(Το παρακάτω κείμενο, αφορά το ζήτημα των αδειών των ασκούμενων δικηγόρων με ΕΣΠΑ στα δικαστήρια της χώρας. Σύμφωνα με τη σύμβαση, δεν δικαιούμαστε παρά μόνο άδειες δικαιολογημένες από δημόσια αρχή. Όχι δηλαδή από ιδιώτη γιατρό, ούτε όμως και κανονικές, αν και θα δουλέψουμε για ένα χρόνο με βάση τη σύμβαση που υπογράψαμε!)
Είναι γνωστό το ζήτημα που έχει ανακύψει σε σχέση με τις άδειες, τις οποίες αν δε δικαιολογήσουμε από δημόσια αρχή, δεν θα πληρωθούμε. Θέλω μόνο να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία, γιατί πιστεύω ότι δεν είμαι ο μόνος που έχω αντιμετωπίσει το παρακάτω πρόβλημα.
Τη Δευτέρα 22/11, είχα οξύ πονόλαιμο και πήγα στη δουλειά. Μέσα στην ημέρα δεν μου περνούσε, δεν είχα βέβαια πυρετό, αλλά δεν είχα και διάθεση να κάνω το οτιδήποτε, οριακά να σηκωθώ από καναπέ/κρεβάτι. Ταλαιπωρούμαι διαχρονικά άλλωστε από το λαιμό μου, χωρίς όμως γενικά να έχω πυρετό, ή να χρειάζομαι αντιβιώσεις. Έτσι λοιπόν, ξυπνάω την Τρίτη και καταλαβαίνω ότι δεν είμαι σε θέση να πάω στη δουλειά, καθώς δεν μπορούσα οριακά να καταπιώ. Να μιλάω δεν μπορούσα σίγουρα. Κοιμήθηκα αρκετά, ώστε να αναρρώσω και όταν ξύπνησα, έβαλα θερμόμετρο και είδα ότι και πάλι δεν είχα πυρετό. Είχα ενημερώσει τη δουλειά και έχοντας φτάσει μεσημέρι, λέω εντάξει, θα δούμε αύριο για το αναγκαίο χαρτί που θα δικαιολογήσει την απουσία μου, μη θεωρώντας ότι θα έχω πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να πήγαινα νοσοκομείο. Ούτε το νοσοκομείο δέχεται απύρετους, εδώ ασθματικός με κορονοΪό να είσαι, αρχικά σου λένε να μείνεις σπίτι. Ούτε βέβαια και εγώ θα πήγαινα, ενώ τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε νοσοκομεία “μίας νόσου”, δηλαδή κορονοΪού, για πονόλαιμο.
Την Τετάρτη 24/11, πάω στη δουλειά και μου λέει η προΪσταμένη μου, ότι πρέπει να πάω σήμερα στο ΙΚΑ και να παρακαλέσω, γιατί δεν μπορεί ο γιατρός του ΙΚΑ να μου γράψει άδεια για χθες, παρά μόνο για την ημέρα που πάω και τη συνέχεια. Τελειώνω στις 2 και πάω κατ ευθείαν στο ΙΚΑ Τούμπας, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο σπίτι μου. Λέω εντάξει, βλακεία έκανα, αν πιεζόμουν χθες θα μπορούσα να είχα το χαρτί. Πάω εκεί και μου λένε, ότι δεν γίνεται να έρχομαι έτσι, χωρίς να έχω κλείσει ραντεβού. Δηλαδή και χθες (Τρίτη) να ερχόμουν, αν δεν είχα πάρει τηλέφωνο, δεν θα μπορούσα να εξεταστώ. Άρα, μάλλον δε φταίω που δεν έτρεξα κατάκοπος την Τρίτη να πάρω χαρτί, γιατί μάλλον δεν θα με δέχονταν. Εκτός αυτού, μου λένε, ότι και τηλέφωνο να πάρεις τώρα, παθολόγο για δύο μέρες, δεν έχουμε! Άρα, Τετάρτη-Πέμπτη, δεν θα βρω εκεί. Και Παρασκευή, να με εξετάσει για απύρετο πονόλαιμο την Τρίτη και να μου δώσει χαρτί, λίγο δύσκολο. Τελικά, μου δίνουν τηλέφωνα από άλλα ΙΚΑ, μπας και βρω άκρη.
Παίρνω κατ’ευθείαν το ΙΚΑ Πύλης Αξιού(είναι στην περιοχή των δικαστηρίων...εδώ να σημειώσω ότι δεν είμαι από Θεσσαλονίκη, οπότε δεν έχω αυτοκίνητο, ούτε κάποιον να με μεταφέρει, για αυτό απευθύνθηκα στα ΙΚΑ τα οποία μπορώ να προσεγγίσω). Ήταν νωρίς το απόγευμα και κλειστό, όπως έμαθα αργότερα, οπότε δεν μπόρεσα να βρω κάποιον να δω τι να κάνω. Ξυπνάω Πέμπτη 25/11, 8.30πμ, παίρνω τηλ στο ΙΚΑ Πύλης Αξιού. Μου λένε ότι ο παθολόγος έχει κλειστά όλα τα ραντεβού για 2 μέρες(!), άρα αν θέλω θα πάει από Δευτέρα, αλλά αποκλείεται να μου δώσει χαρτί για την Τρίτη 23/11.
Είναι φανερό, ότι με δεδομένη την κατάσταση στο σύστημα υγείας, στα νοσοκομεία και στα ΙΚΑ, με την υποστελέχωση και την εγκατάλειψη που αντιμετωπίζουν, αυτά τα προβλήματα θα προκύπτουν συνέχεια.
Είναι νίκη που προέκυψε από τη φασαρία που δημιουργήσαμε, το γεγονός ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης, τώρα δεσμεύεται ότι θα πληρώσει κανονικά τους συναδέλφους του Β’ κύκλου και το ότι το Δεκέμβρη θα πληρώσει τα δεδουλευμένα μας, των ασκουμένων του Α’ κύκλου. Καθώς και ότι θα μας πληρώνει κανονικά στη συνέχεια. Ωστόσο, το πόσο μπορούμε να τους εμπιστευόμαστε ή όχι, το έχουμε ήδη κρίνει. Ταυτόχρονα, το ζήτημα των αδειών είναι εξίσου σημαντικό και για το οποίο πρέπει να παλέψουμε, ακόμα κι αν λυθεί το ζήτημα της μισθοδοσίας.
Γιώργος Ράπτης
ασκούμενος δικηγόρος με το πρόγραμμα ΕΣΠΑ, στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης
μέλος της Πορείας και της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Μισθωτών και Ασκούμενων Δικηγόρων
