Επανατοποθέτηση της χώρας στο διεθνή οικονομικό χάρτη, επενδυτική άνοιξη, η Ελλάδα μοναδική επενδυτική ευκαιρία κ.λπ., διαλαλούν οι θεραπαινίδες της κυβέρνησης ΝΔ. Και υπερπροβάλλουν την επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη στη Ν. Υόρκη, τις συναντήσεις του με ηγέτες, ποικίλους οικονομικούς παράγοντες και μεσολαβητές, τις συνεντεύξεις του στα αμερικανικά ΜΜΕ, τα χαμόγελα, τις φιλοφρονήσεις... Μια φρενίτιδα αισιοδοξίας καταλαμβάνει τα κανάλια και τα έντυπα που αναπαράγουν το κυβερνητικό αφήγημα περί επικείμενης ανάπτυξης και επενδυτικής έκρηξης.
Η προπαγάνδα είναι καταιγιστική σε ένα τηλεοπτικό τοπίο όπου η κυβέρνηση ΝΔ κανοναρχεί προκλητικά την “ενημέρωση”. Πρόκειται για το ίδιο, γνωστό έργο. Δεν είναι κοντόφθαλμη πολιτική. Είναι επιχείρηση συνειδητής εξαπάτησης. Το success story του Σαμαρά πέρασε στα χέρια του Τσίπρα για να καταλήξει τώρα στον Μητσοτάκη. Σε συνθήκες φτωχοποίησης και εξαθλίωσης πλατιών λαϊκών στρωμάτων, οι κυβερνώντες -πριν και τώρα- πλασάρουν το ίδιο παραμύθι. Καλλιεργούν ελπίδες και αυταπάτες για να δημιουργήσουν εφησυχασμό και αναμονή, να αποσπάσουν τη λαϊκή ανοχή απέναντι στην αντιλαϊκή τους πολιτική και να ανακόψουν την έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής.
Αλλά έρχεται πάντα η δραματική πραγματικότητα, αμείλικτη, να κονιορτοποιήσει και να περιγελάσει τις παραπλανητικές φλυαρίες τους. Η πραγματικότητα μιας χρεοκοπημένης χώρας σε ένα διεθνές περιβάλλον παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, που διαρκεί από το ξέσπασμά της το 2008, με την κατάρρευση της Lehman Brothers, μέχρι σήμερα. Και, μάλιστα, με τις ενδείξεις και εκτιμήσεις για νέα επιδείνωσή της να πληθαίνουν ανησυχητικά. Έρχεται, τώρα, και η χρεοκοπία της Thomas Cook, δείγμα και σημείο των καιρών, για να καταδείξει πόσο εύθραυστη είναι η περιβόητη “βαριά βιομηχανία” της χώρας, ο τουρισμός. Είναι βέβαιο πως οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για την Ελλάδα από τη χρεοκοπία αυτή θα είναι ιδιαίτερα αρνητικές και δεν θα περιοριστούν στον τομέα του τουρισμού. Θα υπάρξουν ευρύτερες πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις στην εγχώρια οικονομία. Σοβαροί κλυδωνισμοί και νέα επιδείνωση θα πρέπει να αναμένονται, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς της φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας, από τις ευρύτερες εξελίξεις στην ΕΕ που συνδέονται με το Brexit, την ασθμαίνουσα ευρωπαϊκή οικονομία και τον εντεινόμενο, σφοδρό ανταγωνισμό των ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας, ΕΕ.
Μεγάλη απειλή
Παράλληλα με τα περί ανάπτυξης μυθεύματα, σερβίρεται και αυτό της “γεωστρατηγικής αναβάθμισης” της χώρας. Μετά το ταξίδι του Κυρ. Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και εν αναμονή του ερχομού στην Αθήνα του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μ. Πομπέο, για το β' γύρο του περίφημου “Στρατηγικού Διαλόγου”, που είχε εγκαινιάσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σύσσωμη η εξωνημένη δημοσιογραφία αναλαμβάνει έργο. Η εξύμνηση της "ισχυρής συμμαχίας" της Ελλάδας με τις ΗΠΑ απογειώνεται. Οι θριαμβολογίες για την “άνθηση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων που ξεπερνά κάθε προσδοκία” και οι πανηγυρισμοί για “το τέλος του αντιαμερικανισμού” βρίσκονται στο ζενίθ.
Οι ισχυροί δεσμοί εξάρτησης και υποταγής της ελληνικής ολιγαρχίας και των πολιτικών της εκπροσώπων από την υπερατλαντική υπερδύναμη αποτελούν αδιαμφισβήτητη σταθερά από το Δόγμα Τρούμαν, το 1947, και μετά. Δεσμοί που εξασφάλισαν και εξασφαλίζουν, στήριξαν και στηρίζουν την ιμπεριαλιστική επικυριαρχία και επιθετική πολιτική των ΗΠΑ και την ταξική κυριαρχία της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης για την καθυπόταξη και σκληρή εκμετάλλευση του ελληνικού λαού, στις μαύρες, σκοτεινές περιόδους του παρελθόντος και του παρόντος.
Αυτή ήταν η πολιτική, μεταπολιτευτικά, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ παλιότερα, των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρόσφατα, της νέας κυβέρνησης ΝΔ τώρα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, σπάζοντας και σε αυτόν τον τομέα κάθε “ταμπού”, εξελίχθηκε σε μια από τις πλέον υποτελείς στις ΗΠΑ. Και εξωράισε απροκάλυπτα τη θηριώδη υπερδύναμη και αυτόν ακόμη τον Τραμπ, υποσκάπτοντας στο όνομα της Αριστεράς τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα και τη βαθιά αντίθεση του ελληνικού λαού στη βάρβαρη πολιτική της. Για να πάρει εύσημα από τους προστάτες της και να μπορούν να πανηγυρίζουν τώρα τα κάθε λογής φερέφωνα των δυναστών του λαού μας.
Με τις “πολύτιμες” υπηρεσίες του ΣΥΡΙΖΑ πριν και την ενεργητική σύμπραξη της κυβέρνησης ΝΔ τώρα, οι βάσεις και οι “διευκολύνσεις” πληθύνονται και ενισχύονται. Εκεί αποσκοπεί ο διαβόητος “Στρατηγικός Διάλογος”. Γι αυτό έρχεται εδώ ο Πομπέο. Από το Βορρά μέχρι το Νότο -με τις βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, τη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, το Άκτιο, την Ανδραβίδα, τον Άραξο, τη Σούδα- η Ελλάδα μετατρέπεται σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ που στοχεύει στον περιορισμό της επιρροής των ανταγωνιστών τους και την αμερικανική κατίσχυση, από τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα έως την Ανατολική και Νότια Μεσόγειο, τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική.
Η "σημαντικότατη γεωγραφική θέση" της Ελλάδας, που βρίσκεται στο "κέντρο αυτής της στρατηγικής σημαντικής γεωγραφίας", συμβάλλει τα μέγιστα στην «απόκρουση των κακοποιών παραγόντων, όπως η Ρωσία και η Κίνα», υπογραμμίζει, με κάθε ευκαιρία, ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ. Αυτή είναι η «στρατηγική επένδυση» στη σχέση των ΗΠΑ με την Ελλάδα. Μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως δηλώνει πάλι ο ανθύπατος, «και τώρα με πρωθυπουργό Μητσοτάκη, βλέπουμε μια ευκαιρία να την ανεβάσουμε σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο». Δεν υπάρχει, βεβαίως, καμία αμφιβολία γι αυτό. Η ΝΔ είναι το κόμμα που σταθερά πλειοδοτούσε και πλειοδοτεί, χωρίς ενδοιασμούς, σε δουλοφροσύνη απέναντι σε ΗΠΑ και ΕΕ.
Σε μια περίοδο μεγάλης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών και κλιμάκωσης των επιθετικών σχεδιασμών των ΗΠΑ, σε μια γεωγραφική περιοχή όπου η αστάθεια, οι ανακατατάξεις συμμαχιών, οι εθνικισμοί που διεκδικούν επαναχάραξη συνόρων και οι πολεμικές συρράξεις είναι στην ημερήσια διάταξη, η ταύτιση με τις δυνάμεις της επίθεσης και του πολέμου μόνο δεινά μπορούν να προκαλέσουν στη χώρα και το λαό μας. Η επιχειρούμενη διεύρυνση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα αποτελεί μια μεγάλη απειλή.
