“Δεν είναι ώρα αντιπαράθεσης αλλά ευθύνης”. Έτσι συνοψίζει ο Τσίπρας τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και μπροστά στις οξυμμένες διαστάσεις που προσλαμβάνει το πρόβλημα του κορονοϊού. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη κιόλας στιγμή του ξεσπάσματος της υγειονομικής κρίσης ευθυγραμμίστηκε αμέσως πίσω από την κυβερνητική εκστρατεία, υιοθετώντας όλη την κυβερνητική προπαγάνδα για τα μέτρα προφύλαξης που επέβαλε η ΝΔ. Αναπαράγοντας τη γραμμή της λεγόμενης εθνικής ομοψυχίας και συναίνεσης συστρατεύεται με την κυβέρνηση σε όλα τα μέτρα που αυτή λαμβάνει. Και φτάνει στο σημείο ο ΣΥΡΙΖΑ να αναπαράγει και το αντιδραστικό δόγμα της λεγόμενης ατομικής ευθύνης απέναντι στην προστασία της δημόσιας υγείας.
Μάλιστα, στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στον Μητσοτάκη και στον Τσίπρα, ο δεύτερος ουσιαστικά εξέφρασε τη στήριξή του στο κυβερνητικό έργο, προτείνοντας “εποικοδομητικά” μέτρα για την ενίσχυση αυτής της προσπάθειας που καταβάλλει η κυβέρνηση. Ζήτησε από την κυβέρνηση να γίνουν άμεσα γενναίες προσλήψεις ιατρικού προσωπικού, να ανοίξουν νέες ΜΕΘ -που τις είχε ξεχάσει όσο ήταν κυβέρνηση-, να αναθεωρηθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του Προϋπολογισμού και να υπάρξει οικονομική στήριξη των εργαζομένων και των επιχειρήσεων που έκλεισαν λόγω του κορονοϊού. Παράλληλα, κάλεσε την κυβέρνηση να διεκδικήσει από την ΕΕ τη μείωση των στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του εξωραΐζει και αθωώνει την κυβέρνηση και τα αντιδραστικά μέτρα που παίρνει οικοδομώντας το καθεστώς της “έκτακτης ανάγκης”. Η απειλή της δημόσιας υγείας είναι μια υπαρκτή πλευρά του προβλήματος. Όμως τα απαγορευτικά μέτρα που επιβάλλονται, το καθεστώς του τρόμου που χτίζεται μέρα με τη μέρα, οι οικονομικές συνέπειες από την επιδημία του κορονοϊού τις οποίες επιδιώκει η κυβέρνηση να φορτώσει στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, ήρθαν για να μείνουν. Απέναντι σ’ αυτή την κυβερνητική εκστρατεία που απειλεί τα ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ σιωπά.
Πολύ περισσότερο, οι ευθύνες που έχουν όλες οι κυβερνήσεις, ανάμεσα σ’ αυτές και του ΣΥΡΙΖΑ, για την εγκατάλειψη και την κατερείπωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας – και όχι μόνο – είναι τεράστιες και εγκληματικές. Χρειάζεται πολύ θράσος -και φαίνεται πως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει πλεόνασμα απ΄αυτό- για να καυχιέται αυτή την ώρα πως έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια. Στην πραγματικότητα υποτάχθηκε στη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική, διατήρησε στο ακέραιο και επέβαλε ως κυβέρνηση απανωτά νέα μέτρα που στην πράξη επέτειναν το καθεστώς της, της εγκατάλειψης και της διάλυσης των δομών του κοινωνικού κράτους. Για να συγκαλύψει με τη σειρά του τις ευθύνες για το κατάντημα αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ ενώνει τη φωνή του με την κυβέρνηση, επιχειρώντας να μετατοπίσει τις ευθύνες για την εξάπλωση του ιού σε ατομικό επίπεδο, στον καθένα ξεχωριστά.
Υποκριτικά, εκ του ασφαλούς και για να διαχωριστεί στα λόγια, καλεί τάχα την κυβέρνηση να διεκδικήσει από την ΕΕ να αναθεωρηθούν όλοι οι δημοσιονομικοί στόχοι και να “χαλαρώσει” η επιτήρηση της οικονομίας και τα μέτρα επίτευξης των ματωμένων πρωτογενών πλεονασμάτων. Ξέχασαν μήπως στον ΣΥΡΙΖΑ πως στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησής τους αποδέχθηκαν και πειθήνια υλοποίησαν όλη αυτή την αντιλαϊκή πολιτική των πλεονασμάτων που απαιτούσε η ΕΕ; Ή μήπως θεωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ πως τώρα που είναι έκτακτες οι συνθήκες η ΕΕ θα επιδείξει ευαισθησία και το «φιλολαϊκό» της πρόσωπο; Το ακριβώς αντίθετο. Πάνω στο έδαφος της κρίσης και της παγκόσμιας εξάπλωσης του κορονοϊού τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα της ΕΕ θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο να επιβάλουν ακόμα πιο άγρια και αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των εξαρτημένων χωρών, λεηλασίας και βάρβαρης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαών της Ευρώπης. Οι προτάσεις που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλη μια παραλλαγή της χρεοκοπημένης πολιτικής των αυταπατών και του εξωραϊσμού της ΕΕ, η οποία μπορεί τάχα να αλλάξει και να γίνει τώρα πιο φιλολαϊκή.
Τελικά, μπροστά στη γενικευμένη κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει απλόχερα τη στήριξή του στο αντιδραστικό έργο της κυβέρνησης, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές αιτίες και τους υπεύθυνους που οδηγούν σήμερα τη Δημόσια Υγεία στα τραγικά αδιέξοδα.
