Παρά το ότι έχει περάσει πολύς καιρός από την ημέρα διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών (17 Απρίλη) στο Πάντειο δεν έχει συγκροτηθεί ακόμα το Διοικητικό Συμβούλιο του Φοιτητικού Συλλόγου. Απουσιάζει αυτό για το όποιο ψήφισαν περίπου 4.000 φοιτητές (και λέμε «περίπου», διότι η απουσία επίσημης ανακοίνωσης από την Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή αλλά και η εκτεταμένη νοθεία και διαστρέβλωση των φοιτητικών αποτελεσμάτων μάς εμποδίζει να γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των ψηφισάντων φοιτητών) του Παντείου· αυτό το όποιο λογοδοτεί και απολογείται στους φοιτητές για την δράση του, και, στην προκειμένη, για την αδράνεια του, μπροστά στον κύμα αντιεκπαιδευτικών-αντιφοιτητικών μεταρρυθμίσεων· αυτό το οποίο αποτελεί αναγκαίο μέσο, και το οποίο, κάτω από την επίδραση των φοιτητικών αντιστάσεων και της δράσης της πραγματικής Αριστεράς στα πανεπιστήμια, μπορεί να μετατραπεί σε δραστήριο όργανο προώθησης των φοιτητικών αιτημάτων.
Στην ίδια μοίρα και χειρότερη βρίσκονται τα πανελλαδικά συνδικαλιστικά όργανα των φοιτητών και των σπουδαστών. Παρότι ψηφίσαμε για τη συγκρότησή τους, και μολονότι στα ψηφοδέλτια των φοιτητικών εκλογών αναγράφεται ξεκάθαρα ότι από την ψηφοφορία θα αναδειχθούν και τα τριτοβάθμια όργανα συντονισμού των φοιτητών, καμία από τις γνωστές φοιτητικές δυνάμεις δεν διεκδικεί ουσιαστικά διεξαγωγή του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου (που θα οδηγούσε στην ανασύσταση των ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ).
Τα «επιχειρήματα» και τα αίτια!
ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: παρά τις διακηρύξεις για την ίδρυση μιας νέας ΕΦΕΕ (το «Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών» όπως η ίδια ονόμαζε) δεν δείχνει διατεθειμένη να προχωρήσει στην αυτοπαγίδευση μέσα από μια επίσημη και κεντρική έκφρασή της, η οποία θα την εξαναγκάζει να λογοδοτεί στα άλλα μέλη του Συμβουλίου ή στους ίδιους τους φοιτητές ως ενιαία φοιτητική παράταξη που θα κάνει έκδηλη την κυβερνητική-αντιφοιτητική της φυσιογνωμία. Παρά την κυρίαρχη θέση που θα είχε η ΔΑΠ σε ένα τέτοιο όργανο, δεν επιθυμεί να το συγκροτήσει, και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει. Αναφορικά με την συγκρότηση του Δ.Σ. του Συλλόγου, η στάση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι σταθερά υπονομευτική αφού, ακόμα και όταν αυτό συγκροτείται, κάνει τα πάντα προκειμένου αυτό να μην συνεδριάζει.
ΠΑΣΠ: τελευταία βρίσκεται σε συνθήκες οργανωτικής διάλυσης κατ' αναλογία με τον πολιτικό της φορέα. Οι φοιτητές τής απέδωσαν αυτά που της άξιζαν. Η στάση της είναι παρόμοια με εκείνη της ΔΑΠ, αφού και αυτή, με όσες δυνάμεις που τις έχουν απομείνει, στηρίζει στην πράξη τη διάλυση του Συλλόγου. Για την ιστορία, ο τελευταίος Πρόεδρος της ΕΦΕΕ και μετέπειτα Υπουργός Προστασίας του Πολίτη στη μνημονιακή κυβέρνηση ήταν ο Χρήστος Παπουτσής.
ΠΚΣ-ΜΑΣ: κατ' αναλογία με τη στάση του στα εργατικά, το ΚΚΕ, διοχετεύοντας τη διασπαστική γραμμή του στο φοιτητικό κίνημα, επιχειρεί με κάθε τρόπο τη μη συγκρότηση της ΕΦΕΕ. Βέβαια η ΠΚΣ αναγνωρίζοντας, υποτίθεται, την ανάγκη συντονισμού των φοιτητών, σε πανελλαδικό επίπεδο εφηύρε έναν καθρέφτη του εαυτού της και των μελών τής ΚΝΕ, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών. Φυγομαχώντας από τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων στο φοιτητικό κίνημα και παραβλέποντας την ανάγκη αλλαγής τους, ίδρυσε μια «συμμαχία» που χωράει μόνο τον εαυτό της και κανέναν άλλο, απομακρύνοντας τους φοιτητές που δεν συμφωνούν με την απογειωμένη και ψευδεπίγραφα επαναστατική ρητορεία της.
ΕΑΑΚ: με ακόμη μεγαλύτερη έμφαση και κατηγορηματικότητα η ΕΑΑΚ, παρά της εσωτερικές της αντιθέσεις, παλεύει με νύχια και με δόντια προκειμένου να μη συγκροτηθεί ΕΦΕΕ. Σχετικά πρόσφατα επιχειρηματολογεί «Ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρότησης της ΕΦΕΕ και των τοπικών οργάνων της που θα κινείται στην προοπτική γραφειοκρατικοποίησης του φοιτητικού κινήματος και των διαδικασιών του και θα παίζει το ρόλο επίσημου συνομιλητή με την κυβέρνηση». Αλήθεια; Και ποια είναι η εναλλακτική της;: «Βασικός μοχλός και πυροκροτητής του φοιτητικού κινήματος αποτελεί το επιτυχημένο εγχείρημα των σχημάτων της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης. Με ξεκάθαρο ηγεμονικό-πρωτοπόρο ρόλο στις πρόσφατες μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του, με διακριτό, ριζοσπαστικό και ανεξάρτητο λόγο και παρέμβαση μέσα στις σχολές κόντρα στις συντεχνιακές λογικές, κόντρα στις παρατάξεις-ιμάντες μεταβίβασης κομματικών οδηγιών.» Η ΕΑΑΚ στην πραγματικότητα επιχειρώντας το πάντρεμα της δήθεν αμεσοδημοκρατίας, της πολιτικής ανεξαρτησίας και της συλλογικής οργάνωσης, επιχειρεί να μετατρέψει στα μάτια των φοιτητών τον ίδιο το εαυτό της σε ένα άτυπο συλλογικό όργανο «που θα δημιουργεί τις δικές του μορφές οργάνωσης, αυτοτελείς και ανεξάρτητες από την κατεστημένη πολιτική των εκπροσώπων και των επιτελείων, που θα στηρίζεται στις γενικές συνελεύσεις και στις συντονιστικές τους επιτροπές». Στην ουσία βάζει έναν αριστερό ογκόλιθο στην αποδιοργάνωση του φοιτητικού κινήματος.
ΑΡΕΝ: Παρά τις από καιρού εις καιρόν διακηρύξεις της ΑΡΕΝ για ενότητα των φοιτητών, η ίδια στην πράξη παραμένει επιδεικτικά αδρανής, σιωπηλός παρατηρητής της απονέκρωσης των τριτοβάθμιων οργάνων συντονισμού των φοιτητών και σπουδαστών αντίστοιχα. Στη πραγματικότητα, το μόνο που επιθυμεί η ΑΡΕΝ είναι να διατηρήσει για κάποιους μήνες ένα μετριοπαθές (και σίγουρα όχι αγωνιστικό) προφίλ στα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα, με την ελπίδα και την προσμονή της ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητική δύναμη στις επόμενες εθνικές εκλογές, γεγονός από το οποίο, πιθανά, θα ευνοηθεί και η ίδια σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Πώς απαντάμε;
Οι δομές του φοιτητικού κινήματος (Γενικές Συνελεύσεις, Δ.Σ., οι ανενεργές ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ κ.ά.) αποτελούν βασικά εργαλεία αγωνιστικής ανασύνταξης των δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος και δεν πρέπει να τα αφήσουμε στα χέρια των ξεπουλημένων και αντιφοιτητικών δυνάμεων. Είναι αυτές που με την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στο φοιτητικό κίνημα θα αποτελέσουν ορμητήριο αγώνα, θα βάλουν φραγμό στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και θα δώσουν προοπτική στο όραμα για συνολικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.
Η Πορεία μαζί με άλλες φοιτητικές δυνάμεις που μοιράζονται τους ίδιους γενικούς σκοπούς φιλοδοξούν να αναδείξουν αυτή την κατεύθυνση:
• Απαιτούμε την άμεση συγκρότηση Δ.Σ. του φοιτητικού συλλόγου Παντείου
• Αλλάζουμε τους συσχετισμούς, διεκδικούμε φοιτητικά όργανα δημοκρατικά, δραστήρια, αντιγραφειοκρατικά
• Να μη δώσουμε αριστερό άλλοθι στην διάλυση των φοιτητικών οργάνων.
• Να ανακαταλάβουμε τα συνδικαλιστικά μας όργανα, να βοηθήσουμε να αποκτήσουν μαζικότητα, αγωνιστική κατεύθυνση και παλμό.
• Να παλέψουμε για δουλειά, παιδεία, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία!
