Πολύς λόγος γίνεται τελευταία με αφορμή την κατάληψη αίθουσας στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας από μέλη της αναρχικής συλλογικότητας «Ρουβίκωνας». Το συγκεκριμένο περιστατικό αποτέλεσε βασικό θέμα στα δελτία ειδήσεων και τις εφημερίδες, ενώ ανακοίνωση εξέδωσαν η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Δημοκρατίας και άλλων κομμάτων έκαναν δηλώσεις σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ζητώντας «να παρθούν άμεσα μέτρα» κλπ. Ως Φοιτητική Πορεία θεωρούμε ότι:
1. H ενέργεια του Ρουβίκωνα αποτελεί χρυσή ευκαιρία για να χτυπηθεί το άσυλο και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες στις σχολές. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός πως κοινός παρονομαστής όλων των ανακοινώσεων, δηλώσεων, άρθρων και οποιουδήποτε άλλου τύπου σχολιασμών του εν λόγω περιστατικού είναι «να καταργηθεί το άσυλο της ανομίας, να εφαρμοστεί ο νόμος και η τάξη».
2. Όλη αυτή η συζήτηση για την κατάργηση του ασύλου δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το πρόσφατο περίφημο «Πόρισμα της Επιτροπής Παρασκευόπουλου», με σαφείς αναφορές και στοχεύσεις απέναντι στους φοιτητικούς αγώνες, τις καταλήψεις και τους συλλόγους, έδωσε το έναυσμα για να ξαναμπεί στο στόχαστρο το πανεπιστημιακό άσυλο. Αλλά και προηγούμενα, η κατάργηση του ασύλου αποτελούσε βασικό στόχο της αντιδραστικής προπαγάνδας από τη μεταπολίτευση και έπειτα.
3. Ενέργειες όπως αυτές που κατά καιρούς πραγματοποιούν ομάδες και συλλογικότητες όπως ο Ρουβίκωνας, αποτελούν το τέλειο άλλοθι για την ενίσχυση της κρατικής καταστολής, της καλλιέργειας ενός κλίματος τρομοκρατίας και την όξυνση του χτυπήματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Κανείς πέρα απ’ το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα δεν μπορεί να μπαίνει και να πραγματοποιεί καταλήψεις σε σχολές, ιδιαίτερα μάλιστα όταν δρα μακριά και έξω από κάθε συλλογική διαδικασία, όπως είναι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι Γενικές Συνελεύσεις και τα άλλα συλλογικά όργανα των φοιτητών. Θυμίζουμε ότι τον περασμένο Νοέμβρη, ο τριήμερος εορτασμός της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείο αμαυρώθηκε από την κατάληψη του ιστορικού χώρου του κάτω Πολυτεχνείου από μια ομάδα αναρχικών. Τέτοιες πρακτικές όχι μόνο δεν ενοχλούν την κυβέρνηση, την κυρίαρχη τάξη και τους μηχανισμούς της, αλλά αντίθετα στρέφονται αντικειμενικά ενάντια στο άσυλο, τον ελεύθερο φοιτητικό συνδικαλισμό και τους συλλόγους.
4. Η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο αποτελεί πρώτα απ’ όλα επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα όλων των φοιτητών και του λαού, στο δικαίωμά μας να συζητάμε ελεύθερα, να οργανωνόμαστε στους συλλόγους μας, να αγωνιζόμαστε μέσα κι έξω απ’ τις σχολές μας. Το φοιτητικό κίνημα έδωσε τεράστιες μάχες για να κατοχυρώσει και να υπερασπιστεί το άσυλο, όχι μόνο ως άσυλο «ιδεών και ακαδημαϊκής ελευθερίας» όπως μονόπλευρα το αντιμετωπίζουν διάφορες αντιδραστικές φωνές, αλλά και για να διασφαλιστεί ότι οι φοιτητές μπορούν ελεύθερα και ανεμπόδιστα να συνδικαλίζονται, να έχουν συλλόγους, να διεκδικούν οργανωμένα τα δικαιώματά τους, χωρίς καμία παρέμβαση του κράτους και των δυνάμεων καταστολής.
5. Οι αγώνες για την κατοχύρωση του ασύλου ήταν αγώνες που αναπόσπαστα συνδέθηκαν με τον αντιδικτατορικό αγώνα ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα που επέβαλε την απαγόρευση του συνδικαλισμού στα πανεπιστήμια. Ήταν αγώνες που συνδέθηκαν με τη συνολικότερη πάλη του λαού μας ενάντια στην κρατική και παρακρατική βία και τρομοκρατία, για δημοκρατικά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Η υπεράσπιση του ασύλου αφορά όλους τους φοιτητές και συνολικά τον λαό, γιατί η προσπάθεια για την κατάργηση του ασύλου έχει στόχο να τσακίσει τα δημοκρατικά δικαιώματα λαού και νεολαίας. Σκοπός τους είναι να μη διαθέτουμε φοιτητικούς συλλόγους και σωματεία, να μην έχουμε καμία δυνατότητα να παλέψουμε συλλογικά και οργανωμένα. Γι’ αυτό φτάνουν και περισσεύουν τα κροκοδείλια δάκρυα για το άσυλο. Το φοιτητικό κίνημα κατέκτησε το άσυλο με αγώνες, και με αγώνες θα το υπερασπιστεί.
