Στο Πάντειο τα τελεύταια χρόνια παρατήρουμε τη σταδιακή κατρακύλα του επιπέδου σπουδών και παροχών:
1. μείωση των δικαιούχων σίτισης 2. απουσία φοιτητικών εστιών 3. υπονόμευση των πτυχίων π.χ. διάσπαση πτυχίου κοινωνιολογίας 4. προετοιμασία επιβολής διδάκτρων στα μεταπτυχιακά 5. προώθηση εθελοντισμού στην καθαριότητα από την Πρυτανεία 6. όχι μία, αλλά δύο φορές καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου
Όσα συμβαίνουν στο Πάντειο δεν αποτελούν εξαίρεση, αλλά είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής της λιτότητας και των μνημονίων που χτυπάνε την παιδεία και όλα τα κοινωνικά αγαθά, που γεννούν την φτώχεια και την ανεργία. Οι πολιτικές αυτές επιβάλλονται από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. στο βωμό ενός χρέους που διαρκώς αυξάνεται, με την υπόσχεση μιας ανάπτυξης που κάθε χρόνο μας υπόσχονται, ενώ χρόνο με το χρόνο ζούμε όλο και χειρότερα. Φέτος δεν είχαμε καθαρίστριες, του χρόνου μπορεί να μην έχουμε συγγράμματα, και πάει λέγοντας…
Ο μοναδικός δρόμος για την υπεράσπιση της δημόσιας-δωρεάν παιδείας είναι η συσπείρωση όλων μας στο Φοιτητικό Σύλλογο Παντείου γιατί…
...ο σύλλογος είναι το σπίτι των φοιτητών!
Η Γενική Συνέλευση είναι ο χώρος που μπορούμε να συζητάμε, να προβληματιζόμαστε για όσα συμβαίνουν στη σχολή μας και να παίρνουμε θέση γι' αυτά. Το Διοικητικό Συμβούλιο, το αντιπροσωπευτικό όργανο των φοιτητών, που προκύπτει από τις φοιτητικές εκλογές και πρέπει να συντονίζει την ενημέρωση και τη δράση μας, όπως επίσης και η Γενική Συνέλευση, λειτουργούν δημοκρατικά και με άξονα τα συμφέροντά μας μόνο όταν εμείς οι φοιτητές τα στηρίζουμε και συμμετέχουμε ενεργά μέσα σε αυτά. Να διεκδικήσουμε την αντιγραφειοκρατική λειτουργία τους, σε αγωνιστική κατεύθυνση!
Παρά τα πολλά ζητήματα όμως που αντιμετωπίζει το σύνολο της κοινωνίας και κατ' επέκταση το Πάντειο, το Διοικητικό Συμβούλιο είναι άφαντο ενώ Γενική Συνέλευση έχει να βγει δυο χρόνια.
Ποιός εξαφάνισε το σύλλογο;
Από τα δεξιά
Η ΔΑΠ-ΝέαΔημοκρατίαΦΚ, έχει στις βασικές της θέσεις όλα αυτά τα χρόνια την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, τη σύνδεση τους με την αγορά μέσω εταιριών, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, εν ολίγοις την υποταγή των σπουδών μας στο κυνήγι των κερδών. Μοναδική «πολιτική» της παρέμβαση στη σχολή είναι η διοργάνωση πάρτυ και εκδρομών σε Μύκονο και Μπάνσκο, καθώς και το μοίρασμα σημειώσεων. Με αυτόν τον τρόπο αποπολιτικοποιεί το σύλλογο, διαιωνίζει τις πελατειακές σχέσεις. Βασικότερο χαρακτηριστικό της όμως είναι να δυσκολεύει με κάθε τρόπο τη συνεδρίαση του Δ.Σ. και να απέχει από όλες τις συλλογικές διαδικασίες, κάνοντας φανερό πως βαθύτερος στόχος της είναι η πλήρης παράλυση των συλλογικών διαδικασιών και η αποτροπή της αγωνιστικής προοπτικής.
Η ΠΑΣΠ (πανεπιστημιακή έκδοση του ΠΑΣΟΚ), ακολουθεί πιστά την πορεία που χαράζει η ΔΑΠ. Με τις περιορισμένες δυνάμεις της βάζει κι αυτή το λιθαράκι της στην αδρανοποίηση του συλλόγου μέσω ημερίδων, σημειώσεων και πάρτυ, αποσπώντας τους φοιτητές από ουσιαστικά ζητήματα όπως το πρόβλημα των εστιών ή το 4ο Μνημόνιο(!).
Απ' την άλλη, το BLOCO (ΣΥΡΙΖΑ), προσπαθεί να ξελασπώσει την κυβέρνηση αποπροσανατολίζοντας τους φοιτητές με αιτήματα όπως η «συνδιοίκηση» ώστε να γίνουμε κι εμείς συνένοχοι στην αντεκπαιδευτική πολιτική. Ζητάει δωρεάν σίτιση για όλους και πολιτιστικούς χώρους για τις σχολές, την ίδια στιγμή που ως κυβέρνηση κλέβει τα αποθεματικά των ΑΕΙ-ΤΕΙ, μειώνει μισθούς και συντάξεις, αμαυρώνοντας το όνομα της αριστεράς και των αγώνων.
Από τα αριστερά
Από την άλλη μεριά έχουμε το ΜΑΣ όπου δεν θέλει ένα σύλλογο μαζικό και αγωνιστικό αλλά ένα σύλλογο διασπασμένο και διχασμένο. Τρανό παράδειγμα το κάλεσμα διαφορετικής ώρας και μέρας σε Γενική Συνέλευση από το κάλεσμα των υπόλοιπων δυνάμεων, με αποκλειστικό σκοπό να ενισχύσει με μια ακόμα σφραγίδα συλλόγου τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Αποδεικνύει έτσι πως τα «Μέτωπα» κι οι «Επιτροπές» δεν είναι παρά παραρτήματα της ΚΝΕ, η οποία αντιλαμβάνεται σαν αγώνα μονάχα τη «συμπόρευση με το ΚΚΕ», δηλαδή την αύξηση των μελών του. Αυτό γίνεται φυσικά γιατί «χωρίς σοσιαλισμό τίποτα δεν αλλάζει». Το ΜΑΣ δε λέει λέξη για έξοδο απ' τους σφαγείς και δυνάστες της Ε.Ε. ταυτόχρονα όμως έχει ως αίτημα πάλης το «επιστήμη στην υπηρεσία του λαού». Σ’ αυτήν ή την επόμενη κοινωνία;
Η Ενωτική Αριστερή Πρωτοβουλία χαρακτηρίζεται από ηττοπάθεια. Αυτό φαίνεται από την αρχή ακόμα του έτους, όταν στην πρόταση για κάλεσμα Γενικής Συνέλευσης έλεγαν ότι «δεν υπάρχει επίδικο». Η αιτία αυτής της στάσης είναι η επιρροή αυτών των δυνάμεων από συμβιβαστικές λογικές. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η ΑΡΕΝ ως πρώην νεολαία ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, οδήγησε τους φοιτητές στην απογοήτευση και το συμβιβασμό, ενώ τα ΕΑΑΚ στήριζαν τις «διαπραγματεύσεις» της κυβέρνησης. Μετατρέπουν τις συνελεύσεις σε ένα διαπαραταξιακό ντιμπέιτ στο οποίο ο φοιτητής ψηφίζει απλώς το καλύτερο πλαίσιο. Σ' αυτά τα δήθεν «ενωτικά» πλαίσια τσουβαλιάζουν αιτήματα για «εθνικοποιήσεις τραπεζών» και «εργατικό έλεγχο». Όποιος διαφωνεί επομένως με τα εν λόγω αιτήματα τη συγκεκριμένη περίοδο, δε μπορεί να συμμετέχει στον κοινό αγώνα για δημόσια-δωρεάν παιδεία.
Το Πάντειο είναι «ευλογημένο» με λογιών-λογιών αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες. Πάρα τις επιμέρους διαφοροποιήσεις έχουν όλες έναν κοινό παρανομαστή: την αντικοινωνικότητα και την απουσία από κάθε προσπάθεια οργάνωσης συλλογικού αγώνα. Είτε με αταξικές, κανιβαλιστικές θεωρίες (εχθρός=καριερίστες), είτε με υπερεπαναστατικά συνθήματα εκτός εποχής (φωτιά στο κράτος), όλες οι αυτόνομες και αναρχικές ομάδες δεν καταφέρνουν τίποτα παραπάνω απ’ το να περιθωριοποιούνται και να αποφεύγουν την επίπονη διαδικασία της συλλογικής οργάνωσης, για αυτό και δεν πατάνε στις Γ.Σ.
Ποιοι είμαστε: Από την αρχή του έτους καταθέτουμε τις θέσεις μας απέναντι σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την σχολή μας αλλά και το εσωτερικό και διεθνές τοπίο. Τασσόμαστε ενάντια στην κατάθεση πλαισίων στις Γ.Σ και προτάσσουμε την συσπείρωση των φοιτητών γύρω από τα κοινά τους αιτήματα. Η επαναλειτουργία της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ, των τριτοβάθμιων οργάνων των φοιτητών θεωρούμε ότι κρίνεται αναγκαία για τον πανελλαδικό συντονισμό των αγώνων μας. Θεωρούμε όμως πως το πιο σημαντικό είναι ο αγώνας μας για την σίτιση και την στέγαση, τη διατήρηση των πτυχίων ως έχουν, τα δωρεάν μεταπτυχιακά, με λίγα λόγια ο αγώνας για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία να σταθεί στο πλευρό του εργατικού και λαϊκού κινήματος ενάντια στους πολέμους, τα μνημόνια, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Στο κάτω-κάτω δεν είμαστε παρά τα εγγόνια αυτών που τους κόβουν τις συντάξεις, τα παιδιά αυτών παλεύουν με την ανεργία. Ο αγώνας για το ψωμί του διπλανού ταυτίζεται με τον αγώνα για το δικό σου ψωμί.
Γιατί να ψηφίσεις στις εκλογές
Οι εκλογές του Φ.Σ. Παντείου είναι μια ιδιαίτερα πονεμένη υπόθεση, όχι μόνο γιατί σε ένα Παν/μιο «Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών» πρώτη δύναμη εκλέγεται η ΔΑΠ, η δύναμη της αποπολιτικοποίησης και των κοινωνικών ανισοτήτων, όχι μόνο γιατί η εκλογική διαδικασία έχει μετατραπεί σε ένα εκλογικό πανηγύρι στο οποίο θριαμβεύει ο οπαδισμός και η νοθεία, αλλά και γιατί τα τελευταία χρόνια η προσέλευση στην κάλπη έχει μειωθεί δραματικά. Η συμμετοχή όλων μας στις εκλογές είναι απαραίτητη. Αν εμείς δε στηρίξουμε τους συλλόγους μας, τις δημοκρατικές και συλλογικές διαδικασίες, το δικαίωμα μας για αξιοπρεπή Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, δε θα το κάνει κανένας άλλος. Στις σημερινές συνθήκες αδράνειας και απογοήτευσης, προβάλλει με ιδιαίτερη βαρύτητα η ανάγκη αφύπνισης της νεολαίας, μιας νεολαίας που όχι μόνο τιμάει τα συλλογικά, δημοκρατικά της όργανα αλλά τους δίνει και συγκεκριμένο περιεχόμενο, περιεχόμενο αντίστασης κι αγώνα. Στις εκλογές καθένας από εμάς πρέπει να ψηφίσει έχοντας κατά νου ότι η ψήφος του αυτή στέλνει ένα πολιτικό μήνυμα. Η Πορεία παλεύει ώστε το μήνυμα αυτό να είναι δυνατό και ξεκάθαρο:
Η ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ!
ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ - ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΡΕΙΑ
