Η πολιτική της κυβέρνησης σκορπά απελπισία και απόγνωση στον λαό και τη νεολαία, ενώ γεμίζει τη χώρα με τα συντρίμμια των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Μπροστά στον “πιο δύσκολο χειμώνα από το 1942” -όπως είχε δηλώσει ο υπουργός της κυβέρνησης Άδωνις Γεωργιάδης-, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την “κανονικότητα” της φτώχειας και της ανεργίας, με την “κανονικότητα” των ανατιμήσεων στην ενέργεια, των πανάκριβων λογαριασμών, των αυξήσεων των τιμών σχεδόν σε όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης, του πληθωρισμού που καλπάζει και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Για την προσαρμογή στην “κανονικότητα” της κυβέρνησης, ο λαός καλείται να μετράει καθημερινά τι θα κόβει από το σούπερ-μάρκετ, να κρυώνει σε παγωμένα και σκοτεινά σπίτια και να στερείται βασικές ανάγκες, όπως αυτή της δημόσιας υγείας.
Την ίδια στιγμή, οι μισθοί, τα μεροκάματα και οι συνάξεις παραμένουν καθηλωμένα, το 1/3 της ελληνικής κοινωνίας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ η ανεργία -ιδιαίτερα στη νέα γενιά- ολοένα και αυξάνεται. Ιδιαίτερα η νεολαία αντικρίζει το μαύρο μέλλον που της ετοιμάζουν, με πετσοκομμένα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, με πτυχία-κουρελόχαρτα και διαβατήρια ανεργίας ή μαύρης και ελαστικής εργασίας, παλεύοντας για μια θέση μερικής απασχόλησης άσχετης με το αντικείμενο σπουδών της, με μισθούς και μεροκάματα πείνας, που αναγκάζουν πλήθος νέων να ξαναγυρνούν στα πατρικά τους ή ακόμη και να φεύγουν στο εξωτερικό.
Και απέναντι σε όλα αυτά, η κυβέρνηση προσφέρει απλόχερα “ασπιρίνες για τον καρκίνο”. Ψευτοεπιδόματα που δε φτάνουν ούτε για να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες, power pass, fuel pass που εξανεμίστηκαν στους πρώτους λογαριασμούς, στο πρώτο “γέμισμα” και τώρα το “καλάθι του νοικοκυριού”, έναν κανονικό εμπαιγμό προς τον λαό που στενάζει κάτω από το βάρος της φτώχειας και της ακραίας ακρίβειας. Οι μισθοί δε φτάνουν ούτε για τον μισό μήνα, τα ενοίκια σκαρφαλώνουν στα ουράνια, τα καλάθια του νοικοκυριού δε φτάνουν να γεμίσουν ούτε το μισό ψυγείο και η κυβέρνηση της ΝΔ μας ενημερώνει διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου Πέτσα πως “όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει”, πως για την ακρίβεια ευθύνεται ...ο πόλεμος στην Ουκρανία, πως η χώρα μας διαθέτει “καταπληκτική ποιότητα ζωής”.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα καρτέλ των «παρόχων» της ενέργειας και το μεγάλο κεφάλαιο μπουκώνεται με επιδοτήσεις και μετράνε κέρδη δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Η κυβέρνηση έχει την αποκλειστική ευθύνη για όλα όσα συμβαίνουν. Και ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τους θύτες του. Από τη ΝΔ και από όλα τα κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που υπηρέτησαν ή ακόμη και που προσαρμόστηκαν και συμμορφώθηκαν με τη βάρβαρη πολιτική της. Το εκλογικό παραβάν, που όλοι αυτοί για μια ακόμη φορά διαφημίζουν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα προπέτασμα για να κρύψουν πίσω του αυτήν την αλήθεια. Και καμία διέξοδο δεν έχει να περιμένει ο λαός από τις εκλογές.
Ταυτόχρονα, στο έδαφος μιας ανεξέλεγκτης οικονομικής κρίσης, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται επικίνδυνα, γεννούν πολέμους και απειλές για παγκόσμιες συρράξεις με πυρηνικούς αλληλοεκβιασμούς. Η πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας που, σε συνέχεια των προηγούμενων, με ακραίους όρους υπηρετεί και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, εμπλέκει όλο και περισσότερο τη χώρα στον πόλεμο στην Ουκρανία, υπονομεύει τα κυριαρχικά δικαιώματα, πνίγει το λαό με τη θηλιά των νατοϊκών εξοπλισμών και των στρατιωτικών βάσεων, υφαίνει διαρκώς επικίνδυνα πολεμικά σενάρια.Την ίδια ώρα, η ίδια πολιτική της εξάρτησης εκφράζεται με τον ενδοτισμό απέναντι στην αχαλίνωτη τουρκική επιθετικότητα, με τα σύνορα και ολόκληρα νησιά και περιοχές της χώρας να αμφισβητούνται διαρκώς και τον λαό να βρίσκεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο του ξεσπάσματος κάποιου “ψυχρού επεισοδίου”.
Λαός και νεολαία καλούμαστε να πάμε κόντρα στην “κανονικότητα” της φτώχειας, της ακρίβειας και της ανεργίας. Με μαζικούς αγώνες να διεκδικήσουμε σπουδές, δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια. Ούτε χωριστά, σε διαφορετική πλατεία, όπως καλεί το ΠΑΜΕ ή άλλες δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά, αλλά με ενωτική και ανυποχώρητη πάλη, με ενιαίες και όχι διασπαστικές συγκεντρώσεις. Ούτε όμως υποταγμένοι στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, που προκηρύσσει απεργίες-ντουφεκιές, απλώς για να “βγάλει την υποχρέωση”, για να δώσει μια βαλβίδα εκτόνωση στη συσσωρευμένη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Η Πορεία καλεί τη νεολαία να συναντηθεί στους δρόμους με το εργατικό-λαϊκό κίνημα, να κάνουμε την 9η Νοέμβρη μέρα αγώνα και αντίστασης, αλλά και αρχή των αναγκαίων αγώνων που θα δώσουν ελπίδα και προοπτική στον λαό και τη νέα γενιά!
