Διαμαντοπούλου: αναγνωρίζει επαγγελματικά δικαιώματα στα ΚΕΣ,
κηρύσσει τη «Δια Βίου Εκπαίδευση» (δια βίου κυνήγι μορίων)
Δεν μπήκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το νέο έτος, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις εξελίξεις στην μεταλυκειακή εκπαίδευση. Η υπουργός Παιδείας έσπευσε, ελάχιστες μέρες μετά τη γαλοπούλα, να δώσει το στίγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει και τη νέα χρονιά: ενίσχυση της «Δια Βίου Εκπαίδευσης» (δηλαδή της ατέρμονης θήρας μορίων, και πιστοποιητικών), στήριξη της ιδιωτικής παιδείας και του εμπορίου γνώσεων και διπλωμάτων, επίταση της επίθεσης στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Να θυμίσουμε ότι το 2009 είχε κλείσει, με την υπουργό να δηλώνει ότι περιμένει από τους πρυτάνεις των πανεπιστημίων να χαρτογραφήσουν τους χώρους του ασύλου, ενώ ταυτόχρονα τούς θύμιζε ότι σε αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται «οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια». Ο περιβόητος νόμος-πλαίσιο (ψηφισμένος από τη ΝΔ) και η ενεργοποίηση των διατάξεών του για το άσυλο (περιορισμός των χώρων που καλύπτει το πανεπιστημιακό άσυλο, περιορισμός των προσώπων στα οποία αναγνωρίζεται το δικαίωμα του ασύλου, περιορισμός των προϋποθέσεων υπό τις οποίες αίρεται το άσυλο) ήταν τα όπλα που χρησιμοποιούσε τον Δεκέμβρη το υπουργείο Παιδείας ενάντια στα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Το 2010 ξεκίνησε παρόμοια, με την Διαμαντοπούλου αυτή τη φορά να ενισχύει την ιδιωτική (ψευτο-)κατάρτιση και (παρ-)εκπαίδευση. Μολονότι η υπουργός στέρησε από μια συγκεκριμένη κατηγορία εμπόρων διπλωμάτων το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται «κολεγιάρχες» (καθότι τα εκπαιδευτήριά τους θα ονομάζονται στο εξής «Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών» και όχι «Κολέγια»), η αλήθεια είναι ότι κανένας τους τελικά δεν της κρατάει κακία.
Βέβαια η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας είχε φροντίσει να «χρυσώσει το χάπι» για όλους αυτούς τους ιδιοκτήτες κέντρων παραγωγής πιστοποιητικών, προσφέροντάς τους, ως άλλο πρωτοχρονιάτικο δώρο, την αναγνώριση επαγγελματικων δικαιωμάτων για όλους τους αποφοίτους-πελάτες τους. Στο προσεχές διάστημα μάλιστα αναμένεται Προεδρικό Διάταγμα που θα ενσωματώνει σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία, η οποία ζητούσε (εκβίαζε υπό την απειλή επιβολής υψηλού χρηματικού προστίμου) επαγγελματικά δικαιώματα για τους αποφοίτους των κολεγίων ισότιμα με εκείνα των αποφοίτων των δημόσιων ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Η υπουργός Παιδείας, φοβούμενη έκρηξη οργής από την πλευρά της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, φρόντισε να επικεντρωθεί στην ονοματοδοσία, και στη μεγάλη «κατάκτηση» της κυβέρνησης, η οποία απέτρεψε τη χορήγηση του τίτλου τού «κολεγίου» στα εκπαιδευτήρια που τον διεκδικούσαν. Παράλληλα, διευκρίνισε ότι οι προωθούμενες ρυθμίσεις δίνουν στους αποφοίτους των ΚΕΣ «μόνο» επαγγελματική, και όχι ακαδημαϊκή ισοτίμηση (ασχέτως αν το πρώτο είναι σημαντικότερο από το δεύτερο). Οι απόφοιτοι των εν λόγω ΚΕΣ (εκείνων δηλαδή των εκπαιδευτηρίων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα ως παραρτήματα ιδιωτικών πανεπιστημίων με έδρα κάποιο από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε.) στο άμεσο μέλλον θα μπορούν να διεκδικήσουν τις ίδιες θέσεις εργασίας με τους πτυχιούχους των ΑΕΙ και ΤΕΙ, αρκεί το δίπλωμά τους να τους εξασφαλίζει επαγγελματικά δικαιώματα στη χώρα που εδρεύει το μητρικό πανεπιστήμιο.
Με δυο λόγια, τα πιστοποιητικά και λοιπά αγορασμένα συγχωροχάρτια των ΚΕΣ έρχονται να συγκρουστούν με τα πτυχία που χορηγεί η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση, με έπαθλο μία θέση εργασίας. Οι διπλωματούχοι των ιδρυμάτων αυτών θα μπορούν να συμμετέχουν στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για την πρόσληψή τους στον Δημόσιο τομέα, ενώ το ΤΕΕ αλλά και οι επιμέρους ομοιο-επαγγελματικοί σύλλογοι και επιμελητήρια θα υποχρεούνται να εγγράφουν στις επετηρίδες τους όλους τους αποφοίτους των ΚΕΣ, με την επιφύλαξη κάποιων «αντισταθμιστικών μέτρων», όπως είναι οι εξετάσεις ή η επιπλέον μαθητεία. Η Διαμαντοπούλου, και στην περίπτωση αυτή, φρόντισε να δώσει απόλυτη έμφαση στα αντισταθμιστικά μέτρα, «θάβοντας» το καθαυτό γεγονός τής προωθούμενης επαγγελματικής ισοτίμησης.
Οι «πρώην κολεγιάρχες» είναι βέβαια ενθουσιασμένοι με τις εξελίξεις, αλλά προσποιούνται τους δυσαρεστημένους για να παζαρέψουν περισσότερα για τους πελάτες τους και για τους εαυτούς τους. Εξάλλου πριν τρεις μήνες, κυριολεκτικά εν μια νυκτί, ο Σπηλιωτόπουλος αναγνώριζε άδεια λειτουργίας σε 33 κολέγια, πρόσφερε δηλαδή στην ιδιωτική μεταλυκειακή εκπαίδευση ακόμη περισσότερα. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Κολεγίων [άραγε τώρα θα πρέπει να μετονομαστεί σε «Σύνδεσμο ΚΕΣ»;] διαμαρτύρεται, ανάμεσα στα άλλα, ότι οι συνεχείς αλλαγές στον τίτλο των ιδρυμάτων (-επιχειρήσεών τους) τούς έχει κοστίσει οικονομικά: «η νέα αλλαγή του ονόματός μας ανακοινώνεται ένα χρόνο μετά την επιβολή από το υπουργείο σε εμάς της ονομασίας “κολέγια”, κάτι που μας ανάγκασε να αλλάξουμε τα καταστατικά μας, το διαφημιστικό μας υλικό και τις ταμπέλες στα κτίριά μας» [πάντως, πριν τους επιβληθεί η ονομασία «κολέγια», ο «Σύνδεσμος Κολεγίων» υφίστατο με το συγκεκριμένο όνομα]. Σε κάθε περίπτωση, τώρα θα υποχρεωθούν να τυπώσουν νέα διαφημιστικά φυλλάδια..
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Διαμαντοπούλου αυτή τη στιγμή υλοποιεί στο ακέραιο τα σχέδια του.. Στυλιανίδη, του πρώην υπουργού Παιδείας της ΝΔ. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις «τού βγαίνει από δεξιά», όπως θα δούμε να συμβαίνει με τον μαγειρευόμενο νέο νόμο που ορίζει ηπιότερους, ανεκτικότερους ελέγχους στα ΚΕΣ. Στην ελεύθερη αγορά δεν επιτρέπεται να μπαίνουν μεγάλοι φραγμοί στις επιχειρήσεις, γαρ.
Με επιχείρημα τη νωπή εντολή [μέχρι πότε, άραγε, θα είναι «νωπή»;] το υπουργείο Παιδείας λαμβάνει αποφάσεις που, υπό άλλες συνθήκες, ήδη θα είχαν προκαλέσει ξεσηκωμό στη φοιτητική και ακαδημαϊκή κοινότητα. Τα ΚΕΣ, με μονομερή απόφαση της υπουργού, κερδίζουν επαγγελματικά δικαιώματα για τους αποφοίτους τους, την ίδια ώρα που περισσότερες από 30 ειδικότητες ΤΕΙ δεν έχουν εξασφαλίσει κάτι αντίστοιχο!
Με επιχείρημα την «υποχρέωσή μας» να εναρμονίσουμε το Εθνικό με το Κοινοτικό Δίκαιο [να υποτάξουμε το πρώτο στο δεύτερο], και προκειμένου να γλυτώσουμε τα πρόστιμα εκ Βρυξελλών, η Διαμαντοπούλου «φυτεύει» τα κέντρα παραγωγής πιστοποιητικών στην κατηγορία των ΙΕΚ (από ακαδημαϊκή άποψη) και τα πριμοδοτεί με δυνατότητες (από επαγγελματική άποψη) αντίστοιχες των δημόσιων τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Εννοείται ότι τα ΚΕΣ σήμερα πιέζουν για την αναγνώρισή τους στην υψηλότερη δυνατή θέση στις επίσημες κατατάξεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας: με βάση την ευρωπαϊκή 8βαθμη εκπαιδευτική κλίμακα (όπου το 8ο σκαλί είναι το διδακτορικό και το 7ο το μεταπτυχιακό) τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών δίνουν τον δικό τους αγώνα για να κερδίσουν τη θέση τους στο 5ο σκαλί, κι όχι στο 4ο ή κάπου ακόμη πιο χαμηλά. Αφού κατέκτησαν την επαγγελματική ισοτίμηση, μάχονται και για την ακαδημαϊκή. Τι έχουν να χάσουν;
Προσφέροντας μαθητεία στο ακριβές αντικείμενο προτίμησης του υποψήφιου σπουδαστή-πελάτη τους, στην πόλη-έδρα που αυτός έχει επιλέξει, μακριά από την ψυχοφθόρο διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων, με μοναδικό (αν και σοβαρό) τίμημα την καταβολή διδάκτρων, και κέρδος ισότιμα επαγγελματικά δικαιώματα με εκείνα των πτυχιούχων ΑΕΙ ή ΤΕΙ, τα ΚΕΣ διαμορφώνουν προϋποθέσεις για τη ριζική αλλαγή του τοπίου της μεταλυκειακής εκπαίδευσης. Αναμένεται η απάντηση πρωτίστως των φοιτητών και των σπουδαστών των δημόσιων τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, εν όψει μάλιστα των σχεδιαζόμενων δικαστικών προσφυγών που ετοιμάζει ο Σύνδεσμος Κολεγίων και ορισμένοι διπλωματούχοι σχετικών εκπαιδευτηρίων, οι οποίοι διεκδικούν ακόμη περισσότερα!