Η συμπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- Ποτάμι βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να αναγκάζεται να ανακαλύψει ανύπαρκτες διαφωνίες, στο μικρό διάστημα της προεκλογικής περιόδου για να κάνει… αντιπολίτευση.
Περνώντας ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ στις μνημονιακές δυνάμεις που με συνέπεια ευθυγραμμίζονται και επικυρώνουν όλα τα απαιτούμενα αντιλαϊκά μέτρα, λειτουργώντας αυτήν τη στιγμή ως η καλύτερη εφεδρεία του πολιτικού συστήματος, η αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση ξεγυμνώνεται από επιχειρήματα. Άλλωστε στην παρούσα συγκυρία αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τα διαπιστευτήριά του, ιδιαίτερα μετά την ξεκάθαρη μεταστροφή του σε πολιτική δύναμη επιβολής των απαιτήσεων των δανειστών, συγκεντρώνει τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αλλά και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης. Τα βασικά πολιτικά τους στηρίγματα αποτελούσαν για δεκαετίες η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων θα ήθελε να βρεθεί το Ποτάμι, αναβαθμίζοντας την επιρροή του. Τα κόμματα της συμπολίτευσης προσπαθούν, κυρίως η ΝΔ, γιατί το ΠΑΣΟΚ συμπιέζεται, να ξανακερδίσουν τον κυρίαρχο πολιτικό τους ρόλο. Αναμφισβήτητα η ΝΔ που δεν έχει καλά-καλά, με τον προσωρινό της πρόεδρο, λύσει τα προβλήματα ηγεσίας, κλυδωνίζεται από εσωτερικές διαμάχες, δεν έχει ξεκαθαρίσει το προφίλ της, αν απευθύνεται βασικά στους ακροδεξιούς ψηφοφόρους ή στον κεντροδεξιό χώρο, από ποια δεξαμενή δηλαδή βλέπει ανατροφοδότηση. Παράλληλα, η αναιμική της ρητορική για τον κακό διαχειριστή ΣΥΡΙΖΑ, που έχασε χρόνο και έφερε ένα τερατώδες μνημόνιο το οποίο η ΝΔ δεν διαπραγματεύτηκε, δεν έχει απήχηση, αφενός γιατί είναι νωπές ακόμα οι μνήμες της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αφετέρου γιατί ακόμα δεν έχουν φανεί σε όλο τους το μέγεθος οι τραγικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα από τα μέτρα που περιλαμβάνει το νέο μνημόνιο, άλλωστε για αυτό επέσπευσε ο Τσίπρας τις εκλογές. Η ΝΔ επενδύει στην αντιλαϊκή οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς φυσικά να έχει να επιδείξει κάτι διαφορετικό, εφόσον έχει πολύ πριν δεσμευτεί στην υλοποίηση των πολιτικών που εκπορεύονται από ΕΕ και ΔΝΤ. Αναμασά τα ίδια για στρατηγικές οικονομικής ανάπτυξης και για δικαιότερη κατανομή φόρων πάνω στα κοινωνικά ερείπια που άφησε η δική της διακυβέρνηση. Περισσότερο επενδύει στην ξενοφοβική προπαγάνδα ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες υποσχόμενη περισσότερη καταστολή και πετσόκομμα δικαιωμάτων στο όνομα της ασφάλειας.
Τα υπόλοιπα κόμματα της συμπολίτευσης χαράζουν τη γραμμή τους με βάση την εκλογική τους επιρροή. Το ΠΑΣΟΚ στοχεύοντας στην εκλογική του επιβίωση θα συνεργαστεί με τη ΔΗΜΑΡ, προσπαθώντας να στήσει το λεγόμενο κεντρώο χώρο μήπως και ανεβάσει στο ελάχιστο τα ποσοστά του. Ο πρόεδρος του Ποταμιού, αν κανείς μπορεί να καταλάβει τι εννοεί, αυτοχρίστηκε ρυθμιστής της επόμενης κυβέρνησης, ενώ δήλωσε ότι: «Δεν αισθάνομαι άνετα σε κανένα σενάριο συνεργασίας, είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ...η πρότασή μας ήταν να μην κάνουμε εκλογές, να συνεχίσουμε στη Βουλή, να δούμε τις ανάγκες της κοινωνίας κι όταν φτάναμε σε αδιέξοδο, όταν δηλαδή δεν θα είχε ο κ. Τσίπρας τη στήριξη της αντιπολίτευσης, τότε να πηγαίναμε σε εκλογές». Καταλαβαίνουμε ότι το Ποτάμι αισθάνεται καλά με τον «αχάριστο και υβριστή Τσίπρα» όταν οι μνημονιακές απαιτήσεις προχωρούν αλλά όχι όταν καθυστερούν. Μετεκλογικά σαν ρυθμιστής θα αναγκαστεί να συμπράξει είτε με τη ΝΔ είτε με το ΣΥΡΙΖΑ ή και με τους δύο για να καλύψει το χαμένο χρόνο.
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι καταφεύγουν στη δημαγωγία, στην κινδυνολογία και στις ανούσιες αντιπαραθέσεις πέφτοντας σε συνεχείς αντιφάσεις. Ο ελληνικός λαός που μαστίζεται εδώ και χρόνια από τη φτώχεια και βλέπει πλέον και τα πενιχρά του εισοδήματα να εξανεμίζονται, το όποιο κράτος-πρόνοιας σωριασμένο σε ερείπια, παρακολουθεί το θέατρο του παραλόγου σε πρωτόγνωρα μεγαλεία. Σύσσωμη η συμπολίτευση, αφού στήριξε και ψήφισε τα προαπαιτούμενα και το τρίτο μνημόνιο Τσίπρα, πιστή στις προσταγές των «θεσμών», αφού λύσσαξε για τον ευρωπαϊκό μονόδρομο και επιδόθηκε σε μια πρωτοφανή καταστροφολογία ακόμα και στην πιθανότητα αμφισβήτησης των όρων του μνημονίου- όχι ότι υπήρξαν τέτοιες διαθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ- αφού κατατρομοκράτησε το λαό και τον εγκλώβισε σε εκβιαστικά διλήμματα μνημόνιο ή χάος, τώρα ισχυρίζεται ότι δεν έχει υπογράψει το επαίσχυντο τρίτο μνημόνιο. Έχει υπογράψει τα προηγούμενα, ενώ αυτό το στήριξε για τη «σωτηρία της χώρας». Πρόκειται για φτηνή προεκλογική απάτη. Εδώ μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν στην τυφλή υποταγή στα μνημόνια, στην ευρωζώνη, όχι μόνο δεν αμφισβητούν την εξάρτηση και την πρόσδεση της χώρας στην ΕΕ, αλλά το λεγόμενο φιλοευρωπαϊκό μέτωπο της αντίδρασης χαιρέτιζε τους εκβιασμούς, τις απειλές και τα τελεσίγραφα των Ευρωπαίων στις εσωτερικές εξελίξεις και πλειοδοτούσε από την πλευρά του στην καλλιέργεια πανικού, σχεδόν πανηγύριζαν με την πυγμή των θεσμών και την επιβολή των capital controls. Υπάρχει περίπτωση να μην στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις μέχρι κεραίας το τρίτο μνημόνιο; Άλλωστε πριν ξεκινήσει η διαδικασία των διερευνητικών εντολών η συμπολίτευση προπαγάνδιζε σενάρια για τη συγκρότηση κυβέρνησης ειδικού σκοπού, εθνικής σωτηρίας, προσωπικοτήτων, κοινώς την ανάγκη μιας κυβερνητικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ που θα περιλαμβάνει τις υπόλοιπες μνημονιακές δυνάμεις, ώστε όλοι μαζί να εφαρμόσουν αυτά που απαιτούν οι δανειστές. Με την παραίτηση όμως της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και μπροστά στην προκήρυξη εκλογών άρχισε το ακριβώς αντίθετο τροπάρι. Μόλις η ΝΔ πήρε τη διερευνητική εντολή, τυπικά για να κερδίσει προεκλογικό χρόνο, ο Μεϊμαράκης ξεκίνησε να υψώνει τους τόνους με επιθέσεις και χαρακτηρισμούς καφενείου για τον «μικρό, ψεύτη και αλαζόνα...που αρνήθηκε τον διάλογο, περιφρόνησε το Σύνταγμα και βρίσκεται σε πανικό», αναφερόμενος στον Τσίπρα, απέκλειε μετεκλογική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια δημιουργίας κλίματος τεχνητής πόλωσης.
Παράλληλα, με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς ζητούσε σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη διερεύνηση δυνατότητας ανάδειξης κυβερνητικού σχήματος από την παρούσα Βουλή, ώστε να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές! Δηλαδή δεν είχαν πρόβλημα να ψηφίσουν το βάρβαρο τρίτο μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας, να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ στην υλοποίηση των μνημονιακών του δεσμεύσεων, να σκούζουν για το καταστροφικό σενάριο των εκλογών αλλά τώρα που οι εκλογές είναι προ των πυλών ο ΣΥΡΙΖΑ που στήριξαν είναι επικίνδυνος και πρέπει να φύγει, άρα να γίνουν οι εκλογές. Και την ίδια στιγμή να αποφευχθούν.
Εκτός από τον κραυγαλέο τυχοδιωκτισμό, τον πολιτικό αμοραλισμό και την κυνικότητα, τα κόμματα της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης, με δεδομένο ότι η πολιτική συγκυρία δεν τα ευνοεί ιδιαίτερα, υποχρεώνονται να πνίγονται στις αντιφάσεις τους προσπαθώντας να διασωθούν πολιτικά, αλλά αλίμονο, με νύχια και με δόντια να υποστηρίξουν το μονόδρομο των μνημονίων. Προφανώς ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι δεν μπορούν να μιλούν για αυτοδυναμία και να απορρίπτουν συνεργασίες, περιορίζονται στο ρόλο του «χρήσιμου και αναγκαίου» στο νέο τοπίο που θα προκύψει μετά τις εκλογές.
Μαζί με τη ΝΔ αποτελούν τα δεκανίκια στην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, μαντρόσκυλα στη διαιώνιση και στο βάθεμα του πλέγματος της εξάρτησης και του στραγγαλισμού του ελληνικού λαού. Παρά τις προεκλογικές τους διαφωνίες και την τεχνητή πόλωση, το σίγουρο είναι ότι όλα τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» θα υποταχθούν στις προσταγές των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για τη δημιουργία όποιου πολιτικού κυβερνητικού σχήματος τους υποδείξουν, με σαφή στόχο να υλοποιηθούν απαρέγκλιτα τα μέτρα που έχουν επιβάλει οι δανειστές και να καταπνίξουν τις λαϊκές αντιστάσεις.
