Η ΝΔ, δια στόματος του αρχηγού της, έχει επιλέξει να διατηρήσει “ήπια” στάση κατά την προεκλογική περίοδο, ζητώντας από τα στελέχη της επίδοξης αυριανής κυβέρνησης να τοποθετούνται όσο γίνεται πιο συγκρατημένα. Ωστόσο, το πολιτικό-ιδεολογικό περιεχόμενο της νεο-φιλελεύθερης πολιτικής είναι από τη φύση του όχι μόνο ασυγκράτητο, αλλά είναι αδηφάγο και αδίσταχτο ως προς αυτά που επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους και κατά συνέπεια δύσκολα κρύβεται.
Αδίκως προσπαθούν τα στελέχη του κόμματος, που ορέγεται να πάρει την εξουσία στις επόμενες εκλογές, να κατευνάσουν τις ανησυχίες και να αποσιωπήσουν τις μαύρες μέρες που περιμένουν τον κόσμο της εργασίας. Αυτό που διατυμπανίζουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν είναι οι επενδύσεις που πρόκειται η επόμενη κυβέρνηση να φέρει στη χώρα λόγω του ευνοϊκού νέου περιβάλλοντος που αυτή θα εξασφαλίσει και έτσι θα μειώσει την ανεργία. Αυτό το «ευνοϊκό περιβάλλον» ωστόσο αντιστοιχεί σε νέες ακόμη πιο επώδυνες, νομιμοποιημένες πλέον ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, οι οποίες για τους εργαζόμενους ισοδυναμούν με εφιάλτη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μιλήσει πολλές φορές μέχρι και στο πρόσφατο παρελθόν, ιδιαίτερα όταν απευθύνεται στους εκπροσώπους της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας, για τα σχέδια του. Επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι είναι ο πιο ωμός και κυνικός εκφραστής μιας βάρβαρης και αντιλαϊκής πολιτικής που οδηγεί την εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα στη ζούγκλα και τον εργασιακό Μεσαίωνα, τη βαθιά φτώχεια και την εξαθλίωση.
Ενδεικτικά, μιλώντας πριν ένα περίπου χρόνο στο "Digital Economy Forum 2018" του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής & Επικοινωνιών Ελλάδας (ΣΕΠΕ), εξέφρασε απροκάλυπτα και στυγνά πώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος το θέμα της εργασίας στη σημερινή εποχή, επικαλούμενος μάλιστα την πρόοδο σε αντιδιαστολή με την ξεπερασμένη υφιστάμενη κατάσταση.
Με απίστευτη προκλητικότητα απέναντι στις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους που έχουν εκδιωχθεί από τη δουλειά τους, αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, διακήρυξε πως “δεν βιώνουμε μια κρίση στην απασχόληση, αλλά μια επανάσταση στο χώρο της απασχόλησης”!
Κάνοντας πιο συγκεκριμένη την αντίληψή του για την “επανάσταση στην απασχόληση” και την πολιτική που θα ακολουθήσει, ο Κ. Μητσοτάκης τόνισε πως «η δια βίου απασχόληση στον ίδιο τομέα είναι κάτι που μάλλον πια ανήκει στο παρελθόν. Σήμερα, οι εργαζόμενοι μπορεί να αλλάξουν όχι μόνο δουλειά, αλλά και κλάδους πολλές φορές στον εργασιακό τους βίο».
Διατυμπάνισε πως «το κλασικό "δυτικό" ωράριο "9 με 5", στην ίδια δουλειά, να παίρνει κανείς σύνταξη από την ίδια δουλειά, από αυτήν στην οποία ξεκίνησε, αυτό είναι μάλλον ξεπερασμένο».
Ενώ συνεχίζοντας υπογράμμισε πως: «Σε περιβάλλον τέτοιας τεχνολογικής επανάστασης οι ίδιοι οι πολίτες, αλλά και οι επιχειρήσεις θα θέλουν συχνά να οργανώνουν ευέλικτα το χρόνο εργασίας τους, σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες. Γι’ αυτό, η ευελιξία στην αγορά εργασίας και η προώθηση νέων τύπων συμβάσεων απασχόλησης μπορεί να ιδωθεί και ως ευκαιρία αύξησης της απασχόλησης, σε ένα περιβάλλον γήρανσης του πληθυσμού, ιδίως στην Ευρώπη και στις αναπτυγμένες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας».
Πρόσφατα, επίσης, ο Πρόεδρος της ΝΔ συνεχάρη το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών «Μάρκος Δραγούμης», «για την ποιότητα της δουλειάς και την τόλμη με την οποία εκφράζει τις ιδέες του», χαρακτηρίζοντάς το «ανάσα ορθού πολιτικού λόγου» γνωρίζοντας πως οι “ιδέες” που προτείνει είναι π.χ. να καθοριστεί το «γενικό μέσο εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας 40 ωρών για περίοδο τεσσάρων μηνών με ημερήσια ανάπαυση τουλάχιστον 11 ωρών», με τη σημείωση ότι «αυτονόητο είναι ότι το ημερήσιο ωράριο των εργαζομένων θα μπορεί να αυξομειώνεται, όταν ειδικές περιστάσεις το επιβάλλουν». Το οποίο με μια στοιχειώδη αποκωδικοποίηση των όρων σημαίνει ότι το ημερήσιο ωράριο θα μπορεί να αυξομειώνεται, ανάλογα με τις απαιτήσεις του εργοδότη.
Με λίγα λόγια είναι πολύ καθαρό το τι θα εφαρμόσει μια αυριανή κυβέρνηση της ΝΔ:
- ένα εργασιακό καθεστώς περιπλανώμενης εργασίας με τους εργαζόμενους να κάνουν προσωρινές δουλειές, να εξαναγκάζονται να αλλάξουν όχι μόνο δουλειά, αλλά και κλάδους πολλές φορές στον εργασιακό τους βίο και να βρίσκονται μέσα σε μια διαρκή κατάσταση ανασφάλειας και αναζήτησης εργασίας.
-ένα εργασιακό καθεστώς γενικής κατάργησης της 8ωρης ημερήσιας εργασίας και ελαστικοποίησης του ωραρίου εργασίας των εργαζομένων, αλλά και της 5νθήμερης ή 6ήμερης εργασίας, καθώς πριν λίγο καιρό ο Κ. Μητσοτάκης τάχτηκε και υπέρ της εφαρμογής 7ήμερης εργασίας την εβδομάδα.
-ένα εργασιακό καθεστώς διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της σταθερής εργασίας μέσα από την “προώθηση νέων τύπων συμβάσεων απασχόλησης” που θα επιβάλουν την “ευέλικτη απασχόληση”.
