Γράφει η Δήμητρα Σαμαρά
Τι είναι οι λέξεις, ο λόγος; Είναι μια σύμβαση ανάμεσα σε ομάδες ανθρώπων για να μπορούν να συνεννοηθούν. Μα δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει μια αλληλεπίδραση ανάμεσα στην σκέψη και στην γλώσσα και μια συνεχής κίνηση από τη σκέψη στη λέξη και από τη λέξη στη σκέψη. Σύμφωνα με τον Βιγκότσκι “η σκέψη δεν εκφράζεται μόνο με λέξεις αλλά γεννιέται μέσα από αυτές”.
Αν μιλάς διαφορετικά, θα σκέφτεσαι και διαφορετικά / αν “στρογγυλέψεις” τις λέξεις, στρογγυλεύεις και τις σκέψεις / αν διαγράψεις πχ την λέξη νέγρος από το λεξιλόγιο, δεν διαγράφεις το ρατσισμό, διαγράφεις όμως τις αιτίες που δημιουργούν το ρατσισμό, τις οικονομικές ανισότητες, τις κοινωνικές συνθήκες.
Οι λέξεις λοιπόν δεν είναι αθώες εμπεριέχουν κοινωνική πράξη και οι αστοί έχουν κάθε λόγο να τις φέρουν στα μέτρα τους.
Τη φτώχεια την ονόμασαν μειωμένη καταναλωτική δυνατότητα / επί ΠΑΣΟΚ – ωραία χρόνια!!
Το προσφυγικό ζήτημα το ονόμασαν ανθρωπιστική κρίση εξαφανίζοντας την αιτία κι εξασφαλίζοντας το αποτέλεσμα! Διότι αν αντιμετωπιστεί το προσφυγικό ως ανθρωπιστική κρίση τότε παραμερίζεται η αιτία που το προκαλεί, δηλαδή ο ιμεπριαλιστικός πόλεμος, και η φτώχεια …μετατρέπεται σε φιλανθρωπία που ο άνθρωπος κοιμάται ήσυχος επειδή δίνει τον ένα χιτώνα όταν έχει δυο, μα η φιλανθρωπία δεν σταματά τον πόλεμο και τα παιδιά συνεχίζουν να πνίγονται στο Αιγαίο…
Και φτάσαμε στα Γλυκά Νερά και στο έγκλημα – ο σύζυγος δολοφόνησε την σύζυγό του….
Την δολοφόνησε επειδή ήταν γυναίκα. Όπως δολοφονήθηκε η Ελένη Τοπαλούδη.
Όχι άλλες γυναικοκτονίες, φωνάζουν οι γυναικείες οργανώσεις..
Είναι ανθρωποκτονία λένε οι αστοί λεξιθήρες, μερικοί αποκαλώντας με ύφος ινστρούχτορα παπαγαλάκια τους χρησιμοποιούντες τον όρο γυναικοκτονία!
Αλλάζοντας τη λέξη αλλάζουν το ειδεχθές έγκλημα. Αποκρύπτουν την αίτια που το δημιουργεί και το συντηρεί – που είναι ο πολιτισμός μιας κοινωνίας, ένα είδος εθιμικού δίκαιου, η κουλτούρα τού άντρας είμαι και το κέφι μου θα κάνω, η κουλτούρα τού γ@@@ και δέρνω κι άμα λάχει και σκοτώνω, η κουλτούρα που θέλει την γυναίκα χαζή, ξανθιά και υποταγμένη, η κουλτούρα των πρωινάδικων, των συνεδρίων γονιμότητας, της εκκλησίας, η κουλτούρα που επιδρά και επηρεάζει και την ίδια την οικογένεια ακόμα κι αν έχει διαφορετικό σύστημα αξιών…
Ο όρος γυναικοκτονία όσο κι αν δεν αρέσει σε μερικούς είναι αρκούντως περιεκτικός διότι:
αποκλείει ψυχολογικές ερμηνείες για το προφίλ του δολοφόνου
δεν συσκοτίζει, δεν στρογγυλεύει.
Καταδείχνει το αίτιο του φαινομένου, άρα και την αντιμετώπιση του. Δεν είναι αθώες οι λέξεις! Ναι είναι γυναικοκτονία!
