2015. Πέντε χρόνια πέρασαν από τη σφοδρή εκδήλωση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και την επιβολή της σκληρής δεσποτείας των δανειστών ιμπεριαλιστών. Επί πέντε ολόκληρα χρόνια, ο λαός και η χώρα μας λεηλατούνται αδιαλείπτως και ανηλεώς. Σήμερα, μετά από αλλεπάλληλα μνημόνια, με εδραιωμένο πλέον το καθεστώς του νεοαποικιακού ελέγχου, η οικονομική κρίση συνεχίζει να είναι παρούσα, ενεργή και απειλητική και ο ιμπεριαλισμός και η εγχώρια ολιγαρχία συνεχίζουν να μεθοδεύουν νέα πλήγματα κατά του λαού.
Η επίσπευση των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, η παταγώδης αποτυχία του κυβερνητικού αυτού εγχειρήματος και η παρεπόμενη κήρυξη βουλευτικών εκλογών καταδεικνύουν την τελική χρεοκοπία των εναγώνιων χειρισμών του συγκυβερνώντος διδύμου ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για τη διάσωσή του στην κυβερνητική εξουσία. Εκφράζουν, επίσης, και τροφοδοτούν τη βαθιά κρίση και τα εντεινόμενα αδιέξοδα ενός αστικού πολιτικού συστήματος που εξαπέλυσε μια πρωτοφανή, μεταπολεμικά, αντιλαϊκή επέλαση -υπηρετώντας πειθήνια τους ξένους και ντόπιους προστάτες του- και, τώρα, εισπράττει τα επίχειρα της πολιτικής του.
Το χάσμα ανάμεσα στο λαό και την ελληνική ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό διευρύνεται, λόγω των διαδοχικών σκληρών αντιλαϊκών και αντιδημοκρατικών μέτρων και της βάναυσης καταπάτησης της εθνικής κυριαρχίας. Η λαϊκή αγανάκτηση και βαθιά περιφρόνηση για το αστικό πολιτικό σύστημα οδηγούν σε αδιέξοδο τις συνεχείς απόπειρες των αστικών και ιμπεριαλιστικών επιτελείων για τη διαχείριση της κρίσης του και την αποτελεσματική αναμόρφωσή του.
Η περίοδος που διανύουμε είναι πυκνή σε πολιτικές διεργασίες και εξελίξεις. Οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές, με τα όποια αποτελέσματά τους, θα βάλουν τη σφραγίδα τους στην υπό διαμόρφωση αστική πολιτική σκηνή, σε συνθήκες που καθορίζονται από τις ασφυκτικές ιμπεριαλιστικές πιέσεις και εκβιασμούς.
Πολλαπλή στόχευση
Στενά ελεγχόμενα δελτία ειδήσεων σε τηλεόραση και ραδιόφωνο, κατευθυνόμενες εκπομπές, απροκάλυπτες παρεμβάσεις και σκηνοθετημένες συνεντεύξεις, πρωτοσέλιδοι πηχυαίοι τίτλοι, όλα τα όπλα του αντιδραστικού προπαγανδιστικού μηχανισμού, επιστρατεύονται για να εκβιάσουν, να απειλήσουν, να σπείρουν το φόβο και τον πανικό.
Η αρχική επιδίωξη προφανής. Η καταιγιστική προπαγάνδα για το θέσφατο της ΕΕ και της ευρωζώνης, για το μονόδρομο της υποταγής στις ιμπεριαλιστικές εντολές και στην κλιμακούμενη αντιλαϊκή έφοδο, οι τρομοκρατικές απειλές για το επικείμενο χάος και την ακυβερνησία, την άτακτη χρεοκοπία και τη μεγάλη οπισθοδρόμηση που καραδοκούν αν δεν υποκύψει ο λαός στους έξωθεν και έσωθεν εκβιασμούς, επιδιώκουν να χειραγωγήσουν τη λαϊκή ψήφο και να την κατευθύνουν σε κόμματα πλήρως ελεγχόμενα, σε κόμματα στυλοβάτες της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Έχουν, όμως, και ευρύτερες επιδιώξεις. Στοχεύουν τη λαϊκή ψυχή και συνείδηση. Σκυμμένοι και δουλόφρονες αυτοί, προσπαθούν, με εμμονή, να μολύνουν -με το ραγιαδισμό τους- το λαϊκό σώμα, να φτιάξουν υποταγμένες και άβουλες συνειδήσεις. Θέλουν να διαμορφώσουν ένα λαό παραλυμένο και παραδομένο, μια κοινωνική πλειοψηφία που, μοιρολατρικά, θα ανέχεται και θα συναινεί στη διατήρηση της ξέφρενης εργατικής εκμετάλλευσης, της λαϊκής εξαθλίωσης και της υποδούλωσης στους ισχυρούς, που θα θεωρεί, ιδεολογικά και πολιτικά, ανέφικτη και απαγορευμένη, τελικά, την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας όπου ο λαός θα διαφεντεύει την τύχη του.
Γι αυτό και η παράλληλη αναβίωση της ακροδεξιάς προπαγάνδας, η επαναφορά ενός χυδαίου αντικομμουνισμού και η συνεχής επίκληση της δηλητηριώδους «θεωρίας των δύο άκρων». Με αυτά τα επιπλέον «όπλα» αντιπαρατίθενται και στο ΣΥΡΙΖΑ. Σε ποιόν; Ένα αποκομμουνιστικοποιημένο και σοσιαλδημοκρατικοποιημένο, πλέον, κόμμα που έχει, προ πολλού, εγκαταλείψει -και στη φρασεολογία του- οποιαδήποτε κομμουνιστική αναφορά και εκφράζει, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τη προσήλωσή του στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και στη στρατηγική της εγχώριας ολιγαρχίας για παραμονή στο πλέγμα και τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από ΕΕ και ΗΠΑ, με όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Η στόχευσή τους, λοιπόν, είναι πολλαπλή. Εκτός από τον εγκλωβισμό της λαϊκής ψήφου σε κόμματα –πειθήνιους υπηρέτες των συμφερόντων τους, θέλουν να αλώσουν τη λαϊκή συνείδηση, να αφοπλίσουν ιδεολογικά και πολιτικά το λαό. Και, ταυτόχρονα, να διασφαλίσουν την ολοκληρωτική ευθυγράμμιση του ΣΥΡΙΖΑ στους αντιδραστικούς σχεδιασμούς τους, δημιουργώντας τον έτερο -και τόσο αναγκαίο γι αυτούς- πόλο κυβερνητικής διαχείρισης, που θα λειτουργεί, επιπλέον, ως ανάχωμα της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και ως τροχοπέδη και πυροσβέστης του λαϊκού κινήματος.
Η ελπίδα στους αγώνες
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή και την πλήρη σύμπλευσή του με τη ΝΔ, σε συνθήκες όπου η κρίση του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, έρχεται να καταλάβει το κενό του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, για να διαδραματίσει το γνωστό ρόλο του σωσιβίου ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Αυτός είναι ο προορισμός της περίφημης κυβέρνησης της Αριστεράς, αυτή θα είναι η λεγόμενη αριστερή κυβερνητική διέξοδος, στην περίπτωση της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Μια εναλλακτική πρόταση αστικής διακυβέρνησης και μόνο.
Με τη νέα αντιλαϊκή έφοδο προ των πυλών, μετά τις εκλογές, με οποιαδήποτε κυβέρνηση σχηματιστεί -όπως προειδοποιούν και τονίζουν οι δανειστές ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΔΝΤ-, το καθήκον της πραγματικής Αριστεράς είναι η ένταση των προσπαθειών για την ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος, ενός παλλαϊκού μετώπου αντίστασης, ικανού να βάλει φραγμό στην κλιμακούμενη βαρβαρότητα. Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία, με σαφή διαφοροποίηση και σε αντιπαράθεση με τα ιδεολογικά ρεύματα του ποικίλου ρεφορμισμού και οπορτουνισμού, η αποφασιστική καταψήφιση όλων των αστικών πολιτικών κομμάτων και των διαφόρων αναχωμάτων, η ψήφος και η στήριξη στην εκλογική συνεργασία του κόμματός μας, του Μ-Λ ΚΚΕ, με το ΚΚΕ (μ-λ), σε αυτόν τον στόχο πρέπει να υποτάσσεται, αυτή την κατεύθυνση πρέπει να υπηρετεί. Είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να οδηγήσει σε ελπιδοφόρες εξελίξεις την υπόθεση του λαού.
