Κρίσιμες είναι αυτές οι ώρες για τη μάχη που δίνει να κρατηθεί στη ζωή αλλά και να διεκδικήσει το αυτονόητο δικαίωμα του για να σπουδάσει ο κρατούμενος Βασίλης Δημάκης, ο οποίος βρίσκεται εδώ και καιρό σε απεργία πείνας και μία βδομάδα σε απεργία δίψας. Το Συμβούλιο της Φυλακής του Κορυδαλλού αρνείται να του δώσει εκπαιδευτική άδεια για να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα του, φορώντας "βραχιολάκι", στο Πολιτικό της Νομικής στο οποίο έχει περάσει, αριστεύοντας, ενάντια στις αντίξοες συνθήκες της φυλακής.
Ενδεικτική η στάση του αστικού συστήματος που διατείνεται πως θέλει ένα σωφρονιστικό σύστημα που θα επανεντάσσει τους κρατούμενους στην κοινωνία και δεν θα εκδικείται. Αρχικά, τον μετακίνησαν από τις φυλακές της Πάτρας στον Κορυδαλλό όπου οι όροι για να μπορεί να μελετάει το αντικείμενο του είναι δυσμενέστεροι(πχ στον Κορυδαλλό πρόσβαση στο ίντερνετ έχει μόνο μια ώρα τη βδομάδα). Στη συνέχεια, ενώ προβλέπεται από σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση η ικανοποίηση των όρων να μπορεί κάποιος κρατούμενος να σπουδάσει εξ'αποστάσεως, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ τα σχετικά αιτήματα του. Σήμερα, το Υπουργείο Δικαιοσύνης εμπλέκεται στην υπόθεση δηλώνοντας εμμέσως την άποψη του να μην του δοθεί εκπαιδευτική άδεια και το Συμβούλιο των Φυλακών Κορυδαλλού υπερασπίζεται αυτήν την άποφαση του απορρίπτοντας την αίτηση θεραπείας του Β.Δημάκη.
Από τη μία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα και τα δικαστήρια αυτού του συστήματος είναι αυτοί που ξεπλένουν την Χρυσή Αυγή και κάνουν ό,τι περνάει απ'το χέρι τους για να μην τιμωρηθεί, είναι αυτοί που υπηρετούν και αφήνουν ελεύθερους ντόπιους ολιγάρχες ακόμα κι όταν πράττουν προφανή εγκλήματα. Από την άλλη όταν πρόκειται να κρίνουν αγωνιστές ή απεργίες απλόχερα και χωρίς καθυστέρηση εκδίδουν τις καταδικαστικές αποφάσεις. Το ίδιο αμείλικτοι είναι κι όταν πρόκειται για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων, όπως στην περίπτωση του Β.Δημάκη, τα οποία άλλωστε προβλέπονται σε νόμους που οι ίδιοι ψηφίζουν και θεωρητικά εφαρμόζουν.
Ο αυταρχισμός, ο εκφασισμός της δημόσιας ζωής, οι ναντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις απένα ντι σε όσους διεκδικούν τα δικαιώματα τους είναι κεντρική επιλογή του αστικού συστήματος είτε πρόκειται για την πολιτική έκφραση του είτε για τη δικαστική, ώστε να προλάβουν και να καταστείλουν τις αντιδράσεις του λαού απέναντι στον Μεσσαίωνα που θέλουν να επιβάλλουν με τα μνημόνια τους. Αυτοί που καταπατούν τα δικαιώματα των κρατουμένων, όπως είναι κι αυτό της εκπαίδευσης είναι οι ίδιοι που κόβουν επίσης το δικαίωμα στο λαό να σπουδάζει και να ζει με αξιοπρέπεια.
Από την άλλη, οι φοιτητές κι όλος ο λαός για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του, πρέπει να υπερασπιστεί τις δημοκρατικές ελευθερίες του και μαζί με αυτές τα δικαιώματα των κρατουμένων και να διεκδικήσει να δοθεί η εκπαιδευτική άδεια στον Β.Δημάκη.
Κάτω τα χέρια από τα δικαιώματα των κρατουμένων
Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού
