Μετέωρη η κυβερνητική προπαγάνδα. Οι πρόσφατες εξελίξεις αφαιρούν κάθε δυνατότητα αναθέρμανσης και διακίνησης οποιουδήποτε success story, με σοβαρές παραπλανητικές αξιώσεις. Η αγωνιώδης προσπάθεια των συγκυβερνώντων Α. Σαμαρά και Ε. Βενιζέλου να συντηρηθεί μια κίβδηλη εικόνα κυβερνητικών επιτυχιών και υποσχέσεων, ώστε να περάσουν το σκόπελο της προεδρικής εκλογής, αποτυγχάνει παταγωδώς.
Αφού ο υποτιθέμενος απεγκλωβισμός από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της τρόικας -που επιχειρήθηκε με τη συνάντηση στο Παρίσι- μετατράπηκε σε ικεσίες για την επάνοδό της στην Αθήνα, αφού οι περίφημοι φραστικοί λεονταρισμοί για το τέλος των Μνημονίων μετατράπηκαν σε ψελλίσματα περί «συνετής εξόδου», τώρα, οι κυβερνητικοί επικοινωνιακοί χειρισμοί προσγειώνονται, ανωμάλως, στο σκληρό έδαφος της πραγματικότητας της ECCL. Δηλαδή, της Πιστωτικής Γραμμής με Ενισχυμένους Όρους, την οποία οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές παραποιούν και μεταφραστικά -για να αμβλύνουν τις εντυπώσεις- αποκαλώντας την «Ενισχυμένη Προληπτική Πιστωτική Γραμμή» και την παρουσιάζουν ως «δίχτυ ασφαλείας» για τον πολύπαθο λαό και τη χώρα μας.
Δήλωσε, μάλιστα, αυτογελοιοποιούμενος, ο υπουργός Οικονομικών, Γκίκας Χαρδούβελης, πως «με τη γραμμή ECCL οι εταίροι θα κάθονται ασφαλείς στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου που θα οδηγούμε εμείς». Ο δε Α. Σαμαράς, αποφαινόμενος ότι «βγαίνουμε απ' το Μνημόνιο», ισχυρίστηκε -με θράσος- πως «βγαίνουμε από την κρίση ισχυρότεροι»!
Η επόμενη μέρα
Το λεγόμενο πρόγραμμα ECCL -που θα εγκριθεί από το Eurogroup πιθανότατα το Δεκέμβριο- σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), θα συνοδεύεται από την υπογραφή Μνημονίου, δηλαδή την εφαρμογή νέων σκληρών αντιλαϊκών μέτρων που θα αποφασιστούν από τους δανειστές και επόπτες της χώρας, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με το ΔΝΤ επίσης παρόν και ενεργό σε ανάλογο ρόλο.
Οι «εταίροι» της κυβέρνησης, δανειστές της και δυνάστες του λαού μας, δεν θα κάθονται στο πίσω κάθισμα, αλλά θα οδηγούν, θα αξιολογούν τις οικονομικές, δημοσιονομικές και χρηματοπιστωτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και θα επιβάλλουν μέτρα και προσαρμογές που θα διασφαλίζουν την αποπληρωμή των δανείων τους. Όχι μόνο, επομένως, δεν προβλέπεται ενισχυμένη στήριξη και δίχτυ ασφαλείας για τη χώρα και το λαό μας, όπως ψευδολογούν οι κυβερνώντες και οι προπαγανδιστικοί τους μηχανισμοί, αλλά, αντίθετα, δρομολογείται ενισχυμένο δίχτυ ασφαλείας για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Η Ελλάδα θα αποτελέσει, και πάλι, το πρώτο πεδίο εφαρμογής της νεοαποικιακής πολιτικής που φέρει την ονομασία ECCL.
Αυτή η «πιστωτική γραμμή», με την οποία έσπευσε να ευθυγραμμιστεί η κυβέρνηση Α. Σαμαρά, είναι η διαιώνιση της παρούσας εφιαλτικής πραγματικότητας μιας καθημαγμένης χώρας και ενός λεηλατημένου λαού. Οι σχεδιασμοί των δανειστών επιφυλάσσουν, στο πλαίσιο της «νέας σχέσης», τη συνέχιση της αντιλαϊκής επέλασης και της βαθιάς υποδούλωσης της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική δεσποτεία.
Αυτή είναι η επόμενη μέρα της 31ης Δεκεμβρίου 2014. Αυτή είναι η θρυλούμενη έξοδος από το Μνημόνιο, αυτό είναι το περίφημο τέλος της τρόικας. Όλες οι φόρμουλες, τα προγράμματα και οι μηχανισμοί που έχουν επινοήσει ή θα επινοήσουν οι επικυρίαρχοι, το ΔΝΤ και η ΕΕ, προϋποθέτουν και θα προϋποθέτουν, απαιτούν και θα απαιτούν ιδιαίτερα επαχθείς όρους και δεσμεύσεις, σκληρότατο έλεγχο και εποπτεία.
Άτακτη υποχώρηση
Εν τω μεταξύ, η τρόικα στέλνει τελεσίγραφα, ασκώντας ασφυκτικές πιέσεις και εκβιασμούς. Διαμηνύει πως δε σκοπεύει να έρθει αν δεν διαπιστώσει «μια αρκετά φιλόδοξη και λεπτομερή απόδειξη της προόδου επί των υπολειπόμενων θεμάτων» και επισείει 19 «δράσεις» των οποίων την υλοποίηση προτάσσει ως άκρως επείγουσα και ως προϋπόθεση για την άφιξή της στην Αθήνα, για το κλείσιμο της αξιολόγησης μέχρι το Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου, και για την ένταξη της Ελλάδας στο ECCL.
Οι δανειστές προειδοποιούν πως «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που έχει συμφωνηθεί» απαιτώντας όχι μόνο την αυστηρή και απαρέγκλιτη τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων αλλά και νέα βαρύτατα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα. Κάλυψη δημοσιονομικού κενού ύψους 2,6 δισ. ευρώ για το 2015, πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, νέες -περίπου 6.500- απολύσεις μέχρι το τέλος του χρόνου στο δημόσιο τομέα, κατάργηση -στην πραγματικότητα- του δικαιώματος στην απεργία και επαναφορά της εργοδοτικής ανταπεργίας (λοκ άουτ), πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας, νέα επίθεση στις συντάξεις και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, νέες περικοπές των μισθών στο δημόσιο, κατάργηση χαμηλών συντελεστών του ΦΠΑ, «διαχείριση» των «κόκκινων δανείων», επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, είναι τα κύρια μέτωπα που η τρόικα απαιτεί άμεση συμμόρφωση.
Δεν επιτρέπουν καμία χαλάρωση, δεν δίνουν ανάσες στην παραπαίουσα κυβέρνηση, δεν της προσφέρουν κανένα επικοινωνιακό σωσίβιο, παρά μόνο την υποχρεώνουν σε άτακτες υποχωρήσεις και την υποβάλλουν σε συνεχή καψώνια και εξευτελισμούς, όπως ο τελευταίος, όταν την ανάγκασαν, με ένα απλό e-mail, άρον-άρον, να «βελτιώσει» μόλις ψηφισθέντα νόμο της για τη «Ρύθμιση οφειλών προς τη Φορολογική Διοίκηση», εξαιρώντας τον μη ληξιπρόθεσμο ΕΝΦΙΑ και φόρο εισοδήματος. Ένα νόμο που οι συγκυβερνώντες τον είχαν κάνει σημαία «φιλολαϊκής ρύθμισης» και «αντίστασης» στην τρόικα, ένα νόμο που διατυμπάνιζαν -σύσσωμοι από τα κανάλια- πως δεν αλλάζει!
Τα τελεσίγραφα των ιμπεριαλιστών δανειστών δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, απαιτούν πιστή, απαρέγκλιτη υπακοή και συστράτευση των εγχώριων υποτακτικών τους. Και ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, που «σκίζει» τα μνημόνια «μήνα-μήνα, εδώ και δυο χρόνια» και «εξουδετερώνει χειροβομβίδες», προσαρμόζεται, ευθυγραμμίζεται, υποχωρεί ατάκτως και διεκπεραιώνει πειθήνια τις εντολές των επικυρίαρχων.
Η κυβερνητική επιχείρηση καλλιέργειας αυταπατών και προσδοκιών με σκοπό την εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας έχει καταρρεύσει. Οι τακτικισμοί και το επικοινωνιακό παραλήρημα του διδύμου της συγκυβέρνησης στέκουν μετέωροι.
Η λαϊκή οργή, παρά τις συντονισμένες κινήσεις λαϊκής ενσωμάτωσης στα αστικά ιδεολογήματα, αναπόφευκτα, θα εκδηλωθεί. Οι επικρατούσες δραματικές συνθήκες της εκτεταμένης και διευρυνόμενης ανεργίας, φτώχειας και εξαθλίωσης δημιουργούν τις αντικειμενικές προϋποθέσεις και τη βάση για την ανάπτυξη λαϊκών αγώνων.
