Τέτοιες μέρες, πέρυσι, ο σύντροφος Ισαάκ Ιορδανίδης, πρωτεργάτης της ίδρυσης του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος της Ελλάδας, έδινε την τελευταία μάχη της πολυτάραχης ζωής του.
Τα ξημερώματα της Κυριακής, 19 Απρίλη του 2015, άφηνε την τελευταία πνοή του στο σπίτι του στη Δραπετσώνα και στις 20 Απρίλη, το απόγευμα, οι σύντροφοί του και οι συγγενείς του τον αποχαιρετούσαμε με βαθιά οδύνη, εναποθέτοντας με σεβασμό τη -σκεπασμένη με την κόκκινη κομμουνιστική σημαία του Μ-Λ ΚΚΕ - σoρό του στο νεκροταφείο του Σχιστού, όπου πλέον αναπαύεται σε ένα λιτό τάφο.
Ο ένας χρόνος που πέρασε, ένας χρόνος χωρίς τη φυσική παρουσία του στις συζητήσεις και στις εκδηλώσεις του κόμματος, χωρίς τις ζωντανές συμβουλές του και τις διεισδυτικές παρατηρήσεις του, χωρίς το μάθημα κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης που έδινε αθόρυβα και σεμνά η καθημερινή πράξη του, χωρίς την αγέρωχη και εμψυχωτική φιγούρα του να βαδίζει δίπλα μας στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια, έδειξε πιο χειροπιαστά πόσο δυσαναπλήρωτη είναι η απώλειά του.
Ο σ. Ισαάκ Ιορδανίδης υπήρξε ένας σπουδαίος κομμουνιστής που αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις και για όλη τη ζωή του στην υπόθεση της κοινωνικής επανάστασης, της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης και του λαού μας. Παιδί της βιοπάλης, από πολύ νεαρή ηλικία εντάχτηκε στις γραμμές του επαναστατικού ΚΚΕ και συμμετείχε μαχητικά στους μεγάλους και μικρούς αγώνες του λαού μας, στην κατοχή, στα εμφυλιακά και μετεμφυλιακά χρόνια, στη διάρκεια της χούντας και στις μεταπολιτευτικές δεκαετίες. Πέρασε τις μύριες δοκιμασίες στις οποίες υπέβαλλε τους κομμουνιστές και τους αγωνιστές ο χιτλερικός φασισμός και η ντόπια αντίδραση.
Είκοσι σχεδόν χρόνια θα καλύψει το αγωνιστικό όσο και μαρτυρικό οδοιπορικό του, από την εκτόπιση της Ικαρίας στο κολαστήριο της Μακρονήσου, στο στρατόπεδο εξορίας του Αη Στράτη και στα στρατόπεδα εξορίας της χούντας στη Λέρο και στα Κύθηρα. Μέσα σ’ αυτήν τη σκληρή διαδρομή θα κερδίσει επάξια την περγαμηνή τού κομμουνιστή αγωνιστή που δεν κάμπτεται από τις μακρόχρονες και άγριες διώξεις της αντίδρασης και στέκεται βράχος στις κομμουνιστικές ιδέες.
Η συμβολή του σ. Ισαάκ, ωστόσο, υπήρξε ξεχωριστή γιατί στην προσωπικότητά του η αλύγιστη υποστήριξη των κομμουνιστικών ιδεών απέναντι στη μαύρη αντίδραση δέθηκε γερά με την αποφασιστική υπεράσπιση των κομμουνιστικών αρχών από την επίθεση που ύπουλα δέχτηκαν αυτές, στο εσωτερικό του κομμουνιστικού κινήματος, από τις δυνάμεις του ρεβιζιονισμού. Η αντεπαναστατική στροφή που σημειώνεται στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα το 1956 με το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ, την αντισταλινική εκστρατεία και την επικράτηση του χρουστσιωφικού ρεβιζιονισμού και, ειδικότερα, η επιβολή αυτής της ρεβιζιονιστικής στροφής στο ΚΚΕ, με την πραξικοπηματική «6η ολομέλεια» του 1956, βρήκε τον σ. Ισαάκ στην εξορία του Αη Στράτη, όπου από το καλοκαίρι του 1956 με εξαιρετικό σθένος και μεγάλη διορατικότητα ξεκίνησε ιδεολογικές μάχες μέσα στο στρατόπεδο εξορίας για τα ζητήματα του διεθνούς και ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Αυτές οι ιδεολογικές μάχες έριξαν τους πρώτους σπόρους για το φύτρωμα των μαρξιστικών-λενινιστικών δυνάμεων της Ελλάδας στη συνέχεια.
Ο σ. Ισαάκ Ιορδανίδης δυό χρόνια μετά την έξοδό του από την εξορία, το 1964, τέθηκε επικεφαλής του πρώτου οργανωμένου πυρήνα των μαρξιστών-λενινιστών που δημιούργησε μαζί με τον σύντροφο του, Γιάννη Χοντζέα, και άλλους κομμουνιστές, κύρια πρώην εξόριστους του Αη Στράτη. Με την έκδοση απ’ αυτό τον πολιτικό πυρήνα του περιοδικού των μαρξιστών-λενινιστών «Αναγέννηση» σφραγίζεται ο δρόμος της ολοκληρωμένης ρήξης με την «ανανεωτική» πολιτική της ηγεσίας της ΕΔΑ και με βασικά κείμενα που γράφει ο σ. Ισαάκ χαράζεται η ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα των μαρξιστών-λενινιστών. Υπό την ηγεσία του αρχίζει να διαμορφώνεται προδικτατορικά το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα, να αποκτά νόμιμη οργάνωση (ΣΠΑΚ) και εφημερίδα (Λαϊκός Δρόμος), να κτίζει παρατάξεις (ΠΠΣΠ, εργατικές συνδικαλιστικές), να έχει εκδόσεις και έντυπα (Ιστορικές Εκδόσεις, Σπουδαστικός Κόσμος).
Η πορεία που άνοιξε αυτή η ιστορική πρωτοβουλία, στην οποία πρωτοστάτησε ο σ. Ισαάκ Ιορδανίδης, συνεχίστηκε τα χρόνια της δικτατορίας στην παρανομία, στις εξορίες και στο εξωτερικό, ενώ στη μεταπολίτευση με τη δημιουργία της ΟΜΛΕ, την επανέκδοση του Λαϊκού Δρόμου, την ανασύσταση της ΠΠΣΠ, τη δημιουργία της εργατικής ΠΕΣΠ, της μαθητικής ΠΜΣΠ, την κυκλοφορία μιας σειράς εντύπων (Σπουδαστικός Κόσμος, Μαθητική Γενιά κλπ.) και την επαναλειτουργία των Ιστορικών Εκδόσεων, το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα γνώρισε τη μεγαλύτερη μαζικοποίηση, που θα ανακοπεί από τις διασπάσεις του.
Ο σ. Ισαάκ Ιορδανίδης βρέθηκε στην καρδιά της πλούσιας αγωνιστικής δραστηριότητας του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος αφιερώνοντας σ’ αυτήν όλη την ενεργητικότητά του και καταθέτοντας σημαντικές ιδεολογικές και πολιτικές συνεισφορές. Με μεγάλη έγνοια να αποτελέσουν οι μαρξιστικές-λενινιστικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην πολιτική προσφυγιά ενιαία οργάνωση συνέβαλε αποφασιστικά στην ενοποίηση της ΜΛΟ των πολιτικών προσφύγων και της ΟΜΛΕ. Ενώ η προσπάθειά του να οικοδομήσει το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα διεθνιστικές σχέσεις ήταν διαρκής και ξεκίνησε με την επίσκεψή του στην Κίνα στις αρχές της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης.
Ο σ. Ισαάκ Ιορδανίδης έδωσε μεγάλο βάρος να μεταλαμπαδεύσει στο μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα της Ελλάδας τη θετική και αρνητική εμπειρία του ΚΚΕ ως το 1956, θεωρώντας την σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπλήρωση της προσπάθειάς του για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος και τη δημιουργία ενός πραγματικά επαναστατικού μαρξιστικού-λενινιστικού ΚΚΕ. Γύρω από αυτό το ζήτημα μας έχει αφήσει πολύτιμα κείμενα με συνοψισμένα συμπεράσματα, όπως και σημαντικά κείμενα συστηματικής κριτικής της ρεβιζιονιστικής γραμμής του ΚΚΕ στις διαφορές μορφές με τις οποίες αυτή έχει εκφρασθεί τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Στις δύσκολες μέρες που ακολούθησαν τις διασπάσεις των δυνάμεων του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, ο σ.Ισαάκ Ιορδανίδης, δίνοντας ένα υπόδειγμα τού πώς πρέπει να σκέπτεται και να πράττει ένας πραγματικός κομμουνιστής, πώς πρέπει να στέκεται μέσα σε νέες δυσκολίες και σε δυσάρεστες εξελίξεις, πώς πρέπει να κάνει μια ψύχραιμη μαρξιστική-λενινιστική συνολική ανάλυση των αρνητικών καταστάσεων που προκύπτουν και να προχωρεί μπροστά την υπόθεση του κομμουνιστικού κινήματος, έστρεψε, έγκαιρα, την προσοχή του στη μελέτη της πορείας του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, στην καταγραφή της θετικής πείρας του, στη διάγνωση -χωρίς υποκειμενισμό- των λαθών που έγιναν και, κυρίως, στην εξαγωγή των αναγκαίων συμπερασμάτων για το ξεπέρασμα της κρίσης του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, για την αποκατάσταση της ενότητάς του, για τις κατευθύνσεις με τις οποίες χρειάζεται οι μαρξιστές-λενινιστές να κινηθούν για την ευρύτερη συσπείρωση των πραγματικών κομμουνιστών και την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος.
Για το κεντρικό αυτό ζήτημα ο σ. Ισαάκ μας άφησε μια εξαιρετική υποθήκη· τις «Θέσεις» για το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα που διατυπώθηκαν δημόσια με αφορμή τα 20 χρόνια από την έκδοση της «Αναγέννησης», ενώ και σε άλλα μικρότερα κείμενα που έγραψε αργότερα θα επιμείνει σε διδάγματα βγαλμένα από τον συνδυασμό της παλιότερης πείρας του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος με τη νεότερη πείρα του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος.
Ο σ. Ισαάκ Ιορδανίδης, μαζί με τους συντρόφους του μαρξιστές-λενινιστές, έδωσε μεγάλο βάρος στο να γνωρίσουν οι Έλληνες κομμουνιστές τον διεθνή αντιρεβιζιονιστικό αγώνα και τα κύρια ντοκουμέντα του, που αποκρύβονταν ή διαστρεβλώνονταν από τις ρεβιζιονιστικές ηγεσίες της ΕΔΑ και του ΚΚΕ. Το συγγραφικό έργο του σ. Ισαάκ Ιορδανίδη εκτείνεται σε μια μακρά περίοδο, με κείμενα και άρθρα που έγραψε στην προδικτατορική «Αναγέννηση», στον προδικτατορικό και μεταδικτατορικό «Λαϊκό Δρόμο», πολλά από αυτά με θεμελιακή σημασία για τη φυσιογνωμία του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος της Ελλάδας. Το έργο αυτό συμπληρώνεται και από μεταφράσεις ή επιμέλεια εκδόσεων βιβλίων τού διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος που ξεκινούν από το πρώτο βιβλίο που έβγαλαν οι “Ιστορικές Εκδόσεις” προδικτατορικά (“Η Ιστορία της Σύγχρονης Κινεζικής Επαναστάσεως” σε μετάφραση δική του από τα ρώσικα) και φτάνουν μέχρι το 5ο τόμο της Εκλογής Έργων του Μάο Τσετουνγκ, που κυκλοφόρησε από τις “Μορφωτικές Εκδόσεις”.
Η τελευταία ομιλία του στις εκδηλώσεις που οργάνωσαν το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ(μ-λ) για τα 50 χρόνια από την έκδοση της «Αναγέννησης», ένα σημαντικό κείμενο που έγραψε ελάχιστους μήνες πριν η απότομη και γρήγορη επιδείνωση της υγείας του τον οδηγήσει στο θάνατο, μπορεί να αναγνωσθεί σήμερα σαν μια ευσύνοπτη πολιτική διαθήκη του για τους αγωνιστές του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος που έχουν πάρει και θα πάρουν την σκυτάλη του αγώνα που ξεκίνησε με άλλους συντρόφους του για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος.
Ο σ. Ισαάκ στάθηκε στην πρώτη γραμμή της πάλης για την απόκρουση του ρεβιζιονισμού που άλωσε και αποσύνθεσε το κομμουνιστικό κίνημα της χώρα μας. Ηγετική μορφή του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος της Ελλάδας υπήρξε πρωτεργάτης στη συγκρότηση και διατύπωση της ιδεολογικοπολιτικής γραμμής του και, κυρίως, έδωσε τα πάντα για να μπορέσει αυτή η γραμμή της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος να μην μείνει λόγια και θεωρία αλλά να γίνει έργο και πράξη.
Το υψηλό κομμουνιστικό ανάστημά του, όσο θα περνά ο χρόνος, δεν θα πάψει να ξεπροβάλλει και να δείχνει την αξία του.
Να αποκαλύπτει τη μεγάλη προσφορά του στην υπόθεση του κομμουνιστικού κινήματος και να μας παρακινεί να τη μελετήσουμε και, πάνω απ' όλα, να συνεχίσουμε τον αγώνα που σηματοδοτεί.
