Θέμα Ασφαλιστικού ξανανοίγει η κυβέρνηση, αν και στην πραγματικότητα ποτέ δεν έκλεισε, με δεδομένο ότι από την προηγούμενη αντι-ασφαλιστική μεταρρύθμιση, αρχές του 2020, είχε δηλώσει πως θα ακολουθήσει σύντομα και επόμενη, ενώ σε όλη την ενδιάμεση περίοδο δεν έλειπαν οι αναφορές στην ανάγκη να συνεχιστεί η “αναδιάρθρωσή του”. Και ως τέτοια εννοεί την ολοκλήρωση της πορείας μετατροπής του συστήματος σε εκείνο των τριών πυλώνων.
Από τις αρχές Αυγούστου λοιπόν, όταν δημοσιοποιήθηκε η περιβόητη έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη, εγκαινιάστηκε ο νέος γύρος προπαγάνδας της κυβέρνησης σχετικά με τις επικείμενες αλλαγές στο Ασφαλιστικό. Η δημοσιοποίηση της έκθεσης στις αρχές Αυγούστου δεν εξέπληξε βέβαια, εφόσον το περιεχόμενό της ήταν αναμενόμενο ότι θα συνδεόταν με όλες τις επικείμενες «μεταρρυθμίσεις» που η κυβέρνηση ετοιμάζει. Σε ό,τι αφορά στο Ασφαλιστικό, η έκθεση προτείνει την ενίσχυση και ολοκλήρωση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος και, για να γίνει αυτό, προτείνει πως «ο βέλτιστος τρόπος συμπλήρωσης του κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα είναι ο μετασχηματισμός της επικουρικής σύνταξης (σήμερα νοητής κεφαλαιοποίησης) σε νέα επικουρική που θα λειτουργεί πλήρως κεφαλαιοποιητικά. Δεδομένης της καθυστέρησης της ανάπτυξης του κεφαλαιοποιητικού πυλώνα στη χώρα, η μεταρρύθμιση της επικουρικής πρέπει να προχωρήσει τάχιστα και με ευρύ πεδίο εφαρμογής (ενδεικτικά, για όλους τους νέους εργαζόμενους και εθελοντικά για όσους παλαιότερους ασφαλισμένους το επιλέξουν)».
Έτσι λοιπόν, οι εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται να καταβάλλουν τις εισφορές τους σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που θα τις μετατρέπει σε «επενδυτικό προϊόν» και ανάλογα με την απόδοση της επένδυσης θα διαμορφώνεται και το ποσό που θα πιστώνεται στο τέλος στον περιβόητο «ατομικό κουμπαρά» του κάθε ασφαλισμένου. Με τον τρόπο αυτό ο εκάστοτε εργαζόμενος θα γνωρίζει τις εισφορές που καταβάλλει αλλά δε θα γνωρίζει τι ποσό θα εισπράττει όταν συνταξιοδοτηθεί εφόσον αυτό θα εξαρτάται από την επένδυση. Αν η επένδυση δεν πάει καλά, μέσα σε ένα διάστημα δεκαετιών, με αυξημένο τον κίνδυνο γενικευμένων οικονομικών κρίσεων, με εντεινόμενους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς, πτωχεύσεις εταιρειών, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν κλπ μπορεί και να χαθούν μέρος ή ακόμα και εντελώς τα χρήματα των εισφορών.
Ωστόσο ταυτόχρονα, ντόπια και ξένη ολιγαρχία έχουν κάθε λόγο να τρίβουν τα χέρια τους αφού, το κεφαλαιοποιητικό σύστημα είναι ο τρόπος να βάλουν στο χέρι τεράστια ποσά, που σύμφωνα με την Επιτροπή υπολογίζεται πως θα «δημιουργεί νέα αποθεματικά προς επένδυση ύψους έως και 99 δισ. ευρώ σε 40 χρόνια».
Άλλο χαρακτηριστικό σημείο της έκθεσης, το οποίο εντάσσεται στα πλαίσια της κυβερνητικής προπαγάνδας για τις δήθεν αναγκαίες “μεταρρυθμίσεις” του ασφαλιστικού συστήματος είναι η αναπαραγωγή των γνωστών ισχυρισμών για την «πίεση που ασκείται στα δημόσια οικονομικά, σε συνδυασμό με τις επιδεινούμενες δημογραφικές τάσεις...». Αποσιωπώντας ωστόσο την αλήθεια ότι το Δημόσιο δε δίνει για τις επικουρικές ούτε ευρώ. Άλλωστε με τους μνημονιακούς νόμους διασφαλίστηκε η «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» για το ΕΤΕΑΕΠ, που σημαίνει πως οποιοδήποτε έλλειμμα προκύπτει ή προκύψει στο μέλλον, θα καλύπτεται κόβοντας συντάξεις ή ρευστοποιώντας την όποια περιουσία έχει το Ταμείο. Όσο για το δημογραφικό που επικαλούνται είναι τουλάχιστον προκλητικό να δικαιολογούνται ανατροπές στο όνομα της συρρίκνωσης του εργατικού δυναμικού, την στιγμή που η επίσημη ανεργία σταθερά την τελευταία δεκαετία καταμετρά το 1.000.000 και όταν πάνω από 500.000 νέοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα προς αναζήτηση εργασίας.
Η κυβερνητική προπαγάνδα συνεχίζοντας ακάθεκτη το «έργο» της, πρόσθεσε τελευταία στην φαρέτρα της ένα ακόμη δηλητηριώδες βέλος: «Σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους», δήλωσε πριν από λίγες μέρες ο επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, Αλ. Πατέλης. Πρόκειται για μια από τις επαναλαμβανόμενες κατά καιρούς αθλιότητες, που ενεργοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό, όπου οι σημερινοί συνταξιούχοι εμφανίζονται να ζουν σε βάρος τάχα των νέων εργαζομένων, λες και οι προηγούμενες γενιές δεν πλήρωσαν με τον ιδρώτα τους τις εισφορές τους στα ασφαλιστικά ταμεία. Έτσι άλλωστε δημιουργήθηκαν τα αποθεματικά των Ταμείων αυτά που εδώ και πολλά χρόνια λυμαίνονται κράτος και μεγαλοεπιχειρηματίες, ενώ κατά καιρούς έχουν καταληστευθεί μέσω σκανδάλων όπως χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα, επανειλημμένα μνημονιακά κουρέματα κ.α. για τα οποία ποτέ δεν πλήρωσε καμιά κυβέρνηση, ενώ το βάρος πάντα σηκώνουν στους ώμους τους εργαζόμενοι και συνταξιούχοι.
Το γεγονός ότι η συνέχιση των “μεταρρυθμίσεων” στο Ασφαλιστικό περιλαμβάνεται στους «αναπτυξιακούς στόχους» της κυβέρνησης, φανερώνει τη σημασία που έχουν οι ανατροπές στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων. Πρόκειται στην ουσία για το επόμενο βήμα προς την υλοποίηση του σχεδίου της κυβέρνησης για την παράδοση ενός καίριου τμήματος της κοινωνικής ασφάλισης στα χέρια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, στον τζόγο του χρηματιστηρίου και των επενδύσεων. Ενός σχεδίου που, ταυτόχρονα, θα απαλλάξει ακόμα περισσότερο τους εργοδότες από το “μη μισθολογικό κόστος”, όπως ονομάζουν την ασφαλιστική εισφορά τους, την οποία θεωρούν «βαρίδι» στην ανάπτυξη των κερδών τους.
