Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Πορεία, τεύχος 55 που κυκλοφορεί
Τι ακούμε συνήθως πριν την πρακτική;
Έχουμε ακούσει πολλές φωνές εντός κι εκτός πανεπιστημίου ότι το οικονομικό ζήτημα ή η εκμετάλλευση που θα συναντήσει κανείς στον φορέα απασχόλησης στον οποίο κάνει την πρακτική του είναι δευτερεύον ζήτημα, πως τουλάχιστον «ξεκινάς μια δουλειά πάνω στο αντικείμενο απασχόλησης και πως ίσως να έχεις την δυνατότητα να συνεχίσεις να δουλεύεις και να αποκτήσεις διάφορα οφέλη από την δουλειά αυτή», πως «όλοι έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο και δεν μπορείς να κάνεις κάτι να το αλλάξεις».\
Τι συναντάμε συνήθως;
Στην κατεύθυνση αυτής της λογικής - υποχρέωσης ολοκλήρωσης των σπουδών τους ή ακόμα χειρότερα την απόκτηση άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους, πολύ νεολαίοι μπαίνουν κατευθείαν στα βαθιά αντιμετωπίζοντας στον υπερθετικό βαθμό την ωμή πραγματικότητα που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους, αυτή της απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας, των απλήρωτων υπερωριών, τις άθλιες εργασιακές συνθήκες κ.ά.
Ο φορέας απασχόλησης τι ρόλο παίζει;
Από την άλλη πλευρά οι φορείς απασχόλησης εκμεταλλεύονται την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας και αρπάζουν την ευκαιρία που τους δίνεται σε συνεργασία με τα διάφορα ΙΕΚ καθώς και με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ώστε να βρουν πρακτικάριους οι οποίοι στην πραγματικότητα απασχολούνται σαν εργαζόμενοι πλήρους ωραρίου, με μισθό όμως πολύ χαμηλότερο από αυτόν που θα έπαιρνε στη θέση τους ένας εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης. Τα περισσότερα προγράμματα πρακτικής χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ - ΟΑΕΔ με μισθούς πείνας ανάλογα τι πρακτική - μαθητεία κάνει ο καθένας (ΙΕΚ, ΤΕΙ, ΑΕΙ, ΑΕΝ) με ελάχιστα έως ανύπαρκτα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, χωρίς δώρα και επίδομα αδείας.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Να μην υποταχθούμε στο καθεστώς του εργασιακού μεσαίωνα και να διεκδικήσουμε ίσα επαγγελματικά δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους, μόνιμους ή πρακτικάριους. Να παλέψουμε ταυτόχρονα, για να αποκτήσουμε το δικαίωμα να εγγραφόμαστε στο σωματείο στο οποίο ανήκουμε, κάτι που μέχρι τώρα δεν επιτρέπεται, αλλά αποτελεί πρώτο όρο για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στο εργασιακό καθεστώς που επικρατεί γύρω από τις πρακτικές ασκήσεις.
Ιάσονας Π.
