Στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας στο επίκεντρο και πάλι βρέθηκε το Προσφυγικό, που κλονίζει τη συνοχή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, δημιουργώντας σοβαρούς τριγμούς στο εσωτερικό του. Για ακόμα μια φορά επικεντρώθηκαν κυρίως στο ζήτημα της έντασης της καταστολής και των αναχαιτίσεων στα σύνορα, σε αποτελεσματικότερους και γρηγορότερους μηχανισμούς απελάσεων. Η Ιταλία με την Αυστρία, εξακολουθούν να προβάλλουν την πρόταση για θαλάσσιες πλατφόρμες- hotspot σε συνεργασία με χώρες της Αφρικής, που ήδη συμπεριλαμβάνεται στα συμπεράσματα της προηγούμενης Συνόδου, χωρίς να έχουν προς το παρόν υλοποιηθεί. Οι χώρες του Βίζενγκραντ αρνούνται μετά βδελυγμίας την οποιαδήποτε κατανομή προσφύγων. Η ιταλική κυβέρνηση αρνείται σθεναρά την υποδοχή προσφύγων στο έδαφός της αν δεν προχωρήσουν οι κατανομές σε άλλες χώρες – μέλη και απειλεί με μονομερείς ενέργειες.
Ο Μακρόν υποστηρίζει ένα πιο ασφυκτικό κοινό ευρωπαϊκό πλαίσιο για την αποτελεσματικότερη φύλαξη των συνόρων με περισσότερες αναχαιτίσεις και αύξηση των επιστροφών για όσους δεν δικαιούνται άσυλο, το ίδιο και η Μέρκελ που προσπαθεί να αποφύγει περαιτέρω ρωγμές στο εσωτερικό του κυβερνητικού της σχηματισμού. Βέβαια πλέον η ΕΕ έχει καταρρακώσει σε τέτοιο βαθμό την έννοια του πρόσφυγα, χαρακτηρίζοντας συλλήβδην τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που ζητούν άσυλο ως παράτυπους μετανάστες, που σε ελάχιστους τελικά θα χορηγείται άσυλο και όχι στις χώρες προορισμού.
Με πρόσχημα το Προσφυγικό τόσο οι ακροδεξιές δυνάμεις όσο και μεγάλα τμήματα μέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα προτάσσουν μια ξενοφοβική ατζέντα που βάζει στο στόχαστρο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, οξύνοντας τα αντιδραστικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων τους για να προωθήσουν ακόμα σκληρότερα μέτρα που θα κατακρεουργούν όχι μόνο την ήδη ποδοπατημένη προσφυγική ιδιότητα, αλλά συνολικά δημοκρατικά, πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες. Άλλωστε το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, πέρα από κούφιες διακηρύξεις περί προστασίας των δημοκρατικών αξιών, διαθέτει το αντιδραστικό θεσμικό οπλοστάσιο για το τσάκισμά τους και έχει προ πολλού στήσει τους αναγκαίους μηχανισμούς.
Ο Όρμπαν, καταγγέλλοντας την καταδίκη της χώρας του από το Ευρωκοινοβούλιο, πρόβαλλε το δικαίωμα της Ουγγαρίας να προστατεύει τα δικά της σύνορα και χαιρέτισε τη στάση της ΕΕ να επικεντρωθεί στη φύλαξη των συνόρων και όχι στις κατανομές προσφύγων. Ο Όρμπαν, που εμφανίζεται διαρκώς σε ρόλο λαγού, με κτηνώδεις προτάσεις που τελικά οι περισσότερες υιοθετούνται -και παρά την ψοφοδεή καταδίκη της Ουγγαρίας- έχει τη στήριξη του ακροδεξιού κόμματος που συγκυβερνά στην Αυστρία, του Λαϊκού Κόμματος της Ισπανίας, του επικεφαλής του ΕΛΚ, Βέμπερ, αλλά και των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) εταίρων της Μέρκελ, οι οποίοι ενόψει των εκλογών στη Βαυαρία και των ακροδεξιών επιθέσεων προσπαθούν να ανακόψουν την άνοδο του AfD, υιοθετώντας σκληρότερη γραμμή στο Προσφυγικό.
Από την άλλη η πρόταση του Γιούνκερ, που εκφράζει τις επιδιώξεις Γαλλίας και Γερμανίας σε αυτήν τη φάση, αφορά στη σημαντική ενίσχυση της ευρωπαϊκής υπηρεσίας φύλαξης των συνόρων (Frontex), με 10.000 συνοριοφύλακες. Η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση του Προσφυγικού, η επιτάχυνση των απελάσεων, οι προετοιμασίες για βίαιη απόκρουση νέων προσφυγικών ροών στα σύνορα και η βάρβαρη καταστολή ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες είναι δεδομένη. Το ζήτημα που τους διαφοροποιεί είναι αν θα γίνεται ενιαία μέσω ευρωπαϊκών μηχανισμών ή αν το κάθε κράτος-μέλος θα μπορεί να κινηθεί μονομερώς, απειλώντας να τινάξει στον αέρα τις εύθραυστες ισορροπίες στο εσωτερικό της ΕΕ.
