H επίθεση στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν μπορεί να αξιολογηθεί επαρκώς, αν εξετάζεται ξέχωρα από την ανοιχτή κρατική στήριξη και πριμοδότηση της ιδιωτικής μεταλυκειακής παρεκπαίδευσης. Θυμίζουμε ενδεικτικά μια σειρά νομοθετημάτων των τελευταίων ετών που αποδίδει ανάγλυφα την αγάπη της πολιτείας για τα κολέγια και τα επ' αμοιβή πτυχία:
- Τον Ιούλιο του 2009 ο Σπηλιωτόπουλος δίνει άδεια ιδρύσεως σε 33 ιδιωτικά κολέγια (με 39 παραρτήματα σε όλη την επικράτεια) εκδίδοντας 3 σχετικά ΦΕΚ.
- Τον Μάιο του 2010 ο σεβάσμιος Παπούλιας Κ., με Προεδρικό Διάταγμα, αναγνωρίζει για πρώτη φορά σε ένα ευρύ φάσμα διπλωματούχων ιδιωτικών κολεγίων ισότιμα επαγγελματικά δικαιώματα με εκείνα των αποφοίτων των ΑΕΙ και ΤΕΙ (και ενώ, την ίδια ώρα, 24 τουλάχιστον ειδικότητες ΤΕΙ παρέμεναν χωρίς επίσημη αναγνώριση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων).
- Τον Ιούλιο του 2010 η Διαμαντοπούλου δίνει επίσημη άδεια λειτουργίας σε συνολικά 30 ΚΕΜΕ-κολέγια.
- Κυρίως στα τέλη του 2010 και στις αρχές του 2011 «διαρρέουν» σχεδιασμοί του Υπουργείου Παιδείας για μετατροπή μιας σειράς ΤΕΙ με χαμηλή ζήτηση σε επαγγελματικά κολέγια. Συγκεκριμένη πρόταση διατυπώνεται από τον υφυπουργό Παιδείας, Πανάρετο, τον Απρίλιο 2011.
- Τον Νοέμβριο του 2012, ανάμεσα στις λοιπές μεγάλες αντικοινωνικές μεταρρυθμίσεις του μνημονίου ΙΙΙ, περνά διακριτικά και η αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων για εκείνες τις ειδικότητες των διπλωματούχων κολεγίων που μέχρι εκείνη τη στιγμή παρέμεναν χωρίς νομοθετική κατοχύρωση, ενώ παράλληλα συγκροτείται για πρώτη φορά «εθνικό θεσμικό πλαίσιο» με το οποίο ορίζονται συγκεκριμένα οι προϋποθέσεις και η διαδικασία αναγνώρισης της επαγγελματικής ισοτίμησης.
- Στα πλαίσια έκδοσης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου στο τέλος του 2012, «διορθώνονται» μάλιστα κάποιες διατυπώσεις του Μνημονίου ΙΙΙ, προκειμένου να εκπέμπεται, ξεκάθαρα, πλέον, το νέο μήνυμα, ότι «οι βεβαιώσεις σπουδών των Κολεγίων είναι ισότιμες με τους τίτλους που χορηγούνται στο πλαίσιο του ελληνικού συστήματος τυπικής εκπαίδευσης».
