“Μην γίνεις υπεύθυνος για το επόμενο κρούσμα”. Μ’ αυτή τη φράση απευθύνεται η κυβέρνηση στη νεολαία που, σύμφωνα με πρόσφατο τηλεοπτικό σποτ της Πολιτικής Προστασίας, “ξέχασε τον κορωνοϊό”, “αγνόησε τα μέτρα προστασίας” και συνεπώς φέρει την ευθύνη για όταν και αν οι γονείς και οι παππούδες μας “πληρώσουν το απόλυτο τίμημα”.
Η κυβέρνηση μέσω της προπαγάνδας που χρηματοδοτείται με δεκάδες εκατομμύρια από τα λεφτά του φορολογούμενου λαού, προσπαθεί να αποσυνδέσει την έξαρση των κρουσμάτων από την κρατική πολιτική, στοχοποιεί τη νέα γένια και καλλιεργεί μεθοδευμένα τον κοινωνικό κανιβαλισμό αξιοποιώντας επικοινωνιακά μέχρι και τα θύματα της υγειονομικής κρίσης.
Σύμφωνα με τους κυβερνητικούς εκπροσώπους, για τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων που σημειώθηκε τον Αύγουστο δεν ευθύνεται η σχεδόν ανύπαρκτη διεξαγωγή τεστ στους επισκέπτες από το εξωτερικό, η οποία δεν κάλυψε ούτε το 15% των 3 εκατομμυρίων τουριστών που επισκέφθηκαν τη χώρα. Ούτε ευθύνεται η συμμόρφωση της κυβέρνησης με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αεροπορικών κολοσσών που απαίτησαν 100% πληρότητα στις πτήσεις προς Ελλάδα ακόμα κι από χώρες με εκατοντάδες χιλιάδες κρούσματα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υπηρετώντας την κερδοσκοπία των ντόπιων εφοπλιστών αύξησε την πληρότητα και στα πλοία από 65 σε 85%, ενώ ταυτόχρονα στις πόλεις ο κόσμος στοιβαζόταν στα ΜΜΜ εξαιτίας των αραιών ή ανύπαρκτων δρομολογίων, αλλά ούτε αυτοί οι παράγοντες συνέβαλλαν στην έξαρση των κρουσμάτων σύμφωνα με τις “επιστημονικές” κατά τα άλλα εκτιμήσεις της κυβέρνησης.
Η κυβερνητική ρητορική αδυνατεί να εξηγήσει γιατί τον Μάιο, τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο η “ανευθυνότητα” της νεολαίας διατηρούσε το επίπεδο των κρουσμάτων στα χαμηλότερα επίπεδα, ενώ τώρα το ένα ρεκόρ διαδέχεται το άλλο.
Με το ιδεολόγημα της “ατομικής ευθύνης” η κυβέρνηση επιχειρεί να συγκαλύψει τις πολιτικές της που διαιωνίζουν τα 30.000 κενά σε υγειονομικό προσωπικό, που διατηρούν τις 500 και 700 ΜΕΘ ενώ θα έπρεπε να είναι 3.000, που σκορπούν δισεκατομμύρια ευρώ σε ιδιοκτήτες διοδίων, καναλάρχες και κλινικάρχες, ενώ αφήνουν το λαό απροστάτευτο, χωρίς πρόληψη, ανίχνευση και ιχνηλάτηση, αποκρύπτοντας τον αριθμό και την τοποθεσία των κρουσμάτων προς χάριν της “ανάπτυξης”.
Η υποτιθέμενη “μη τήρηση των μέτρων προστασίας” που επικαλείται η κυβέρνηση Μητσοτάκη μεταβιβάζει τις κρατικές ευθύνες στο λαό. Αν κολλήσεις φταίει ο διπλανός σου, αν νοσήσουν οι γονείς και οι παππούδες σου φταίει η νεολαία, οι μόνοι που δεν έχουν μερίδιο ευθύνης σύμφωνα με την κυβέρνηση είναι οι... κυβερνώντες.
Όμως για τη διάλυση της δημόσιας-δωρεάν υγείας, την κατάργηση της πρωτοβάθμιας ιατρικής περίθαλψης, το κλείσιμο δεκάδων νοσοκομείων και κλινικών, δεν ευθύνεται η νεολαία. Το ερειπωμένο σύστημα υγείας που είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια όξυνση της υγειονομικής κρίσης χωρίς να καταρρεύσει πλήρως δεν αποτελεί έργο της νεολαίας. Δεν βαραίνει τη νέα γενιά η ευθύνη για τα οικονομικά αδιέξοδα μιας χώρας που οι πολιτικές της ΝΔ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων την μετέτρεψαν σε “γκαρσόνι της Ευρώπης”, σε μια χώρα εξαρτημένη από τον τουρισμό, για την οποία οποιαδήποτε υγειονομική κρίση ισοδυναμεί με οικονομική ισοπέδωση.
Στον αντίποδα, οι μαθητές και οι μαθήτριες, η φοιτητική νεολαία, οι νέες και νέοι εργαζόμενοι είναι αυτοί που σηκώνουν τα βάρη της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης. Οι μαθητές και φοιτητές αναγκάστηκαν να στερηθούν το δικαίωμά τους στην εκπαιδευτική διαδικασία όταν η κυβέρνηση αρνήθηκε να μεριμνήσει για τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό που απαιτεί η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, οι μαθητές και φοιτητές είναι που σήκωσαν αυξημένο φόρτο εργασιών επειδή το καθηγητικό κατεστημένο αντιμετώπισε τον μαζικό εγκλεισμό της νέας γενιάς στους τέσσερις τοίχους ως διακοπές. Τώρα η μαθητική κοινότητα βρίσκει μπροστά της το νόμο Κεραμέως που αυξάνει τον αριθμό μαθητών ανά τάξη. Έτσι “καταπολεμά” η κυβέρνηση το συνωστισμό, υπονομεύοντας την εκπαιδευτική διαδικασία, βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονιών τους. Στην ίδια μοίρα βρίσκονται και οι νέοι και νέες που από τα 18 τους χρόνια έρχονται αντιμέτωποι είτε με την ανεργία, είτε με τον μνημονιακό εργασιακό μεσαίωνα που ενέτεινε η κυβέρνηση με αφορμή την κρίση του κορωνοϊού.
Η νεολαία όχι μόνο δεν απαρτίζεται από “ανεύθυνους γλεντζέδες”, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της συντριπτικής πλειοψηφίας που παράγει τον πλούτο αυτού του τόπου. Για αυτή την πλειοψηφία, εν μέσω καραντίνας, απολύσεων, μειώσεων μισθών και μεροκαμάτων, η κυβέρνηση διέθεσε μόλις 2,5 δις, την ίδια στιγμή που στο μονοπωλιακό κεφάλαιο προσέφερε απλόχερα 22,5 δις. Αυτά είναι τα συμφέροντα που υπηρετούν αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όχι η υγεία και ευημερία του λαού, αλλά η κερδοφορία μιας χούφτας πλουτοκρατών που παρασιτούν στο σώμα της κοινωνίας και δε διστάζουν να τη στείλουν στον Άδη για μερικές ψωροδεκάρες.
Απέναντι στο νεοφιλελεύθερο κουτόχορτο της “ατομικής ευθύνης” κι αυτούς που μετατρέπουν το δικαίωμα στη ζωή, σε αγώνα για επιβίωση ως και αναμέτρηση με τον θάνατο, αρμόζει να σταθεί κανείς με τη μεγαλύτερη και την πιο ουσιαστική υπευθυνότητα, αναλαμβάνοντας τη μοναδική ευθύνη που μπορεί να εξασφαλίσει πως η αυριανή μέρα θα είναι απαλλαγμένη από υγειονομικές και κοινωνικές απειλές, κι αυτή δεν είναι άλλη από την ευθύνη του αποφασιστικού συλλογικού αγώνα για την παιδεία, το ψωμί, τη δουλειά, την υγεία.
