Ακόμη και στα μάτια των πιο καλοπροαίρετων, δεν άργησαν τα αποκαλυπτήρια της κυβέρνησης της «πρώτης/δεύτερης φοράς Αριστεράς». Αυτή πέταξε με συνοπτικές διαδικασίες τα αντιμνημονιακά της συνθήματα στον κάλαθο των αχρήστων και «αγκάλιασε» το τρίτο μνημόνιο και το πιο σκληρό πακέτο μέτρων, καθ’ υπαγόρευσιν των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων, της ΕΕ και των ΗΠΑ. Τώρα, είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που κάνει σημαία της τα μνημόνια και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και θα πράξει ό,τι περνάει από το χέρι της, χρησιμοποιώντας το λεγόμενο «ηθικό» πλεονέκτημά της, προκειμένου να εξουδετερώσει τις λαϊκές αντιστάσεις και να περάσουν αμαχητί τα αντιλαϊκά πακέτα. Τα παλιά αστικά κόμματα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μαζί και το Ποτάμι, παριστάνουν τους έκπληκτους για όσα επέρχονται, ενώ ήταν οι ίδιοι που τα ψήφιζαν με δύο χέρια στη συμφωνία του καλοκαιριού...
Την ίδια στιγμή, η ευρύτερη γειτονιά μας γίνεται κέντρο επικίνδυνων εξελίξεων. Αξιοποιώντας το πολύνεκρο δολοφονικό χτύπημα στο Παρίσι, τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη αναπτύσσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις τους στη Συρία και σκορπούν θάνατο, προσφυγιά, και δυστυχία. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εντείνονται, κλιμακώνονται. Ταυτόχρονα, μια σειρά από χώρες, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», επιχειρούν να περιορίζουν, να καταπνίγουν στο εσωτερικό τους δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που έχει διακηρύξει την αδιαπραγμάτευτη θέση της Ελλάδας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, άλλοτε παρακολουθεί παγερά -όσο και προκλητικά- σιωπηλή τις πρωτοβουλίες των ευρωπαίων και υπερατλαντικών «εταίρων» μας, και άλλοτε μάλιστα τις επαινεί, τις χειροκροτεί. Στο εσωτερικό της χώρας, υλοποιεί τις υποδείξεις τους και τις καταστροφικές πολιτικές τους, στρώνοντας το έδαφος για ένα ιστορικό πισωγύρισμα, με σάρωμα κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών.
Τις ημέρες αυτές, στήνεται ξανά το σκηνικό της «σκληρής διαπραγμάτευσης», με το «κουαρτέτο» να ζήτα, μεταξύ άλλων, την συνολική αναπροσαρμογή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, με κατεύθυνση την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και την δραματική μείωση των συντάξεων. Τον οδοστρωτήρα του ασφαλιστικού συνοδεύει νέος γύρος ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, και ένας προϋπολογισμός πείνας, και για το 2016. Η κυβέρνηση, για να μπορέσει να σηκώσει το πολιτικό βάρος των ασφυκτικών μέτρων, καταφεύγει τώρα στο συμβούλιο αρχηγών με σκοπό την διεύρυνση της κυβερνητικής πλειοψηφίας και την στερέωση της πολιτικής της.
Τις επιπτώσεις όλης αυτής της πολιτικής τις βιώνουμε, εμείς οι φοιτητές, με τους δραματικά μειωμένους προϋπολογισμούς των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, και τον περιορισμό διδακτικού και διοικητικού προσωπικού. Η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση απαξιώνεται, εγκαταλείπεται, συρρικνώνεται, ενώ οι σπουδές μας γίνεται ολοένα και πιο ακριβές, η γνώση γίνεται ολοένα και πιο ταξική.
Την ώρα που τα προβλήματα κλιμακώνονται στα τριτοβάθμια ιδρύματα όλης της χώρας, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ υλοποιούν την αποστολή τους, κάνουν ό,τι περισσότερο μπορούν προκειμένου να μην υπάρξει συλλογική αγωνιστική απάντηση των φοιτητών. Η απάθεια και ο «ρεαλισμός» που προτάσσουν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, η αποδιοργάνωση και η υπονόμευση των συλλόγων, συνιστούν στην πράξη χείρα βοηθείας στην «ομαλή», ανεμπόδιστη εφαρμογή της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής. ΜΑΣ και ΕΑΑΚ βάζουν το λιθαράκι τους στη διαίρεση της ενότητας των φοιτητών και την απομαζικοποίηση των αγώνων. Από κοντά και η ΑΡΕΝ, μέχρι πρότινος ενθουσιώδης υποστηρικτής των κυβερνητικών επιλογών, η οποία αναζητά σήμερα να βρει την καινούρια πολιτική της ταυτότητα.
Η Πορεία θεωρεί πως η μόνη διέξοδος από τον λαβύρινθο των αντιλαϊκών και αντιεκπαιδευτικών μέτρων είναι αυτή του συλλογικού αγώνα και της μαζικής, οργανωμένης αντίστασης και προάσπισης των δικαιωμάτων μας. Μέσα από την αναζωογόνηση των δημοκρατικών συλλογικών διαδικασιών, και την αγωνιστική ενεργοποίηση των οργάνων του φοιτητικού συνδικαλισμού. Με την αποδοκιμασία των δυνάμεων εκείνων που διδάσκουν την ηττοπάθεια και τον συμβιβασμό, που φανερά ή συγκαλυμμένα υπονομεύουν την αγωνιστική προοπτική και την ενότητα των φοιτητικών αγώνων. Χτίζοντας δεσμούς με τους εργαζόμενους, συμμετέχοντας στους αγώνες τους επειδή είναι και δικοί μας αγώνες! Γιατί είναι οι αγώνες που μπορούν να αλλάξουν ουσιαστικά τη ροή των πραγμάτων, να φέρουν νίκες και να ανοίξουν έναν άλλον δρόμο και μια άλλη προοπτική για τη νεολαία και τους εργαζόμενους! Ένα πρώτο βήμα έγινε στις 12 Νοέμβρη. Να συμβάλλουμε με τον ίδιο και πιο αποφασιστικό τρόπο ώστε η απεργία της 3ης Δεκέμβρη να δώσει συνέχεια στο ξάνοιγμα αυτού του ελπιδοφόρου δρόμου, αυτής της αγωνιστικής πορείας!
