με δεδομένο ότι είναι βαθειά πλέον ριζωμένη, και σταθερά αναπαραγώμενη, στους κόλπους του ΚΚΕ η κλασική ρεφορμιστική αντίληψη του κοινοβουλευτικού, ομαλού περάσματος στη ...«λαϊκή εξουσία»,
με δεδομένο ότι, ειδικά τα τελευταία χρόνια, το ΚΚΕ, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, έχει εισπράξει εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό (μόνο η τελευταία, τρίτη δόση, της κρατικής επιχορήγησης προς το ΚΚΕ, για το έτος 2013, ανήλθε, σε περίοδο βαθιάς κρίσης της χώρας, στο ποσό των 410.882,74 €), δεν αποτελούν έκπληξη οι εκλογο-κεντρικές, εκλογο-λαγνικές, εκλογο-φρενικές εκδηλώσεις τής (πραγματικής) γραμμής του.
Το δυστύχημα στο οποίο εν προκειμένω θέλουμε να αναφερθούμε, είναι η μεταλαμπάδευση στις νεότερες γενιές τής κοινοβουλευτικής μανίας, της διεξόδου της κάλπης, την οποία τόσο συχνά επικαλείται το ΚΚΕ (συχνά, μάλιστα, την κρίσιμη ώρα -και σε βάρος- της ανάπτυξης κοινωνικών μαζικών αγώνων).
Πώς έχουν καλλιεργηθεί οι πιο μικρές ηλικίες από το ΚΚΕ μέσα από τις αφίσες και τα συνθήματά του;
Ήδη από τη δεκαετία του '80 οι προεκλογικές αφίσες (όσο και τα αντίστοιχα προεκλογικά συνθήματα) του ΚΚΕ μαρτυρούν ότι το «κόμμα» της εργατικής τάξης ενδιαφέρεται για δύο πράγματα: να είναι ισχυρό τόσο «στη Βουλή», όσο και «στον λαό». Για την ακρίβεια, καταρχάς ενδιαφέρεται να είναι ισχυρό στο Κοινοβούλιο.
Αλλά, ας αφήσουμε τις οπτικές σημειολογίες, και τη Βουλή που είναι πάνω απ' τον λαο, και ας πάμε παρακάτω.
Οι όροι marketing με τους οποίους το ΚΚΕ παρεμβαίνει στις εκλογικές αναμετρήσεις στα τελευταία 30 χρόνια, κατά τα οποία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εναλλάσσονται στους κυβερνητικούς θώκους (με το ΚΚΕ, ενίοτε, να συγκυβερνά, προκειμένου να ...φέρει την κάθαρση), κάνουν τη διαφήμιση του Περισσού να θυμίσει προώθηση απορρυπαντικού: «Η δύναμή σου - σταθερή, δοκιμασμένη, σίγουρη».
Οι σημερινοί 30αρηδες έχουν γνωρίσει το ΚΚΕ να ανταγωνίζεται με όρους αστικού προϊόντος τους σημερινούς κυβερνητικούς συν-εταίρους, και μάλιστα με συνθηματολογία που συχνά στερείται του στοιχειώδους πολιτικού λόγου.
Το ΚΚΕ αφήνει τις πολλές-πολλές πολιτικές «φιλοσοφίες» και απλώς παίζει δυναμικά το παιχνίδι του κοινοβουλευτισμού διεκδικώντας (όχι μαζικό κίνημα, αλλά...) έδρες, και την αναλογούσα κρατική επιχορήγηση...
«Απλώς στείλε με στη βουλή, και θα καθαρίσω εγώ για εσένα» είναι το μήνυμα που χρόνια τώρα εκπέμπει το ΚΚΕ, κάποτε-κάποτε με προκλητική σαφήνεια: Η πρόσφατη αφίσα τού ΚΚΕ (Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2013) για την οικονομική ενίσχυση του Περισσού εν όψει μάλιστα των επερχόμενων (τουλάχιστον) διπλών εκλογών τον Μάιο, μιλάει από μόνη της:
«Ενίσχυσε το ΚΚΕ. Το χρειάζεσαι δυνατό, να μάχεται για σένα» (!)
Αν μέχρι τώρα το ΚΚΕ «απλά» υπονόμευε την ανάπτυξη μαζικών αγώνων, ρίχνοντας κάθε τόσο το σύνθημα του ...αγώνα τής κάλπης, τώρα προχωράει κι ένα βήμα παρακάτω: αναλαμβάνει το ίδιο, εργολαβικά, τη διεξαγωγή των ταξικών αγώνων, και παράλληλα στέλνει εκείνους που θα το ενισχύσουν κατευθείαν στον καναπέ (μαζί με τους υπόλοιπους), να το καμαρώνουν από τις τηλεοράσεις τους να διεξάγει τις μάχες που του ανατέθηκαν...
Στη σχετική αφίσα εικονίζονται αποκλειστικά νεαροί αγωνιστές, οι οποίοι (μάλλον) θα πρέπει να νοούνται από αυτούς που μάχονται για λογαριασμό μας.Ας πούμε κι ένα αστείο: όσοι επισκεφτούν σήμερα το site του 902.gr θα δουν ότι η ενότητα «πολιτική» της εν λόγω ιστοσελίδας διαιρείται σε τρεις κύριες κατηγορίες, εκ των οποίων η μικρότερη αφιερώνεται στο πιο πρόσφατο, 19ο συνέδριο του ΚΚΕ· μαντέψτε ποιες είναι οι δύο άλλες βασικές κατηγορίες. Σωστά. Είναι η ...«Βουλή» και η ...«Ευρωβουλή»! Έτσι ερμηνεύει το ΚΚΕ τον όρο «πολιτική».
Ας πούμε κι ένα άλλο αστείο: όπως διαβάζουμε στη αρθρογραφία του ίδιου του ΚΚΕ, πριν λίγες ημέρες, «σε συγκέντρωση των Οργανώσεων του 1ου Διαμ. Α΄ Αθήνας μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων» και καταπιάστηκε καταρχάς με το θέμα της Χρυσής Αυγής και των φασιστών στην Αθήνα. Ποια λύση προτείνει ο υποψήφιος δήμαρχος (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, διετέλεσε γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ στο διάστημα 1991-2001) για την αντιμετώπιση του φασιστικού κινδύνου; «Η απάντηση στους φασίστες είναι οι κομμουνιστές, είναι το ισχυρό ΚΚΕ παντού, είναι το ισχυρό ΚΚΕ στο Δήμο, την ευρωβουλή, την περιφέρεια». Φοβόμαστε ότι στη φράση αυτή ο Ν. Σοφιανός ταυτίζει-επεξηγεί τον όρο «κομμουνιστές» με τον όρο «ΚΚΕ» (πέρα από αυτούς δεν αναγνωρίζονται άλλοι κομμουνιστές), ταυτίζει-επεξηγεί την ισχυρή παρουσία του ΚΚΕ «παντού» με την ισχυρή παρουσία στον «Δήμο», την «ευρωβουλή», «την περιφέρεια». Στις (κοινοβουλευτικές) αντιλήψεις αυτές δεν υπάρχει χώρος (ούτε και η παραμικρή αναφορά) για την ανάγκη παρουσίας σε «συνδικάτα», «σωματεία», «χώρους εργασίας», «εκπαίδευσης», σε «μαζικούς αγώνες».
Λοιπόν, πώς προσλαμβάνει η νέα γενιά την εκλογο-λαγνία του ΚΚΕ; Μήπως η ΚΝΕ ή το ΜΑΣ ή η ΠΚΣ έχουν αναπτύξει αντιστάσεις στις κάλπη-κες διεξόδους τού ΚΚΕ;
Καταρχάς σε ό,τι αφορά την χαρακτηριστική απουσία πολιτικού λόγου, το μήλο έχει πέσει κάτω από τη μηλιά.
Πρόσφατη πολιτική(;) προεκλογική αφίσα της ΠΚΣ καλεί τους φοιτητές-ψηφοφόρους να ...«μη την πατήσουν»;!
Εννοείται ότι το (α-)πολιτικό περιεχόμενο της αφίσας θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει προεκλογικό υλικό για οποιαδήποτε άλλη από τις μεγάλες κυβερνητικές παρατάξεις στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, και η μπανανόφλουδα θα μπορούσε να κοσμήσει άνετα αφίσες της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ.
Βέβαια, στην πραγματικότητα, ο εξοβελισμός του όποιου πολιτικού περιεχομένου, δεν είναι ανεξάρτητος από ψηφοθηρικούς λόγους. Αντιθέτως. Η φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ θεωρεί ότι με «ουδέτερο», πολιτικά, λόγο, μπορεί να διεκδικήσει κάποιες ψήφους παραέξω. Είναι ένα από τα τιμήματα που πρέπει να πληρώσουν εκείνοι που κυνηγούν πολιτικά αποτελέσματα στο επίπεδο της κάλπης.
Έτσι λοιπόν, αν επισκεφτεί κανείς σήμερα τη Φιλοσοφική Σχολή Αθήνας, σε μία από τις δύο κύριες εισόδους της θα δει γραμμένο (σε προεκλογική περίοδο) με φαρδιά-πλατιά γράμματα το σύνθημα: «ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ΤΩΡΑ ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ»
Πέρα από το συχνά εκφραζόμενο μικρό πολιτικό κόμπλεξ που κουβαλάει το ΚΚΕ από την περίοδο της κυβερνητικής συνεργασίας του με τη ΝΔ (έπειτα από την οποία, πάντα θέλει να βάζει στο στόχαστρό του πρώτο το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και σε περιόδους αποκλειστικά γαλάζιας διακυβέρνησης), εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι η αγωνία του ΚΚΕ είναι καθαρά εκλογο-κεντρική.
Το σύνθημα ΔΕΝ λέει «να αποδοκιμαστεί/καταγγελθεί/αποκαλυφθεί στην κοινωνία η αντιδραστική πολιτική που ασκούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ»· ΔΕΝ λέει «να σαρωθούν πολιτικά», «να ξεσκεπαστούν», «να ξεμπροστιαστούν» η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ως φορείς και υπηρέτες αντιλαϊκών συμφερόντων και καταστροφικών πολιτικών· το σύνθημα ζητά από τους φοιτητές, καθαρά και ξάστερα, την τιμωρία των δύο κομμάτων (τα οποία αντικειμενικά ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση της χώρας) συγκεκριμένα στο επίπεδο της κάλπης...
Ας πάμε σε άλλη σχολή, διότι τα νεαρά ή πρεσβύτερα μέλη του ΚΚΕ που έγραψαν το σύνθημα στη Φιλοσοφική, ίσως να είχαν μια μικρή αστοχία στην επιλογή των διατυπώσεων. Έστω. Ας πάμε στο Φυσικό της Αθήνας.
Σε αφίσα (δηλαδή σε προπαγανδιστικό μέσο που, θεωρητικά, έχει ελεγχθεί για τα πολιτικά του νοήματα πριν παραχθεί μαζικά) η οποία έχει κολληθεί (τουλάχιστον) σε όλη τη ΦΜΣ, διαβάζουμε:
«Ισχυρό ΚΚΕ παντού
στην Ευρωβουλή, στην Περιφέρεια, στους Δήμους»
Την αφίσα αυτή την υπογράφουν οργανώσεις της ΦΜΣ στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ. Για μια ακόμη φορά, με τον όρο «παντού» νοούνται οι κάθε λογής εγχώριες και ευρωπαϊκές αστικές κάλπες, δια των οποίων, όπως φαίνεται και από την αφίσα, θα επιτευχθούν και οι στόχοι του ΚΚΕ για «αποδέσμευση από την ΕΕ, ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για την λαϊκή εξουσία». Λίγο πολύ, ο Θ. Γκιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, θα εξηγήσει στους φοιτητές του Φυσικο-Μαθηματικού (οι οποίοι, ευτυχώς, είναι συνηθισμένοι λόγω σπουδών στα κβαντικά παράδοξα) πώς μέσα από τις κάλπες (δηλαδή μέσα από τα παιχνίδια του αστικού συστήματος) θα οδηγηθούμε στον σοσιαλισμό. Και εδώ, απουσιάζει η παραμικρή αναφορά στο μαζικό κίνημα. Φτάνει να ψηφίσουν σωστά λαός και φοιτητές!
Για το ΚΚΕ -και για κάθε κόμμα που αναφέρεται στην αριστερά την ίδια ώρα που «πίνει νερό» στο όνομα των εκλογικών αναμετρήσεων- ο κοινοβουλευτικός δρόμος, είναι ο δρόμος της αυταπάτης, στην καλύτερη περίπτωση.
Στη χειρότερη, είναι ο δρόμος του αποπροσανατολισμού και της εξαπάτησης του λαού και της νεολαίας· είναι η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων για την καλοσύνη και την τιμιότητα του αστικού συστήματος (το οποίο είναι έτοιμο, τάχα, να παραχωρήσει όλη την εξουσία του όταν εκλογικά αποτελέσματα του υποδείξουν την υποχρέωση αυτή)· είναι η παραγνώριση όλων των διδαγμάτων της ιστορίας διαχρονικά, που φωνάζουν ότι ο κινητήριος μοχλός όλων των κοινωνικών εξελίξεων είναι οι ταξικοί -και ασφαλώς όχι οι εκλογικοί- αγώνες· είναι η υπόσκαψη της προοπτικής ουσιαστικών αλλαγών στην κοινωνία, με την απαξίωση της σημασίας και του ρόλου του μαζικού κινήματος, το οποίο γίνεται κομπάρσος, παρατηρητής, εξάρτημα των εκλογικών αναμετρήσεων.
Ας πούμε κι ένα τελευταίο αστείο: Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2007, ο Ριζοσπάστης καλούσε τον λαό να στηρίξει ΚΚΕ, ως αταλάντευτο αντίβαρο σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Πάνω από το κύριο σύνθημα, το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη υπογράμμιζε:
«ΓΙΑ ΙΣΧΥΡΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ».
Τέτοιο είναι το λαϊκό κίνημα στο οποίο και σήμερα προσβλέπει το ΚΚΕ: ετοιμοπαράδοτο, και μάλιστα «ισχυρό», μέσα σε 24 ώρες από τη διενέργεια εκλογών!
Τέτοιο είναι το λαϊκό κίνημα για το οποίο καλεί να παλέψουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές του ΜΑΣ, τα μέλη της ΚΝΕ, η νεολαία της χώρας.
«ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν αλλάζουν...», λέει ένα ακόμη απολιτίκ σύνθημα του ΚΚΕ, και συνεχίζει, προτρέποντας τους ψηφοφόρους: «...Άλλαξε εσύ».
Περίπου σωστό το σύνθημα, τουλάχιστον κατά το πρώτο ήμισυ, μολονότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ έχουν αλλάξει, προς το χειρότερο. Επίσης, με βάση την πείρα των τελευταίων έξι περίπου δεκαετιών, θα πρέπει να προστεθεί και το ίδιο το ΚΚΕ ανάμεσα στα κόμματα που δεν αλλάζουν, ή, μάλλον, αλλάζουν προς το χειρότερο. Μάλιστα, ειδικά σε ό,τι αφορά τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες που σπέρνει στον κόσμο του και στην ελληνική κοινωνία γενικά, το ΚΚΕ σημειώνει στις τελευταίες αυτές δεκαετίες ραγδαία ρεφορμιστική επιδείνωση.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει μία από τις αφίσες του ΚΚΕ, «τα χειρότερα έρχονται». Αυτή η παρατήρηση, δυστυχώς, μέρα με τη μέρα επιβεβαιώνεται στον ίδιο τον προσανατολισμό της γραμμής του ΚΚΕ.
