Με μπόλικη δόση «κοινωνικής ευαισθησίας» ο Β. Κικίλιας κατέθεσε στις 25/9 το σχετικό «νομοσχέδιο - σκούπα». Ωστόσο οι ανέξοδες πομφόλυγες του λαλίστατου υπουργού δεν μπορούν να κρύψουν την προαναγγελθείσα στόχευση της ΝΔ για περαιτέρω υποβάθμιση – απαξίωση του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Στο όνομα του «εξορθολογισμού του κόστους», ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) μετατρέπεται -και τυπικά- από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ, αφού για τον εν λόγω οργανισμό προβλέπεται ήδη, με την σφραγίδα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, χρηματοδότηση μέσω...«ιδίων πόρων, χορηγιών ή αγοροπωλησιών υπηρεσιών».
Στο πλαίσιο αυτό εξάλλου και το ήδη ξεδοντιασμένο ΕΚΑΒ (με τις χτυπητές ελλείψεις ακόμα και την ανυπαρξία ασθενοφόρων, κινητών μονάδων, προσωπικού κτλ να αποτυπώνουν τη θλιβερή τριτοκοσμική πραγματικότητα της «προνοσοκομειακής φροντίδας Υγείας») συγχωνεύεται με το ΕΚΕΠΥ και αναλαμβάνει και... αρμοδιότητες του ΕΚΕΠΥ «για τη διαχείριση κρίσεων και επειγόντων περιστατικών».
Όσον αφορά τη λεγόμενη «νοσοκομειακή φροντίδα Υγείας», ο Κικίλιας μας αποκάλυψε πως «ήδη γίνεται διαπραγμάτευση του ΕΟΠΥΥ με τις ιδιωτικές κλινικές για να πάρουμε κρεβάτια εντατικής θεραπείας, διότι δεν ανέχομαι ως άνθρωπος να περιμένουν εκατό άνθρωποι στην ουρά για ένα κρεβάτι».
Στις βασικές πρόνοιες του νομοσχεδίου περιλαμβάνονται και οι επικείμενες αλλαγές στον τρόπο της «διαδικασίας αξιολόγησης και διαπραγμάτευσης των τιμών των φαρμάκων» προκειμένου «να αποφευχθεί η συσσώρευση αιτημάτων τιμολόγησης».
Προβλέπεται λοιπόν και νέα περιστολή των ήδη ακρωτηριασμένων κρατικών δαπανών για τα φάρμακα καθώς η σχετική διάταξη ορίζει κυνικά «την υποχρέωση της Επιτροπής Αξιολόγησης να προβαίνει σε αιτιολογημένη απόρριψη των αιτημάτων για ένταξη στον κατάλογο αποζημιούμενων φαρμάκων σύμφωνα με την οδηγία 89/105 της ΕΕ».
Από το νομοσχέδιο του «ανθρωπιστή» υπουργού Υγείας δε θα μπορούσαν να λείψουν και τα πεσκέσια προς τις ξένες και ντόπιες πολυεθνικές.
Πιο συγκεκριμένα ικανοποιείται το πάγιο αίτημά τους για «εθελούσια μείωση τιμών» κατά το δοκούν σε σχέση με τις οριζόμενες στο δελτίο τιμών «προς όφελος του ανταγωνισμού» (διάβαζε της απόσπασης ακόμα μεγαλύτερου μεριδίου από την πίτα της αγοράς σε βάρος των μικρών φαρμακείων).
Ακόμα πιο προκλητικά και με το γράμμα του νόμου πλέον συμψηφίζεται το περιβόητο clawback των φαρμακοβιομηχανιών με «ποσοστό των επενδύσεών τους για έρευνα και ανάπτυξη».
Πρόκειται για τη ρητή «δέσμευση» του Μητσοτάκη ήδη από τη ΔΕΘ, την ίδια στιγμή που το καθεστώς των αναγκαστικών επιστροφών (clawback) δεκάδων χιλιάδων ευρώ ετησίως στο κράτος διατηρείται αμετάβλητο για τα μικρά φαρμακεία, οδηγώντας τα στον αφανισμό για ευνόητους λόγους.
Το αυταρχικό προφίλ της κυβέρνησης της Δεξιάς εμπεδώνεται (και) στη διάταξη «για την επέκταση της απαγόρευσης του καπνίσματος σε υπαίθριους χώρους δραστηριότητας, ψυχαγωγίας και συγκέντρωσης ανηλίκων κατά κύριο λόγο... Καθιερώνεται το ένστολο προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ μεταξύ των αρχών επιβολής της αντικαπνιστικής νομοθεσίας».
