Σε ανακοίνωση της, η ΑΡΕΝ - Αντί της Σιωπής αναφέρει «αναγνωρίζουμε ότι καμία αριστερή συλλογικότητα στις παραπάνω συνθήκες, δεν μπορεί να πετύχει υλικές νίκες στο σήμερα από μόνη της, γι’ αυτό το λόγο προκρίνουμε τις μετωπικές ενωτικές πρωτοβουλίες ως τη μόνη απάντηση στη βίαιη πολιτική των κυρίαρχων. Καλούμε λοιπόν τις αριστερές δυνάμεις της σχολής σε κοινό συντονισμό σε πρώτη φάση γύρω απ τα ζητήματα της σχολής αλλά και σε συζήτηση σχετικά με τα κεντρικά πολιτικά ερωτήματα».
Το γάντι σηκώνει η ΑΝΑΣΑ-ΕΑΑΚ -ΑΡΔΙΝ γράφοντας «Επομένως θεωρούμε ότι το κάλεσμα της ΑΡ.ΕΝ (Αντί της σιωπής) για κοινή πολιτική διαδικασία-συζήτηση είναι σε θετική κατεύθυνση και θεωρούμε πως είναι χρέος και των άλλων αριστερών δυνάμεων (ΜΑΣ, Πορεία, Αγωνιστικές Κινήσεις) να ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα. ...»(η έντονη γραφή, δική μας).
Και κάπως έτσι επανέρχεται το χιλιοειπωμένο ζήτημα της «κοινής δράσης όλων δυνάμεων της φοιτητικής αριστεράς» που αποτελεί μόνιμη επωδό των περισσότερων φοιτητικών δυνάμεων και στο Πάντειο!
Η Πορεία καταρχάς θεωρεί ότι οι «υλικές νίκες» στο σήμερα, όσο και στο χθες, όσο και στο αύριο, ΔΕΝ είναι αποκλειστική υπόθεση, ΔΕΝ είναι εργολαβία των «αριστερών δυνάμεων». Οι πραγματικά αριστερές δυνάμεις θα εμπνεύσουν, θα προσπαθήσουν να δώσουν αγωνιστική πνοή και κατεύθυνση, θα καταθέσουν την αγωνιστική τους συμβολή, αλλά δεν είναι εκείνες που θα μονοπωλήσουν τη διεξαγωγή των αγώνων. Αντιθέτως, οι αριστερές δυνάμεις έχουν χρέος να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να γίνει υπόθεση όλου του Συλλόγου κάθε φοιτητικό, εκπαιδευτικό, πολιτικό, κοινωνικό πρόβλημα.
Σε κάθε περίπτωση, θα είχε ένα ενδιαφέρον πριν απαντήσει κανείς καταφατικά ή αρνητικά σε μια τέτοιου είδους πρόταση «ενότητας», να δούμε τι ακριβώς πρεσβεύουν αυτές οι πολιτικοσυνδικαλιστικές δυνάμεις στο Πάντειο.
Η ΑΡΕΝ αποτελούσε, μέχρι την αποστασιοποίηση της τον περασμένο Αύγουστο, την «ανομολόγητη» φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ! Σε κάθε δημόσια τοποθέτηση αλλά και στην καθημερινή πολιτική της προπαγάνδα υποστήριζε διακαώς τον ΣΥΡΙΖΑ και πριν και κατά τη διάρκεια της «Πρώτης Φοράς Αριστεράς». Το ίδιο έκανε ακόμα και μετά την πρόταση των 47 σελίδων (αυτό που τότε ονόμαζαν «εθνικό σχέδιο ανάπτυξης») που υπέβαλε η κυβέρνηση στους «θεσμούς»! Ακόμα και τότε έλεγαν πως «οι συσχετισμοί θα αλλάξουν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ» και πως όλα αυτά είναι ένας «τακτικός ελιγμός». Μόνο εν μέσω θέρους, και μετά το δημοψήφισμα-παρωδία, αποφάσισαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ «συνθηκολόγησε» και επέλεξαν σταδιακά να αποχωρίσουν.
Παραδόξως(;) αντίστοιχη στάση προς την «Πρώτη Φορά Αριστερά» τήρησαν τα ΕΑΑΚ. Συγκεκριμένα έγραφαν εκείνη την περίοδο: «...είναι μια αστικοδημοκρατική κυβέρνηση με αρκετά πιο δημοκρατικά και προοδευτικά αντανακλαστικά που θα προσπαθήσει να προχωρήσει σε μια σειρά από θεσμικές τομές που θα επιχειρήσουν να λειάνουν με έναν τρόπο τον μέχρι τώρα εμπεδωμένο κορμό των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων και να ορίσει μια νέα διαλεκτική διεύρυνσης της συμμετοχικότητας από πλευράς των κινημάτων και προσπάθειας άρσης μιας σειράς μνημονιακών κεκτημένων σε κοινωνικούς χώρους και μέτωπα».Μέσα από τις διανοουμενίστικες σάλτσες και το βαρύγδουπο των όρων διακρίνεται η άκρατη πολιτική και ιδεολογική επένδυση στο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Και τώρα που τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους και το όραμα της ψευτοαριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει συμπαρασύροντας μαζί του και μια σειρά θεωριών περί «Ευρώπης των λαών», «σκληρής διαπραγμάτευσης»κ.ο.κ., οι συγκεκριμένοι συναγωνιστές αντί να εκφράσουν μια στοιχειώδη αυτοκριτική για τα όσα πληθωρικά διακήρυσσαν το αμέσως προηγούμενο διάστημα, εκείνοι εμφανίζονται λίγο πολύ ως... γιατροί της «λαβωμένης» Αριστεράς. Καταρχήν εδώ ανοίγεται ένα ζήτημα γι’αυτόν καθεαυτόν τον συλλογισμό τους. Πώς γίνεται, δηλαδή, οι κατά τόπους ελλιπείς ή λανθασμένες πολιτικές προσεγγίσεις όταν αθροίζονται να συγκροτούν, με έναν μαγικό τρόπο, μια σωστή πολιτική άποψη;
Επειδή θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι σε όλα όσα μας αφορούν, συνεπώς καιστις πολιτικές συμπράξεις που κάνουμε, έχουμε να σημειώσουμε τα εξής: η Πορεία, με συγκεκριμένες θέσεις, σε όλο το προηγούμενο διάστημα ανέπτυξε με έναν συστηματοποιημένο τρόπο την κριτική της απέναντι και στις συγκεκριμένες δυνάμεις. Αυτές οι θέσεις όχι μόνο επαληθεύτηκαν αλλά έδειξαν και με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ποιες πολιτικές απόψεις μπορούν να σκιαγραφήσουν το «εναλλακτικό πρόταγμα»... και ποιες βυθίστηκαν και έπνιξαν έναν λαό μέσα στις αυταπάτες και στην απογοήτευση...
Παρόλα αυτά, θα μπορούσε να πει κάποιος, υπάρχει και το πεδίο της κοινής δράσης για τα «αμιγώς» εκπαιδευτικά προβλήματα. Το δωρεάν σύγγραμμα, τη σίτιση, τη στέγαση, την εντατικοποίηση των σπουδών μας και άλλα προβλήματα που απασχολούν σε σταθερή βάση τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του Παντείου. Εκεί δε μπορεί να αναπτυχθεί σε κάποιο βαθμό μια κοινή αντιμετώπιση από τις αγωνιστικές δυνάμεις του συλλόγου;
Η Πορεία έχει απαντήσει εδώ και πολύ καιρό σε αυτό το ερώτημα, και η απάντηση είναι «ΝΑΙ». Αποτελεί άλλωστε και στοιχείο του αγώνα μας! Το «πώς», δηλαδή, ο φοιτητικός σύλλογος του Παντείου θα μπορέσει να αναπτύξει τον αγωνιστικό του βηματισμό, να σπάσει την αδράνεια ή τους δισταγμούς του, να ξεπεράσει αυταπάτες και ηττοπάθεια,να λειτουργήσει πραγματικά συλλογικά και ενωτικά, και εν προκειμένω να υπερκεράσει τα εμπόδια που του ορθώνουν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Όποτε, όμως, στοιχειωδώς επιχείρησαν οι φοιτητές να μαζικοποιήσουν τις αντιστάσεις τους, οι συγκεκριμένες δυνάμεις επιχείρησαν να προσδώσουν στον αγώνα «ιδεολογική καθαρότητα», διαίρεσαν την ενότητα και τη δυναμική των φοιτητών. Στο όνομα του ανεβάσματος της πολιτικής συνείδησης των φοιτητών,ΑΡΕΝ-ΕΑΑΚ-ΑΡΔΙΝ αποστέρησαν από τον φοιτητικό σύλλογο τη δυνατότητα να παλέψει σαν ενιαίο σώμα βάζοντας στην προμετωπίδα τα αιτήματα πάλης που εκείνη τη στιγμή τον συσπείρωναν.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό εκείνοι που με την αφορμή κάθε συνέλευσης ή κάθε κινητοποίησης τεμαχίζουν την αγωνιστική διάθεση των φοιτητών, να εμφανίζονται σαν τιμητές της ενότητας τους... Και η τελευταία είναι και αυτή που βασικά μας αφορά! Γιατί είναι η ενότητα και η αγωνιστική ανασυγκρότηση του Φοιτητικού Συλλόγου που θα αποτελέσουν τον πολιορκητικό κριό απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και όχι κάποια πολιτική απόφαση ανάμεσα σε δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά. Είναι άλλωστε γνωστό πως οι δυνάμεις ΑΡΕΝ-ΕΑΑΚ-ΑΡΔΙΝ βρίσκονται ήδη σε μια ανυψωμένη πολιτική και συνδικαλιστική σύμπραξη και αυτή η πρωτοβουλία και τα διάφορα κείμενα που δημοσιοποιούνται αποτελούν, μάλλον, την «επισημοποίηση» και την ακόμα πιο στενή μεταξύ τους ζύμωση, παρά μια ειλικρινή απεύθυνση προς την Πορεία για κοινή δράση...
Συμπερασματικά θεωρούμε πως η συγκεκριμένη πρωτοβουλία μοιάζει περισσότερο με ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα των συγκεκριμένων δυνάμεων, και ενόψει φοιτητικών εκλογών, ενώ φιλοδοξεί να τροφοδοτήσει με δυναμική το όλο εγχείρημα ασκώντας,όπως νομίζουν, πίεση σε όσες δυνάμεις δεν δεχτούν να συμπράξουν.
Είναι η αναπαραγωγή μιας χρεοκοπημένης λογικής που στα πλαίσια της «Αριστεράς» ευνούχισε ολόκληρες πολιτικές δυνάμεις και αγωνιστές που δεν έβλεπαν την πολιτική γραμμή αλλά την οργανωτική δύναμη, όχι δηλαδή το «τι λέμε» αλλά το «πόσοι είμαστε». Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ...
Όμως αυτό που αποτελεί διακύβευμα της περιόδου, πέρα φυσικά από την αγωνιστική ανασυγκρότηση των συλλόγων, είναι η ενίσχυση των πραγματικά αριστερών απόψεων. Είναι ο αναστοχασμός όσων αγωνιστών αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ή όσων απογοητεύτηκαν, και η ενεργοποίηση τους στην κατεύθυνση μιας πραγματικά αριστερής πολιτικής μέσα στα Πανεπιστήμια αλλά και σε όλη την κοινωνία και όχι η εμμονική αναπαραγωγή απόψεων και πρακτικών που πολύ πρόσφατα χρεοκόπησαν πανηγυρικά.
Την κατεύθυνση, δηλαδή, εκείνη που θα στηλιτεύει την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και κάθε ιμπεριαλιστή και δεν θα τρέφει αυταπάτες για τον ρόλο τους! Την κατεύθυνση αποκάλυψης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ως μιας πολιτικής δύναμης-στηρίγματος του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας ολιγαρχίας που δεν «συνθηκολόγησε ξαφνικά» αλλά η υποταγή ήταν στο DNA του! Την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης της Αριστεράς σε στέρεες αγωνιστικές βάσεις και όχι τις προεκλογικές συμπράξεις της, που μόνο απογοήτευση και ασάφεια δημιουργούν!
Η Πορεία, σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, θα καταθέσει την αγωνιστική συμβολή της στη υπηρέτηση αυτών των σκοπών και καλεί όλους τους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες που συμμερίζονται αυτούς τους προβληματισμούς, να βαδίσουμε από κοινού σε αυτόν το δρόμο...
