Εν μέσω ολοκληρωτικής καραντίνας, στην οποία έχει τεθεί η ελληνική κοινωνία από τις αρχές του Μάρτη, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επέλεξε τις μέρες αυτές να φέρει σε διαβούλευση (μέχρι τις 6 Μαΐου) ένα νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Το εν λόγω νομοσχέδιο, με τίτλο «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις» προβλέπει σημαντικές αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση κύριες αλλαγές είναι η κακόφημη «αξιολόγηση» με στόχο νέες περικοπές στη δημόσια εκπαίδευση, η επαναφορά της τράπεζας θεμάτων στο λύκειο, η βάση του 10, η εισαγωγή της αγγλικής γλώσσας στα ...νηπιαγωγεία (!), ο καθορισμός των συντελεστών βαρύτητας στα μαθήματα προσανατολισμού με υπουργική απόφαση και ορισμένες ακόμη διατάξεις που χτυπούν περαιτέρω το δικαίωμα στη δημόσια-δωρεάν παιδεία.
Σε ό,τι αφορά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, βασικότερη πλευρά του νέου νομοσχεδίου αποτελεί η αυστηροποίηση των κριτηρίων για τις μετεγγραφές. Ειδικότερα, προβλέπεται ένα πρόσθετο «ακαδημαϊκό» κριτήριο (βάση εισαγωγής μείον 2.750 μόρια), προστίθενται επιπλέον εμπόδια στα οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια (π.χ. εξέταση μέσου όρου εισοδημάτων 3 τελευταίων ετών και όχι μόνο ενός), και εισάγεται ο β΄ κύκλος μετεγγραφών (περιορισμένη δυνατότητα μετακίνησης σε άλλο τμήμα του ίδιου επιστημονικού πεδίου). Θυμίζουμε ήδη ότι εκατοντάδες φοιτητές κάθε χρόνο είτε αργούν πολλούς μήνες είτε δεν παίρνουν καθόλου μετεγγραφή (ακόμη και σε περιπτώσεις που την δικαιούνται) και αποκλείονται επί της ουσίας μερικά (χάνοντας ένα ή παραπάνω εξάμηνα) ή ολικά από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στο σημείο αυτό έχει σημασία να αναφέρουμε και την πρόβλεψη στον υπό διαβούλευση νόμο για την εισαγωγή ενιαίου ψηφοδελτίου στις πρυτανικές εκλογές, το οποίο αποτελεί και προάγγελο της θέσπισης ενιαίου ψηφοδελτίου και στις φοιτητικές εκλογές, το οποίο αποτελεί και δηλωμένη πρόθεση της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.
Η κυβέρνηση δεν επέλεξε καθόλου τυχαία τη συγκεκριμένη περίοδο για να φέρει σε διαβούλευση το νέο της αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Αποτελεί το λιγότερο πρόκληση για το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας η ίδια κυβέρνηση που καλεί διαρκώς απ’ την αρχή της πανδημίας τον κόσμο να «μένει σπίτι», καλλιεργώντας ταυτόχρονα ένα κλίμα φόβου, εγκλεισμού και αστυνομοκρατίας, να επιλέγει σκόπιμα τώρα να χτυπήσει τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Τώρα που με το μέτρο της απαγόρευσης της κυκλοφορίας έχει βάλει στο γύψο το δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει, το δικαίωμα των μαθητών, των φοιτητών και των εκπαιδευτικών να αποφασίζουν συλλογικά μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα. Τώρα, που τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι κλειστά και δεν υπάρχει η αντικειμενική δυνατότητα άμεσης αντίδρασης από τον εκπαιδευτικό κόσμο. Ακριβώς την ίδια κατάσταση εκμεταλλεύονται μια σειρά πρυτανείες και διοικήσεις σχολών για να περάσουν τώρα νέες αντιδραστικές αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την πρυτανεία του Παντείου που δρομολογεί τις μέρες αυτές τη θέσπιση διδάκτρων στα μεταπτυχιακά.
Την ίδια στιγμή, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως περηφανεύεται που «το 96% των προπτυχιακών μαθημάτων διδάσκεται κανονικά» μέσω της λεγόμενης «τηλεκπαίδευσης». Τι κι αν χιλιάδες φοιτητές δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και στο διαδίκτυο, τι κι αν η καθηγητική αυθαιρεσία χτυπάει επίπεδα-ρεκόρ, με απουσίες, με τρίωρες και δίωρες διαλέξεις σε συγκεκριμένες ώρες και ημερομηνίες, ακόμη κι αν αυτές συμπίπτουν με άλλες, ακόμη κι αν υπάρχουν τεχνικά προβλήματα και δεν μπορούν όλοι οι φοιτητές να συνδεθούν και να παρακολουθήσουν. Τι κι αν η αυτονόητη μείωση της ύλης που διεκδικεί το φοιτητικό κίνημα έχει πάει περίπατο και οι φοιτητές πρέπει να αρκεστούν στο διαδικτυακό μάθημα, με χίλια-δυο τεχνικά προβλήματα και κυρίως, με τον βαθιά ταξικό αποκλεισμό πολλών εξ αυτών.
Η νέα επίθεση της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας στη δημόσια και δωρεάν παιδεία πρέπει να βρει απέναντί της το εκπαιδευτικό κίνημα. Η κινητοποίηση της Παρασκευής που καλέστηκε από εκπαιδευτικά σωματεία και φοιτητικούς συλλόγους αποτέλεσε μια πρώτη απάντηση. Ο ενιαίος παρατεταμένος πανεκπαιδευτικός αγώνας είναι ο μόνος που μπορεί να βάλει φραγμό στις αντιεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές πολιτικές και στην απόλυτα απαράδεκτη απόφαση της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης να φέρουν σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο με κλειστά τα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
