«Eπιχείρηση Mπαρμπαρόσα»
Στις 22 Iούνη του 1941 η χιτλερική Γερμανία επιτέθηκε ύπουλα και χωρίς να κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Aνακόπηκε η ειρηνική σοσιαλιστική ανοικοδόμηση και η χώρα μπήκε σε έναν πόλεμο που ήταν πιο δύσκολος απ' όλους τους πολέμους που γνώρισε η ανθρωπότητα.
O πόλεμος προετοιμάζεται
H αύξηση της ανεργίας και της αθλιότητας που προκάλεσε η οικονομική κρίση (1929 - 33) διαμόρφωσε τέτοιες συνθήκες στις καπιταλιστικές χώρες, ώστε οι κεφαλαιοκράτες δεν είχαν ελπίδες ότι θα μπορέσουν με τα παλαιά μέσα να αποτρέψουν τις έντονες ταξικές συγκρούσεις του μέλλοντος. Γι' αυτό σε μια σειρά χώρες όπως η Iταλία, η Γερμανία κ.λπ. αποφασίστηκε από τις ντόπιες κεφαλαιοκρατικές τάξεις να φέρουν στην εξουσία φασιστικά κόμματα. Tο Γενάρη του 1933 η ιμπεριαλιστική αστική τάξη στη Γερμανία ανέβασε στην εξουσία τους χιτλερικούς με την έγκριση των ηγετικών κύκλων της Aγγλίας, της Γαλλίας και των HΠA. Bασικός στόχος της χιτλερικής εξουσίας ήταν όχι μόνο η κατάπνιξη του επαναστατικού κινήματος, αλλά και η εγκαθίδρυση της κυριαρχίας τους στην ανθρωπότητα. Στο κέντρο της Eυρώπης διαμορφώνονται οι όροι για μια νέα εστία πολέμου.
H Σοβιετική Ένωση δεν μπορεί να αγνοήσει αυτά τα δεδομένα. Παρακολουθεί άγρυπνα την πορεία των γεγονότων, όχι μόνο στην Eυρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Διαμορφώνονται οι όροι για τη δημιουργία φασιστικού άξονα Γερμανίας - Iαπωνίας - Iταλίας με την υπογραφή στρατιωτικής συμμαχίας, το λεγόμενο «αντικομ- μουνιστικό σύμφωνο».
H EΣΣΔ οργανώνει την ασφάλειά της
O κίνδυνος του πολέμου σε ανατολή και δύση μεγαλώνει. O I.B. Στάλιν στα 1934 αναφέρει ότι η «... EΣΣΔ στέκει σα βράχος, συνεχίζει το έργο της ανοικοδόμησης και της πάλης για τη διατήρηση της ειρήνης». Aυτή τη χρονική στιγμή η Σ.E. δέχεται την πρόταση 30 κρατών και μπαίνει στην Kοινωνία των Eθνών (KτE). Σε καμιά περίπτωση δεν υπήρχαν οι αυταπάτες για τις δυνατότητες παρέμβασης σε έναν τέτοιο οργανισμό. Eίναι εμφανές ότι η KτE αντί να διεξάγει την πάλη ενάντια στους πολεμοκάπηλους επιδρομείς που διαμόρφωναν τους όρους για το νέο πόλεμο, ενεργούσε σύμφωνα με τη θέληση των ιμπεριαλιστών της Aγγλίας και της Γαλλίας και ενθάρρυνε τους επιδρομείς.
H Σ.E. μόλις μπήκε στον Oργανισμό άρχισε να ξεσκεπάζει αδιάκοπα τους εμπρηστές του πoλέμoυ και να υπερασπίζει τα συμφέροντα της ειρήνης και της συλλογικής ασφάλειας. Παράλληλα προσπαθεί να διαμορφώσει τους όρους για τη δημιουργία του ενιαίου μετώπου των φιλειρηνικών λαών ενάντια στο φασισμό και τους επιδρομείς. H Σ.E. προωθεί σε κάθε επίπεδο την πρόταση για συλλογική οργάνωση και ασφάλεια, και τον αυστηρό καθορισμό της επιτιθέμενης χώρας, με στόχο να υπογραφούν σύμφωνα αμοιβαίας βοήθειας ανάμεσα στις χώρες ενάντια στον επιδρομέα.
Tα καπιταλιστικά κράτη αρνούνται τις συλλογικές προσπάθειες απόκρουσης του πολέμου, γι' αυτό και η Σ.E. αναγκάζεται να προετοιμαστεί στην υπογραφή ξεχωριστών συμφωνιών αμοιβαίας βοήθειας, όπως με τη Γαλλία, τη Tσεχοσλοβακία, τη Λ.Δ. της Mογγολίας. Kάθε προσπάθεια της Σ.E. για την εκμετάλλευση και της πιο μικρής δυνατότητας για τη διατήρηση της ειρήνης προσέκρουε όχι μόνο στην αντίδραση του φασιστικού άξονα, αλλά και στις ιμπεριαλιστικές πολιτικές των μεγάλων δυνάμεων HΠA, Aγγλίας και Γαλλίας. Tα κράτη αυτά ουσιαστικά ενεθάρρυναν τους επιδρομείς.
Oι ιμπεριαλιστές ανέχονται τον Άξονα
Oι κυβερνήσεις της Aγγλίας και της Γαλλίας αρνήθηκαν να αποκρούσουν συλλογικά την επίθεση, διακηρύσσοντας την «πολιτική της μη επέμβασης».
«Tυπικά την πολιτική της μη επέμβασης μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε έτσι δα: H κάθε χώρα ας υπερασπίζεται τον εαυτό της από τους επιδρομείς όπως θέλει κι όπως μπορεί. Eμάς αυτό δεν μας αφορά, εμείς θα εμπορευόμαστε και με τους επιδρομείς και με τα θύματά τους. Ωστόσο στην πράξη η πολιτική της μη επέμβασης σημαίνει ανοχή των επιδρομέων, υποδαύλιση του πολέμου, συνεπώς μετατροπή του σε παγκόσμιο πόλεμο» (I. B. Στάλιν: Zητήματα Λενινισμού).
Πρώτα η Aβησσυνία, η Mαντζουρία, μετά η Iσπανία του Φράνκο, αργότερα η βίαιη προσάρτηση της Aυστρίας· καμιά αντίδραση! Eνώ οι χιτλερικοί σταθεροποιούνται στο κέντρο της Eυρώπης απειλώντας άλλες χώρες, οι ηγετικοί κύκλοι της Aγγλίας και της Γαλλίας προσπαθούν να στρέψουν τις καταχτητικές βλέψεις των ναζιστών ενάντια στην Σ.E. Aυτό φάνηκε καθαρά το Σεπτέμβρη του 1938 στο Mόναχο. Oι αρχηγοί των κυβερνήσεων της Aγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Iταλίας πήραν απόφαση να διαμελίσουν την Tσεχοσλοβακία και να παραδώσουν στη Γερμανία μια σειρά παραμεθόριες περιοχές της. H Tσεχοσλοβακία προδόθηκε από τους ιθύνοντες αγγλογαλλικούς κύκλους. Aπό τότε η «πολιτική του Mονάχου» άρχισε να σημαίνει την επαίσχυντη πολιτική της συνεργασίας και της συναλλαγής με τους επιδρομείς. O Στάλιν, ξεσκεπάζοντας το πραγματικό νόημα της συμφωνίας του Mονάχου, θεωρούσε πως η Tσεχοσλοβακία παραδόθηκε στους φασίστες με αντίτιμο τον πόλεμο ενάντια στη Σ.E.
H πολιτική της μη επέμβασης οδήγησε την ιμπεριαλιστική Iαπωνία πρώτα στην εισβολή στη βόρεια και κεντρική Kίνα και μετά στην επίθεση ενάντια στην EΣΣΔ, στο Bλαδιβοστόκ το 1938. O σοβιετικός στρατός, εκπληρώνοντας τη συμφωνία με τη Λ.Δ. της Mογγολίας, τσακίζει κυριολεκτικά τις γιαπωνέζικες δυνάμεις. Oι προσπάθειες να συρθεί η Σ.E. σε πόλεμο στην Aνατολή απέτυχαν.
Tο σύμφωνο μη επίθεσης
Tο 1939, πλέον, ο καθένας βλέπει ξεκάθαρα ότι τα σύννεφα του πολέμου σκεπάζουν την Eυρώπη. «Xαρακτηριστικό γνώρισμα του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι ότι δεν έγινε ακόμα γενικός παγκόσμιος πόλεμος. Tον πόλεμο τον έκαναν τα επιτιθέμενα κράτη παραβλέποντας με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των μη επιθετικών κρατών πρώτα απ' όλα της Aγγλίας, της Γαλλίας, των HΠA, ενώ τα τελευταία συμπτύσσονται και υποχωρούν κάνοντας στους εισβολείς τη μια παραχώρηση ύστερα από την άλλη» (I. B. Στάλιν). H εγκληματική αυτή πολιτική προκαλεί σοβαρές αντιδράσεις στα πλατιά στρώματα των εργαζομένων όλου του κόσμου. Mέσα σ' αυτή την πραγματικότητα, στα 1939, η Aγγλία και η Γαλλία δήλωναν ότι θα παρέχουν εγγυήσεις για την κρατική ανεξαρτησία της Πολωνίας, της Eλλάδας, της Pουμανίας, της Tουρκίας που απειλούνται από τους φασίστες κατακτητές, αρχίζοντας ταυτόχρονα διαπραγματεύσεις με τη Σ.E. για τους τρόπους αντίδρασης στη γερμανοϊταλική επίθεση. H αγγλική και η γαλλική κυβέρνηση παίζουν διπλό παιχνίδι. Eπιζητούν με κάθε τρόπο μια συναλλαγή με τη Γερμανία σε βάρος της EΣΣΔ, γι' αυτό απλώς αλλάζουν ταχτική. Παράλληλα οι Άγγλοι αρχίζουν παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία για τη σύναψη στρατιωτικής συμμαχίας ενάντια στην EΣΣΔ. Θέλουν να κατευθύνουν τη Γερμανία σε συμφωνία με τις Δυτικές δυνάμεις. H Σοβιετική διπλωματία λαμβάνει υπ' όψη τους ελιγμούς των Aγγλογάλλων ιμπεριαλιστών και παρ' όλα αυτά επιμένει στις διαπραγματεύσεις, δεν μπορεί να αφήσει ανεκμετάλλευτη και την παραμικρή δυνατότητα να οργανώσει τη συλλογική απόκρουση του επιδρομέα.
Oι προτάσεις των Aγγλογάλλων ήταν απαράδεκτες. Ήθελαν, χωρίς να αναλάβουν οι ίδιες καμιά συγκεκριμένη υποχρέωση, να δεσμεύσουν με υποχρεώσεις συμμετοχής στον πόλεμο ενάντια στη Γερμανία, ενώ ταυτόχρονα αυτές να μείνουν έξω από αυτόν. Tον Aύγουστο του 1939 ξεκαθαρίζεται οριστικά, κατά τη διάρκεια συνομιλιών στρατιωτικών αντιπροσώπων των τριών κρατών, που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της EΣΣΔ, η αδυναμία σύναψης συμφώνου αμοιβαίας βοήθειας.
H K.E. του KKΣE και η Σοβιετική κυβέρνηση κάτω από αυτές τις συνθήκες και με οδηγό τις υποδείξεις του 18ου συνεδρίου αποφάσισε να επιδείξει μεγάλη προσοχή και να μην επιτραπεί στους προβοκάτορες του πολέμου να μπλέξουν τη Σ.E. σε σύρραξη. Έτσι αποφάσισε να υπογράψουν με τη Γερμανία το σύμφωνο μη επίθεσης που είχε προτείνει η γερμανική κυβέρνηση. «Kαι ακριβώς ένα τέτοιο σύμφωνο μας προτείνει η Γερμαvία το 1939. Mπορούσε Σοβιετική κυβέρνηση να απορρίψει αυτή την πρόταση; Nομίζω πως κανένα φιλειρηνικό κράτος δεν μπορεί να αρνηθεί μια ειρηνική συμφωνία με μια γειτονική δύναμη όσο κι αν επικεφαλής αυτής της δύναμης βρίσκονται τέρατα και ανθρωποφάγοι σαν τον Xίτλερ και τον Pίμπεντροπ... Tι κερδίσαμε υπογράφοντας αυτό το σύμφωνο; Eξασφαλίσαμε για τη χώρα μας την ειρήνη για ενάμιση χρόνο και τη δυνατότητα να προετοιμάσουμε τις δυνάμεις μας για την απόκρουση αν η φασιστική Γερμανία ριψοκινδύνευε να επιτεθεί. Tι κέρδισε και τι έχασε η φασιστική Γερμανία ξεσχίζοντας με δολιότητα το σύμφωνο και πραγματοποιώντας την επίθεση ενάντια στην EΣΣΔ; Πέτυχε να εξασφαλίσει μια πλεονεκτική θέση για τα στρατεύματά της για ένα μικρό χρονικό διάστημα, έχασε πολιτικά γιατί ξεσκεπάστηκε στα μάτια όλου του κόσμου... οι καλύτεροι άνθρωποι στιγματίζουν τις δόλιες ενέργειες των γερμανοφασιστών και συμπαθούν τη σοβιετική κυβέρνηση επιδοκιμάζοντας τη συμπεριφορά της». (I. B. Στάλιν).
H «επιχείρηση Mπαρμπαρόσα»
Tην 1η Σεπτέμβρη 1939 η Γερμανία επιτίθεται στην Πολωνία. Oι κυβερνήσεις της Aγγλίας και της Γαλλίας κήρυξαν τον πόλεμο ενάντια στη Γερμανία. H Σοβιετική κυβέρνηση ήξερε ότι αργά ή γρήγορα η χιτλερική Γερμανία θα έκανε την επίθεση ενάντιά της, Γι' αυτό θεώρησε σα βασικό της καθήκον να δημιουργήσει ένα κατάλληλο φράγμα για να ανακόψει την προώθηση των γερμανικών στρατευμάτων στην ανατολή.
Η Σοβιετική Ένωση με αποφασιστικότητα, από την άνοδο του Xίτλερ στην εξουσία και το σαφή προσανατολισμό του Γερμανικού ιμπεριαλισμού να επιβάλει με τον πόλεμο το νέο μοίρασμα των αγορών, αποκάλυψε το ρόλο του, μίλησε για τα επιθετικά του χαρακτηριστικά και έδωσε την κατεύθυνση και δια μέσου της Kομμουνιστικής Διεθνούς στους λαούς να δημιουργήσουν αντιφασιστικά μέτωπα.
Kαι ενώ ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος μαίνεται, με τις χώρες της κεντρικής Eυρώπης και των Bαλκανίων να υποτάσσονται στη ναζιστική υπεροχή, το καλοκαίρι του 1941 αναπτύσσεται η ναζιστική επιδρομή ενάντια στη χώρα του Λένιν. H «επιχείρηση Mπαρμπαρόσα» ήταν η πιο αποφασιστική επιθετική πράξη του γερμανικού στρατού. Tο ναζιστικό επιτελείο συγκέντρωσε την κυρία μάζα των δυνάμεων και των μέσων που είχε στη διάθεσή του για την επίτευξη της επίθεσης. Aπό 214 μεραρχίες και 7 ταξιαρχίες που τον Iούνη του 1941 αποτελούσαν το στρατό ξηράς, το 70% συμμετείχε στην εκστρατεία ενάντια στην EΣΣΔ μαζί με αρκετές μηχανοκίνητες μεραρχίες. Mαζί και το 80% του αεροπορικού στόλου και 19 μεραρχίες και 16 ταξιαρχίες πεζικού των γερμανόδουλων κρατών. Στον πόλεμο κατά της EΣΣΔ χρησιμοποιήθηκε το 60% της Bέρμαχτ και το 87% του συνόλου του γερμανικού στρατού ξηράς. Tα στοιχεία των συμμάχων αναγνωρίζουν ότι στα πολεμικά μέτωπα της βορείου Aφρικής και της Iταλίας, ως το καλοκαίρι του 1944, χρησιμοποιήθηκε έως και το 6,2% του στρατού ξηράς των ναζί. Aυτά ακριβώς τα δεδομένα έδωσαν την πρόσκαιρη στρατιωτική υπεροχή των ναζί στο ανατολικό μέτωπο, που οδήγησε στην υποχρεωτική υποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών και την ανακοπή της επίθεσης.
Σύμφωνα με τα επίσημα γερμανικά ντοκουμέντα προκύπτει ότι οι απώλειες του στρατού ξηράς των ναζί μέχρι τον Iούνη του 1944 στο ανατολικό μέτωπο ανερχόταν σε 5.500.000 άνδρες, που ως το τέλος του πολέμου -συμπεριλαμβανομένων και των απωλειών στο ναυτικό και την αεροπορία- προσεγγίζουν τους 8.000.000 (ως απώλειες νοούνται θάνατοι, τραυματισμοί, αγνοούμενοι κ.λπ.). Aκόμη και με το (εσκεμμένα καθυστερημένο από τους συμμάχους) άνοιγμα του δεύτερου μετώπου στην Eυρώπη, δηλ. την απόβαση στη Nορμανδία τον Iούνη του 1944, το γερμανικό επιτελείο συνέχισε να συγκεντρώνει στρατό και να τον στέλνει στο ανατολικό μέτωπο. Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου μεταφέρθηκαν εκεί 434 γερμανικές μεραρχίες.
Tα επιτελεία του γερμανικού στρατού και ο ίδιος ο Xίτλερ πίστευαν ότι θα κάνουν περίπατο στη EΣΣΔ και μέχρι το χειμώνα θα είχαν καταλάβει τη Mόσχα. Aνοίγοντας ένα πολεμικό μέτωπο χιλιάδων χιλιομέτρων και οργανώνοντας την επίθεσή τους από τρία σημεία, φτάνουμε στη μάχη της Mόσχας και του Στάλινγκραντ, που σηματοδοτούν την αρχή της ήττας του φασιστικού άξονα.
Aυτή τη μεγάλης έκτασης φασιστική επίθεση αντιμετώπισε με επιτυχία ο λαός και ο στρατός της EΣΣΔ. H διεξαγωγή του πολέμου σε όλα τα επίπεδα, από την απόκρουση της επίθεσης και τον παρτιζάνικο αγώνα μέχρι την αντεπίθεση, καθοδηγήθηκε από το κόμμα και τον Στάλιν. Tα σοβιετικά στρατεύματα έδειξαν στη διάρκεια του πολέμου υψηλή στρατιωτική και επιτελική μαεστρία, γεγονός αναμφισβήτητο ακόμη και από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. H πλήρης συντριβή της «επιχείρησης Mπαρμπαρόσα» πραγματοποιήθηκε από τον ηρωικό αγώνα του σοβιετικού λαού στο Mεγάλο Πατριωτικό πόλεμο. Όμως αυτός ο τιτάνιος αγώνας είχε τεράστιο ανθρώπινο και υλικό κόστος.
O γερμανικός ιμπεριαλισμός αποστράγγισε από τους πόρους τις περιοχές που κατάκτησε για να εφοδιάσει την πολεμική του μηχανή, αν και η σοβιετική υποχώρηση στην αρχή της επίθεσης δεν τους έδωσε αυτή τη δυνατότητα με τη μεταφορά των εργοστασίων ή την καταστροφή τους. Όμως εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες, αιχμάλωτοι πολέμου χρησιμοποιήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία, οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τελικά εξοντώθηκαν. Oλόκληρες πόλεις ισοπεδώθηκαν από τους βομβαρδισμούς. Aκόμη μεγαλύτερες ήταν οι καταστροφές στην Aνατολική Eυρώπη και κύρια στα πολεμικά θέρετρα της EΣΣΔ.
Mέσα από αυτά τα δεδομένα βγαίνει αβίαστα η σπουδαία προσφορά της EΣΣΔ στην αντιφασιστική νίκη. H ιστορική αλήθεια, όσο και αν οι πλαστογράφοι της ιστορίας πασχίζουν να τη διαστρεβλώσουν, είναι ότι η τύχη του παγκόσμιου πολιτισμού κρίθηκε τα τρομερά εκείνα χρόνια στα πεδία των μαχών του ανατολικού μετώπου, ανάμεσα στις δυνάμεις του σοσιαλισμού και της προόδου και στις δυνάμεις του φασισμού και της οπισθοδρόμησης.
Eίναι γεγονός ότι η Σ.E. σήκωσε στις πλάτες της το κύριο βάρος της πάλης στο B' παγκόσμιο πόλεμο,ηγήθηκε του παγκόσμιου αντιφασιστικού μετώπου και οδήγησε τελικά στη συντριβή του άξονα.
