωρισμένης συλλογικής δυναμικής και αποδοχής του- χαρακτηρίζει ως «ιδιώνυμο ποινικό αδίκημα» τις μαθητικές καταλήψεις και συνολικά τους μαθητικούς αγώνες. Επικαλέστηκε μάλιστα, ο εν λόγω γυμνασιάρχης τη …νομιμότητα, για την καταγγελία των μαθητών του στον εισαγγελέα, ακυρώνοντας στην πράξη κάθε ηθική, παιδαγωγική, δεοντολογική, συλλογική και δημοκρατική αρχή που διέπει -και πρέπει διαχρονικά να διέπει- το έργο του δασκάλου και παιδαγωγού. Σε κάθε περίπτωση, ο εν λόγω διευθυντής επέλεξε τον αντιδημοκρατικό κατήφορο που καταργεί κάθε ιστό σύνδεσής του με τη συλλογικά διαμορφωμένη ηθική συνείδηση και παιδαγωγική αντίληψη του εκπαιδευτικού κλάδου. Με αυτήν την έννοια,στεκόμαστε στο πλευρό των αγωνιστών-εκπαιδευτικών και στηρίζουμε την ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ του διευθυντή από το σωματείο και από κάθε συλλογική έκφραση του συνδικαλιστικού οργάνου.
Οι ποινικές διώξεις των μαθητών, αλλά και των γονιών τους, που δικάστηκαν για παραμελήση εποπτείας ανηλικών, σε μια περίοδο δραματικής υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης, αδιοριστίας, εφαρμογής του αντιδραστικού μέτρου της «μαθητείας», θέσπισης του «νέου σχολείου» της αγοράς και της επίτασης των ταξικών φραγμών στη γνώση, αναδεικνύουν την αναγκαιότητα της συγκρότησης ενός λαϊκού μετώπου ανυποχώρητης πάλης και αντίστασης ενάντια στις όποιες αντιλαϊκες κατευθύνσεις εμφανίζονται στου συλλογικούς χώρους που δρούμε.
Έχουμε χρέος λοιπόν να ενώσουμε τις φώνες μας με όλους τους μαθητές, εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους φοιτητές και να καταδικάσουμε τα βάρβαρα μέτρα της αμορφωσιάς, της εξαθλίωσης και της τρομοκράτησης. Ένα πρώτο αίτημα στις διεκδικήσεις να είναι η απαλλαγή από κάθε κατηγορία των τριών μαθητών και να ανακληθεί η απαραδεκτή απόφαση, που ποινικοποιεί τους αγώνες. Οι συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες είναι αναφαίρετες.
