Με αφορμή κάποιες εικόνες από τους Φοιτητικούς Συλλόγους της Θεσσαλονίκης την προηγούμενη βδομάδα
Παρότι αυτό το διάστημα, καταργήθηκαν στην πράξη οι διασπαστικές λογικές των ξεχωριστών συλλαλητηρίων από τη μαζικότητα του κόσμου, βλέπουμε αυτές τις λογικές να συνεχίζουν να επικρατούν στις σχολές και να δίνεται εξόφθαλμα πλέον ‘’η μάχη της υπογραφής’’.
Η ΚΝΕ μαζί με τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ συνέταξαν ένα δελτίο τύπου των φοιτητικών συλλόγων, από τους οποίους κατάφεραν να αποσπάσουν την υπογραφή τους. Η ΚΝΕ στη συνέχεια κατέβαζε το συγκεκριμένο δελτίο τύπου ως πλαίσιο στις διάφορες συνελεύσεις. Σε συνελεύσεις που ακολούθησαν, σχήματα ΕΑΑΚ, κατέβασαν ‘’διαφορετικό’’ πλαίσιο ως σχήματα, αντιπαραθετικό με αυτό των φοιτητικών συλλόγων που αναφέρθηκε, αν και ορισμένοι είχαν συμμετάσχει στη σύνταξή του σαν "δελτίο τύπου φοιτητικών συλλόγων". Το οξύμωρο της υπόθεσης λοιπόν, δεν είναι τα διάφορα πλαίσια που κατεβαίνουν στις φοιτητικές συνελεύσεις, αλλά η απίστευτη και ολοφάνερη ομοιότητα των δύο κειμένων. Τα δύο κείμενα ήταν ακριβώς ίδια όσον αφορά στα αιτήματα και στις δράσεις, ενώ και πάνω, στην ίδια ουσιαστικά δομή του κειμένου, υπήρχαν μόνο ορισμένες δευτερευούσης σημασίας διαφοροποιήσεις. Κι όμως αυτά τα δύο κατέβαιναν αντιπαραθετικά το ένα στο άλλο και μάλιστα οι συντάκτες του ενός ήταν συνάμα και συντάκτες του άλλου (ίδιου) κειμένου! Σ’ αυτήν την περίπτωση λοιπόν δε μιλάμε καν για πλαίσια που έχουν πολιτικές διαφοροποιήσεις και γι΄ αυτό πρέπει ως τέτοια να κατεβαίνουν χωριστά, το οποίο είναι και το βασικό επιχείρημα αυτής της κατάστασης των διαφορετικών πλαισίων της κάθε δύναμης που συμμετέχει στη συνέλευση. Εδώ μιλάμε για μια κατάσταση, όπου αυτό το επιχείρημα των πολιτικών διαφορών έχει πάει περίπατο κι έχει μείνει μόνο το ζήτημα της υπογραφής και του ποιά δύναμη θα είναι εν τέλει αυτή που κατάφερε να ‘’πάρει τη συνέλευση’’ ή ποια δύναμη είναι αυτή που έκανε πρώτη την τάδε κίνηση κ.ο.κ. . Από πότε δηλαδή είναι αυτή η ουσιαστική λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων και των οργάνων του και κυρίως, από ποτέ οι πραγματικά αριστερές δυνάμεις πρέπει να παλεύουν για κάτι τέτοιο;
Η λογική των πλαισίων μόνο διασπαστικά μπορεί να λειτουργήσει για ένα σύλλογο, αφού δε συμβάλλει στη συσπείρωση των φοιτητών γύρω από τα ζητήματα που τους απασχολούν. Αντίθετα τους φέρει στη θέση, ενώ ψηφίζουν και διεκδικούν τα ίδια αιτήματα, είτε να βρίσκονται αντιμέτωποι, καθώς τα πλαίσια είναι διαφορετικά, είτε να μην φαίνεται καν τι στηρίζει και τι ζητάει η πλειοψηφία των φοιτητών σε μια συνέλευση. Η συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί ένα απτό παράδειγμα της λειτουργίας των πλαισίων, αφού εν προκειμένω δε μιλάμε ούτε έστω για διαφορετική πολιτική ανάλυση. Κι όμως οι φοιτητές που έλαβαν μέρος στις συνελεύσεις, καλούνταν να τα ψηφίσουν ως κάτι το διαφορετικό. Η φοιτητική πορεία καλεί όλους τους φοιτητές να πάρουν μέρος στις γενικές τους συνελεύσεις, να συσπειρώσουν όλες τους τις δυνάμεις γύρω από τα σωστά εκείνα αιτήματα που εξασφαλίζουν την μέγιστη δυνατή μαζικότητα του αγώνα τους. Καλεί όλους τους φοιτητές να συνεχίσουν τις μαζικές κινητοποιήσεις και τη μάχη αυτή που δίνουν για να μην περάσει το νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο, για να μην περάσει η νέα αυτή επίθεση στα φοιτητικά τους δικαιώματα.
